«ΔΕΥΡΟ έξω, Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου!». Δεν κάνουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ευαγγελίου τα κάλαντρα του Λαζάρου που τα τραγουδούσαμε από σπίτι σε σπίτι, όταν ήμασταν παιδιά, κρατώντας ένα στεφάνι μ’ έναν καλαμένιο σταυρό στολισμένο με λουλούδια.
Γράφει ο Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
TOY ΛΑΖΑΡΟΥ, του Φτωχολαζάρου, σήμερα. Η προϊδέαση για τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού, ο δικός του θάνατος και η δική του Ανάσταση. Φίλος του Χριστού ήταν ο Λάζαρος και ζούσε στη Βηθανία μαζί με τις αδερφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία. Εκεί τον βρήκε ο θάνατος κι έπρεπε να περάσουν τέσσερις μέρες για να τον αναστήσει ο Χριστός, θέλοντας έτσι να δείξει τη νίκη κατά του θανάτου και να προετοιμάσει το έδαφος για τη δική του Ανάσταση.
«ΚΑΘΕ Πασχαλιά κι ένας Αδωνις ανθίζει μέσα στις ψυχές των Ελλήνων! Μπορεί να τον λένε και Λάζαρο, μπορεί και Υάκινθο. Μπορεί ακόμη να έχει την όψη Διονύσου, που τον είπανε και Ζαγρέα στην Κρήτη ή και του ίδιου του βλαστικού Δία, του Κρηταγενή». Από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη 'Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη'. (εκδ. 'Καρμάνωρ').
«ΔΕΥΡΟ έξω, Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου!». Δεν κάνουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ευαγγελίου τα κάλαντρα του Λαζάρου που τα τραγουδούσαμε από σπίτι σε σπίτι, όταν ήμασταν παιδιά, κρατώντας ένα στεφάνι μ’ έναν καλαμένιο σταυρό στολισμένο με λουλούδια. Το αναβίωσαν σε πολλά σχολεία τούτο το έθιμο τα τελευταία χρόνια στον Νομό μας. Μακάρι να μπορούσα να χρησιμοποιήσω το ρήμα στον ενεστώτα. Πάμε παρακάτω.
ΟΛΑ ΤΑ σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει το περίφημο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών το οποίο οδεύει προς τη Βουλή. Οποιον πάρει η... παρασύρα της τρόικας τον πήρε, για να το πούμε αλλιώς.
Η ΡΥΘΜΙΣΗ. Η απορρύθμιση. Η ρύθμιση της απορρύθμισης. Η απορρύθμιση της ρύθμισης. Παίζοντας με τις λέξεις. Ετσι δίχως πρόγραμμα. Κι όπου πάει να στραλίξει ο νους του καθενός...
ΡΑΒΕ, ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει... Είναι κι αυτός ένας τρόπος διακυβέρνησης που και η παρούσα κυβέρνηση τον έχει αναγάγει σε επιστήμη.
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ να περνούμε εμείς καλά και οι άλλοι γύρω μας να δυστυχούν! Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση. Με αφορμή την ενέργεια του Γερμανού γιατρού Τζορτζ Λούντβιχ να φτιάξει μία Μη κυβερνητική Οργάνωση με την ονομασία 'Ιατρική Βοήθεια στην Ελλάδα'.
'ΤΑ ΜΑΤΙΑ μας σαν σμίγουνε η γης αναγαλλιάζει/ μοσχοβολούν τα γιασεμιά και στην καρδιά μου λιάζει'. Ασυναγώνιστος (δεν παίζεται!) ο Ηλίας ο Σταματάκης στις ερωτικές μαντινάδες. Στάζουν ποίηση, όπως έχω ξαναγράψει. Ενα μικρό δείγμα και η σημερινή.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ κεραυνός εν αιθρία η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους στις 29 Μαΐου 1453. Οπως επίσης δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο υποβιβασμός της ΑΕΚ στη Β’ ή στην Γ’ Εθνική κατηγορία πριν από λίγες μέρες. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα συνέβαινε.
