ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Στην Ημέρα Εκείνη./ Στη χειροπιαστή πραγματικότητα/ της πρώτης λέξης της φοβερής Επωδού:/ «Ενωσις ή θάνατος»./ Για να δουν τα μάτια, ν’ αφουγκραστούν τ’ αυτιά/ να ψαύσουν τα χέρια, να μυρίσει η μύτη/ να γευτεί η γλώσσα, να νιώσει ο νους,/ το σώμα της γιορτής./ Οπως οι παππούδες μας, τι η καρδιά πολλές φορές τους είχε ξεγελάσει'.
Από το ποίημα του γράφοντος '1η Δεκεμβρίου 1913'.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

KAΛΟ ΜΗΝΑ, κατ’ αρχάς, αμέσως μετά την καλημέρα. Μπήκαμε στον Δεκέμβρη, στον τελευταίο μήνα του χρόνου. Σαν νερό κύλησαν οι προηγούμενοι. Λες κι ήταν χθες που μπήκε ο χρόνος. Αντε και με το καλό να φύγει, για να ’ρθει ο καινούργιος μήπως και δούμε Θεού πρόσωπο.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ μέρα για την Κρήτη! Σαν σήμερα πριν από 99 χρόνια υψώνεται για πρώτη φορά επισήμως στο φρούριο του Φιρκά από τον τότε βασιλιά Κωνσταντίνο και τους υπέργηρους οπλαρχηγούς Χατζημιχάλη Γιάνναρη και Αναγνώστη Μάντακα η ελληνική σημαία. Η Ενωση της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα είναι γεγονός!

'Η ΣΗΜΑΙΑ ΚΥΜΑΤΙΖΕΙ, ο κόσμος κλαίει, ζητοκραυγάζει, ωρύεται από ενθουσιασμό. Η μουσική παιανίζει, τα πολεμικά χαιρετούν με ομοβροντίες και η χαρά και η συγκίνηση του πλήθους δεν μπορεί να περιγραφεί' (Δημήτρη Αετουδάκη: 'Η ιστορική ημέρα της 1ης Δεκεμβρίου).

'ΚΡΗΤΗ, ΜΗΤΕΡΑ ΤΩ ΘΕΡΙΩ, μάνα των αθανάτω/ εχθρός ποτέ δεν θα βρεθεί να σε γκρεμίσει κάτω'. Ούτε παραγγελιά για την ημέρα να μην την είχα τη μαντινάδα που μου έστειλε τις προάλλες ο Εννιαχωριανός.

ΠΗΡΑΜΕ ΤΗ ΔΟΣΗ ΣΤΟΠ! Σιγά που την πήραμε. Στον αέρα είναι ακόμα. Να γίνει, λέει, πρώτα η επαναγορά ομολόγων και ύστερα. Αλλο πάλι και τούτο. Ζήσε, μαύρε μου, να φας τριφύλλι...

ΚΡΑΤΟΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ στον Ο.Η.Ε. από προχθές η Παλαιστίνη. Αλλη μια διπλωματική νίκη των Παλαιστινίων. Αλλο ένα ιστορικό και καθοριστικό βήμα για τη γέννηση του παλαιστινιακού κράτους.

ΤΑ ΒΡΗΚΑΝ ΛΕΕΙ ο Ντομινίκ Στρος Καν (τον θυμάστε ή τον ξεχάσατε;) και η καμαριέρα. Αν τα ’χαν βρει απ’ την αρχή, στη θέση που είναι σήμερα ο Ολάντ θα ήταν ο Στρος Καν. Ολα τελικά είναι θέμα τιμής.

'ΕΑΝ Ο ΕΡΩΣ δεν εγεννάτο προ των θεών, αναμφιβόλως το θείον θα συνελάμβανε την ιδέαν της δημιουργίας του, από το σύνολον της εικόνος, την οποίαν, επαρουσίασαν στιγμιαίως ο Οδυσσεύς και ο Κύκλωψ, ο εις φερόμενος υπό την κοιλίαν του κριού, ο δ’ έτερος ψηλαφών και μη ευρίσκων τίποτε εικών πανούργου, γίγαντος και τυφλού. Ιδού ο Ερως'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! Υποτονική, ωστόσο, η χριστουγεννιάτικη περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Τίποτε, μα τίποτε, δεν θυμίζει γύρω μας προηγούμενες χρονιές. Και βέβαια μέσα μας.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΔΥΟ μονόστηλα της εφ. 'Πατρίς' (1.12.1913) αντί για ιστορικό ανέκδοτο σήμερα (πηγή: Δημήτρη Νικολακάκη 'Η Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα, μέσα από τις σελίδες του αθηναϊκού και κρητικού Τύπου'. Στο πρώτο ο σχολιαστής κάνει ένα παραλληλισμό του Κρητικού Ζητήματος με τον Λαβύρινθο και τον μύθο του Μινωταύρου, όπου στον ρόλο της Αριάδνης τοποθετεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο, ο οποίος με τη φρόνηση και τις γνώσεις του 'παρεσκεύασε τον μίτον τον οδηγήσαντα εκεί όπου με εν κτύπημα και η Κρήτη και η Ελλάς απηλλάγησαν των δεινών'. Στο άλλο μονόστηλο με τίτλο 'Ο Πανευτυχής' αναφέρεται στον Ελληνα πρωθυπουργό τονίζοντας ότι: 'Ως Κρης, ως Ελλην, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδος, αλλά και ως άνθρωπος, ο Ελευθέριος Βενιζέλος δοκιμάζει σήμερον το μέγιστον της ευτυχίας την οποίαν η Μοίρα δύναται μα επιφυλάττη εις θνητόν'.

'Στην Ημέρα Εκείνη./ Στη χειροπιαστή πραγματικότητα/ της πρώτης λέξης της φοβερής Επωδού:/ «Ενωσις ή θάνατος»./ Για να δουν τα μάτια, ν’ αφουγκραστούν τ’ αυτιά/ να ψαύσουν τα χέρια, να μυρίσει η μύτη/ να γευτεί η γλώσσα, να νιώσει ο νους,/ το σώμα της γιορτής./ Οπως οι παππούδες μας, τι η καρδιά πολλές φορές τους είχε ξεγελάσει'.
Από το ποίημα του γράφοντος '1η Δεκεμβρίου 1913'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)