ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ…

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Ημέρες γιορτινές...

Σε προσπέρασα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και πάλι χτες μη τυχόν και ανταμωθούν τα βλέμματά μας!
Εγώ φευγάτος από τη δουλειά να βρω τη σπιτική μου ζεστασιά, το χαμόγελο των δικών μου που με περιμένουν, σε άφησα στη δική σου ασχολία για επιβίωση· να ψαχουλεύεις ανάμεσα στα σκουπίδια για ό,τι αποφάγι βρεθεί. Μέρα μεσημέρι σε κεντρική οδό, στην πόλη των Χανίων, με γυμνά τα χέρια να ανασκαλεύεις, να ζητάς ό,τι μπορεί να φαγωθεί!
Νιώθω υπερβολικά γραφικός που ξαναγράφω για σένα, υπερβολικά υπεύθυνος για τη δική σου τη κατάσταση! Νιώθω αυτό που λέν’ υποκριτής· ίσως γι’ αυτό να έσπευσα να σε προσπεράσω, όπως συχνά κάνω, όταν δω εσένα ή κάποιον άλλο όπως εσύ να βουτά το απανωκόρμι του μες στον κάδο! Σε προσπέρασα· ένα «παγερά ωραίο, όμορφο» θέαμα όπως κάποιοι πλέον έμαθαν να σας βλέπουν όταν απεικονίζεστε στην οθόνη ενός υπολογιστή, στις σελίδες κάποιου περιοδικού ή μιας εφημερίδας!
Ενα θέαμα της εποχής, τόσο σύνηθες πλέον, είν’ αλήθεια! Μια εικόνα αρτιστίκ, μια φωτογραφία κάποιου φωτορεπόρτερ, ενός φωτογράφου που έχει βραβευτεί σε διεθνείς μικρούς και μεγάλους διαγωνισμούς!
Στην εποχή της εικόνας, της γρήγορης αναμετάδοσης των άσχημων ειδήσεων έγινες κι εσύ σταδιακά μέρος του κολάζ, μέρος της κοινωνίας που σε «αποδέχθηκε» - ώς μια ακόμη εικόνα· ένας άνθρωπος παραδίπλα στους κάδους!
Τι να σου ευχηθώ... τέτοιες μέρες γιορτινές; Τα γνωστά τα δικά μας: «Καλά Χριστούγεννα, ευτυχισμένος ο νέος χρόνος, υγεία, υπομονή, κουράγιο»! Μόνο αυτά, γιατί όλες τις άλλες ευχές ντρέπομαι να τις εκστομίσω ως απόλυτα υποκριτικές!

Χανιώτικα νέα (21.12..2011)