ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης


Του Γιάννη Γ. Χρηστάκη
Μια ζωή βούιζαν 'οι ιδέες γύρω απ’ το διάφανο μέτωπό του' για να παραφράσω κάποιους απ’ τους στίχους που έγραψε ο Κώστας Καλαπανίδας στο ποίημά του 'Ιδού αυτός'. Μια ζωή ανάσκαβε 'τα θεμέλια των πραγμάτων' κι 'υπομνημάτιζε το μέλλον μ’ αρχαιότατο αλφάβητο'. Μια ζωή ξανακολλούσε 'τις σπασμένες λέξεις σαν αγγεία παλιά' και τις τοποθετούσε 'πλάι στις καινούργιες'. Μια ζωή ένωνε 'τις γέφυρες που έκοψε η θύελλα' κι η πίστη του έβγαζε 'ξανά το ουράνιο τόξο'. Μια ζωή μπαινόβγαιναν στο σπίτι του 'σαν καλά υπάκουα κορίτσια η ειρήνη, η δικαιοσύνη κι η ελευθερία'. Μια ζωή ζούσε 'με τους ανθρώπους και μόνος του'... Για τον και εκλεκτό συνεργάτη της εφημερίδας μας, επιτ. σχολικό σύμβουλο - συγγραφέα και πάνω απ’ όλα καλό μου φίλο και υπέροχο άνθρωπο Γιάννη Γ. Χρηστάκη, που δεν άντεξε ούτε τρεις μήνες μακριά απ’ τη γυναίκα του κι έφυγε την περασμένη Τετάρτη για να τη βρει στο άλλο ημισφαίριο της ζωής, στα 80 του χρόνια, ο λόγος. Αφησε όνομα στη δασκαλική οικογένεια του Νομού μας ο Γιάννης Χρηστάκης, κατά την υπηρεσία του για 4 χρόνια τη δεκαετία του 1980 ως σχολικός σύμβουλος. Αφησε όνομα επίσης απ’ όπου κι αν πέρασε ως δάσκαλος, στην Ελλάδα και στη Γερμανία, ως σχολικός σύμβουλος και ως διδάσκων Διδακτική και Τοπική Ιστορία στις διάφορες σχολές επιμόρφωσης των δασκάλων. Αφησε όμως όνομα ευρύτερα και στα Κρητικά Γράμματα, τα οποία υπηρέτησε με πάθος και αφοσίωση. Εκατοντάδες είναι οι μελέτες και τα άρθρα του, ιστορικού, παιδαγωγικού και λογοτεχνικού περιεχομένου, που έχουν δημοσιευθεί στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο, τοπικό και πανελλήνιο και επίσης εκατοντάδες οι ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές, ιστορικού κυρίως περιεχομένου, που έχει κάνει ως παραγωγός. Ηταν στην κυριολεξία 'χαλκέντερος' στη δουλειά και ως συγγραφέας ο φίλος μου, όπως μαρτυρούν τα 23 (!) βιβλία του ποικίλου περιεχομένου. Ανάμεσά τους 'Η Κρήτη και η Ιστορία της' (εκδ. Καλέντης), 'Γεωγραφία της Κρήτης' (εκδ. Λουκόπουλος) και το μοναδικό είδος του 'Βασικό Βιογραφικό Λεξικό Αγωνιστών Κρήτης'. Τελευταίο (εκδόθηκε στην αρχή αυτής της χρονιάς) αυτό για το χωριό του, τους Μύθους (Μίνθη) Λασιθίου. 'Η γενέθλια γη χαράζει αδρά την πορεία του καθενός μας μέσα στον χρόνο, υφαίνοντας έτσι το νήμα της ζωής μας. Γι’ αυτό οφείλουμε να την έχουμε στα κατάβαθα του νου, της καρδιάς και της ψυχής μας, γιατί αυτή μας ανάστησε στη ζωή και αυτή μας εξέθρεψε εξ απαλών ονύχων και μας απέδωσε στην κοινωνία', γράφει στον πρόλογό του, για να επισημάνει στον επίλογο: 'Αισθάνομαι τώρα τη συνείδησή μου ελαφρά, που έβγαλα μία υποχρέωση από πάνω μου, αλλά και ικανοποιημένος, που άφησα στους σημερινούς και κληροδότησα στους ερχόμενους συγχωριανούς μου τα ιστορικά και κοινωνικά δρώμενα του τόπου!'.
'Δεν έγραψες το βιβλίο αυτό, μόνο για τους συγχωριανούς σου Γιάννη, για όλους το έγραψες', του είχα απαντήσει (βλ. εύφημες μνείες 25.2.2013) συμπληρώνοντας: 'Και για να μας θυμίζει τη δική μας υποχρέωση'. Πολλές οι παρακαταθήκες που άφησες, φίλε!


Τα Οικογενειακά Των Τεράτων
Ο Τυφώνας, η Εχιδνα, ο Κέρβερος, ο Ορθρος, η Χίμαιρα, η Λερναία Υδρα, η Σφίγγα. Κι ακόμα: Ο Φόρκυς, η Κητώ, οι Εσπερίδες, ο Λάδωνας, οι Γοργόνες, οι Γραίες, οι Σειρήνες, η Σκύλλα, η Θόωσα... Ολα τα τέρατα, τα γνωστά και τα λιγότερο γνωστά, της ελληνικής μυθολογίας, σε δύο τόμους, 'Τα Οικογενειακά των Τεράτων', ο τίτλος των, απ’ τον Εκδοτικό Οίκο 'Α.Α. Λιβάνη'. Σε δύο ιδιαίτερα επιμελημένα βιβλία που έγραψε η και πρώην πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, γνωστή πολυβραβευμένη συγγραφέας Ναννίνα Σακκά - Νικολακοπούλου και εικονογράφησε η ξεχωριστή εικονογράφος Διατσέντα Παρίση, για τα παιδιά, αλλά και για όλους όσοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, αισθάνονται παιδιά. Εντάξει δεν είναι τόσο εχθρικός ο κόσμος που απλώνεται γύρω μας όσο ήταν ο κόσμος του προϊστορικού ανθρώπου, που μην μπορώντας να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα και όλα τα που έβλεπε γύρω του, έφτιαξε παντοδύναμους θεούς, αλλά και διάφορα άλλα τρομερά στην όψη όντα που έμοιαζαν ανίκητα. Εχει βρει κι έχει στερεώσει για τα καλά τη θέση του μέσα στη Φύση, αλλά και μέσα στην ιστορία, το σπάνιο είδος του ανθρώπου κι έχει πάψει να δημιουργεί μύθους με πρωταγωνιστές διάφορες θεότητες και καταστροφικά πλάσματα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι ο σύγχρονος άνθρωπος και ιδιαίτερα βέβαια το παιδί, δεν αρέσκεται να επιστρέφει στη μυθολογία που έφτιαξαν οι μακρινοί πρόγονοί του στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν πολιτισμό. Πολύ περισσότερο σήμερα κι αυτό το γράφω μετά λόγου γνώσεως, που ο αγώνας των δυνάμεων του καλού με τις οποίες συντάσσεται το παιδί, εναντίον των σύγχρονων τεράτων, συνεχίζεται ασταμάτητα. Κι αν είναι αυτό ένας βασικός λόγος ν’ αγαπήσουν τα παιδιά αυτά τα βιβλία!