ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ

Αν δεν μπορείς
Να δεις τους σατύρους ν’ ασελγούν
Πάνω στο πτώμα της αγάπης,
Αν δεν μπορείς ν’ αφουγκραστείς
Τους θρήνους της σιωπής,
Αν δεν μπορείς να πιάσεις
Την αθρακιά των αισθημάτων,
Αν δεν μπορείς να γευτείς
Τα μαγειρεμένα ιδανικά,
Αν δεν μπορείς να μυριστείς
Την κάπνα απ’ τα καμένα όνειρα,
Είσαι απαραίτητος σ’ αυτήν την πολιτεία!
Όμως ακόμα κάτι γνώριζε:
Είναι και άλλοι δίπλα σου
Που δεν μπορούν
Να δουν, ν’ αφουγκραστούν , να πιάσουν
Να γευτούν, να μυριστούν.
Κράτησαν κι αυτοί τις αισθήσεις των αγνές.
Δεν είναι δύσκολο να τους αναγνωρίσεις.
Στα μάτια τους αστράφτει η πρώτη καλημέρα.
Δώσε των το χέρι σου!
Και ψιθύρισέ τους στο αυτί:
«Όσο υπάρχουμε εμείς ,
Ποτέ δεν θα μπορέσουνε αυτοί
Να δολοφονήσουν τηνελπίδα!»