ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΚΑΙ ΕΝΩ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ο κρητικός ήλιος διέγραφε γλυκύς την αιωνίαν τροχιάν του εις το ουράνιον θόλον, επεσκιάσθη αίφνης από τας μελανάς πτέρυγας των χαλυβδίνων γερμανικών οργάνων, που με αφάνταστον αγριότητα και με βουλιμίαν πρωτοφανή, ήρξαντο του έργου της καταστροφής», ιστορεί ο Στέλιος Σηφάκης (βλ. περ. 'Κρητικά Γράμματα' τεύχος 7ον, 8ον, Απρίλιος - Μάιος 1973).
ΠΡΙΝ ΑΠΟ 71 ΧΡΟΝΙΑ στις 20 του Μάη τα παραπάνω. Εύκολη δουλειά θεωρούσε την κατάκτηση της Κρήτης ο Χίτλερ. Σιγά το πράμα! Λογαριασμοί χωρίς τον ξενοδόχο, χωρίς τον κρητικό λαό, δηλαδή. Δεν την πατάτε εσείς μωρέ την Κρήτη, ανάθεμά σας!
ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΤΕ, άλλες σήμερα; Καμιά αντίρρηση. Το χρήμα είναι το σημερινό οπλοστάσιό τους. Ντυμένοι σαν φίλοι οι εχθροί μας. Υφέρπουν στις φλέβες του έθνους κάποιοι απ’ αυτούς.
ΤΟ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ Ο ΛΑΟΣ κυβέρνηση είναι σχετικά εύκολο. Το δύσκολο είναι ν’ αλλάξει νοοτροπία. Απόλυτος είναι ώρες και φορές ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΕΙΝΑΙ ΕΥΘΥΝΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ Κρητικός! Είναι ευθύνη να είσαι Ελληνας! Προπάντων σήμερα. Δίχως εθνικιστικές κορώνες και λαϊκίστικες προσεγγίσεις. Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους ν’ αρχίσει να παράγει περισσότερα απ’ όσα καταναλώνει. Ενα το κρατούμενο. Και βεβαίως να πατάξει τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά. Συν όλα τ’ άλλα. Τις διαρθρωτικές αλλαγές που έχει ανάγκη ο τόπος. Αν δεν... δεν... κατέληξε ο φίλος μου.
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ από μια χώρα που έχει πρωθυπουργό Πικραμμένο, βουλευτή Βαρεμένο, αρχηγό κόμματος Καμμένο και λαό απογοητευμένο... Απ’ τα καλά που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο. Το χιούμορ, χιούμορ...
ΦΩΤΙΣΕ, ΘΕΕ ΜΟΥ, τσ’ Ελληνες τους χιλιοπροδομένους/ να στείλουν άξιους στη Βουλή κι όχι μαγαρισμένους. Στον Θεό εξακολουθεί να ’χει τα θάρρητά του ο Ηλίας ο Σταματάκης.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ Η ΠΡΩΤΗ ούτε η τελευταία τους μάχη αυτή που δίνουν τα παιδιά των 18 Μαΐων από χθες. Οπως και να το κάνουμε είναι πάντως μια σημαντική μάχη οι Πανελλήνιες Εξετάσεις. Καλή επιτυχία! Και ψηλά το κεφάλι!
«ΜΗ ΝΟΜΙΣΗΣ ΠΟΤΕ, με όσα κι αν πάθης κατά τον βίο σου, ότι απέκτησες την πείραν της ατυχίας· είναι αύτη τοσούτον ανεξάντλητος και ποικίλη, ώστε συνήθως μία και η αυτή, δύναται να μας εύρη απροκαλύπτους και να μας πλήξη εξ εκατόν ακόμη διευθύνσεων, υπό εκατό μορφάς, δι’ εκατόν τρόπων και εκατοντάκις κατά λεπτόν». Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΩ ΤΟ ΤΑΞΙΜΟ που σου έκανα, τις προάλλες Αγιε Φανούριο! Δυο λαμπάδες, και όχι μια, θα σου φέρω! Ισαμε το μπόι μου την πρώτη κι ίσαμε το μπόι του προϊσταμένου της Περιφερειακής Διεύθυνσης ΕΛ.ΤΑ. Κρήτης τη δεύτερη. Αν κάμεις το θαύμα σου και συνεχίσει να περνά μια φορά την εβδομάδα απ’ τα Τσικαλαριά ο ταχυδρόμος! Και μη χειρότερα.
«ΚΑΠΟΙΟΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΑΠΟ τη μεριά του χωριού. Ανασηκώνομαι. Είναι’ ο στρατιώτης του Αλβανικού με το κομμένο πόδι. Κατεβαίνει και το κορμί του από τις αμασχάλες και κάτω ταλαντεύεται ανάμεσα στα δεκανίκια. Τον ακολουθεί ένας Γερμανός. Σταματά στη μέση του δρόμου, με ξεκούμπωτο το ποκάμισο και φουσκώνει το γυμνό του μπέτη: 'Βαράτε ’δω, σα είσαστε άντρες', φωνάζει. Εγω   ’χασα τον πόδα μου στην Αλβανία. Χτυπάτε με!'. Τον οδηγούνε κι αυτόν στο χαντάκι». Από το 'Μυθιστόρημα χωρίς μύθο' του Γιώργη Μανουσάκη: 'Οταν το πέλμα μας εταίριαζε με το χώμα'.

«...Βροντά κι αστράφτει ο ουρανός κι η θάλασσα φουσκώνει/ τα όρη αναταράσσουνται και τα βουνά βρουχούνται./ Κι ο Διγενής σέρνει φωνή από τον Ψηλορείτη./ Απού ’χει άρματα ας βαστά κι απού δεν έχει, ας βρίστει».
Από το ποίημα του Χριστόφορου Σταυρουλάκη (Αγελάτη)
'Η Κρήτη Αρκάδι γίνεται'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νεα (22'05'2012)