Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2012

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ με τα 'Χανιώτικα νέα', που άρχισε τα μέσα της δεκαετίας του 1970, πριν από 35 και χρόνια, δηλαδή. Ημουν νεοδιόριστος δάσκαλος στις Στροβλές Σελίνου, θυμούμαι. Οταν ένα κείμενό μου με τίτλο 'Γράμμα από ένα δάσκαλο σ’ ένα δάσκαλο' μπήκε στην πρώτη σελίδα, κάτω απ’ τον γενικό τίτλο 'Της Ημέρας'... γλυκάθηκα κι από τότε έγινα,  τακτικός τους συνεργάτης.



ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΧΕΣΗ ΖΩΗΣ Η ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ με τα 'Χανιώτικα νέα', που άρχισε τα μέσα της δεκαετίας του 1970, πριν από 35 και χρόνια, δηλαδή. Ημουν νεοδιόριστος δάσκαλος στις Στροβλές Σελίνου, θυμούμαι, όταν δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά κείμενό μου, μια κριτική για ένα βιβλίο του π. Ιγνάτιου Χατζηνικολάου. Οταν λίγο αργότερα έστειλα 'ταχυδρομικώς' ένα άλλο κείμενό μου με τίτλο 'Γράμμα από ένα δάσκαλο σ’ ένα δάσκαλο' και μπήκε στην πρώτη σελίδα, κάτω απ’ τον γενικό τίτλο 'Της Ημέρας'... γλυκάθηκα κι από τότε έγινα, να ’ναι καλά ο Γιάννης Γαρεδάκης, για την εμπιστοσύνη του, τακτικός τους συνεργάτης.

'KAΘΗΜΕΡΙΝΑ', 'Κρητικές Ρίζες', 'Ενα βιβλίο την Εβδομάδα', 'Παράλληλα και όχι μόνο', 'Διαβάζοντας' οι τίτλοι από κάποιες στήλες που κατά καιρούς κράτησα μέχρι το 1997, όταν η συνεργασία μας έγινε ακόμα στενότερη: Με τον 'Παιδότοπο' (έκλεισε τον φετινό Απρίλη 15 χρόνια συνεχούς εβδομαδιαίας παρουσίας) με 'Αυτόν τον τόπο τον μικρό τον μέγα' (μέσα στον οποίο ήταν ενταγμένα και τα 'Ακροθιγώς' (κράτησε 7,5 χρόνια σε εβδομαδιαία βάση), σε συνεργασία με την Ευδοκία, τις 'Εύφημες Μνείες' (κάθε Δευτέρα, εδώ και 14 χρόνια) και βέβαια τα 'Πεταχτά', που είναι... επί των επάλξεων ανελλιπώς κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο από τον Ιούνιο του 2004. Χώρια απ’ τα σχόλια (κάποια απ’ αυτά κάτω απ’ τον τίτλο 'Μια στάση εδώ, μια στάση εκεί') στη δεύτερη και στην τρίτη σελίδα της εφημερίδας.

ΣΤΑΓΟΝΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ της προσφοράς των 'Χανιώτικων νέων' στο αναγνωστικό κοινό του τόπου μας και ευρύτερα, τα οποία γραφτά μου. Και ποσοτικά (αν και καλύπτουν χιλιάδες στην κυριολεξία σελίδες) και ποιοτικά. Τ’ αναθυμήθηκα, ωστόσο, κι είπα να τα αναφέρω με αφορμή τη συμπλήρωση τις προάλλες (17 Δεκεμβρίου) 45 χρονών διαρκούς, καθημερνής παρουσίας, της εφημερίδας μας.

ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ, ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥΣ εφημερίδα θεωρούν οι Χανιώτες, τα 'Χανιώτικα νέα'. Τιμή τους και καμάρι τους. Με τα 'Χανιώτικα νέα' αρχίζουν τη μέρα τους, με τα 'Χανιώτικα νέα' την τελειώνουν. Και μόνο το γεγονός ότι έρχεται πρώτη επαρχιακή εφημερίδα σε αναγνωσιμότητα, αλλά και δεύτερη σε απόλυτους αριθμούς, λέει από μόνο του πολλά. Γι’ αυτό η φράση 'η εφημερίδα μας', που χρησιμοποιώ συχνά!

ΜΙΑ ΜΑΝΤΙΝΑΔΑ ζήτησα να γράψει για τα 45χρονα των 'Χανιώτικων νέων' από τον πρώτο, κατά τα πρεσβεία, μαντιναδολόγο μας, τον Ηλία τον Σταματάκη, δύο έγραψε αυτός. Η πρώτη 'Τα Νέα τα Χανιώτικα γενέθλια γιορτάζουν, σαράντα πέντε είν’ εδά μα με γαρδένια μοιάζουν'. Η δεύτερη: 'Σαράντα πέντε τα κεριά της τούρτας που θα σβήσουν, ωσάν τα Ορη τα Λευκά τους εύχομαι να ζήσουν'. Προσυπογράφουμε!

'ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ό,τι δημιουργήθηκε και υπάρχει, για την υποδομή και τον μηχανισμό μέσα στην οποία κινούνται νέοι άνθρωποι και μια πλειάδα συνεργατών', έγραψε τις προάλλες, εκπροσωπώντας και την 'πιστή συνοδοιπόρο στη δύσκολη αυτή πορεία', σύζυγό του Ελένη, ο Γιάννης Γαρεδάκης. Για να συμπληρώσει: 'Αποφασισμένοι οι πρώτοι να συνεχίσουν και οι δεύτεροι να στηρίξουν αυτή την πορεία των 45 χρόνων. Στο ίδιο πλαίσιο και με τους ίδιους στόχους και φιλοδοξίες'. Τα 'Χανιώτικα νέα' δεν έχουν μόνο παρελθόν και παρόν, έχουν και μέλλον. Το ίδιο λαμπρό!

ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ούτε καν μια επετειακή έκδοση, για τα σαράντα πέντε χρόνια της εφημερίδας, πάντως. Το όποιο υπολογιζόμενο κόστος γι’ αυτές τις εκδηλώσεις θα διατεθεί σε χώρους και ανθρώπους που έχουν ανάγκη...

'Τα Νέα τα Χανιώτικα σαράντα πέντε έτη/ προσφέρουνε στον τόπο μας, ορθώνουνε τον μπέτη./ Είναι η καθημερινή η ντόπια εφημερίδα/ που βρίσκεις ενδιαφέροντα στην κάθε της σελίδα./ Για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, σωστά ενημερώνει/ και την πρωτιά κατέκτησε στου Τύπου το σαλόνι./ Χωρίς δεσμεύσεις πουθενά και δίχως παρακάλια/ κατέβηκε κι ανέβηκε τη σκάλα αγάλια - αγάλια./ Να χαίροντ’ οι συντελεστές κι ο Γαρεδάκης Γιάννης/ που τόλμησε και πέτυχε όσα στον νου δεν βάνεις'.
Η ρίμα που έγραψε ο Εννιαχωριανός (Γιάννης Μαλαξιανάκης) για τα 45χρονα της εφημερίδας μας.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου