ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΙΟΥΛΗΣ ΜΗΝΑΣ. Στην ακρογιαλιά. Ο καθείς στη δική του ακρογιαλιά. Στην αγαπημένη του ακρογιαλιά. Ενώ κοντεύει να τελειώσει ο μήνας...

ΠΟΛΥΠΛΟΚΟ ΤΟ ΠΑΚΕΤΟ διάσωσης της Ελλάδας, διαπιστώνει η διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Ως εκ της θέσεώς της. Πριν αλέκτωρ φωνήσαι...
ΚΙΚΙΡΙΚΟΥ! Ο ΚΟΚΟΡΑΣ. Eνας κόκορας ολάσπρος με χρυσό λειρί/ καμαρώνει και φουσκώνει/ και λιλιά φορεί/ και θαρεί πως το κοτέτσι μόλις τον χωρεί... Ασχετο; Oχι και τόσο!

ΚΑΙ ΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ τo ξεχάσουμε εμείς οι Χανιώτες ότι δίπλα μας, στη Λιβύη συνεχίζουν να σκοτώνουν αμάχους, δεν μπορούμε. Οταν δεν μας το θυμίζουν τα πολεμικά πλοία στον κόλπο της Σούδας, μας το θυμίζουν τα πολεμικά αεροπλάνα. Συνηθίσαμε;

ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΠΟΥΣΙΑ μερικών ημερών ο... διαπιστευμένος μαντιναδολόγος της στήλης Ηλίας Σταματάκης επανέρχεται σήμερα... δριμύτερος με δυο μαντινάδες επκαιρότητας. Η πρώτη: Αλί σ’ όσους φτωχαίνουνε και δανεικά γυρεύουν/ αυτοί που τους τα δίνουνε, το τι τους μαγειρεύουν. Η δεύτερη: Ελλάδα ποιοι σε φέρανε σε τούτονε το χάλι,/ τους ξέρεις και περίλυπα κουνάεις το κεφάλι.

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ στην Ελλάδα, για να αναγνωρίσουμε το μεγαλείο του. Πρέπει να φύγει, να μην μπερδεύεται στα πόδια των άλλων για να του πουν (πούμε) 'ευχαριστώ για τα που πρόσφερες'. Με αφορμή το φευγιό του μεγάλου σκηνοθέτη Μιχάλη Κακογιάννη.

ΚΙ ΟΜΩΣ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ να υπάρχει, πάνω και πέρα απ’ την Ελλάδα της μιζέριας, πέρα και πάνω απ’ την Ελλάδα της αρπαχτής και η άλλη Ελλάδα! Η Ελλάδα του Μιχάλη Κακογιάννη, για παράδειγμα. Χρέος μας να την ανακαλύψουμε και να την υπηρετήσουμε.

ΑΝ ΔΕΝ, ΔΕΝ... μου είπε τις προάλλες ο φίλος μου ο γερω - δάσκαλος με το που με συνάντησε. Αν δεν αλλάξουμε, τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο συμπεριφορές, δεν έχουμε ελπίδα σαν χώρα, μου το έκανε λιανά.

ΒΙΟΣ ΑΝΕΟΡΤΑΣΤΟΣ, μακρά οδός απανδόχευτος. Αφορμή ψάχνουμε, κι όποιος ψάχνει βρίσκει, να το ρίχνουμε έξω, να κλέβουμε μια του χάρου. Καμία αντίρρηση. Φτάνει, βέβαια, να μην του τις κλέβουμε όλες. Για σένα, με αγάπη, τούτο το πεταχτό, Σήφη!

Ο ΡΩΜΑΙΟΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ Καλιγούλας είχε αυτοανακηρυχθεί σε Θεό, ισάξιον με τον Δία και δεχόταν εκδηλώσεις θείας λατρείας. Είχε μάλιστα ιδιαίτερο σώμα ιερέων, ένας ιερέας μάλιστα ήταν ο ίππος του. Κάποτε ισχυρίστηκε ότι η θεά της σελήνης κατέβηκε από τον ουρανό για να τον εναγκαλιστεί και ρώτησε τον αυλικό του τον Βιτέλιο, αν μπορούσε να τον δει. Ο πονηρός αυλικός του απάντησε: 'Φυσικά και όχι, αφού μόνο εσείς οι Θεοί μπορείτε να βλέπετε ο ένας τον άλλο'.

Σ’ εκείνη την ακρογιαλιά, Ιούλη μήνα,/ πήραν τον ύπνο τα θαλασσοπούλια/ κι ήταν η θεία λειτουργία στον Ναό αυθεντική, αληθινή./ Ενας ερωδιός άναψε τη φλόγα στο κερί/ από το φως του ήλιου/ και το Μυστήριο δηλώθηκε στον Ουρανό/ θάλασσα, γη και ουρανός αγαπηθήκανε./ Η αγάπη έγινε η μουσική των Αγγέλων,/ των δέντρων και των δελφινιών'.
Από το ποίημα 'Σε μιαν ακρογιαλιά'
της Αργυρώς Βάρλα - Γαλάτουλα.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα, (28.07.2011)