ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Δ1 ΤΑΞΗ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ
Ο χαμένος θησαυρός του Τσιτιλιμπίχτι!

¨Μiα κόκκινη κλωστή κι ένα παρδαλό νησί'. Ο τίτλος ενός από τα βιβλία τής καλά γνωστής και στους αναγνώστες του Παιδότοπου πολυβραβευμένης συγγραφέα - εικονογράφου Λιάνας Δενεζάκη. 'Ο χαμένος θησαυρός του Τσιτιλιμπίχτι', ο τίτλος του παραμυθιού που έγραψαν και εικονογράφησαν τα παιδιά της Δ1 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τη Λιάνα Δενεζάκη, όταν αυτή, στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΚΕΒΙ σχετικά με τη φιλαναγνωσία τα επισκέφτηκε και μίλησε μαζί τους για το βιβλίο της αλλά και γενικότερα για το έργο της (βλ. Παιδότοπος, 31 Μαρτίου 2012). Το παραμύθι αυτό που έγινε ένα πανέμορφο βιβλίο, που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα ως προς την εκτύπωση απ? τα παιδικά βιβλία που κυκλοφορούν, μαζί με κάποιες απ? τις ζωγραφιές τους, φιλοξενείται στον σημερινό Παιδότοπο. Συγχαρητήρια και στα παιδιά και βέβαια στη δασκάλα τους, την επίσης πολύ γνωστή, από εργασίες μαθητών της, στους αναγνώστες του Παιδότοπου, φίλη μου Ρούλα Μουστάκα. 
Β.Θ.Κ.

Τα ονόματα των παιδιών που εμπνεύστηκαν το παραμύθι:
Αλιφιεράκης Στέφανος, Αλυγιζάκη Μαρία, Βασιλείου Θοδωρής, Δημητρίου Ελένη, Ηλιάκη Μαριλένα, Κοτσιφάκη Ερωφίλη, Λενταράκης Μανώλης, Μακράκης Στέλιος, Μαργαριτάκης Γιάννης, Μυγιάκη Κατερίνα, Πολιουδόβαρδα Στέλλα, Σαπουνάκης Θοδωρής, Σβουράκη Χρυσάννα, Φιλιππάκης Παναγιώτης, Φραγκεδάκη Βασιλική.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το Τσιτιλιμπίχτι, ένας τόπος μελωδικοζωγραφισμένος! Οι κάτοικοί του δεν έκαναν άλλο από το να ζωγραφίζουν και να τραγουδούν.
Αγαπούσαν τις πολύχρωμες νότες... αλλά αντιπαθούσαν υπερβολικά τον χορό, το παιχνίδι και το διάβασμα. 

Ο Μάλο κι η Φρουνέλα πια είχαν γίνει αχώριστοι. Τραγουδούσαν μαζί, ζωγράφιζαν και τριγύριζαν σε διάφορα μέρη του νησιού κάνοντας εξερευνήσεις. Μια ηλιόλουστη μέρα είχαν βγει για βόλτα στην παραλία και τραγουδούσαν ένα παλιό τραγούδι που μιλούσε για πειρατές και θησαυρούς. Είμαστε γενναίοι πειρατές/ ωκεανούς διασχίζουμε/ θάλασσες κι ακτές!/ Εχουμε κρυμμένους θησαυρούς/ που αν τους ανακαλύψεις/ δε θα ζεις χωρίς αυτούς! 

Εκεί που περπατούσαν και τραγουδούσαν αμέριμνοι, συνέβη κάτι παράξενο. Ενας δυνατός αέρας φύσηξε κι η θάλασσα φουρτούνιασε. Τα κύματα έσπρωξαν στα πόδια τους ένα παλιό μπουκάλι!

Τα δυο παιδιά ξαφνιάστηκαν! Το πήραν με προσοχή στα χέρια τους! Το επεξεργάστηκαν για λίγο κι ύστερα είπαν να το ανοίξουν. Ε! δε θα το πιστέψετε! Μέσα υπήρχε ένας χάρτης θησαυρού! Παρατηρώντας τον καλύτερα κατάλαβαν πως απεικονιζόταν το πίσω μέρος του νησιού τους, στο οποίο δεν πατούσε ποτέ κανείς. Μια φήμη έλεγε ότι όποιος πήγαινε σ? αυτό το μέρος δε γύριζε ποτέ. Ετσι το είχαν απαγορέψει! Το σκέφτηκαν από δω... Το συζήτησαν από εκεί... Αποφάσισαν να πάνε. Προχώρησαν κι είδαν πως σ? εκείνο το μέρος, υπήρχαν δέντρα που αντί για καρπούς είχαν παιχνίδια και αντί για φύλλα... βιβλία! Ενιωσαν μεγάλη έκπληξη! 

Ξεφυλλίζοντας τα βιβλία, ανακάλυψαν ένα σωρό ιστορίες... Ακόμα και το παραμύθι: 'Μια κόκκινη κλωστή κι ένα παρδαλό νησί'. Στο τέλος του δρόμου με τα παράταιρα δέντρα υπήρχε μια σπηλιά. Εκεί ανακάλυψαν ένα παλιό σεντούκι. Οταν το άνοιξαν, βρήκαν το μεγάλο βιβλίο του Τσιτιλιμπίχτι και γύρω του ένα σωρό πειρατές που διάβαζαν απορροφημένοι ή έπαιζαν επιτραπέζια! Ο Μάλο κι η Φρουνέλα ξετρελάθηκαν με όλα όσα είδαν και τους κάλεσαν να γνωρίσουν τον δικό τους κόσμο. 

Σε λίγο όλοι έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια, διάβαζαν βιβλία, ζωγράφιζαν, τραγουδούσαν και χόρευαν.
Κι από τότε και μετά... έζησαν όλοι μαζί χαρούμενοι στο παρδαλό τους το νησί.

Χανιώτικα νέα (14.07.2012)