Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ Σταυρού σήμερο, γιορτάζει το Νίππος, όμως στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού δεν έχουν πια το βασίλειό τους οι βασιλικοί και ο ασβέστης. Ούτε απ’ την καμινάδα του αναθρώσκει γαλάζιος καπνός. Βρίσκεσαι για δεύτερη χρονιά την ημέρα του Σταυρού, στο Επουράνιο Νίππος, δίπλα στον πατέρα μας και στα τόσο νωρίς φευγάτα, αδέρφια μας, μάνα!
Ν’ ΑΝΟΙΓΕΤΕ κάθε καλήν ημέρα το σπίτι μας! Μια απ’ τις παραγγελιές σου. Το άνοιξα από χθες, παραμονή του Σταυρού, μάνα. Και το βράδυ άναψα όλα τα φώτα. Οπως έκανες κι εσύ...
ΤΗ ΑΥΤΗ ΗΜΕΡΑ ο Αγιος Μάρτυς Θεοκλής ξίφει τελειούται. Πρώτος ο πατέρας μου το ανακάλυψε ότι εκτός απ’ τους Σταύρους και τις Σταυρούλες γιορτάζουν σήμερα και οι Θεοκλήδες. Ελαμπε σαν πολυέλαιος το πρόσωπό του όταν μας το είπε. Οπως έλαμπε κάθε χρόνο τέτοια μέρα, όταν του λέγαμε τα 'χρόνια πολλά'...
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ στην παιδική ηλικία, επιστροφή στην πατρίδα! Χείμαρρος οι μνήμες... Ομως ας σταματήσω εδώ για να δω 'στα πεταχτά' και κάποια απ’ τα συμβαίνοντα γύρω μας.
ΕΦΑΓΕ ο... ιός του υπολογιστή μια ολόκληρη αράδα απ’ τη δεύτερη περίοδο του 4ου χθεσινού 'πεταχτού' και δεν βγαίνει νόημα. Την ξαναγράφω. 'Και βέβαια θα την πάρετε τη δόση σας αυτό δα έλειπε να μην την πάρετε, είναι τόσο σημαντικές οι προσπάθειες που έχετε κάμει, τόσο μεγάλες οι θυσίες που έχετε υποστεί, μας λένε οι δεύτεροι'.
ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ του Γενικού Λογιστηρίου 'τίναξε', λέει, 'στον αέρα' τους υπολογισμούς για το ποσό που θα εξοικονομείτο από την πρόωρη συνταξιοδότηση των δημοσίων υπαλλήλων. Κατά λάθος, εξεπίτηδες... Σε τα μας τώρα, σε τα μας;
ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ εδώ, φώναξε προχθές το πρωί ο Εγκέλαδος, που κακό χρόνο να ’χει, από τη Γαύδο. Ισα - ίσα για να μας κάμει γνωστή την παρουσία του, ευτυχώς. Πάλι καλά που μας... λυπήθηκε. Μόνο ένας σεισμός μας έλειπε.
ΑΛΛΟΣ είναι ο κλέφτης, άλλος ο ληστής, άλλος ο ληστής του κλέφτη κι άλλος ο κλέφτης του ληστή. Σαν να μου φαίνεται ότι πρέπει να ξαναδιαβάσω το κλασικό στο είδος του βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου 'Το εγχειρίδιο του καλού κλέφτη'.
ΝΑ ΓΙΝΕΙ το στρατόπεδο Μαρκοπούλου χώρος πρασίνου! Αγρυπνούν οι υπάρχοντες φύλακες. Γνωρίζουν ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει πριν να τελειώσει οριστικά. Κάλεσμα για μεγάλη συμμετοχή στην 6η γιορτή διεκδίκησης που διοργανώνουν αύριο!
ΝΑ ΓΡΑΦΩ δεν σταμάτησα, σταμάτησα να δίνω/ τους δυο καινούργιους χαιρετώ, να δίνουνε αφήνω. Η τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Δεν γίνεται δεκτή η παραίτηση, Ηλία! Καλοί οι καινούργιοι, αλλά... ο παλιός είναι αλλιώς!
'ΤΗΝ ΩΡΑ που οι Εβραίοι τεχνίτες δοκίμασαν να φτιάσουν τον Σταυρό του Χριστού, είδαν με απορία πως ό,τι ξύλο και να ’πιαναν, δεν τους άφηνε να το πελεκήσουν και να το κάνουν όπως θέλουν, μόνο εστριφογύριζε κι έσπαζε κι εχαλούσε και πως όλοι οι κόποι τους πήγαιναν χαμένοι. Αφού τα δοκίμασαν όλα τα ξύλα και δεν μπόρεσαν να κατορθώσουν αυτό που ήθελαν έπιασαν και το ξύλο της λοιδοριάς και μόνο αυτό δεν τους έφερε αντίσταση. Κι έτσι έφτιασαν το σταυρό. Γι’ αυτό και η λοιδοριά είναι καταραμένο δέντρο και γι’ αυτό οι ξυλοκόποι στα βουνά το αποφεύγουν για να μη λερώσουν το τσεκούρι τους και να μην μαγαρίσουν την καθάρια φλόγα της φωτιάς. Στην Κρήτη η λοιδοριά λέγεται αζίλακας και τα κάρβουνά της έχουν βαριά ποφορά και μυρίζουνε'. Από το βιβλίο του Βασίλη Χαρωνίτη 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή Του'.
'Σχεδόν κάθε βράδυ/ λίγο πριν κλείσω τα μάτια μου,/ πιάνω την ψυχή μου απ’ το χεράκι της, στράτα - στρατούλα, της λέω/ και τη βγάζω βόλτα/ στα παιδικά μου λημέρια./ Στην αυλή του πατρικού μου σπιτιού/ στον ίσκιο μιας γριάς χαρουπιάς/ στα φτερά ενός μικρού σπουργίτη./ Στο κουδούνισμα της άλλης μέρας/ εκεί με έχει ο ύπνος να διανταλλάσσω./ Πρέπει να το ξαναπαίξω μεγάλος/ πηδώντας φράχτες/ κι ανεβοκατεβαίνοντας πατώματα'.
Το ποίημα 'Σχεδόν κάθε βράδυ' του γράφοντος.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου