ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Επιστρέφοντας... στο μέλλον
Γράφει ο 
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Οι φτωχοί να πεθάνουν, οι πλούσιοι να ζήσουν... Μέση λύση δεν υπάρχει! Ή έτσι νομίζουμε! Ή έτσι μας κατήντησαν να σκεφτόμαστε! Αρχίζουμε λοιπόν σιγά - σιγά να ψαχνόμαστε μεταξύ μας, ακόμη και να δημιουργούμε εχθρούς που πιστεύουμε ότι ζουν εις βάρος μας, καταπιέζοντας τις ζωές μας!
[Η απόλυτη παράνοια· να μισείς το διπλανό σου επειδή αυτός ο τυχερός δεν έχει -ακόμη- απολυθεί, ενώ εσύ δεν μπορείς να βρεις δουλειά! Μια παράνοια που τείνει να γίνει η σημερινή πραγματικότητα!].
Μια πραγματικότητα που, αν τη συνηθίσουμε, θα μας τοποθετήσει σιγά - σιγά σε μια ζωή αβίωτη!
Υπάρχει έξοδος, μία διέξοδος από αυτό το τούνελ που έχει βρεθεί το μυαλό μας;
...Κυκλοφορώντας τον τελευταίο καιρό στους δρόμους της πόλης προσπαθώ να αφουγκραστώ ήχους ζωής! Πολλές φορές 'ακούω' την απόλυτη ησυχία· ένα βουβό σιγάνισμα πρωτόγνωρο στ? αφτιά μου!
Ενα απόκοσμο θρόισμα που ενίοτε με φοβίζει και άλλοτε με κάνει να ανακαλώ στη μνήμη μου τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας της αθωότητάς μου, αρχές του ?80 που όλη τη μέρα παίζαμε στους δρόμους της γειτονιάς μου στο πάνω Κουμ Καπί!
Μια περίεργη αίσθηση νοσταλγίας με καταλαμβάνει που δεν μπορώ να εξηγήσω!
Σαν να μεταβαίνω έξω από την πλαστική σακούλα της ψεύτικης ευμάρειας, σαν να βρίσκομαι ξανά καλοκαιριάτικα ξυπόλυτος στο τσιμεντένιο πεζοδρόμιο, ευτυχισμένος όσο τίποτε άλλο που ξαναντάμωσα τις παιδικές εικόνες μιας ζωής που ευχόμουν να γυρίσει!
Οχι δεν μιλώ για απόλυτες καταστάσεις· δεν αφήνομαι σε μικροσυναισθηματισμούς που παρασέρνουν στο διάβα τους την καλώς εννοούμενη εξέλιξη!
Απλά, μες σε αυτήν την παράνοια θα επιθυμούσα να μπορέσουμε -καιρός είναι- εκείνα τα 'δήθεν' και τα 'κάπως' που καθοριστικό ρόλο έπαιξαν για την τωρινή μας κατάσταση, μια για πάντα να σκοτώσουμε !

Χανιώτικα νέα (22.02.2012)