ΠΟΙΗΣΗ

ΟΠΩΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ
Όπως τα κύματα λειαίνουν τις πέτρες,
παρόμοια κι εγώ, 

τώρα που ο αλέκτορας
κράζει για ύστερη φορά,
πασχίζω να λειάνω
τις απουσίες που θέλω να ξεχάσω
τις παρουσίες που δε θέλω να θυμούμαι…
Όμως, των κυμάτων της σκέψης μου
οι μικρές θυγατέρες,
που πολλοί τις ονομάζουνε τύψεις,
προσθέτουν μόρια όγκων
στη λεία επιφάνεια•
όπως τους αλάτινους κόκκους,
που διαισθάνεσαι πως υπάρχουν
στα λεία χαλίκια…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης