ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

ΔΗΜ. ΣΧ. ΒΟΥΚΟΛΙΩΝ
Το φετινό μας ημερολόγιο
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Kαλοί μου φίλοι! Οπως κάθε χρόνο έτσι κι εφέτος… χρόνια τώρα οι δάσκαλοι και οι μαθητές του Δημ. Σχ. Βουκολιών βγάζουν στο λιακωτό της δημοσιότητας, έχοντας χορηγούς τους καταστηματάρχες της περιοχής, με την έναρξη του νέου έτους κι από ένα ημερολόγιο τοίχου. Σαν δείγμα της δουλειάς που γίνεται για σύνδεση του παρόντος με το παρελθόν, μα και σαν τρόπος για να ικανοποιηθούν κάποιες απ' τις ανάγκες του σχολείου που πάντα υπάρχουν απ' την πώλησή του.
Δεκάδες οι φωτογραφίες, μαυρόασπρες σχεδόν όλες, που φιλοξενούνται στις σελίδες του φετινού ημερολογίου. Φωτογραφίες από σχολικές γιορτές, από παρελάσεις, από γυμναστικές επιδείξεις, από θεατρικές παραστάσεις, από εκδρομές, απ' την καθημερινότητα. Φωτογραφίες που καλύπτουν τρεις και πλέον δεκαετίες από το 1947 μέχρι το 1982!
Φωτογραφίες απ' το Δημ. Σχ. Βουκολιών, αλλά και από άλλα σχολεία της περιοχής που δεν λειτουργούν πια… Ζήτησα απ' τον φίλο δ/ντή του σχολείου Γιάννη Γιακουμάκη, που είχε την καλοσύνη να μου στείλει κι εφέτος το ημερολόγιο, να βρει κάποιους απ' τους παλιούς μαθητές ή δασκάλους και να γράψουν δυο λόγια για την κάθε μια απ' τις φωτογραφίες που είναι ειδικά για τον «Παιδότοπο». Το έκανε ευχαρίστως! Τον ευχαριστώ πολύ και γι' αυτό. Πολλά τα ευχαριστώ μου όμως και σε όλη τη σχολική κοινότητα (δασκάλους, μαθητές, γονείς) και ολόθερμα τα συγχαρητήριά μου. Είναι σπουδαίο ότι η παράδοση συνεχίζεται… Και του χρόνου με υγεία!
 Σας χαιρετώ όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Το ημερολόγιο του σχολείου μας - 2013
Ένα από τα πιο όμορφα ημερολόγια του σχολείου μας είναι αυτό που δημιουργήθηκε τη φετινή χρονιά. Η ιδέα και η πραγματοποίησή του οφείλεται στους δασκάλους μας, αλλά και στους μαθητές, που βοήθησαν στη συγκέντρωση των φωτογραφιών και τη διάθεσή του.
Το θέμα του είναι φωτογραφίες από τη σχολική ζωή των γονιών μας, των παππούδων και των γιαγιάδων μας. Είναι εκπληκτικό, η πιο παλιά φωτογραφία... είναι λίγο μετά τον πόλεμο. Ξεθωριασμένες εικόνες μιας άλλης εποχής, με τόσες πολλές δυσκολίες κι όμως η προσπάθεια για μάθηση είναι φανερή.
Όταν το δείξαμε στους γονείς μας, διακρίναμε τη συγκίνηση στα πρόσωπά τους, γι’ αυτό και η ανταπόκριση των ανθρώπων της περιοχής μας ήταν μεγάλη. Η προσπάθεια στέφθηκε με επιτυχία. Με τα χρήματα από την πώλησή του και με τη βοήθεια του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, καταφέραμε να αγοράσουμε έναν ακόμη διαδραστικό πίνακα, ο οποίος τοποθετήθηκε στην Ε' Τάξη.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε από καρδιάς όσους βοήθησαν την προσπάθειά μας, τους κατοίκους των χωριών μας, τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων και ιδιαίτερα τους καταστηματάρχες και επιχειρηματίες της περιοχής μας που μας στήριξαν με τις χορηγίες τους.

Οι μαθητές της Ε' Τάξης του 7θέσιου Δημ. Σχολείου Βουκολιών
Ιφιγένεια Μαζαράκη, Γεωργία Κουβαριτάκη, Αθανασία Κουτουλάκη,
Νίκος Καραμουσαδάκης

Παρέλαση 25ης Μαρτίου στις Βουκολιές
Εγώ, μαθητής της Γ' Γυμνασίου. Με πολλή υπερηφάνεια, έστω και με δανεικό ποδήλατο (του συχωρεμένου Μάρκου Μαυρογένη).
Ο δρόμος μεταξύ Συριλίου - Βουκολιών μόλις έχει ανοιχτεί.
Χωμάτινος, αλλά φαρδύς. Από το Γυμνάσιο καμιά δεκαριά αγόρια ξεκινάμε όλο καμάρι για την πλατεία με τα ποδήλατά μας. Λίγο πριν την πλατεία μπερδεύουμε τις ποδηλατορόδες μας και πέφτουμε φαρδιά πλατιά χάμω. Τα άσπρα «μονάκριβα» ζιβάγκο μας μες στο χώμα, η υπερηφάνειά μας στο μηδέν και το τι γέλιο έπεσε δεν λέγεται.

Παναγιώτης Κουβαριτάκης


Αγιασμός στο Δημοτικό Σχολείο Συριλίου
Ιερέας ο μακαριστός Εμμανουήλ Κανδαράκης.
Σε μια μόνο αίθουσα 45 μαθητές ο ένας πάνω στον άλλο κάνοντας μάθημα και το Σάββατο. Ξυπόλυτοι οι πιο πολλοί με τρόμο στη βέργα του δασκάλου από (λιγιά) και αηδία για το κατσικίσιο γάλα που έπρεπε να πιούμε κάθε πρωί.

Παναγιώτης Κουβαριτάκης

Το ποίημα στην πλατεία
Ήταν μια ωραία μέρα του Οκτώβρη το 1979 στο Δημοτικό Σχολείο Βουκολιών. Πήγαμε στην εκκλησία και μετά με σημαιοφόρο τον Μπενάκη τον Γιώργο ξεκινήσαμε για την πλατεία. Εγώ μ' έναν συμμαθητή μου, καταθέσαμε το στεφάνι του σχολείου μας κι είπαμε ο καθένας κι από ένα ποίημα. Μετά την κατάθεση των στεφανιών ακολούθησε γλέντι και κρητικοί χοροί.
Μαζαράκης Γιώργος

Το σχολείο
του Ντερέ!
Τότε το σχολειό του Ντερέ ήταν μονοθέσιο και φοιτούσαν σ' αυτό 70 μαθητές. Είχαμε μόνο μια δασκάλα η οποία είχε στο σχολειό πέντε δικά της παιδιά!. Κάθε πρωί πηγαίναμε στο σχολειό, εγώ και τα αδέρφια μου περπατώντας, όσο κρύο κι αν είχε, ένα χιλιόμετρο ως το κέντρο του χωριού που βρισκόταν το σχολείο. Για να ζεσταθούμε το σχολείο είχε μια σόμπα στη μέση της τάξης και για να την ανάψουμε κάθε παιδί έφερνε ένα ξύλο απ' το σπίτι του. Πάνω στη σόμπα υπήρχε ένα κατσαρολάκι με γάλα, που το πίναμε το πρωί μαζί με ψωμί και βούτυρο που φέρναμε απ' το σπίτι μας. Θυμάμαι μάλιστα μια φορά που δυο συμμαθήτριές μου τσακώθηκαν και πέταξε η μια το παπούτσι της στην άλλη, αλλά για κακή τους τύχη το παπούτσι μπήκε μέσα στο κατσαρόλι, η δασκάλα όμως δεν το κατάλαβε και ήπιε ένα ποτήρι!
Το μεσημέρι που το σχολείο έκλεινε για τρεις ώρες κι άνοιγε πάλι το απόγευμα, όλα τα παιδιά κάτω απ' τις ελιές που βρίσκονταν στην αυλή, τρώγαμε το φαγητό που είχε φτιάξει η μητέρα μας από το σπίτι.
Αντωνία Κατσιγαράκη - Ντουντουλάκη

Αγροτικός Αύγουστος!
Τον Αύγουστο του 1962 έγινε στις Βουκολιές η πρώτη γεωργοκτηνοτροφική Έκθεση στον Νομό Χανίων. Έλαβαν μέρος αγρότες και κτηνοτρόφοι με Παραδοσιακά προϊόντα και γυναίκες με υφαντά και εργόχειρα. Η έκθεση κράτησε πέντε μέρες περίπου και είχε μεγάλη επιτυχία.
Την επισκέφτηκε πολύς κόσμος και παραβρέθηκαν πολλοί αξιωματούχοι του Νομού. Την τελευταία μέρα δόθηκαν βραβεία στα καλύτερα προϊόντα.

Βαγιωνάκη Γεωργία

Χανιώτικα νέα (23.02.2013)