ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ησυχία σήμερα./ Η καγκελόπορτα μισάνοιχτη/ λουλούδια στα παρτέρια/ Τ? αγάλματα με την ασάλευτη ομορφιά/ κοιτάζουνε τον κόσμο που περνά/ στον κόσμο που τάχα αδιάφορος/ πηγαίνει στις δουλειές του... Ετσι, όπως ο ανώνυμος ποιητής τα λέει, ήταν τα πράγματα κατά τους πρώτους εορτασμούς της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ετσι, ωστόσο, δεν είναι σήμερα. Ο αγώνας εκείνος δεν δικαιώθηκε... κοινή η διαπίστωση.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙΣ, συμμετέχει, συμμετέχουμε, συμμετέχετε, επωφελούνται. Για την προμετωπίδα στο βιβλίο του Ηλία Γκρη «Το μέλλον φωνάζει - Η 17η Νοέμβρη 1973 στη λογοτεχνία» πρόκειται. Ενός βιβλίου που είναι αφιερωμένο σ? αυτούς που ήταν εκεί κι αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια...
ΟΙ ΧΩΡΕΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ «σαν να είναι πλοία τα οποία παραδέρνουν στους ωκεανούς των αγορών. Τελικά σταθεροποιούνται, όμως, η νέα ισορροπία τρόμου επιτυγχάνεται με το ρίξιμο στη θάλασσα εκατομμυρίων ανθρώπων - απλών εργαζομένων στον δημόσιο τομέα, ιδιωτικών υπαλλήλων, ιδιοκτητών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, φτωχών εργατών και μαχητικών συνδικαλιστών» (www.sofokleous10.gr, 14-11-11). Βλέπε Ελλάδα και Ιταλία. Ελληνες και Ιταλούς βίοι παράλληλοι.
ΤΙ ΠΑΕΙ ΝΑ ΠΕΙ ψήφος εμπιστοσύνης; Η ερώτηση. Σκάσε και ψήφιζε. Η απάντηση. Ασχετον; Αντιθέτως. Απολύτως σχετικόν!
ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΦΗΜΟ «δημοψήφισμα» ο λόγος με τον φίλο μου τον γερω - δάσκαλο, χθες. Ηταν μπλόφα; Ηταν μέρος μιας συνωμοσίας; Δεν ξέρω μου απάντησε. Ολα παίζουν...
ΟΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ ΑΠΟ ?ΔΩ και οι Αντιμνημονιακοί από ?κει. Ή οι Αντιμνημονιακοί από ?δω και οι Μνημονιακοί από ?κει. Οπως προτιμάτε. Το ?χω ξαναγράψει. Οπως τότε, παραμονές της Αλωσης της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους. Από ?δω οι Ενωτικοί κι από ?κει οι Ανθενωτικοί. Ή από ?δω οι Ανθενωτικοί και από ?κει οι Ενωτικοί...
ΛΟΓΩ ΚΑΙΡΟΥ, κακού καιρού, στο σπίτι παραμένω/ για να πορίσω, φίλοι μου/ μπονάτσα περιμένω. Ο λόγος της απουσίας για πολλές μέρες απ? το καφενείο, στο οποίο συχνάζει, ο μαντιναδολόγος μας, ο Ηλιας ο Σταματάκης. Κατά προχθεσινή δήλωσή του. Θέλω να πιστεύω ότι χθες, Ηλια πόρισες. Δεν σε ξέρω δα και για «μη μου άπτου». Ούτε από ζάχαρη!
ΚΑΛΗ ΚΙ Η ΙΣΟΠΑΛΙΑ στην Καλλιθέα με την ομώνυμη ομάδα: Τι ?τανε να το γράψω. Κοράκους ρίχνει το μολύβι μου. Εκεί που είχε στο τσεπάκι του τη νίκη εκτός έδρας ο Πλατανιάς ήρθε το τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων η ισοφάριση. Θρασύβουλε, πες αλεύρι!
ΟΤΑΝ ΔΥΟ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ πήραν τον βασιλιά Αρχίδαμο (5ος αιώνας π.Χ.) ως διαιτητή για κάποια διαφορά τους, εκείνος τους ζήτησε να ορκιστούν ότι θα δέχονταν χωρίς αντίρρηση την απόφασή του. Αφού, λοιπόν, ορκίστηκαν, τους οδήγησε στον ναό της Χαλκιοίκου Αθηνάς και τους ανακοίνωσε ότι η απόφασή του ήταν να μη βγουν από το ιερό αν δεν συμφιλιώνονταν. Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
«Εμοιαζε ξένος ανάμεσα στις ιαχές, αμήχανος όπως ο Οδυσσέας/ όταν κατέβηκε στον Αδη./ Ξαφνικά -κι ενώ πλησίαζα να του μιλήσω- πέρασε από μπροστά μου σαν ανεμοστρόβιλος/ και με μια κίνηση που φανέρωνε οργή,/ έκοψε τα καλώδια και τις μικροφωνικές/ εγκαταστάσεις, βυθίζοντας/ την περιοχή στο σκοτάδι./ Το πλήθος πάγωσε· οι ρήτορες απόμειναν ακίνητοι σαν πετρωμένοι».
Από το ποίημα «Ο νεκρός ήρωας του Πολυτεχνείου»
του Νίκου Λάζαρη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (17.11. 2011)