«Η ΛΑΪΚΗ παράδοση θέλει τον Λάζαρο κατσούφη κι αγέλαστο σε αντίθεση με το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Το θρησκευτικό στοιχείο υποχωρεί και αναδύεται ο ανθρώπινος φόβος για τον θάνατο, η περιγραφή του Κάτω Κόσμου, όπως τη γνωρίζομε στο σύνολο σχεδόν του λαϊκού λόγου. Σύμφωνα με τον Μ. Μερακλή 'δίπλα στην απαισιόδοξη - κοσμογονική εκδοχή της ανόδου του Λαζάρου από τον κάτω κόσμο υπάρχει και η αντίθετη απαισιόδοξη - ανθρωπολογική (και ιστορική εκδοχή)...'. Μόνο μια φορά γέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα. Είπε, λένε, πως έβλεπε για πρώτη φορά το ένα χώμα να κλέβει το άλλο». Από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη 'Λαϊκές Τελετουργίες στην Κρήτη'.
'Χαίρετε εσείς Χριστιανοί, που είστε εδώ τριγύρω/ ακούσετε να σας ειπώ το θαύμα του Σωτήρος./ Θαύμα μεγάλο έγινε στην πόλη Βηθανία/ και στους ανθρώπους έδειξε την άνω βασιλεία./ Εδειξε πως ο άνθρωπος έχει ψυχή και σώμα/ φεύγει η ψυχή στους ουρανούς και το κορμί στο χώμα./ Εβραίος εκατείχετο να γίνει φαρισαίος/ μα ήταν φίλος του Χριστού πολύ αγαπημένος./ Στις δεκατέσσερις Μαρτιού και στα τριάντα τρία/ ο Λάζαρος επόθανε εν πόλει Βηθανία'.
Τα κάλαντρα του Λαζάρου (εφ. 'Ελευθερόπολις', φυλ. 64).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (27,04.2013)
Γράφει ο Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
TOY ΛΑΖΑΡΟΥ, του Φτωχολαζάρου, σήμερα. Η προϊδέαση για τον θάνατο και την Ανάσταση του Χριστού, ο δικός του θάνατος και η δική του Ανάσταση. Φίλος του Χριστού ήταν ο Λάζαρος και ζούσε στη Βηθανία μαζί με τις αδερφές του, τη Μάρθα και τη Μαρία. Εκεί τον βρήκε ο θάνατος κι έπρεπε να περάσουν τέσσερις μέρες για να τον αναστήσει ο Χριστός, θέλοντας έτσι να δείξει τη νίκη κατά του θανάτου και να προετοιμάσει το έδαφος για τη δική του Ανάσταση.
«ΚΑΘΕ Πασχαλιά κι ένας Αδωνις ανθίζει μέσα στις ψυχές των Ελλήνων! Μπορεί να τον λένε και Λάζαρο, μπορεί και Υάκινθο. Μπορεί ακόμη να έχει την όψη Διονύσου, που τον είπανε και Ζαγρέα στην Κρήτη ή και του ίδιου του βλαστικού Δία, του Κρηταγενή». Από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη 'Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη'. (εκδ. 'Καρμάνωρ').
«ΔΕΥΡΟ έξω, Λάζαρέ μου, φίλε και αγαπητέ μου!». Δεν κάνουν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το να επαναλαμβάνουν τα λόγια του Ευαγγελίου τα κάλαντρα του Λαζάρου που τα τραγουδούσαμε από σπίτι σε σπίτι, όταν ήμασταν παιδιά, κρατώντας ένα στεφάνι μ’ έναν καλαμένιο σταυρό στολισμένο με λουλούδια. Το αναβίωσαν σε πολλά σχολεία τούτο το έθιμο τα τελευταία χρόνια στον Νομό μας. Μακάρι να μπορούσα να χρησιμοποιήσω το ρήμα στον ενεστώτα. Πάμε παρακάτω.
