ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Άκρη δεν έχει ο λογισμός...

«Το σημερινό κείμενο θα είναι πιο... αλαφρύ»!
Σπεύδω να γράψω τώρα από την εισαγωγή του κιόλας την επιθυμία μου, για να προϊδεάσω την όλη ροή του! Σήμερα θέλω να σκεφτώ ευχάριστα, πιο λάιτ! Να μην μπλέξω με πολιτικές, οικονομίες και καταστροφολογίες... Να μην αναφερθώ σε λάθη και πάθη, άσχημα και δυσάρεστα! Το «θέλω» μου αυτό βέβαια, μια κουβέντα είναι!
Κυρίως επειδή οι ειδήσεις που νυχθημερόν κυριαρχούν τριγύρω, μας καθοδηγούν υπό τη σκιά τους!
Κι αν κάποιες φορές προσπαθήσεις να τις αναλύσεις... εις βάθος, σχεδόν πάντα στο ίδιο συμπέρασμα σε οδηγούν· ότι «όλα είναι προδιαγεγραμμένα», το οποίο σηκώνει... ανάλυση!
Μια σκέψη πάνω στο... «προδιαγεγραμμένο» είναι και η παρακάτω: «Αν η μοίρα μάς ορίζει ακόμη και στις πράξεις μας, ποιος ο λόγος να ανησυχούμε, να ψάχνουμε και να παιδευόμαστε να βρούμε;».
Τι έλεγα πιο πάνω; Οτι θα είμαι λάιτ; Μάλλον στο επόμενο, αν με αφήσει η... μοίρα!
Προς το παρόν με απασχολεί -άκου τώρα- το... κοντό και το μακρύ του καθενός και ο τρόπος που μας το πασάρει κυρίως από τα ΜΜΕ.
Κυρίως το ότι συνηθίσαμε πια να ζούμε μαζί με αυτούς τους... επί παντός επιστητού!
Ενδιαφέρον πάντως είναι να προσπαθείς να εκτιμήσεις τις απόψεις του καθενός, κυρίως τον τρόπο σκέψης του και τις αιτίες των θέσεών του! Τις περισσότερες φορές καταλήγεις ότι... οι καημένοι έχουν κι αυτοί το δίκιο τους.
Ο καθένας από τη δική του πλευρά!
Μα... αν η παραπάνω διαπίστωση ισχύει, τότε το άδικο θά ?πρεπε να έχει σχεδόν εξαφανιστεί!
Ναι, αυτό το «άδικο που κυβερνά» -όπως πολλοί από αυτούς υποστηρίζουν- δεν θα ?πρεπε να υπάρχει!
Βγάλε άκρη εσύ και πες μου...