.
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι! Γι' αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
(Πηγή: mykosmos.gr)
Φεγγαροπανσέληνες και καλοκαιρινές εικόνες
Τη σημερινή πανσέληνο δεν την έζησ? ακόμη.
Μα προσώρας μου φτάνει που έχω κρατήσει εντός μου και πολλάκις αλλοτινές εποχές· τούτο μου αρκεί! Για τούτη μόνο τη στιγμή έως ότου ταιριάξω -ή προσπαθήσω να βάλω σε σειρά- τις λέξεις του παρόντος κειμένου εν είδει αφιερώματος στ? αυγουστιάτικο φεγγάρι, στις καλοκαιρινές εικόνες που σιγά - σιγά μας αφήνουν...
«Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Απόλαυσέ το, όπου κι αν είσαι. Αφήσου δυο λεπτά, έστω κλάσματα του δευτερόλεπτου, ερωτεύσου τη στιγμή που σού ?λαχε την αποψινή! Κράτησε την ομορφιά και προσπάθησε να γευτείς την αύρα του, αν το μπορέσεις! Θα το μπορέσεις! Κι ας σου φαντάζει κουτό κι ανόητο κι ανώφελο κι ανούσιο -σε τέτοιες μέρες που ζούμε δύσκολες- μην τ? αφήσεις να πάει να χαθεί το σημερινό φεγγάρι, φίλε! Σήκωσε τα μάτια απόψε στον ουρανό, την ομορφιά του ατένισε και νιώσε αναδρομές πού ?ζησες... κάποια καλοκαίρια απ? τα παλιά!
...Ροδάκινα ζουμερά, φέτες από καρπούζι, βρασμένο καλαμπόκι... Κρύο νερό πάνω στο κεφάλι, μετά από πολύωρη τρεχάλα. Κρυφτό, παιχνίδι υπό το φως του φεγγαριού στη γειτονιά κι αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, ατέλειωτες συζητήσεις - παιδικά όνειρα και σχεδιασμοί για το μέλλον με τους παντοτινούς φίλους τότε που τα σπίτια κι οι καρδιές ήταν ή μοιάζαν να είναι πιο ανοιχτές, βράδια καθισμένοι στα ζεσταμένα από τον ήλιο πεζοδρόμια... Τούτες τις θύμησες φέρνω εγώ στον νου! Τ? ανακαλώ ασυνείδητα(;) από το χτες, τώρα που ξαναχαίρομαι τις ανατολές του ήλιου, ξημερώματα καλοκαιρινά συντροφεύοντας τη νιογέννητή μας!
Τώρα που το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του κι η ανασεμιά του ύπνου της μου χαϊδεύει τον λαιμό...
Τούτες οι τελευταίες είναι εικόνες ακριβές, μελλοντικές θύμησες που μακάρι να διατηρηθούν ολοζώντανες έως το τέλος, όποτε κι αν έρθει αυτό!
Νιώθω τούτες τις στιγμές το προνόμιο της ζωής μα δεν επαίρομαι!
Προνόμιο ?ναι να ζεις ανάμεσα σε δύο ήλιους· της χώρας τον ηλιάτορα και τον μικρότερο της τελευταίας αγάπης σου...
Προνόμιο ?ναι να απολαμβάνεις καλοκαιριν? αποξημερώματα τον ένα να απλώνει το πρώτο του φως, την ίδια ώρα που ο έτερος το κλείνει πίσω από τα σφαλιχτά του τα όμορφα βλέφαρα...
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι!
Γι? αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι! Γι' αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...
Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης
(Πηγή: mykosmos.gr)
Φεγγαροπανσέληνες και καλοκαιρινές εικόνες
Τη σημερινή πανσέληνο δεν την έζησ? ακόμη.
Μα προσώρας μου φτάνει που έχω κρατήσει εντός μου και πολλάκις αλλοτινές εποχές· τούτο μου αρκεί! Για τούτη μόνο τη στιγμή έως ότου ταιριάξω -ή προσπαθήσω να βάλω σε σειρά- τις λέξεις του παρόντος κειμένου εν είδει αφιερώματος στ? αυγουστιάτικο φεγγάρι, στις καλοκαιρινές εικόνες που σιγά - σιγά μας αφήνουν...
«Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Απόλαυσέ το, όπου κι αν είσαι. Αφήσου δυο λεπτά, έστω κλάσματα του δευτερόλεπτου, ερωτεύσου τη στιγμή που σού ?λαχε την αποψινή! Κράτησε την ομορφιά και προσπάθησε να γευτείς την αύρα του, αν το μπορέσεις! Θα το μπορέσεις! Κι ας σου φαντάζει κουτό κι ανόητο κι ανώφελο κι ανούσιο -σε τέτοιες μέρες που ζούμε δύσκολες- μην τ? αφήσεις να πάει να χαθεί το σημερινό φεγγάρι, φίλε! Σήκωσε τα μάτια απόψε στον ουρανό, την ομορφιά του ατένισε και νιώσε αναδρομές πού ?ζησες... κάποια καλοκαίρια απ? τα παλιά!
...Ροδάκινα ζουμερά, φέτες από καρπούζι, βρασμένο καλαμπόκι... Κρύο νερό πάνω στο κεφάλι, μετά από πολύωρη τρεχάλα. Κρυφτό, παιχνίδι υπό το φως του φεγγαριού στη γειτονιά κι αγαλματάκια ακούνητα, αμίλητα, ατέλειωτες συζητήσεις - παιδικά όνειρα και σχεδιασμοί για το μέλλον με τους παντοτινούς φίλους τότε που τα σπίτια κι οι καρδιές ήταν ή μοιάζαν να είναι πιο ανοιχτές, βράδια καθισμένοι στα ζεσταμένα από τον ήλιο πεζοδρόμια... Τούτες τις θύμησες φέρνω εγώ στον νου! Τ? ανακαλώ ασυνείδητα(;) από το χτες, τώρα που ξαναχαίρομαι τις ανατολές του ήλιου, ξημερώματα καλοκαιρινά συντροφεύοντας τη νιογέννητή μας!
Τώρα που το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του κι η ανασεμιά του ύπνου της μου χαϊδεύει τον λαιμό...
Τούτες οι τελευταίες είναι εικόνες ακριβές, μελλοντικές θύμησες που μακάρι να διατηρηθούν ολοζώντανες έως το τέλος, όποτε κι αν έρθει αυτό!
Νιώθω τούτες τις στιγμές το προνόμιο της ζωής μα δεν επαίρομαι!
Προνόμιο ?ναι να ζεις ανάμεσα σε δύο ήλιους· της χώρας τον ηλιάτορα και τον μικρότερο της τελευταίας αγάπης σου...
Προνόμιο ?ναι να απολαμβάνεις καλοκαιριν? αποξημερώματα τον ένα να απλώνει το πρώτο του φως, την ίδια ώρα που ο έτερος το κλείνει πίσω από τα σφαλιχτά του τα όμορφα βλέφαρα...
Κι αίφνης 'άγεσαι και φέρεσαι', αναγαλλιά η καρδιά, αφήνεται ο νους, ταξιδεύει σε εφηβικούς προορισμούς, έρωτες, στιγμές ως κι εκείνη σ? ακρογυάλι λιβυκό που ασημογεμίζει η θάλασσα και εμπνέει παραμυθάδες και μυθοποιούς, ανθρώπους ως είσαι και συ να ζήσουν στο παραμύθι!
Γι? αυτό σου λέω: «Μη το 'χάσεις' τ? αποψινό φεγγάρι φίλε»!
Χανιώτικα νέα (21.08.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου