Τα μυστικά του θρανίου, ούτως ή άλλως, είναι για να κυκλοφορούν, για να ταξιδεύουν, για να διαβάζονται, για να σχολιάζονται... Οταν βέβαια γράφονται και βρίσκουν στέγη στις σελίδες ενός μαθητικού εντύπου.
Και πάλι στον αέρα τα 'μυστικά του θρανίου'
Tα περίμενα πώς και πώς, το ομολογώ! Για 'τα μυστικά του θρανίου', την εξαμηνιαία έκδοση των μαθητών του 8/θέσιου Δημ. Σχολείου 3ου Κισάμου, ο λόγος. Μια έκδοση καθ’ όλα εξαιρετική, που κατ’ επανάληψη την έχω παρουσιάσει. Ενα ξεχωριστό μαθητικό περιοδικό που ξεκίνησε πριν από τέσσερα χρόνια και όπως φαίνεται θα συνεχίσει να κυκλοφορεί για πολλά ακόμα. Κόντρα στους ενάντιους ανέμους των καιρών. Οσο υπάρχουν δάσκαλοι, όπως τον διευθυντή του εν λόγω Σχολείου Αντώνη Σπανουδάκη και τους συνεργάτες του. Τα μυστικά του θρανίου, ούτως ή άλλως, είναι για να κυκλοφορούν, για να ταξιδεύουν, για να διαβάζονται, για να σχολιάζονται... Οταν βέβαια γράφονται και βρίσκουν στέγη στις σελίδες ενός μαθητικού εντύπου. Οπως το περιοδικό του 3ου Δημ. Κισάμου, για παράδειγμα, που έφτασε στο 10o τεύχος και που ταξίδεψε, λίγο πριν απ’ τη λήξη της φετινής σχολικής χρονιάς, μέχρι την Αθήνα για να παραλάβει το βραβείο που του έδωσε ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου γιατί 'καλλιεργεί τη φιλαναγνωσία και προωθεί την ανάγνωση της παιδικής λογοτεχνίας'. Στον απόηχο αυτής της βράβευσης (κι αν το χάρηκα!) η σημερνή φιλοξενία στον Παιδότοπο κάποιων λίγων, δειγμάτων απ’ τις σελίδες του. Για να συνοδεύσω τα συγχαρητήρια μου και στους δασκάλους και στους μαθητές…
Β.Θ.Κ.
ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ
Η γιαγιά μας αφηγείται…
'Στις 20 Μαΐου 1941 ήμασταν στα Πιπεριανά, στην κορφή του βουνού και μαζεύαμε βίκο για τα ζώα μας. Πριν το μεσημέρι κι εκεί που παίζαμε με τον αδερφό μου και φτιάζαμε ένα σπιτάκι με αγουδούρους, ακούμε ένα τρομακτικό θόρυβο στον ουρανό, από τη μεριά των Φαλασάρνων. Κοιτάζουμε και βλέπουμε πάρα πολλά αεροπλάνα στον ουρανό και κατευθύνονταν προς το Καστέλλι. Εμείς τότε φοβηθήκαμε πάρα πολύ.
Στη συνέχεια πήγαμε στο σπίτι μας και το βράδυ φύγαμε όλοι μαζί από τα σπίτια μας και πήγαμε και κρυφτήκαμε στις σπηλιές της Τυλίφου.
Σχεδόν κάθε εβδομάδα όσοι ήμασταν στις σπηλιές αλλάζαμε τοποθεσία και πηγαίναμε σε άλλες για να μη μας βρουν. Κάποια μέρα οι Γερμανοί πέρασαν από την Καλυβιανή και σκότωσαν έναν Ελληνα. Στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς τη σπηλιά που ήμασταν γιατί είχαν πληροφορίες, ότι ένας Αγγλος τραυματίας ήταν ανάμεσα μας και κρυβόταν. Αυτό ήταν αλήθεια. Τον κρύψαμε μέσα στη ρίζα μιας μεγάλης χαρουπιάς για να μην τον βρουν.
Οταν ήρθαν οι Γερμανοί στη σπηλιά της Τυλίφου, μας βρήκαν, όχι όμως τον τραυματία. Οι άντρες ευτυχώς έλειπαν και έτσι δεν μας πήραν. Αντίθετα, έδωσαν σοκολάτες σε όλα τα παιδιά.
Εμείς φοβηθήκαμε και δεν τις φάγαμε, αν και πεινούσαμε πάρα πολύ. Πίναμε γάλα από τα πρόβατα, αλλά και αυτό ήταν πικρό γιατί εκεί τα ζώα έτρωγαν πολλές σφάκες. Αυτό κράτησε ένα μήνα και μετά γυρίσαμε στα σπίτια μας.
Εκεί βρήκαμε και άλλους ανθρώπους που είχαν διώξει από το Τελωνείο οι Γερμανοί και το είχαν κάνει πυροβολείο.
Η κατάσταση τα επόμενα τέσσερα χρόνια ήταν πολύ δύσκολη. Πείνα, κρύο και προπαντός φόβος.
Αργότερα, όλα τελείωσαν αλλά όλα αυτά έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου και δεν πρόκειται να τα ξεχάσω όσο ζω'.
Ντεντάκη Αντιγόνη - Πολυχρονάκης Δημήτρης, Τάξη Ε'
Το τελευταίο μέρος της γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα διήρκησε από τις 20 Μαΐου έως τις 1 Ιουνίου 1941 και έληξε με την κατάληψη της Κρήτης.
Από τις 20 Μαΐου ξεκίνησαν οι Γερμανοί σφοδρούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς και ρίψη αλεξιπτωτιστών στα κυριότερα αεροδρόμια. Πρώτα κατέλαβαν το αεροδρόμιο του Μάλεμε.
Στη σύγκρουση που ακολούθησε έλαβαν μέρος και οι Κρητικοί, με ό,τι είχαν. Ακόμη και με σκαλίδες και πέτρες. Αν είχαν όπλα...
Η μάχη της Κρήτης ήταν η πρώτη μάχη από αέρα και είχε σαν αποτέλεσμα την απώλεια πολλών ανθρώπινων ζωών και από τις δύο χώρες, όπως βέβαια και σε κάθε πόλεμο. Μαλάθυρος, Κάντανος, Κοντομαρί, πολύ κοντά μας, που μας θυμίζουν τα αποτελέσματα ενός πολέμου που τον έζησαν οι μεγαλύτεροι και που δεν πρέπει να ξεχάσουμε εμείς.
Καστανάκη Ιωάννα, τάξη Στ'
Τα καλύτερά μας χρόνια
στο δημοτικό
Σε λίγες μέρες τελειώνει το σχολείο και εμείς τα -παιδιά της ΣΤ’ τάξης, αποχαιρετάμε το Δημοτικό. Ποπό! Πώς πέρασαν τόσο γρήγορα έξι ολόκληρα χρόνια...
Κλείνω τα μάτια και ο νους μου γυρίζει πίσω στην πρώτη μέρα που πήγα σχολείο. Φοβόμουν τόσο πολύ. Η μαμά με κρατούσε απ’ το χέρι σφικτά και μου έδινε κουράγιο. Οταν γνώρισα τη δασκάλα της Πρώτης τάξης, ένιωσα ανακούφιση.
Ηταν η κυρία Σοφία, μια νέα δασκάλα από τη Θεσσαλονίκη. Κι έτσι άρχισε το σχολείο. Μάθαμε να γράφουμε και να διαβάζουμε. Νομίζω πως στην Πρώτη τάξη τα παιδιά κάνουν άθλους με τόσα που μαθαίνουν.
Στη Δευτέρα τάξη είχαμε τον κύριο Αντώνη. Η χρονιά ήταν καταπληκτική. Μάθαμε τόσα πολλά. Το μάθημα γινόταν με διασκεδαστικό τρόπο και σαν μικρά παιδιά που ήμασταν, μας άρεσε πάρα πολύ.
Την επόμενη χρονιά στην Τρίτη τάξη είχαμε την κυρία Κατίνα. Ήταν εξαιρετική δασκάλα και πάντα τη θυμόμαστε με αγάπη.
Στην Τετάρτη τάξη όμως χωριστήκαμε. Το ένα τμήμα πήρε πάλι η κυρία Κατίνα ενώ το άλλο η κυρία Γιώτα από την Κατερίνη.
Στην αρχή εμείς που αλλάξαμε δασκάλα στενοχωρηθήκαμε, αλλά τελικά ήταν μια πολύ όμορφη χρονιά.
Στην Πέμπτη τάξη ξαναγίναμε ένα τμήμα και είχαμε την κυρία Νεκταρία από τη Θεσσαλονίκη. Η Πέμπτη όμως είναι δύσκολη τάξη με δύσκολα μαθήματα, τα οποία η κυρία προσπαθούσε να μας εξηγήσει.
Φέτος χωριστήκαμε ξανά. Το δεύτερο τμήμα έχει την κυρία Ελένη από τον Εβρο και εμείς τον κύριο Γιώργο. Ολη τη χρονιά δουλέψαμε, κουραστήκαμε και μάθαμε πολλά.
Ο κάθε δάσκαλος που είχαμε, μας έδωσε πολλά και έτσι τώρα θα πάμε στο γυμνάσιο με αρκετά εφόδια να συνεχίσουμε.
...Πάντα θα κοιτάζω με νοσταλγία το Δημοτικό και πάντα θα σκέφτομαι πόσα έμαθα και πόσα όμορφα πέρασα!!!
Ιωάννα Καστανάκη, τάξη Στ'
Η πρώτη και η δευτέρα τάξη
στο Κυκλοφοριακό Πάρκο
Χτες πήγαμε στο Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής στο Καμπάνι Ακρωτηρίου. Το πρωί μαζευτήκαμε στην αυλή του σχολείου και κάναμε την προσευχή μας. Κρατούσαμε την τσάντα με το φαγητό και το καπέλο μας.
Κάστια Αγγελίνα, Τάξη Β'
Οι μεγάλες τάξεις μπήκαν μέσα κι εμείς μείναμε έξω κι οι κυρίες με τον κύριο, μας πήραν για να πάμε στο λεωφορείο.
Καστανοπουλάκης Γιάννης, Τάξη Β'
Κατεβήκαμε την κατηφόρα και μπήκαμε στο λεωφορείο. Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στο Κυκλοφοριακό Πάρκο.
Γοναλάκης Φειδίας, Τάξη Β'
Οταν φτάσαμε μας περίμεναν η κυρία Ίνη και η κυρία Πηγή. Μας έμαθαν τα σήματα και πώς να κυκλοφορούμε στο δρόμο.
Τσιγγέλη Μαρία, Τάξη Β'
Μας μίλησαν για τα σήματα και πώς πρέπει να περνάμε το δρόμο. Μας έδειξαν και τον ποδηλατοδρόμο. Πήγαμε και στις κούνιες και παίξαμε.
Δημοπούλου Χριστίνα, Τάξη Β'
Μετά οδηγήσαμε τα αυτοκινητάκια όλα τα παιδιά και το μεσημέρι γυρίσαμε στο σχολείο. Ελπίζω να ξαναπάμε.
Κουνελάκης Γιώργος, Τάξη Β'
Χανιώτικα νέα (30.07.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου