ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΨΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ μία γιατρειά, μα σ' ένα καταλήγω/ πώς τα ωραία στη ζωή κρατάνε πάντα λίγο. Ωραίο το μαντιναδάκι ε;

ΕΠΕΙΔΗ Η ΑΡΧΗ είναι το ήμισυ του παντός κι επειδή το μολύβι δεν έλεγε να ξεκινήσει, ακούτε να δείτε τι έκανα. Ξεκόλλησα το χαρτάκι της χθεσινής μέρας από το ημερολόγιο του τοίχου κι αντέγραψα στη θέση του πρώτου “πεταχτού” ό,τι έγραφε από πίσω. Αμαρτία ξομολοημένη, αμαρτία δεν είναι.

ΕΚΑΜΑ ΚΑΛΑ; ρώτησα έναν φίλο μου κάνοντας... στάση εργασίας. Από μια άποψη δεν έκανες καλά και από μια άλλη δεν έκανες άσχημα, μου είπε αυτός. Και συμπλήρωσε: Σε καμιά περίπτωση πάντως δεν πρέπει να το κάνεις... γιαλελέλι.

ΣΥΝΕΧΙΖΩ! ΉΞΕΡΑ μέσες άκρες τι πάει να πει η λέξη “γιαλελέλι”, την είχα ακούσει να τη λέει η μάνα μου, καλού κακού, όμως, πήγα και στο... ευαγγέλιο του είδους, στο Λεξικό (“Λεξικό - ερμηνευτικό και ετυμολογικό του δυτικοκρητικού γλωσσικού ιδιώματος”, Δ' έκδοση, Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης), του Αντώνη Ξανθινάκη, όπου βρήκα τη λέξη “γιαλέλι”!

“ΓΙΑΛΕΛΙ, το= άσμα τραγούδι• μετφ= ιδιορρυθμία, ανένδοτη συμπεριφορά. «Ο,τι κι ανε σου λέω εγώ, εσύ το γιαλέλι σου!». Τουρκ. yalelli= επωδός άσματος”. Ωραία!

ΕΝΤΑΞΕΙ, ΞΕΚΙΝΗΣΑ! Τι ξεκίνησα, πάνω απ' τα μισά “πεταχτά” έχω γράψει. Αν υπολογίσω μάλιστα και τα τρία τελευταία που θα τα πάρω από τα έτοιμα, συν μια αναγκαία επεξήγηση, έχω κιόλας κοντοτελειώσει.

ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ. Και βεβαίως έχω... στο ψυγείο (για να μην πω στον... καταψύκτη) μου, έτοιμα “πεταχτά” και τα χρησιμοποιώ κατά περίπτωση. Ούτως ή άλλως τα κατεψυγμένα είναι κάποιες φορές πιο... νόστιμα από τα φρέσκα.

Α! ΕΧΩ ΚΑΙ τη μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, από χθες ο Ηλίας Σταματάκης. Μια ακόμα μαντινάδα για την αμυγδαλιά. Στη ρίζα μιας αμυγδαλιάς το μνήμα μου θα κάμω/ να με στολίσουν τ' άνθη της, όταν θα πέφτουν χάμω.

ΕΝΤΟΝΕΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ μετά το κλείσιμο της Μονάδας Νεογνών. Στον ρόλο του... Προμηθέα αποτύχαμε. Για να δούμε αν θα πετύχουμε στον ρόλο του... Επιμηθέα.

ΟΧΤΩ (8) ΑΠ' ΤΙΣ 13 (!) ποιητικές συλλογές μου έστειλε τις προάλλες σε δυο φακέλους η ποιήτρια Σταυρούλα Καμαρινοπούλου - Σακαβέλη. «Με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση διάβασα στο Διαδίκτυο ότι έχετε δημοσιεύσει το ποίημά μου “Εχω διαφυλάξει” σε στήλη σας της εφημερίδας “Χανιώτικα νέα” την 20/1/11», μου γράφει, και συμπληρώνει: «Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου». Κι εγώ με τη σειρά μου σ' ευχαριστώ κυρία Σταυρούλα. Να 'ναι πάντα σε... κυκλοφορία το περιοδικό “Νέα Σκέψη” όπου βρήκα το ποίημά σας. Και, βέβαια, το Διαδίκτυο...

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ο Δουμάς ήταν προσκεκλημένος στο σπίτι ενός διάσημου γιατρού του Παρισιού. Ο γιατρός τον παρακάλεσε να γράψει κάτι στο βιβλίο επισκεπτών. Ο Δουμάς άρχισε να γράφει: “Από τότε που ο γιατρός Γκιστάλ θεραπεύει όλους τους αρρώστους του, πρέπει να κλείσουμε τα Νοσοκομεία”... Ο γιατρός που ήταν από πάνω του φώναξε χαρούμενος: “Με κολακεύετε!”. Ατάραχος ο Δουμάς συνέχισε να γράφει: “...και ν' ανοίξουμε δύο νεκροταφεία”.

“Θαμπώνει η επικαιρότητα τον βίο/ θολές τρέχουν οι μέρες/ η αγωνία σκεπάζει τα πρόσωπα/ κι ο ενεστώς φέρνει λύπη./ Ανθίσταμαι, λοιπόν, με τα λόγια σου στα γενόμενα/ για να επανασυντάσσει εύρυθμα η πραγματικότητα/ ένα γοητευτικό σαν τη φωνή σου απάνεμο/ έτσι για να διατρέχω άφοβα το ημερολόγιο”
Το ποίημα “Θαμπώνει η επικαιρότητα” της Σταυρούλας Καμαρινοπούλου - Σακαβέλη.

ΧΑΙΡΕΤΩΣΑΣΚΙΑΓΑΠΩΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com

Χανιώτικα νέα (03.03.11)