Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΧΑΙΡΕ ΘΡΟΝΕ πυρίμορφε Κυρίου/ Χαίρε θεία και μανναδόχε στάμνε/ Χαίρε χρυσή λυχνία, λαμπάς άσβεστος,/ χαίρε των παρθένων/ δόξα και μητέρων,/ ωράισμα και κλέος'. Από τον Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα στην Παναγία.
Ν’ ΑΚΟΥΣ τα τζιτζίκια να ψέλνουν με τον δικό τους τρόπο τον παρακλητικό κανόνα στην Πάντων Χαρά! Ενώ μελώνουν τα σύκα, τρίζουν τα καρπούζια, μαυρίζουν σιγά - σιγά τα σταφύλια! Αχ, Αύγουστε, μήνα της Παναγίας, μα και μήνα των σταφυλιών, των σύκων και των καρπουζιών!
ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΛΗ του Θεού, που έκανε τα καρπούζια! Μια απ’ τις αγαπημένες φράσεις της Ευδοκίας. Μα και ώρα του καλή του Θεού, που κάνει τα σύκα και τα σταφύλια! Και βεβαίως - βεβαίως τη θάλασσα!
ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΜΠΑΝΙΑ του λαού, φόρο δεν έχουν βάλει/ να στείλουμε στον υπουργό τσούχτρες ένα τσουβάλι. Τσουχτερή η σημερινή μαντινάδα που μου έστειλε η μαντιναδολόγος μας, η Νεκταρία Θεοδωρουλάκη.
'ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ τον Αύγουστο, τον μήνα των διακοπών. Μοναδική ευκαιρία για τον ταλαιπωρημένο Ελληνα να χαρεί τις χαρές της θάλασσας. Ευτυχώς τα μπάνια είναι δωρεάν'. Τα που μου έγραψε η Νεκταρία, συνοδεύοντας τη μαντινάδα της. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, καλή μου φίλη! Δεν το ’χουν σε τίποτα αυτοί όχι μόνο τα μπάνια, αλλά και τον ίσκιο των αρμυρικιών να φορολογήσουν!
Η ΤΡΟΪΚΑ εσωτερικού συμφώνησε διαφωνώντας στο πακέτο των μέτρων για την εξοικονόμηση των 11,5 δισ. ευρώ και περιμένει την έγκριση απ’ την τρόικα εξωτερικού. Ποιος γνοιάζεται πια αν οι μαχαιριές είναι οριζόντιες ή κάθετες. Οι μαχαιριές είναι μαχαιριές...
ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ στον λαιμό! Στο ίδιο έργο, γι’ άλλη μια φορά, θεατές. Στην τελευταία σκηνή ο εκάστοτε Ελληνας πρωθυπουργός λέει: Η άρνηση να πάρουμε μέτρα θα επιφέρει άρνηση εκταμίευσης της δόσης.
'ΜΕΤΑΞΥ των ανθρώπων δύο μεγάλοι τύποι υπάρχουσιν, υπέρτεροι πάσης περιγραφής, προ των οποίων ιλιγγιά η αντίληψις και συσκοτίζεται η κρίσις ο του εξόχως αγαθού και του εξόχως αχρείου. Αποτελούσιν αμφότεροι δύο άπειρα εντός των οποίων ούτε ωρισμένη διεύθυνσις υπάρχει ούτε σταθμός διά το βλέμμα!'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
Ο ΚΛΕΟΜΗΔΗΣ σκότωσε άθελά του καθώς πυγμαχούσε, κάποιον αντίπαλό του. Επειδή όμως οι Ελλανοδίκες του αφαίρεσαν τη νίκη παραφρόνησε. Ετσι όταν επέστρεψε στην πόλη του, μπήκε μέσα σ’ ένα σχολείο μ’ εξήντα μαθητές και έριξε κάτω των κίονα που κρατούσε την οροφή. Αυτή γκρεμίστηκε και καταπλάκωσε τα παιδιά. Οι συμπολίτες του άρχισαν να τον κυνηγούν και να τον λιθοβολούν. Αυτός κατέφυγε στον ναό της Αθηνάς, μπήκε μέσα σ’ ένα κιβώτιο και έσυρε το καπάκι απάνω του. Οταν οι διώκτες του, μην μπορώντας να το ανοίξουν, το έσπασαν, το βρήκαν άδειο. Ρώτησαν τότε το μαντείο των Δελφών και η Πυθία απάντησε ότι ο Κλεομήδης ήταν ο τελευταίος από τους ήρωες και όφειλαν να τον τιμούν με θυσίες, αφού δεν ήταν θνητός. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'...Τ’ άγια νερά που νοσταλγούν/ μια χλόη παραδείσια/ το πέρασμά σου εθρόησε/ κάτου απ’ τα κυπαρίσσια:/ «Χαίρε, Νύμφη, ανύμφευτε!»./ Ωρα για λήθη... Φθείρουνται/ οι ανέγνωρές μου οι ώρες./ Μάταιη κι η θλίψη που έσυραν/ στο φως οι ονειροκόρες:/ «Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε!»./ Ασκήτεψαν οι αγάπες μου/ στου αβόλευτου τη θύρα/ κι ήρθες αργά τα εντάφια/ να τις αλείψεις μύρα:/ «Χαίρε, Νύμφη, ανύμφευτε!»'.
