ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Για την αγάπη, από αγάπη, με αγάπη!

Eκδηλώσεις κοινωνικής αλληλεγγύης. Φιλανθρωπικές βραδιές. Εορταγορές (προτιμώ τη λέξη «εορταγορά» απ’ τη λέξη «παζάρι»). Χριστουγεννιάτικες συναυλίες. Για την αγάπη, από αγάπη, με αγάπη, για να χρησιμοποιήσω μια φράση της Ευδοκίας, που την έβαλε ο Σύλλογος «Ορίζοντας» στην αφίσα της δικής του σχετικής εκδήλωσης.
Δεν αλλάζει ο κόσμος μ’ αυτά. Ούτε οι σχέσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο αλλάζουν. Γίνονται, όμως, καλύτεροι οι άνθρωποι και καλύτεροι άνθρωποι, πάει να πει καλύτερος κόσμος. Παραμονές Χριστουγέννων. Παραμονές των πιο δύσκολων Χριστουγέννων που γνωρίσαμε ως κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Κάποιοι συνάνθρωποί μας μπορεί και να μην έχουν ένα πιάτο φαγητό για να χορτάσουν την πείνα τους, ένα ρούχο για να ντύσουν τη γύμνια τους, ένα κεραμίδι για να στεγάσουν το σώμα τους, ένα χέρι για να χαϊδέψει τις πληγές τους. Πάντα υπήρχαν, μόνο που εφέτος πλήθυναν, πλήθυνε και η αλληλεγγύη, ωστόσο.
Ολοι όσοι ανήκουμε ακόμα σ’ εκείνους που λίγο πολύ τα βολεύουμε, τα φέρνουμε βόλτα, έχουμε αρχίσει, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, να λειτουργούμε σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο διαφορετικά, ν’ ανοίγουμε πιο εύκολα τις καρδιές μας. Σε αναζήτηση μιας κοινωνίας αλληλεγγύης. Είναι μακρύς, πολύ μακρύς, ωστόσο, ο δρόμος...
Καλά Χριστούγεννα!

Τσικαλαριά, καλό χωριό... (1)

Τσικαλαριά καλό χωριό κι όποιος σου βρει ψεγάδι/ να τονε κατεβάσουνε δέκα σκαλιά στον Αδη. Μια απ’ τις μαντινάδες που είπε η και διευθύντρια του Λυκείου Σούδας, γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου «Τα Τσικαλαριά» Μαρία Μαράκη, διανθίζοντας την παρουσίαση του Ημερολογίου 2012, που κυκλοφορήθηκε απ’ αυτόν και η προαναφερθείσα.
Ανέκαθεν μεγάλη η αγάπη των Τσικαλαριανών για το χωριό τους. Κι αυτών που είναι γεννήματα θρέμματά του κι αυτών που το επέλεξαν σαν τόπο κατοικίας. «Τσικαλαριά όμορφο χωριό σε λεν κι Αρχοντοχώρι/ τα παίνια σου είναι ξακουστά στους κάμπους και στα όρη», λέει μια άλλη σχετική μαντινάδα. Την αγάπη αυτή την απέδειξαν γι’ άλλη μια φορά οι Τσικαλαριανοί, συναθροισθέντες επί τω αυτώ, στο Στέκι του Συλλόγου τους, το γλυκό σαν το λάδι βράδυ της παρουσίασης (Κυριακή 11 Δεκεμβρίου) όπου αναθίβαλαν το παρελθόν. Ανθός και καρπός αυτής της αγάπης είναι άλλωστε και το εν λόγω Ημερολόγιο με τίτλο «Ιστορικές και πολιτιστικές αναφορές του χωριού μας», την επιμέλεια έκδοσης του οποίου (όπως και την ευθύνη της παρουσίασης) είχε, εκτός από τη Μαρία Μαράκη και η αρχιτέκτων, επίσης Τσικαλαριανή, Δέσποινα Κουτρουμπά.
Ενα ιδιαίτερα επιμελημένο και αγαπητικά δομημένο ημερολόγιο, που ανασυνθέτει το παρελθόν του χωριού, τοξεύοντας το μέλλον, σαν τεκμήριο του παρόντος...

Τσικαλαριά, καλό χωριό... (2)

Τα Τσικαλαριά στα βάθη των αιώνων. Τα Τσικαλαριά απ’ την Ενετοκρατία μέχρι και σήμερα. Οι εντυπωσιακές εκκλησίες της Παναγίας, της Αγίας Φωτεινής και του Μιχαήλ Αρχαγγέλου. Τα μετόχια του Αληδάκη, του Χουσεΐν, του Μπεντεβή, της Μακαρέλλας, της Αλώνας και της Αγίας Φωτεινής.
Το Τζαμί (το μοναδικό που σώζεται στην ύπαιθρο του Νομού) στο κέντρο του χωριού. Η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, του θαυματουργού, προστάτη του χωριού, που «ούλα τα κατορθώνει». Τα σοκάκια απ’ την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η ίδρυση της Σούδας. Η εγκατάσταση των Μικρασιατών Προσφύγων. Μέρες Κατοχής. Το λιμάνι της Σούδας στις φλόγες. Οι πηγές και οι βρύσες του χωριού. Οι εκδρομές και τα πανηγύρια. Τα ήθη και τα έθιμα. Το Δημοτικό Σχολείο από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα. Πρόσωπα και πράγματα. Τα πράγματα των προσώπων και τα πρόσωπα των πραγμάτων. Ολα αυτά δοσμένα μέσα από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, τεκμηριωμένα στην υπάρχουσα βιβλιογραφία και σε αφηγήσεις των Εμμανουήλ Κλειδάκη, Δημητρίου Κουλιζάκη, Εμμανουήλ Φουρναράκη, Ευδοξίας Μπουρμπάκη, Ελισάβετ Μπρεδολόγου, Νίκης Γεωργακάκη και Κωνσταντίνου Καπάκη.
Με τη σειρά, με γνώση και με τρόπο, σε ρέοντα λόγο. «Ενα ελάχιστο αφιέρωμα στους ανθρώπους του χωριού μας, που διαμόρφωσαν την παράδοση και τον πολιτισμό μας και που σ’ αυτούς οφείλουμε τη συνέχεια, την ύπαρξη και τη ζωή μας», αποτελεί, κατά δήλωση των υπεύθυνων της έκδοσης, αυτό το Ημερολόγιο. Ενα δώρο του παρόντος που αναφέρεται στο παρελθόν για το μέλλον, πέραν αυτού. Κατ’ αρχήν για τους όπου γης Τσικαλαριανούς, αλλά όχι μόνο...