Ακουσα πίσω από την πόρτα το πρωτόκλαμά της! 'Γεννήθηκε', είπα! Ανοιξε η πόρτα, την πήρα στα δυο μου χέρια!
Ομορφη! Πεντάμορφη! Μια ακόμη παραμυθένια ζωγραφιά φερμένη από κόσμους αλαργινούς σε τούτο το... βασίλειο!
Μία σταλίτσα - ανασεμιά τούτο το νέο ΕΥ στη ζωή μας! Πόθος που γίνηκε αλήθεια! Ενα θαύμα ξεχωριστό, χαρισμένο από τη Χάρη της!
Σας γράφω Τρίτη μεσημέρι... εν ώρα κοινής ησυχίας, αν εξαιρέσεις την όμορφη συγχορδία των τζιτζικιών που με τα 'τζι και τζι και τζι' τους γεμίζουν τούτη τη χαρακτηριστική ώρα του ελληνικού καλοκαιριού!
Αλήθεια, ποιος είναι κείνος που μπορεί ν? αμφισβητήσει το καλοκαίρι μας; Ποιος μπορεί ν? αναμετρηθεί με το πλέριο φως και τις αποχρώσεις του μπλε τούτου του τόπου και να βγει νικητής;
Ποια κρίση είναι ικανή να επικρατήσει, να φοβίσει ένα τέτοιο ολοζώντανο φως... τα τζιτζίκια δεν λεν να σταματήσουν εις πείσμαν! Το ίδιο και οι φωνές - συζητήσεις που ακούγονται -μεσημεράκι- να... βγαίνουν απ? τα ανοικτά παράθυρα των σπιτιών δεν πρόκειται ποτέ να σιγήσουν, να σβήσουν από τούτον εδώ τον τόπο! Σε πείσμα... ελληνικό!
...Σας γράφω Τρίτη μεσημέρι, κείμενο καλοκαιρινό... 'επίκαιρο' και αποχαιρετιστήριο, αφού θα... διακοπεύσομεν!
Και αντί επιλόγου σας αφήνω μ? ένα σύντομο σημείωμά μου που γράφει και για την νεογέννητη Ευρυδίκη που ήρθε να προσθέσει ακόμα ένα ΕΥ στο σπιτικό μας!
Καλό καλοκαίρι!
(Ακουσα πίσω από την πόρτα το πρωτόκλαμά της! 'Γεννήθηκε', είπα! Ανοιξε η πόρτα, την πήρα στα δυο μου χέρια!
Ομορφη! Πεντάμορφη! Μια ακόμη παραμυθένια ζωγραφιά φερμένη από κόσμους αλαργινούς σε τούτο το... βασίλειο!
Μία σταλίτσα - ανασεμιά τούτο το νέο ΕΥ στη ζωή μας! Πόθος που γίνηκε αλήθεια! Ενα θαύμα ξεχωριστό, χαρισμένο από τη Χάρη της!
...Και τώρα ζεσταίνει τα χέρια μας, την αγκαλιά μας, την ψυχή μας!
Με το κλάμα της και τ? όμορφο πρόσωπό της!
Μαύρο μαλλάκι έχει τούτη η νέα ζωή απ? τη ζωή μας που ?φτασε πρωί Παρασκευής για να μας γαληνέψει! Και το μπορεί σαν γραπώνεται μ? ολόκληρο το κορμάκι της, με τα χεράκια της που γαντζώνεται πάνω μας και σαν ακουμπά το μοσχομύριστο κεφαλάκι της στον ώμο μας.
Τέτοιες μεγάλες δυνάμεις έχει η μικρή μας νεραϊδούλα και τέτοια θάματα μπορεί κι ας μην είναι ούτε μιας βδομάδας... άνθρωπος!
...Λεν πως όποιος αγαπά δεν ματιάζει, μα σε τούτη την περίπτωση δεν παίρνω κι όρκο!).