Από το ποίημα 'Σημαίνει η Ωρα των Ωρών' του Απόστολου Μελαχρινού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (03.07.2012)
Ν’ ΑΚΟΥΣ τα τζιτζίκια να ψέλνουν με τον δικό τους τρόπο τον παρακλητικό κανόνα στην Πάντων Χαρά! Ενώ μελώνουν τα σύκα, τρίζουν τα καρπούζια, μαυρίζουν σιγά - σιγά τα σταφύλια! Αχ, Αύγουστε, μήνα της Παναγίας, μα και μήνα των σταφυλιών, των σύκων και των καρπουζιών!
ΩΡΑ ΤΟΥ ΚΑΛΗ του Θεού, που έκανε τα καρπούζια! Μια απ’ τις αγαπημένες φράσεις της Ευδοκίας. Μα και ώρα του καλή του Θεού, που κάνει τα σύκα και τα σταφύλια! Και βεβαίως - βεβαίως τη θάλασσα!
ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΜΠΑΝΙΑ του λαού, φόρο δεν έχουν βάλει/ να στείλουμε στον υπουργό τσούχτρες ένα τσουβάλι. Τσουχτερή η σημερινή μαντινάδα που μου έστειλε η μαντιναδολόγος μας, η Νεκταρία Θεοδωρουλάκη.
'ΚΑΛΩΣΟΡΙΖΟΥΜΕ τον Αύγουστο, τον μήνα των διακοπών. Μοναδική ευκαιρία για τον ταλαιπωρημένο Ελληνα να χαρεί τις χαρές της θάλασσας. Ευτυχώς τα μπάνια είναι δωρεάν'. Τα που μου έγραψε η Νεκταρία, συνοδεύοντας τη μαντινάδα της. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις, καλή μου φίλη! Δεν το ’χουν σε τίποτα αυτοί όχι μόνο τα μπάνια, αλλά και τον ίσκιο των αρμυρικιών να φορολογήσουν!
Η ΤΡΟΪΚΑ εσωτερικού συμφώνησε διαφωνώντας στο πακέτο των μέτρων για την εξοικονόμηση των 11,5 δισ. ευρώ και περιμένει την έγκριση απ’ την τρόικα εξωτερικού. Ποιος γνοιάζεται πια αν οι μαχαιριές είναι οριζόντιες ή κάθετες. Οι μαχαιριές είναι μαχαιριές...
ΜΕ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ στον λαιμό! Στο ίδιο έργο, γι’ άλλη μια φορά, θεατές. Στην τελευταία σκηνή ο εκάστοτε Ελληνας πρωθυπουργός λέει: Η άρνηση να πάρουμε μέτρα θα επιφέρει άρνηση εκταμίευσης της δόσης.
'ΜΕΤΑΞΥ των ανθρώπων δύο μεγάλοι τύποι υπάρχουσιν, υπέρτεροι πάσης περιγραφής, προ των οποίων ιλιγγιά η αντίληψις και συσκοτίζεται η κρίσις ο του εξόχως αγαθού και του εξόχως αχρείου. Αποτελούσιν αμφότεροι δύο άπειρα εντός των οποίων ούτε ωρισμένη διεύθυνσις υπάρχει ούτε σταθμός διά το βλέμμα!'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
Ο ΚΛΕΟΜΗΔΗΣ σκότωσε άθελά του καθώς πυγμαχούσε, κάποιον αντίπαλό του. Επειδή όμως οι Ελλανοδίκες του αφαίρεσαν τη νίκη παραφρόνησε. Ετσι όταν επέστρεψε στην πόλη του, μπήκε μέσα σ’ ένα σχολείο μ’ εξήντα μαθητές και έριξε κάτω των κίονα που κρατούσε την οροφή. Αυτή γκρεμίστηκε και καταπλάκωσε τα παιδιά. Οι συμπολίτες του άρχισαν να τον κυνηγούν και να τον λιθοβολούν. Αυτός κατέφυγε στον ναό της Αθηνάς, μπήκε μέσα σ’ ένα κιβώτιο και έσυρε το καπάκι απάνω του. Οταν οι διώκτες του, μην μπορώντας να το ανοίξουν, το έσπασαν, το βρήκαν άδειο. Ρώτησαν τότε το μαντείο των Δελφών και η Πυθία απάντησε ότι ο Κλεομήδης ήταν ο τελευταίος από τους ήρωες και όφειλαν να τον τιμούν με θυσίες, αφού δεν ήταν θνητός. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'...Τ’ άγια νερά που νοσταλγούν/ μια χλόη παραδείσια/ το πέρασμά σου εθρόησε/ κάτου απ’ τα κυπαρίσσια:/ «Χαίρε, Νύμφη, ανύμφευτε!»./ Ωρα για λήθη... Φθείρουνται/ οι ανέγνωρές μου οι ώρες./ Μάταιη κι η θλίψη που έσυραν/ στο φως οι ονειροκόρες:/ «Χαίρε Νύμφη, ανύμφευτε!»./ Ασκήτεψαν οι αγάπες μου/ στου αβόλευτου τη θύρα/ κι ήρθες αργά τα εντάφια/ να τις αλείψεις μύρα:/ «Χαίρε, Νύμφη, ανύμφευτε!»'.
Από το ποίημα 'Σημαίνει η Ωρα των Ωρών' του Απόστολου Μελαχρινού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (03.07.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου