ΑΝ ΔΕΝ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ο αρχιστράτηγος της εκστρατείας την κόρη του την Ιφιγένεια δεν πρόκειται να πνεύσει ούριος άνεμος για τα καράβια, είπε και ελάλησε ο μάντης Κάλχας. Αυτός έπρεπε να πονέσει κι όχι κάποιοι απ? τους παρακατιανούς Αχαιούς για την οργή της Θεάς. Αυτός είχε σκοτώσει το αγαπημένο της ελάφι...
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΚΥΡΙΕ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ μεθ? ημών γενού· άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν. Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς...'. Σαν σε όνειρο θυμούμαι εκείνα τα χρόνια, όταν ήμασταν μικρά παιδιά και πηγαίναμε τα βράδια της Μεγάλης Σαρακοστής 'επί του ηλίου δύσιν' στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού για ν? ακούσουμε το 'Ντυνάμεο' και να λάβουμε μέρος σ? εκείνο το παράξενο παιχνίδι με τις μακρόσυρτες γονατιστές μετάνοιες.
'ΜΠΡΟΣΤΑ τα παιδιά, οι άντρες στη μέση και πίσω στην εκκλησία οι γυναίκες κάνανε ένα δάσος που το φυσούσε ο άνεμος της πίστης κι ανεβοκατέβαζε τις κορφές του πάνω ψηλά στον ουρανό και κάτω χαμηλά στη γη'. Αυτή η εικόνα, έτσι όπως τη δίνει ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου, Ειρηναίος Γαλανάκης, στο βιβλίο του 'Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη', μου ?ρθε στον νου, όταν τις προάλλες έμαθα απ? τον παπα-Μιχάλη ότι απόψε θα ?ναι στο σπερνό (στο απόδειπνο) που θα γίνει στον Τίμιο Σταυρό ο δεσπότης, ο Δαμασκηνός. Ευκαιρία...
ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ, λοιπόν, θεού θέλοντος, από νωρίς σήμερα. Ο,τι καλύτερο! Να καταγίνεσαι ολημερνίς στη λιγοστή πατρική περιουσία (δεν ξελείπουν οι δουλειές στο χωράφι) περιμένοντας τις καμπάνες να σημάνουν... Και μόνο που το σκέφτομαι γράφοντας τη στήλη (είναι Δευτέρα μεσημέρι) αναγαλλιάζω. Αρωμα μιας άλλης εποχής. Καμία σχέση το τότε με το τώρα.
ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στο σήμερα... Διάχυτη η αίσθηση ότι πηγαίνουμε απ? το κακό στο χειρότερο. Ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας η ανεργία που τριπλασιάστηκε μέσα σε τρία χρόνια κι έφτασε το 27%! Ετσι όπως πάμε περισσότεροι θα ?ναι οι άνεργοι απ? τους εργαζομένους εντός ολίγου στη χώρα μας.
ΚΛΙΜΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στον χώρο των δημοσίων υπαλλήλων κι άντε να δουλέψει η ούτως ή άλλως 'ελαττωματική' κρατική μηχανή. Καινούργιες πλατείες Κλαυθμώνος για τους δημοσίους υπαλλήλους και τις οικογένειές τους...
ΑΝ ΔΕΝ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ο αρχιστράτηγος της εκστρατείας την κόρη του την Ιφιγένεια δεν πρόκειται να πνεύσει ούριος άνεμος για τα καράβια, είπε και ελάλησε ο μάντης Κάλχας. Αυτός έπρεπε να πονέσει κι όχι κάποιοι απ? τους παρακατιανούς Αχαιούς για την οργή της Θεάς. Αυτός είχε σκοτώσει το αγαπημένο της ελάφι. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε απ? τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο!
'ΠΕΡΙΟΡΙΖΕ το βλέμμα σου εις το να βλέπης όπου βαδίζεις· διότι όταν το σώμα σου βαίνει προς τα εμπρός, και η κεφαλή σου στρέφεται προς τα οπίσω, αλλοίμονον και εις το σώμα και εις την κεφαλήν'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΤΡΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, μία λέξη, η ΑΕΚ, όπως η αγάπη! Οχι δεν το ?χω συνειδητοποιήσει ότι η αγαπημένη μου ομάδα έπεσε, ύστερα από τη σε βάρος της διακοπή του προχθεσινού αγώνα της με τον Πανθρακικό, στη Β? Εθνική. Τι εφιάλτης!
'ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΕ ο Παπα-Φιλάρετος αρρώστησε λίγο γιατί οι σωματικές του δυνάμεις τον είχαν εγκαταλείψει. Οι Πατέρες της Μονής από αγάπη τον ανάγκασαν να πάει σε Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη για να εξετασθεί. Ο Γέροντας δεν κατάλαβε πως βρέθηκε στο Νοσοκομείο γιατί ήταν ζαλισμένος και από το ταξίδι, εκτός από την εξάντληση που είχε. Οταν συνήλθε, βλέπει για μια στιγμή να έρχονται οι νοσοκόμες και να τον πλησιάζουν. Ο παπα-Φιλάρετος, μόλις τις είδε στα άσπρα ντυμένες και με εκείνα τα καπελάκια, νόμιζε ότι είναι Αγγελοι με φωτοστέφανα και από ευλάβεια έκρυβε το πρόσωπό του με το σεντόνι. Ολοι γύρω του τα ?χασαν και θαύμασαν για την καθαρότητα του Γέροντα'. (Από το βιβλίο του Μοναχού Παϊσίου Αγιορείτου 'Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα').
'Kρατώ στα χέρια μου, που τρέμουν, την κιθάρα/ με τις χρυσές κλωστές σου, Κύριε./ Παίζοντας κάποτε δίχως να ξέρω και χωρίς/ να θέλω, έχω σπάσει τις καλύτερες./ Μα ωστόσο, απ? τη μελωδία που αναδίνει,/ καθώς περνάει ανάμεσά τους απαλά ο αγέρας/ θαρρώ δεν έχει αχρηστευτεί ανεπανόρθωτα./ Μη μου αρνηθείς τη χάρη, Κύριε, να ?ρθεις/ να δέσουμε πάλι μαζί, εκείνες που έσπασαν·/ να σφίξουμε ξανά και να τεντώσουμε/ τις αισθητά χαλαρωμένες, τις αδύναμες./ Θυμήσου, Κύριε, πως η κιθάρα είναι δική σου'.
Το ποίημα 'Δική σου' του Π.Β. Πάσχου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (16.04.2013)
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΚΥΡΙΕ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ μεθ? ημών γενού· άλλον γαρ εκτός σου βοηθόν εν θλίψεσιν ουκ έχομεν. Κύριε των δυνάμεων ελέησον ημάς...'. Σαν σε όνειρο θυμούμαι εκείνα τα χρόνια, όταν ήμασταν μικρά παιδιά και πηγαίναμε τα βράδια της Μεγάλης Σαρακοστής 'επί του ηλίου δύσιν' στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού για ν? ακούσουμε το 'Ντυνάμεο' και να λάβουμε μέρος σ? εκείνο το παράξενο παιχνίδι με τις μακρόσυρτες γονατιστές μετάνοιες.
'ΜΠΡΟΣΤΑ τα παιδιά, οι άντρες στη μέση και πίσω στην εκκλησία οι γυναίκες κάνανε ένα δάσος που το φυσούσε ο άνεμος της πίστης κι ανεβοκατέβαζε τις κορφές του πάνω ψηλά στον ουρανό και κάτω χαμηλά στη γη'. Αυτή η εικόνα, έτσι όπως τη δίνει ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου, Ειρηναίος Γαλανάκης, στο βιβλίο του 'Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη', μου ?ρθε στον νου, όταν τις προάλλες έμαθα απ? τον παπα-Μιχάλη ότι απόψε θα ?ναι στο σπερνό (στο απόδειπνο) που θα γίνει στον Τίμιο Σταυρό ο δεσπότης, ο Δαμασκηνός. Ευκαιρία...
ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ, λοιπόν, θεού θέλοντος, από νωρίς σήμερα. Ο,τι καλύτερο! Να καταγίνεσαι ολημερνίς στη λιγοστή πατρική περιουσία (δεν ξελείπουν οι δουλειές στο χωράφι) περιμένοντας τις καμπάνες να σημάνουν... Και μόνο που το σκέφτομαι γράφοντας τη στήλη (είναι Δευτέρα μεσημέρι) αναγαλλιάζω. Αρωμα μιας άλλης εποχής. Καμία σχέση το τότε με το τώρα.