Χανιώτικα νέα (10.07.2013)
Ομορφη! Πεντάμορφη! Μια ακόμη παραμυθένια ζωγραφιά φερμένη από κόσμους αλαργινούς σε τούτο το... βασίλειο!
Μία σταλίτσα - ανασεμιά τούτο το νέο ΕΥ στη ζωή μας! Πόθος που γίνηκε αλήθεια! Ενα θαύμα ξεχωριστό, χαρισμένο από τη Χάρη της!
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ... Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
Άλλο ένα "ευ" στη ζωή μας
Σας γράφω Τρίτη μεσημέρι... εν ώρα κοινής ησυχίας, αν εξαιρέσεις την όμορφη συγχορδία των τζιτζικιών που με τα 'τζι και τζι και τζι' τους γεμίζουν τούτη τη χαρακτηριστική ώρα του ελληνικού καλοκαιριού!
Αλήθεια, ποιος είναι κείνος που μπορεί ν? αμφισβητήσει το καλοκαίρι μας; Ποιος μπορεί ν? αναμετρηθεί με το πλέριο φως και τις αποχρώσεις του μπλε τούτου του τόπου και να βγει νικητής;
Ποια κρίση είναι ικανή να επικρατήσει, να φοβίσει ένα τέτοιο ολοζώντανο φως... τα τζιτζίκια δεν λεν να σταματήσουν εις πείσμαν! Το ίδιο και οι φωνές - συζητήσεις που ακούγονται -μεσημεράκι- να... βγαίνουν απ? τα ανοικτά παράθυρα των σπιτιών δεν πρόκειται ποτέ να σιγήσουν, να σβήσουν από τούτον εδώ τον τόπο! Σε πείσμα... ελληνικό!
...Σας γράφω Τρίτη μεσημέρι, κείμενο καλοκαιρινό... 'επίκαιρο' και αποχαιρετιστήριο, αφού θα... διακοπεύσομεν!
Και αντί επιλόγου σας αφήνω μ? ένα σύντομο σημείωμά μου που γράφει και για την νεογέννητη Ευρυδίκη που ήρθε να προσθέσει ακόμα ένα ΕΥ στο σπιτικό μας!
Καλό καλοκαίρι!
(Ακουσα πίσω από την πόρτα το πρωτόκλαμά της! 'Γεννήθηκε', είπα! Ανοιξε η πόρτα, την πήρα στα δυο μου χέρια!
Ομορφη! Πεντάμορφη! Μια ακόμη παραμυθένια ζωγραφιά φερμένη από κόσμους αλαργινούς σε τούτο το... βασίλειο!
Μία σταλίτσα - ανασεμιά τούτο το νέο ΕΥ στη ζωή μας! Πόθος που γίνηκε αλήθεια! Ενα θαύμα ξεχωριστό, χαρισμένο από τη Χάρη της!
...Και τώρα ζεσταίνει τα χέρια μας, την αγκαλιά μας, την ψυχή μας!
Με το κλάμα της και τ? όμορφο πρόσωπό της!
Μαύρο μαλλάκι έχει τούτη η νέα ζωή απ? τη ζωή μας που ?φτασε πρωί Παρασκευής για να μας γαληνέψει! Και το μπορεί σαν γραπώνεται μ? ολόκληρο το κορμάκι της, με τα χεράκια της που γαντζώνεται πάνω μας και σαν ακουμπά το μοσχομύριστο κεφαλάκι της στον ώμο μας.
Τέτοιες μεγάλες δυνάμεις έχει η μικρή μας νεραϊδούλα και τέτοια θάματα μπορεί κι ας μην είναι ούτε μιας βδομάδας... άνθρωπος!
...Λεν πως όποιος αγαπά δεν ματιάζει, μα σε τούτη την περίπτωση δεν παίρνω κι όρκο!).
Χανιώτικα νέα (10.07.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου