Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Γεννήθηκα Ελλην;

Πατέρα να είμαι περήφανος για την καταγωγή μου; Αν ανάμεσά μας ζουν-όπως ακούω πολλούς να λένε-εκείνα τα λαμόγια που τα έχουν φάει από κάποιους άλλους, οι οποίοι φωνάζουν 'φέρτε πίσω τα κλεμμένα', ενώ την ίδια ώρα τα λαμόγια ανταπαντούν 'κι εσείς έχετε φάει άρα δεν πρέπει να μιλάτε'!
Τελικά, πατέρα, εγώ με ποιον από τους δύο να... είμαι; Με έχουν βάλει στη μέση και με πιέζουν ασφυκτικά: πρέπει να πάρω θέση· να διαλέξω αυτούς που έχω καταλάβει πως με κοροϊδεύουν λιγότερο.
Λες και υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε εκείνον που έκλεψε 2 από κείνον που έκλεψε 10... Μα κι οι δύο κλέφτες δεν λογίζονται;
Και τώρα που ο κόμπος κοντεύει να σπάσει και το χτένι μού ζητούν να επιλέξω και πάλι ανάμεσά τους διότι αλλιώς -λέει πάει η Ελλαδίτσα μας- πάει η πατρίδα μας, θα μας την πάρουν οι ξένοι!
...Κι εγώ κάνω διάφορους συνειρμούς σκεπτόμενος εκείνο που έλεγαν οι αρχαίοι Ελληνες -από σεβασμό στη μνήμη τους δεν θα ξαναπώ ότι είναι πρόγονοί μου- ότι 'πας μη Ελλην βάρβαρος'! Νομίζω ότι βάρβαροι με κυβερνούν, επειδή, αν εγώ φέρω τον ίδιο εθνικό προσδιορισμό με ’κείνους τότε κάτι δεν μου πάει καλά!
Ναι, είναι μεγάλο το μπέρδεμά μου! Κάποιες στιγμές σκέφτομαι να αυτοχαρακτηρισθώ εγώ βάρβαρος για να μην έχω καμία ταύτιση με αυτούς αλλά και πάλι μετανιώνω: δεν νιώθω καμία ορμή για 'ωμό' κρέας, για να λεηλατήσω, για να προβώ σε οποιαδήποτε πράξη βαρβαρότητας κι επιπλέον σκέφτομαι ότι δεν θα τους χαρίσω την ταυτότητά μου ή μήπως δεν είναι η σωστή από γεννησιμιού μου!
Νιώθω μετέωρος όλο αυτόν τον καιρό! Γεννήθηκα σ’ έναν τόπο που οι άνθρωποί του ξεπουλούν και καταστρέφουν! Μέρα τη μέρα απομυζούν από τα σπλάχνα του!
Τείνω -πολλές φορές- να συμφωνήσω με κάποιους που υποστηρίζουν ότι πρέπει να ξεπουληθούμε στους ξένους και... επισήμως μπας και σωθούμε!
Μήπως, όμως, πέρα από την υπομονή μου παίζουν και με το μυαλό μου; Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο 0; Μήπως είμαι μέρος ενός προδιαγεγραμμένου παιχνιδιού στο οποίο δεν έχω λόγο ύπαρξης; Μήπως είμαι μόνο ένας απλός κομπάρσος που κάνει ένα πέρασμα, πίσω, πολύ πίσω από τους πρωταγωνιστές του και κάποιες φορές τον κάνουν να νιώθει σπουδαίος βάζοντάς τον να ρίχνει μια ψήφο;
Κι αν όλα είναι έτσι, γιατί συνεχίζουν να με παίζουν; Τι περισσότερο από την ψυχή μου θέλουν; Τι άλλο θα ζητήσουν από το παιδί μου;

Χανιώτικα νέα (16.ο2.11)