ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!

ΚΑΜΠΑΝΑ ΚΑΝΩ την καρδιά για να της πω να παίξει/ και αναστάσιμες ευχές στους φίλους μου να μπέψει! Μ’ αυτήν τη μαντινάδα εγκαινιάζω στη στήλη την Διακαινήσιμο Εβδομάδα, την Εβδομάδα τω Σκολώ, που έλεγε η μάνα μου. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα χρησιμοποιώ κατά τη διάρκειά της, κατ’ έθιμον και το 'Χριστός Ανέστη' αντί για 'καλημέρα'.

ΗΜΟΥΝ 10 χρονών, πήγαινα Τετάρτη τάξη θυμούμαι, όταν συνάντησα στον δρόμο, πηγαίνοντας για να μεταδέσω τις κατσίκες μας, παραμονή της Ανάληψης, τον πάπα Χρήστο. Μέγα θέμα τό ’κανε στο καφενείο του Μελιγκούνη το βράδυ ότι αντί για 'χαίρετε' του είπα 'Χριστός Ανέστη'. Παραξενεύτηκα όταν το ανέφερε ο πατέρας μου. Το 'Χριστός Ανέστη' το λέμε σαράντα μέρες για χαιρετισμό ήταν η... διδασκαλία της μάνας μου.
ΠΑΣΧΑ ΗΤΑΝ και πέρασε, όπως εν πάση περιπτώσει, πέρασε. Του χρόνου πάλι. Δεν μπορούμε όμως να πούμε το ίδιο και για τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Κανείς δεν εγγυάται ότι εκλογές θα ’ναι και θα περάσουν. Το σενάριο να πηγαίνουμε από εκλογές σε εκλογές παίζει δυνατά.
ΕΞΙ ΤΟΥ ΜΑΗ εκλογές, οι Ελληνες ψηφίζουν/ κι όσους στραβά κυβέρνησαν με μαύρο τούς στολίζουν. Από τον Ηλία τον Σταματάκη η μαντινάδα. Χωρίς κανένα σχόλιο εκ μέρους μου.
Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ, της ανάπτυξης, την ανάπτυξη, ανάπτυξη. Σαράντα φορές τη μέρα κλίνουν τη μαγική τούτη λέξη τα κόμματα. Ιδίως τα μέχρι πριν δύο χρόνια λεγόμενα μεγάλα. Πού ξέρεις; Κλίνε, κλίνε, μπορεί στο τέλος να συγκινηθούν οι ψηφοφόροι. Αν δεν συγκινηθούν απ’ τις υποβρύχιες συγκρούσεις τους.
ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ τράγος ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος Ακης. Ολες οι αμαρτίες του πολιτικού συστήματος απάνω του. Να πληρώσει αυτός, που είναι η κορφή του παγόβουνου και να την γλιτώσουν οι πλαγιές και οι πρόποδες...
ΚΑΙ ΜΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ! Οτι θα πάνε τα πράγματα καλύτερα απ’ ό,τι πηγαίνουν δεν το βλέπει ο φίλος μου ο γέρω-δάσκαλος, σε μια πρώτη ματιά. Να μην πάνε χειρότερα απ’ ό,τι πηγαίνουν, εύχεται. Εκτός και αν αρθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων.
'ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ υψηλότερον αίσθημα από την μετάνοιαν και την συγγνώμην· τελείται μία μεταμόρφωσις της καμπής εις χρυσαλίδα, ήτις αναλαμβάνουσα αιθερίας πτέρυγας, σπεύδει και καταφιλεί ικέτις το άνθος του οποίου το φύλλον είχε καταφάγει, η δε χρυσαλίς της σήμερον ζητεί συγγνώμην δια τον σκώληκά της χθες'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου
ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ τελευταίους λαϊκούς βάρδους, ο Δημήτρης Μητροπάνος έφυγε προχθές στα 64 του χρόνια για τη Γειτονιά των Αγγέλων, αφήνοντάς μας στην εθνική μας μοναξιά. Πάντα γελαστούς και γελασμένους...
ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ο Διογένης ενώ έτρωγε ξερά σύκα συνάντησε τον Πλάτωνα και του είπε ότι μπορεί να πάρει μερικά. Ο Πλάτωνας πήρε και τα έφαγε με βουλιμία. 'Σου είπα να πάρεις μερικά αλλά όχι και να τα καταβροχθίσεις', του είπε ο Διογένης. (Πηγή: Διογένη Λαέρτιου: 'Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'γνώση').

«Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι/ θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι/ σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ’ τον χάρτη/ για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη./ Οσοι με το Χάρο γίναν φίλοι/ με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη/ στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι/ πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί και γελασμένοι./ Τα νιάτα μας διαδρομή, Αθήνα Σαλονίκη/ μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι/ έπεσα να σ’ ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα/ κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ’ όστρακο πορφύρα».
Από το τραγούδι 'Πάντα γελαστοί' (Στίχοι Αλκης Αλκαίος,
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, πρώτη εκτέλεση: Δημήτρης Μητροπάνος).

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (19.04.2012)