ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ πρώτα αυτοί τα πάντα. Να ακολουθήσουν οι έχοντες και κατέχοντες που ήταν (και θα είναι;) στο απυρόβλητο. Για να ’χουν μούτρα 'να κτυπήσουν τας θύρας των πτωχών ζητώντας τον οβολόν τους'. Για τους νέους κυβερνήτες μας ο λόγος.

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΟΤΑΝ ΑΦΟΥ εκτύπησα πρώτον τας θύρας των μεγάρων των πλουσίων, ηναγκάσθην κατόπιν να κτυπήσω και τας θύρας των πτωχών ζητώντας τον οβολόν τους, προκειμένου να στείλω τρόφιμα και πολεμοφόδια εις τον αγωνιζόμενον ελληνικόν λαόν, έπρεπε να ημπορώ να τους λέγω: Εδωσα πρώτος εγώ τα πάντα. Κανόνισα να μην εξοδεύσω διά τον εαυτό μου και διά τον υπηρέτην μου περισσότερα, από 60 φράγκα τον μήνα. Ολον τον άλλον μισθόν μου τον στέλνω εις την Ελλάδα...», Ιωάννης Καποδίστριας (Γενεύη, 1822 - 1827). Η δύναμη του παραδείγματος. 
ΝΑ ΔΩΣΟΥΝ πρώτα αυτοί τα πάντα. Να ακολουθήσουν οι έχοντες και κατέχοντες που ήταν (και θα είναι;) στο απυρόβλητο. Για να ’χουν μούτρα 'να κτυπήσουν τας θύρας των πτωχών ζητώντας τον οβολόν τους'. Για τους νέους κυβερνήτες μας ο λόγος.
ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχουμε, έστω κι αν άργησε να ’ρθει και Αντιπολίτευση και τι αντιπολίτευση (!) έχουμε. Ωδινεν όρος και έτεκεν, κατά που φαίνεται, όρος! Ωστόσο πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν. Το όρος αποδεικνύεται στην πορεία μυς. Να ευχηθούμε να μη συμβεί αυτό στην προκειμένη περίπτωση.
ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ πάντως πέρασαν, τα δυσκολότερα έρχονται. Το φίδι εξακολουθεί να ’ναι στην τρύπα του και να χύνει το δηλητήριό του. Αν δεν βάλουμε όλοι, κατά δύναμη, το χεράκι μας, εκεί θα μείνει μέχρι να μας σιοδηλητηριάσει...
ΑΣΤΕΙΑ - ΑΣΤΕΙΑ ή μήπως σοβαρά - σοβαρά πρώτο κόμμα στις τελευταίες εκλογές ήρθε το 'Δεν ψηφίζω, δεν ψηφίζω'. Ούτε λίγο ούτε πολύ 4 στους 10 πολίτες (το 37,53%) γύρισαν την πλάτη στις κάλπες, παρά την κρισιμότητα των εκλογών.
ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ στον ελληνικό τουρισμό έδωσε, λέει, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εκ των ων ουκ άνευ ότι πρέπει να δίνουμε καθημερινά, πρωτίστως, εμείς!
«ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ζούσαν στα λεγόμενα φανάρια και ήταν φτωχοί άνθρωποι που δύσκολα τα έβγαζαν πέρα... αλλά υπήρχαν και αυτοί που δεν είχαν οικονομικό πρόβλημα». Τάδε έφη... το μέλλον της Ελλάδας, όπως έγραψε στη σελίδα της στο Βιβλίο των Προσώπων προχθές η φίλη καθηγήτρια Πληροφορικής Ειρήνη Καλαϊτζάκη. «Το μέλλον που εμείς καλουπώσαμε και που φοβάμαι ότι κάτι πήγε στραβά στην όλη διαδικασία».
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ Νικολακάκη - Μανιουδάκη, συγγραφέα, Κάμποι Κυδωνίας: Σας ευχαριστώ από καρδιάς για την ευκαιρία που μου δίνετε να εντρυφήσω στις 676 (!) μεγάλου σχήματος σελίδες του βιβλίου σας 'Οι εραστές της Λευτεριάς'. Και βέβαια θ’ ασχοληθώ πιο διεξοδικά μ’ αυτό σ’ άλλη στήλη, θέλω όμως, προσώρας να καταθέσω τον θαυμασμό μου, για το αποτέλεσμα! Εργο ζωής, μα και έργο πνοής, καρπός έρευνας και μόχθου δεκαετιών, μα και ανθός αγάπης! Ξεχωριστά για τους Κάμπους και τ’ άλλα χωριά των Κεραμειών, μα και για την Κρήτη γενικότερα.
ΑΛΛΑ ΤΡΙΑ, σήμερα, σύγχρονα, με πικρό χιούμορ, ανέκδοτα απ’ αυτά που μου έστειλε ο Δημήτρης Νικολακάκης: 1) Διάλογος ζευγαριού σε περίοδο οικονομικής κρίση. 'Αγάπη μου, έχω γκόμενο!'. Η απάντηση: 'Εργάζεται;'. 2) 'Μωρό μου μ’ αγαπάς μόνο και μόνο γιατί ο πατέρας μου, μου άφησε κληρονομιά 100 εκατομμύρια;'. Η απάντηση: 'Καλά πλάκα μου κάνεις; Τι ανασφάλειες είναι αυτές; Θα σε λάτρευα όποιος κι αν σου τ’ άφηνε!'. 3) Οταν είδα τον τελευταίο λογαριασμό του ρεύματος έπαψα να έχω φοβία για το σκοτάδι κι άρχισα να φοβάμαι το φως!...

«Θύμωσα, οργίστηκα και σε ξέγραψα/ ανυπάκουος, άνομος, αναιδής/ μ’ έναν λόγο γεμάτο οίηση/ έλα με την παλιά εντιμότητα/ εκείνη της δυσκολίας/ λιγόλογος ή και σιωπηλός/ να γεμίσει ευχές/ η νωπή καταδίκη του τόπου μας/ Ενα καινούργιο αφήγημα/ μια προφητεία/ να μην πνιγούμε στον αμίλητο πόντο/ Τώρα που όλα κουράστηκαν/ Οπως το μπλε της εθνικής περηφάνιας μας».
Το ποίημα 'Πατριωτικό Α’ του 2010' της Στέλλας Αρκάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.06.2012)