ΟΛΑ ΤΑ σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει το περίφημο πολυνομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών το οποίο οδεύει προς τη Βουλή. Οποιον πάρει η... παρασύρα της τρόικας τον πήρε, για να το πούμε αλλιώς.
Η ΡΥΘΜΙΣΗ. Η απορρύθμιση. Η ρύθμιση της απορρύθμισης. Η απορρύθμιση της ρύθμισης. Παίζοντας με τις λέξεις. Ετσι δίχως πρόγραμμα. Κι όπου πάει να στραλίξει ο νους του καθενός...
ΡΑΒΕ, ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει... Είναι κι αυτός ένας τρόπος διακυβέρνησης που και η παρούσα κυβέρνηση τον έχει αναγάγει σε επιστήμη.
ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ να περνούμε εμείς καλά και οι άλλοι γύρω μας να δυστυχούν! Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο η παρέμβαση. Με αφορμή την ενέργεια του Γερμανού γιατρού Τζορτζ Λούντβιχ να φτιάξει μία Μη κυβερνητική Οργάνωση με την ονομασία 'Ιατρική Βοήθεια στην Ελλάδα'.
'ΤΑ ΜΑΤΙΑ μας σαν σμίγουνε η γης αναγαλλιάζει/ μοσχοβολούν τα γιασεμιά και στην καρδιά μου λιάζει'. Ασυναγώνιστος (δεν παίζεται!) ο Ηλίας ο Σταματάκης στις ερωτικές μαντινάδες. Στάζουν ποίηση, όπως έχω ξαναγράψει. Ενα μικρό δείγμα και η σημερινή.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ κεραυνός εν αιθρία η άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Τούρκους στις 29 Μαΐου 1453. Οπως επίσης δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία ο υποβιβασμός της ΑΕΚ στη Β’ ή στην Γ’ Εθνική κατηγορία πριν από λίγες μέρες. Εκ των ων ουκ άνευ ότι θα συνέβαινε.
«Η ΛΑΪΚΗ παράδοση θέλει τον Λάζαρο κατσούφη κι αγέλαστο σε αντίθεση με το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης. Το θρησκευτικό στοιχείο υποχωρεί και αναδύεται ο ανθρώπινος φόβος για τον θάνατο, η περιγραφή του Κάτω Κόσμου, όπως τη γνωρίζομε στο σύνολο σχεδόν του λαϊκού λόγου. Σύμφωνα με τον Μ. Μερακλή 'δίπλα στην απαισιόδοξη - κοσμογονική εκδοχή της ανόδου του Λαζάρου από τον κάτω κόσμο υπάρχει και η αντίθετη απαισιόδοξη - ανθρωπολογική (και ιστορική εκδοχή)...'. Μόνο μια φορά γέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει μια στάμνα. Είπε, λένε, πως έβλεπε για πρώτη φορά το ένα χώμα να κλέβει το άλλο». Από το βιβλίο του Νίκου Ψιλάκη 'Λαϊκές Τελετουργίες στην Κρήτη'.
'Χαίρετε εσείς Χριστιανοί, που είστε εδώ τριγύρω/ ακούσετε να σας ειπώ το θαύμα του Σωτήρος./ Θαύμα μεγάλο έγινε στην πόλη Βηθανία/ και στους ανθρώπους έδειξε την άνω βασιλεία./ Εδειξε πως ο άνθρωπος έχει ψυχή και σώμα/ φεύγει η ψυχή στους ουρανούς και το κορμί στο χώμα./ Εβραίος εκατείχετο να γίνει φαρισαίος/ μα ήταν φίλος του Χριστού πολύ αγαπημένος./ Στις δεκατέσσερις Μαρτιού και στα τριάντα τρία/ ο Λάζαρος επόθανε εν πόλει Βηθανία'.
Τα κάλαντρα του Λαζάρου (εφ. 'Ελευθερόπολις', φυλ. 64).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (27,04.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου