ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙΣ ΥΣΤΕΡΑ από καιρό πρωί στο ενετικό λιμάνι. Να ρεμβάζεις και να χάνεσαι. Να ξεχνάς τα πάντα όλα. Κυρίως την τρόικα…

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ συχνά στον νου τους φέρνουν/ μα δεν μπορώ να σας ειπώ το τι «καλά» της σέρνουν. Στην τρόικα κολλημένος ο νους του μαντιναδολόγου μας, του Ηλία του Σταματάκη.

ΤΗ ΔΟΣΗ ΜΑΣ! Θέλουμε τη δόση μας! Πλήρης η εξάρτηση από τη δόση μας. Την έκτη προς το παρόν. Μετά βλέπουμε.
ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΔΑΝΑΟΥΣ και δώρα φέροντας! Τι 'τανε να το πει ο Λαοκόων, που ήταν ένας απ' τους ιερείς του Απόλλωνα, στους συμπατριώτες του τους Τρώες, όταν αυτοί θέλησαν να βάλουν στην πόλη το ξύλινο άλογο, δώρο των Αχαιών στη θεά Αθηνά… Δεν είχε προλάβει να τελειώσει τα λόγια του και δυο θαλάσσια φίδια, σταλμένα απ' τον Ποσειδώνα, έπνιξαν και τον ίδιο και τους γιους του. Προδιαγεγραμμένη απ' τους Ολύμπιους θεούς η τύχη της Τροίας.

«ΚΥΡΙΟΙ, ΠΟΛΛΑ ΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ παράπονα ότι τινές των κατοίκων περιφερόμενοι τήδε κακείσαι προς αναζήτησιν κοχλιών χαλαρώνουσι τους τοίχους και τροχάλους προς δε εισερχόμενοι εις αγρούς σπαρμένους και καλλιεργησίμους μετακινούσι τους εν αυταίς ευρισκομένους λίθους εκ του ενός μέρους προς το έτερον και ούτω καταστρέφουσι τα σπαρτά. Επειδή δε η πράξις αύτη εστίν επιζήμιος: Απαγορεύεται του λοιπού η αναζήτησις κοχλιών εις αγρούς σπαρμένους και εις μέρη ένθα υπάρχουσι συσσωρευμένοι λίθοι. Ο παραβάτης θα τιμωρήται διά προστίμου δρχ. πέντε (αρ. 5) Εν Αρμένοις τη 8η Ιανουαρίου 1904. Ο Δήμαρχος Δ.Α. Γογονής». Αλλο πάλι και τούτο που «έβγαλες» στο φέισμπουκ, Ειρήνη Καλαϊτζάκη!

ΕΚΕΙ, ΕΚΕΙ/ ΣΤΗ Γ’ Εθνική/ όπου η Βουλγαρία/ κι όπου η Λετονία! Εντάξει δεν γίναμε η Δανία του Νότου ούτε η Ινδία της Μεσογείου, όμως θα γίνουμε.
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ αν θέλουμε δημοψήφισμα. Στην πλάκα το γύρισε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, όταν του έφερα την κουβέντα σχετικά με το δημοψήφισμα που ετοιμάζει (;) η κυβέρνηση. Ολα τα έχει η Μαριωρή ο φερετζές της λείπει! Αυτό μου το είπε στα σοβαρά.

ΓΙΩΡΓΟ ΑΡΙΣΤΗΝΟ, συγγραφέα, Αθήνα: Χάρηκα πολύ που έβγαλες σε βιβλίο με τίτλο «Τοξικά απόβλητα» (εκδ. «Κέδρος») τα «αιρετικά», αλλά ταυτόχρονα «ανεξίθρησκα» άρθρα σου (επιφυλλίδες στη σαββατιάτικη «Ελευθεροτυπία». Συμφωνώ μαζί σου ότι σημασία δεν έχει τι λες (όλα έχουν ειπωθεί), αλλά πώς το λες. Και ότι το πώς είναι «το ύφος, το στιλ, οι αναφλέξεις του ταμπεραμέντου, οι ελιγμοί και τα πλονζόν». Ενας τοξικομανής της γραφής είσαι κι εσύ σε τελευταία ανάλυση.

Ο ΟΚΤΑΒΙΑΝΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ χάριζε συχνά φόρους σε χρεωκοπημένα άτομα αλλά και σε πόλεις ή τους πλήρωνε απ' το δικό του ταμείο. Επέστρεψε στις κοινότητες 35.000 λίρες χρυσού που του είχαν προσφέρει ως δώρον στέψεως με την ευκαιρία της 5ης Υπατείας (Πηγή: will Durant: Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού).

«Με τ' άσπρο καπελάκι της/ στ' αφρόντιστα μαλλιά της/ που ερωτικά παιχνίδιζαν/ καθώς φυσούσε ο μπάτης,/ με το γαλάζιο φόρεμα/ που αλαφροκυματούσε/ καθώς με βήμα λικνιστό/ στην προκυμαία περνούσε,/ για κύμα θα την έπαιρνες/ της ομορφιάς γλυκό,/ που αλάργα σε παράσυρε/ σ' ορίζοντα γλαυκό».
Το ποίημα «Λίκνισμα» του Νίκου Μαραγκουδάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (07.10. 2011)