ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 24

Όταν γίνει ποίημα,
τα φτερά του απλώνει
και πετάει πέρα
απ’ του νου τ’ αλώνι.
Ελισάβετ Διαμαντάκη=Κωνσταντουδάκη

Όταν γίνει ποίημα,

τα φτερά του απλώνει
και πετάει πέρα
απ’ του νου τ’ αλώνι.

Όμως δε θ’ αργήσει
άλλο να ’ρθει πάλι
σε καινούρια  αγρύπνια
να σε ξαναβάλει…


Τελειωμό δεν έχουν
αλλά μη σε μέλλει.
Όλα τους θα γίνουν
ποιήματα, Βαγγέλη!

ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΕΤΟ
(Του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη)

Πράσινα, κόκκινα, γαλάζια,
ρόδινα, κίτρινα, μαβιά·
ένα μπουκέτο από μπαλόνια
σηκώνει ο άνεμος ψηλά,

γεμάτα μ’ όνειρα, μ’ ελπίδες
μ’ ό,τι καλό κι ειρηνικό·
μ’ όλης της Γης τις προσδοκίες
και κάτι ακόμα μυστικό…

Κάθε μπαλόνι κι ένα ποίημα
μες στη μικρή του φυλακή
Ψυχή, καρδιά και νους αγρύπνιας
είναι κλεισμένα μέσα εκεί.

Εδώ γελούν, εκεί δακρύζουν,
ρωτούν, θυμούνται, νοσταλγούν…
Ολα μαζί για φως παλεύουν
κι όπου σκοτάδι, το προγκούν.

Κοινός τους μίσχος, στέρεο νήμα
π’ άξιο χέρι το κρατά
μ’ έγνοια πολλή, μην του ξεφύγει
και τότε, ποιος τα σταματά!

Ετσι μπουκέτο θ’ ανεβούνε
ψηλά στ’ αστέρια που σιωπούν
μια Καλημέρα απ’ τη Γη μας
πολύχρωμη, για να τους πουν.

Αλλά γιατί μακριά να πάνε
άγνωστ’ αστέρια να ζητούν,
αφού κι εδώ μπορούν να βρούνε
φίλους πολλούς να τ’ αγαπούν;

Πράσινα, κόκκινα, γαλάζια
ρόδινα, κίτρινα, μαβιά·
ένα μπουκέτο από τραγούδια
για κάθε ευαίσθητη καρδιά!


Ελισάβετ Διαμαντάκη - 
Κωνσταντουδάκη

Χανιώτικα νέα (20.05.2013)