Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.grΔεν το επεδίωξα! Συνέβη... όλως τυχαίως! Οπως σ? εκείνα τα μυθιστορήματα που τα πάντα μπορεί να συμβούν στα ξαφνικά! Οπως στις ιστορίες που ο συγγραφέας τους από χρέος απέναντι στους αναγνώστες του -κάποιες φορές- κάνει ειδική μνεία στη θεά Τύχη! Για να δικαιολογήσει και να δικαιολογηθεί για πράγματα που... απλά συμβαίνουν!
Ετσι απλά συνέβη· να σηκωθώ απ? την καρέκλα, ν? αρπάξω βιαστικά το μπουφάν και... το ίδιο βιαστικά να χυθώ στους δρόμους! Κι έπειτα να αποξεχαστώ! Να λησμονήσω αιτίες κι αφορμές που μ? έκαναν να ανοίξω και να κλείσω την πόρτα πίσω...!
Ετσι κάπως ή ακριβώς απέδρασα... κοιτώντας ψηλά κατά τη λάμψη που δημιουργούσε το γέμωμα του μαρτιάτικου φεγγαριού που φώτιζε χθες την πόλη!
Περπατώντας κατά μήκος ή διασχίζοντας τους δρόμους: Μπότσαρη, Αποκορώνου, Σολωμού, Σφακίων, Ν. Πλαστήρα, κάθετες σ? αυτές... ονόματα κι... ιστορίες πίσω απ? αυτά!
Ταξίδι σύντομο, περίεργο στο 'πριν' που δηλώνουν τα ονόματα, στο 'πριν' της πλούσιας ιστορίας αυτού του 'τόπου του μικρού του μέγα'!
Πεντάμορφη... φωτισμένη η Δημοτική Αγορά!
...Αδέσποτα δυο αστέρια σε κατακόρυφη ευθεία νοητή, πολύ ψηλά πάνω από τη Σκαλίδη!
Κάνω ευχή κανένα τους μην πέσει!
Τ? αφήνω πίσω μου κι ανηφορίζω την Τζανακάκη, με μπουφάν ξεκούμπωτο!
Ηρεμη ανοιξιάτικη η νύχτα, εφηβικές φωνές ξεκάθαρος ήχος ανάμεσα σε γέλια μιας παρέας 6 - 7 ατόμων, ικανής μες σε δυο στιγμές να σε αποσυμπιέσει από τα άγχη ολόκληρης της ζωής σου!
Δημοτικός Κήπος, περπατώ στο πεζοδρόμιό του, παρακολουθώ(!) την ησυχία μέσα από το τοιχίο! Ηρεμο και το φως στο κεντρικό καφέ!
...Μια άλλης εποχής η θέα στα μάτια μου και νιώθω πια έτοιμος να επιστρέψω...!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου