ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που τα πλήττει η φτώχεια... Τα παιδιά που δεν έχουν να φάνε... Τα παιδιά που πεινούν... Στα παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου ο νους μας. Στα παιδιά της Αφρικής και στα παιδιά της Ασίας... Μέχρι πριν από λίγο. Τώρα και τα παιδιά της Ελλάδας πλήττει η φτώχεια, σύμφωνα με έρευνα της Unicef. Κατά τα άλλα, κάποιοι επιμένουν να λένε ότι έχουμε φύγει απ’ τα χειρότερα και πάμε στα καλύτερα...
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγάλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΚΙ ΑΝ είσαι στο σκαλί το πρώτο/ πρέπει να ’σαι περήφανος κι ευτυχισμένος./ Εδώ που έφθασες λίγο δεν είναι». Τα που λέει, μεταξύ των άλλων, κατά τον Αλεξανδρινό Ποιητή, ο Θεόκριτος, στον νέο ποιητή Ευμένη, σαν απάντηση στο παράπονο του δεύτερου ότι μόνο ένα 'ειδύλλιο' έγραψε μέσα σε δύο χρόνια. Είναι σπουδαίο, πολύ σπουδαίο, ν’ ανέβει κανείς έστω και στο πρώτο σκαλί της οποιασδήποτε σκάλας!
ΣΤΟΝ Κ.Π. Καβάφη είναι αφιερωμένη η χρονιά που διανύουμε από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, τιμώντας την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννησή του. Πολλές, πάμπολλες οι εκδηλώσεις γι’ αυτόν. Μια απ’ όλες και το βασισμένο στην ποίησή του 'Δρώμενο' με τίτλο 'Εδώ που είσαι...' που παρουσίασαν χθες οι μαθητές του Ε2 τμήματος του Δημοτικού Σχολείου Ναυστάθμου στο θέατρο 'Δημήτρης Βλησίδης'.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ότι δεν μπορούν να ανεβαίνουν με τη βοήθεια των δασκάλων τους τα σκαλιά της όποιας προσπάθειας τα παιδιά; Ποιος είπε ότι 'αποπαίδισεν' ο κλάδος των δασκάλων; Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο και με αφορμή και τις άλλες 'δουλειές' που παρουσίασαν σχολεία της πόλης μας στο πλαίσιο των εκδηλώσεων 'Ανοιξη Καλλιτεχνικής Δημιουργίας 2013' του Δήμου Χανίων τα παραπάνω ρητορικά ερωτήματα.
ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, όποιες κι αν είναι, κι όπως κι αν λέγονται, είναι πάντα εξετάσεις. Μια δοκιμασία, μα κι ένα είδος παιχνιδιού που μπορείς να έχεις το πάνω χέρι, αν έχεις εξασφαλίσει κάποιες προϋποθέσεις. Από θεωρίες άλλο τίποτα ο φίλος μου ο Γιώργης.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που τα πλήττει η φτώχεια... Τα παιδιά που δεν έχουν να φάνε... Τα παιδιά που πεινούν... Στα παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου ο νους μας. Στα παιδιά της Αφρικής και στα παιδιά της Ασίας... Μέχρι πριν από λίγο. Τώρα και τα παιδιά της Ελλάδας πλήττει η φτώχεια, σύμφωνα με έρευνα της Unicef. Κατά τα άλλα, κάποιοι επιμένουν να λένε ότι έχουμε φύγει απ’ τα χειρότερα και πάμε στα καλύτερα...
«ΣΤΕΓΗ καλή αναζητά το Ιστορικό Αρχείο/ που σήμερα ασφυκτιά μοιάζει με.... πειθαρχείο». Απ’ τον Εννιαχωριανό (Γιάννη Μαλαξιανάκη) η περιγραφή της πραγματικότητας. Ευχή μας να ’ναι 'γουρλίδικη' η μαντινάδα του και να βρεθεί επιτέλους λύση σ’ ένα χρονίζον πρόβλημα.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ η τιμή της αμόλυβδης βενζίνας τον τελευταίο καιρό χαμήλωνε, να τηνε πάλι να τραβά τ’ αψήλου. Από το 'δόξα σοι ο Θεός' στο 'βοήθα Παναγιά μου' βενζινοπώλες και καταναλωτές...