ΕΠΑΝΑΦΟΡΑ στο σήμερα... Διάχυτη η αίσθηση ότι πηγαίνουμε απ? το κακό στο χειρότερο. Ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας η ανεργία που τριπλασιάστηκε μέσα σε τρία χρόνια κι έφτασε το 27%! Ετσι όπως πάμε περισσότεροι θα ?ναι οι άνεργοι απ? τους εργαζομένους εντός ολίγου στη χώρα μας.
ΚΛΙΜΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ στον χώρο των δημοσίων υπαλλήλων κι άντε να δουλέψει η ούτως ή άλλως 'ελαττωματική' κρατική μηχανή. Καινούργιες πλατείες Κλαυθμώνος για τους δημοσίους υπαλλήλους και τις οικογένειές τους...
ΑΝ ΔΕΝ ΘΥΣΙΑΣΕΙ ο αρχιστράτηγος της εκστρατείας την κόρη του την Ιφιγένεια δεν πρόκειται να πνεύσει ούριος άνεμος για τα καράβια, είπε και ελάλησε ο μάντης Κάλχας. Αυτός έπρεπε να πονέσει κι όχι κάποιοι απ? τους παρακατιανούς Αχαιούς για την οργή της Θεάς. Αυτός είχε σκοτώσει το αγαπημένο της ελάφι. Αυτά για να μην ξεχνιόμαστε απ? τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο!
'ΠΕΡΙΟΡΙΖΕ το βλέμμα σου εις το να βλέπης όπου βαδίζεις· διότι όταν το σώμα σου βαίνει προς τα εμπρός, και η κεφαλή σου στρέφεται προς τα οπίσω, αλλοίμονον και εις το σώμα και εις την κεφαλήν'. Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΤΡΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ, μία λέξη, η ΑΕΚ, όπως η αγάπη! Οχι δεν το ?χω συνειδητοποιήσει ότι η αγαπημένη μου ομάδα έπεσε, ύστερα από τη σε βάρος της διακοπή του προχθεσινού αγώνα της με τον Πανθρακικό, στη Β? Εθνική. Τι εφιάλτης!
'ΟΤΑΝ ΓΕΡΑΣΕ ο Παπα-Φιλάρετος αρρώστησε λίγο γιατί οι σωματικές του δυνάμεις τον είχαν εγκαταλείψει. Οι Πατέρες της Μονής από αγάπη τον ανάγκασαν να πάει σε Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη για να εξετασθεί. Ο Γέροντας δεν κατάλαβε πως βρέθηκε στο Νοσοκομείο γιατί ήταν ζαλισμένος και από το ταξίδι, εκτός από την εξάντληση που είχε. Οταν συνήλθε, βλέπει για μια στιγμή να έρχονται οι νοσοκόμες και να τον πλησιάζουν. Ο παπα-Φιλάρετος, μόλις τις είδε στα άσπρα ντυμένες και με εκείνα τα καπελάκια, νόμιζε ότι είναι Αγγελοι με φωτοστέφανα και από ευλάβεια έκρυβε το πρόσωπό του με το σεντόνι. Ολοι γύρω του τα ?χασαν και θαύμασαν για την καθαρότητα του Γέροντα'. (Από το βιβλίο του Μοναχού Παϊσίου Αγιορείτου 'Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα').
'Kρατώ στα χέρια μου, που τρέμουν, την κιθάρα/ με τις χρυσές κλωστές σου, Κύριε./ Παίζοντας κάποτε δίχως να ξέρω και χωρίς/ να θέλω, έχω σπάσει τις καλύτερες./ Μα ωστόσο, απ? τη μελωδία που αναδίνει,/ καθώς περνάει ανάμεσά τους απαλά ο αγέρας/ θαρρώ δεν έχει αχρηστευτεί ανεπανόρθωτα./ Μη μου αρνηθείς τη χάρη, Κύριε, να ?ρθεις/ να δέσουμε πάλι μαζί, εκείνες που έσπασαν·/ να σφίξουμε ξανά και να τεντώσουμε/ τις αισθητά χαλαρωμένες, τις αδύναμες./ Θυμήσου, Κύριε, πως η κιθάρα είναι δική σου'.
Το ποίημα 'Δική σου' του Π.Β. Πάσχου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (16.04.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου