ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΑΖΙΚΗ ανεργία, αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών, υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, άγρια περιστολή των κοινωνικών παροχών. Οι αριθμητές των τεσσάρων ομωνύμων κλασμάτων που σκοτώνουν. Κοινός παρονομαστής των η εξαθλίωση. Κατά τα άλλα, κρίμα, Αντρέα!

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΑΝΘΡΩΠΟ δεν έχω να φροντίσω, ν’ αγαπήσω ή να πενθήσω, έχω και πικ απ πλάκες, αριστερά τραγούδια κυρίως. Εγώ, βασιλόφρων είμαι, αλλά τα τραγούδια της Αριστεράς με σαγηνεύουν. Ευτυχώς είμαι ευτυχής'. Από το πολυβραβευμένο και πολυδιαβασμένο βιβλίο του Παύλου Μάτεσι 'Η μητέρα του σκύλου'. Ο συγγραφέας έφυγε, το βιβλίο μένει. Οπως μένει και όλο το υπόλοιπο συγγραφικό του έργο.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ απ’ τους συγγραφείς που τους ανακαλύπτουμε μετά το φευγιό τους απ’ τη ζωή ο Παύλος Μάτεσις. Ούτε απ’ τους συγγραφείς που δεν τους διαβάζουμε όταν φύγουν είναι.

ΠΕΡΙ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ η κουβέντα που κάναμε προχθές με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο. Το καλό όνομα που αφήνει κανείς όταν φεύγει αυτό είναι αθανασία. Τα παιδιά που γέννησε, τα δέντρα που φύτεψε, τα βιβλία που έγραψε, τα ίχνη που άφησε στο πέρασμά του...

Η ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ, ωστόσο, καλά κρατεί. Να και μια ερωτική μαντινάδα με αναφορά στις αλκυονίδες μέρες απ’ τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη: 'Λιακάδα χειμωνιάτικη το χιόνι κάνει πέρα/ μες στη ζωή μου χάραξε αλκυονίδα μέρα'. Ευτυχώς που τα όποια μνημόνιά τους δεν επηρεάζουν τον έρωτα, Νεκταρία.

ΓΡΑΨΤΕ λάθος! Εξαιτίας ενός 'απίστευτου' λάθους στους υπολογισμούς υπεβλήθη απ’ τους ειδικούς του ΔουΝουΤου η λιτότητα που βιώνουν οι Ελληνες. Ενός λάθους εξεπίτηδες, όμως. Κανένα πρόβλημα γι’ αυτούς. Στου φαλακρού την κεφαλή εμάθανε μπαρμπέρηδες. Σε ρόλο πειραματόζωου η χώρα μας.

ΜΑΖΙΚΗ ανεργία, αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών, υποβάθμιση της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, άγρια περιστολή των κοινωνικών παροχών. Οι αριθμητές των τεσσάρων ομωνύμων κλασμάτων που σκοτώνουν. Κοινός παρονομαστής των η εξαθλίωση. Κατά τα άλλα, κρίμα, Αντρέα!

ΤΟ 98% ΑΓΓΙΖΕΙ η ανεργία στον οικοδομικό κλάδο στον Νομό μας. Ο ήχος της μπετονιέρας έχει πάψει προ πολλού να ακούγεται. Κι αν πεις για τα λουκέτα στα μαγαζιά, πόνος ψυχής. Κατά τ’ άλλα οι πολιτικοί μας (συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι) εξακολουθούν να κλίνουν τη λέξη 'ανάπτυξη' σ’ όλες τις πτώσεις. Από λόγια άλλο τίποτα.

ΓΙΑ ΕΒΔΟΜΗ μέρα χωρίς μετρό η Αθήνα. Η δυστυχία του να είσαι Αθηναίος. Ανοίγω παρένθεση. 'Η δυστυχία του να είσαι Ελληνας' ο τίτλος του πολυδιαβασμένου βιβλίου που έγραψε ο Νίκος Δήμου. Κλείνω την παρένθεση. Λέω Αθηναίος, γιατί όσο να ’ναι εμείς εδώ την κουτσοβολεύουμε ακόμα την κατάσταση.

ΓΕΝΑΡΗ μήνα κλάδευε, φεγγάρι μην ξανοίγεις. Καιρός να κλαδέψω τις κρεβατίνες πριν μπει ο Φλεβάρης. Πάντως να πω και το άλλο. Οταν βγήκε η παροιμία είχαν ακόμα το παλιό ημερολόγιο, οπότε...

'ΟΤΑΝ ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλειομένης Α’ νίκησε τον στρατό των Αργείων, μπήκε ανενόχλητος στην πόλη τους (590 π.Χ.). Τότε μια Αργίτισσα, η Τελένιλλα, αφού μάζεψε όλους τους δούλους, τα παιδιά, τους γέρους και τις γυναίκες, κλείστηκε μαζί τους στην Ακρόπολη. Στη συνέχεια όπλισε όλες σχεδόν τις γυναίκες και τις έβαλε να φυλάνε τον δρόμο από τον οποίο θα περνούσαν οι εχθροί. Οι Σπαρτιάτες, όταν έφτασαν, προσπάθησαν αρχικά να τις φοβίσουν με άγριες φωνές. Επειδή, όμως, αυτές δεν υποχωρούσαν, άρχισαν τη μάχη. Γρήγορα, όμως, μετάνιωσαν και σταμάτησαν, γιατί σκέφτηκαν ότι, αν νικούσαν, δε θα ήταν κάτι το σημαντικό και αν τις σκότωναν, ακόμα και όλες θα ήταν ντροπή γι’ αυτούς'. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', Εκδ. 'Σαββάλας).

'Σε περιβόλι σκόνης κατοικούν/ Ολα τα μικρά κατοικίδια της γλώσσας/ Μικρές λέξεις που συμπλέκονται/ Με μεγάλες βλέψεις/ Σε χώρο άχωρο/ Σε χρόνο άχρονο/ Μαζί να παρεπιδημούν/ Να γίνονται καταστάσεις/ Ανοιχτές και κλειστές/ Που συγκροτούν στρατιές/ Ν’ απωθούν/ Την αιώνια αναγωγή/ Στη σκοτεινή ύλη/ Που συμβιώνει με το υπερ-σκοτεινό/ Χωρίς να το γνωρίζει'.
Το ποίημα 'Συμβίωση' του Δημήτρη Κακαβελάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.01.2012)