ΟΤΑΝ ΟΙ Ελληνες στο Συνέδριο της Κορίνθου (338 π.Χ.) ανακήρυξαν αρχηγό τους τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β’ για να εκστρατεύσει κατά των Περσών στην Ασία, αυτός, πριν αρχίσει τον πόλεμο, θέλησε να πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών αν θα νικούσε τον Πέρση βασιλιά. Η Πυθία στο ερώτημα του βασιλιά έδωσε, όπως συνήθιζε, μια σκοτεινή απάντηση την εξής: 'Ο ταύρος είναι στεφανωμένος, το τέλος του είναι καθορισμένο, υπάρχει αυτός που θα τον θυσιάσει'. Ο Φίλιππος καθώς ο χρησμός δεν ήταν καθαρός και σαφής τον εξήγησε σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του. Θεώρησε δηλαδή ότι ο προς θυσίαν ταύρος ήταν ο Πέρσης που θα τον θυσίαζε ο ίδιος, δηλαδή ότι θα νικούσε τους Πέρσες και θα τους έθετε κάτω από την εξουσία του. Η αλήθεια, όμως, όπως έδειξαν τα γεγονότα ήταν διαφορετικά. Ο ταύρος που ήταν έτοιμος για θυσία ήταν ο ίδιος ο Φίλιππος. Σε μια γιορτή με προσφορά θυσιών στους θεούς σφάχτηκε στεφανωμένος σαν ταύρος. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν/ μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης./ «Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω/ κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα./ Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι./ Αλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω/ πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·/ κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι/ ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος!»./ Είπ’ ο Θεόκριτος: «Αυτά τα λόγια/ ανάρμοστα και βλασφημίες είναι./ Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο,/ πρέπει να ’σαι περήφανος κ’ ευτυχισμένος./ Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·/ τόσο που έκαμες μεγάλη δόξα./ Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο/ πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει[...]»'.
Από το ποίημα 'Το πρώτο σκαλί' του Κ.Π. Καβάφη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (254.05.2013)
ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγάλης Θ. Κακατσάκης
«ΚΙ ΑΝ είσαι στο σκαλί το πρώτο/ πρέπει να ’σαι περήφανος κι ευτυχισμένος./ Εδώ που έφθασες λίγο δεν είναι». Τα που λέει, μεταξύ των άλλων, κατά τον Αλεξανδρινό Ποιητή, ο Θεόκριτος, στον νέο ποιητή Ευμένη, σαν απάντηση στο παράπονο του δεύτερου ότι μόνο ένα 'ειδύλλιο' έγραψε μέσα σε δύο χρόνια. Είναι σπουδαίο, πολύ σπουδαίο, ν’ ανέβει κανείς έστω και στο πρώτο σκαλί της οποιασδήποτε σκάλας!
ΣΤΟΝ Κ.Π. Καβάφη είναι αφιερωμένη η χρονιά που διανύουμε από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, τιμώντας την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννησή του. Πολλές, πάμπολλες οι εκδηλώσεις γι’ αυτόν. Μια απ’ όλες και το βασισμένο στην ποίησή του 'Δρώμενο' με τίτλο 'Εδώ που είσαι...' που παρουσίασαν χθες οι μαθητές του Ε2 τμήματος του Δημοτικού Σχολείου Ναυστάθμου στο θέατρο 'Δημήτρης Βλησίδης'.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ότι δεν μπορούν να ανεβαίνουν με τη βοήθεια των δασκάλων τους τα σκαλιά της όποιας προσπάθειας τα παιδιά; Ποιος είπε ότι 'αποπαίδισεν' ο κλάδος των δασκάλων; Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο και με αφορμή και τις άλλες 'δουλειές' που παρουσίασαν σχολεία της πόλης μας στο πλαίσιο των εκδηλώσεων 'Ανοιξη Καλλιτεχνικής Δημιουργίας 2013' του Δήμου Χανίων τα παραπάνω ρητορικά ερωτήματα.
ΟΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, όποιες κι αν είναι, κι όπως κι αν λέγονται, είναι πάντα εξετάσεις. Μια δοκιμασία, μα κι ένα είδος παιχνιδιού που μπορείς να έχεις το πάνω χέρι, αν έχεις εξασφαλίσει κάποιες προϋποθέσεις. Από θεωρίες άλλο τίποτα ο φίλος μου ο Γιώργης.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που τα πλήττει η φτώχεια... Τα παιδιά που δεν έχουν να φάνε... Τα παιδιά που πεινούν... Στα παιδιά του λεγόμενου τρίτου κόσμου ο νους μας. Στα παιδιά της Αφρικής και στα παιδιά της Ασίας... Μέχρι πριν από λίγο. Τώρα και τα παιδιά της Ελλάδας πλήττει η φτώχεια, σύμφωνα με έρευνα της Unicef. Κατά τα άλλα, κάποιοι επιμένουν να λένε ότι έχουμε φύγει απ’ τα χειρότερα και πάμε στα καλύτερα...
«ΣΤΕΓΗ καλή αναζητά το Ιστορικό Αρχείο/ που σήμερα ασφυκτιά μοιάζει με.... πειθαρχείο». Απ’ τον Εννιαχωριανό (Γιάννη Μαλαξιανάκη) η περιγραφή της πραγματικότητας. Ευχή μας να ’ναι 'γουρλίδικη' η μαντινάδα του και να βρεθεί επιτέλους λύση σ’ ένα χρονίζον πρόβλημα.
ΕΚΕΙ ΠΟΥ η τιμή της αμόλυβδης βενζίνας τον τελευταίο καιρό χαμήλωνε, να τηνε πάλι να τραβά τ’ αψήλου. Από το 'δόξα σοι ο Θεός' στο 'βοήθα Παναγιά μου' βενζινοπώλες και καταναλωτές...
ΟΤΑΝ ΟΙ Ελληνες στο Συνέδριο της Κορίνθου (338 π.Χ.) ανακήρυξαν αρχηγό τους τον βασιλιά της Μακεδονίας Φίλιππο Β’ για να εκστρατεύσει κατά των Περσών στην Ασία, αυτός, πριν αρχίσει τον πόλεμο, θέλησε να πάρει χρησμό από το μαντείο των Δελφών αν θα νικούσε τον Πέρση βασιλιά. Η Πυθία στο ερώτημα του βασιλιά έδωσε, όπως συνήθιζε, μια σκοτεινή απάντηση την εξής: 'Ο ταύρος είναι στεφανωμένος, το τέλος του είναι καθορισμένο, υπάρχει αυτός που θα τον θυσιάσει'. Ο Φίλιππος καθώς ο χρησμός δεν ήταν καθαρός και σαφής τον εξήγησε σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες του. Θεώρησε δηλαδή ότι ο προς θυσίαν ταύρος ήταν ο Πέρσης που θα τον θυσίαζε ο ίδιος, δηλαδή ότι θα νικούσε τους Πέρσες και θα τους έθετε κάτω από την εξουσία του. Η αλήθεια, όμως, όπως έδειξαν τα γεγονότα ήταν διαφορετικά. Ο ταύρος που ήταν έτοιμος για θυσία ήταν ο ίδιος ο Φίλιππος. Σε μια γιορτή με προσφορά θυσιών στους θεούς σφάχτηκε στεφανωμένος σαν ταύρος. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').
'Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν/ μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης./ «Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω/ κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα./ Το μόνον άρτιόν μου έργον είναι./ Αλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω/ πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·/ κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι/ ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος!»./ Είπ’ ο Θεόκριτος: «Αυτά τα λόγια/ ανάρμοστα και βλασφημίες είναι./ Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο,/ πρέπει να ’σαι περήφανος κ’ ευτυχισμένος./ Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·/ τόσο που έκαμες μεγάλη δόξα./ Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο/ πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει[...]»'.
Από το ποίημα 'Το πρώτο σκαλί' του Κ.Π. Καβάφη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (254.05.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου