ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 7

Πνευματικά ανήσυχος ο συγγραφέας και πολυδάσκαλος από την επιφάνεια μέχρι τον πυθμένα της ανθρώπινης θάλασσας ερευνά, ζει 'φωτογραφίζει' και λακωνικά, ουσιαστικά και αφυπνιστικά μας κάνει να ζήσουμε κι εμείς τα πλούσια αυτά αλιεύματα, πολύ χαριτωμένα με σχόλια, μαντινάδα, ιστορικό ανέκδοτο, ένα υπέροχο καλλιτέχνημα.

Ιγνάτιος  Θ. Χατζηνικολάου
Δείτε περισσότερα...  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ  7

'Στα πεταχτά' (επιλογή από το 2012)
» Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη

Αρχιμανδρίτης ΙΓΝΑΤΙΟΣ Θ. ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ*

Είναι αξιέπαινη η έκδοση από το Κοινωφελές Ιδρυμα 'Αγία Σοφία' του νέου βιβλίου του αγαπητού κ. Βαγγέλη Κακατσάκη, ακένωτου πνευματικού και πολιτιστικού, με την αληθινή έννοια, τροφέα, αξιόλογου στοχαστή, πάντα επίκαιρου, με τον οποίο είχαμε συνεργαστεί στο μεγάλο αναμορφοκοινωνικό έργο του ανεπανάληπτου και αξιομακάριστου μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίου.
Από τότε διέγνωσα την ευλογημένη πολύκαρπη και εύκαρπη πορεία του κ. Κακατσάκη και χαίρομαι που γρήγορα δικαιώθηκα. 
Για το βιβλίο του αυτό, γέννημα βάθους γνώσεως, διαχρονικής επικαιρότητας, 72 συναρπαστικά κείμενα που δημοσιεύτηκαν το 2012, επτά από κάθε μήνα και κάθε ένα με το σχετικό σκίτσο από τον καταξιωμένο συμπολίτη μας κ. Μπάμπη Κιαγιά, έγραψαν ικανότερα ημών και ετιμήθηκε επαξίως το πρόσωπο και το βιβλίο του κατά την πρόσφατη εκδήλωση-παρουσίαση το απόγευμα της 16ης Σεπτεμβρίου μετά τον πανηγυρικό Εσπερινό της Αγίας Σοφίας στο ομώνυμο προαναφερθέν 'Ιδρυμα'.
Τώρα κι από το 2004, κάθε Τρίτη, Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο των 'Χανιώτικων νέων' και στη σελίδα 3 περιμέναμε να δροσιστούμε και να χαρούμε αυτό που ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει στο οπισθόφυλλο στο ιδιότυπο, κοινωνικά ευαίσθητο, επιγραμματικό, αλλά και ουσιώδες.
Πνευματικά ανήσυχος ο συγγραφέας και πολυδάσκαλος από την επιφάνεια μέχρι τον πυθμένα της ανθρώπινης θάλασσας ερευνά, ζει 'φωτογραφίζει' και λακωνικά, ουσιαστικά και αφυπνιστικά μας κάνει να ζήσουμε κι εμείς τα πλούσια αυτά αλιεύματα, πολύ χαριτωμένα με σχόλια, μαντινάδα, ιστορικό ανέκδοτο, ένα υπέροχο καλλιτέχνημα.
Η έκδοση αυτή, που οφείλεται στην ευγενή και γενναιόδωρη χορηγία της πολυδιάβαστης και πρώτης σε αξία και πληρότητα περιφερειακής εφημερίδας 'Χανιώτικα νέα' όπου έχω την τιμή από την πρώτη της εμφάνιση να συνεργάζομαι, με ιδρυτή και ψυχή της τον χαρισματικό και πολυαγάπητο κ. Ιωάννη Γαρεδάκη. Μεγάλη του η προσφορά στην υπεύθυνη και ξεκάθαρη δημοσιογραφία και το μοναδικό πανελλαδικά μουσείο τυπογραφίας. Η υπευθυνότητα και το ξεκάθαρο του ανδρός αυτού αποτυπώνεται στο σημείωμά του στο βιβλίο του κ. Κακατσάκη 'Μας κλέβουν? καθημερινά το χρόνο μας, μας προβάλλουν υποπροϊόντα πληροφόρησης και πολιτισμού. Κι εμείς πρέπει να αντισταθούμε'. Ποιος αλήθεια, δεν συμφωνεί μ? αυτό;
Να σημειώσουμε, όπως αναφέρεται και στο βιβλίο, ότι τα έσοδα εκ της πωλήσεώς του θα διατεθούν για την ενίσχυση του προγράμματος 'Βοήθεια στο σπίτι' του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία' και άλλων φορέων κοινωνικής αλληλεγγύης.
Η τιμή και ο σεβασμός στο πρόσωπο και στο έργο του κ. Βαγγέλη Κακατσάκη είναι μεγάλα και οι ευχαριστίες μας άπειρες για την αδιάκοπη πολύτροπη προσφορά του.
Τιμή και συγχαρητήρια σε όσους συνεργάσθηκαν στην όμορφη αυτή έκδοση, τον προαναφερθέντα κ. Μ. Κιαγιά, τον Ν. Κοσμαδάκη και τον διορθωτή των κειμένων, μια πολύ επίπονη και υπεύθυνη εργασία, λίαν αγαπητό και ευγενέστατο κ. Νεκτάριο Κακατσάκη, γιο του συγγραφέα και ο οποίος κάθε Τετάρτη από τα 'Χανιώτικα νέα' μας στέλνει τα καταπληκτικά 'ευθύβολα' μηνύματά του. Αξιος πνευματικός διάδοχος του πατέρα του.

*θεολόγος - τ. λυκειάρχης

Χανιώτικα νέα (30.09.2013)

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

'Εργον εργώδες', έργο που απαίτησε πολύ μόχθο, επί πολύ χρόνο και από πολλούς, είναι φανερό αυτό, με το που το πιάνει κανείς στα χέρια του κι αρχίσει να περιδιαβάζει στις 424 μεγάλες, ιδιαίτερα επιμελημένες, διανθισμένες με έγχρωμες φωτογραφίες, σελίδες του. Μα και έργο 'λίαν σημαντικόν και απαραίτητον' για τον καθένα που ενδιαφέρεται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο για τα χριστιανικά μνημεία του νησιού μας, το δίχως άλλο, το βιβλίο "Χριστιανικά Μνη μεία της Κρήτης"

Δείτε περισσότερα...  ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Χριστιανικά Μνημεία της Κρήτης (1)


'Εργον εργώδες, λίαν σημαντικόν, αλλά και απαραίτητον δι? ένα έκαστον Ορθόδοξον, και ουχί μόνον, πιστόν, όστις επιθυμεί ίνα αναβαπτιστεί εις τα νάματα της μακραίωνος και πλουσίας Ιστορίας του Ορθοδόξου Πολιτισμού της Μεγαλονήσου ημών'. Τα λέει όλα, όσα στην πρώτη σημερινή εύφημη μνεία θέλω να πω, για το βιβλίο 'Χριστιανικά Μνημεία της Κρήτης' που κυκλοφορήθηκε πέρυσι, με την ευλογία του Οικουμενικού Πατριαρχείου από τη Συνοδική Επιτροπή επί του Θρησκευτικού Τουρισμού της Εκκλησίας Κρήτης και τη Μ.Κ.Ο. 'Φιλοξενία' και που είχε την καλοσύνη να μου δώσει τις προάλλες, με μια 'αγαπητική' αφιέρωση, ο εκ των συγγραφέων του Μιχάλης Γ. Ανδριανάκης, στη φράση αυτή, που βρίσκεται στην επιστολή του προς τον πρόεδρο της Επιτροπής μητροπολίτη Πέτρας και Χερρονήσου Νεκτάριο, ο από Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος Αθανασιάδης. 'Εργον εργώδες', έργο που απαίτησε πολύ μόχθο, επί πολύ χρόνο και από πολλούς, είναι φανερό αυτό, με το που το πιάνει κανείς στα χέρια του κι αρχίσει να περιδιαβάζει στις 424 μεγάλες, ιδιαίτερα επιμελημένες, διανθισμένες με έγχρωμες φωτογραφίες, σελίδες του. Μα και έργο 'λίαν σημαντικόν και απαραίτητον' για τον καθένα που ενδιαφέρεται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο για τα χριστιανικά μνημεία του νησιού μας, το δίχως άλλο. Ενα έργο που έλειπε, δηλαδή, καθώς δεν ήρθε μόνο για να καλύψει μια μεγάλη ανάγκη, η οποία επισημαίνετο από όλους τους φορείς του τουρισμού, αλλά και για να αποτελέσει έναν οδηγό αναβάφτισης στα 'σεμνεία της πίστεώς μας'. Ενα βιβλίο που δεν θα βρει ποτέ θέση στη βιβλιοθήκη μου, αφού θα το έχω πάντα ανά χείρας!

Ιερά Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου

Η Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου περιλαμβάνει σήμερα τις ομώνυμες πρώην επαρχίες του Νομού Χανίων και εδρεύει στην πόλη των Χανίων (αρχαία Κυδωνία). Η Επισκοπή Κυδωνίας, της σημαντικότερης αρχαίας πόλης της δυτικής Κρήτης, αναφέρεται μεταξύ αυτών που ίδρυσε ο Απόστολος Τίτος, ενώ ένας από τους Αγίους Δέκα μάρτυρες ήταν ο Βασιλείδης από την Κυδωνία. Ο επίσκοπος Κυδώνιος πήρε μέρος στην Β? Οικουμενική Σύνοδο (381 μ.Χ.). 
Πρόσφατα αποκαλύφθηκαν τα λείψανα πιθανόν του παλαιοχριστιανικού καθεδρικού ναού της επισκοπής κάτω από τα ερείπια του βενετσιάνικου Duomo. Η επισκοπή φαίνεται ότι περιελάμβανε και το δυτικό μέρος της επαρχίας Αποκορώνου, ενώ το ανατολικό υπαγόταν αρχικά στην Επισκοπή Λάππας και αργότερα στην Καλαμώνος. Η Επισκοπή Κυδωνίας καταργήθηκε κατά την αραβοκρατία. Μετά την απελευθέρωση της Κρήτης από τον Νικηφόρο Φωκά το 961, φαίνεται ότι επιχειρήθηκε η μεταφορά της πόλης στην νότια ενδοχώρα, στο φρούριο Κάστελος Βαρυπέτρου. Η έδρα της επισκοπής επίσης μεταφέρθηκε κοντά στο Βαρύπετρο, στην Επισκοπή Αγιάς. Σαν καθεδρικός ναός χρησιμοποιήθηκε ο μεγάλος, ερειπωμένος τότε, παλαιοχριστιανικός ναός της Παναγίας που ανακατασκευάστηκε. Στα χρόνια της πρώιμης βενετοκρατίας η ορθόδοξη επισκοπή καταργήθηκε, ενώ στην Αγιά είχε την έδρα του ο Λατίνος επίσκοπος -Episcopus Agiensis- ο οποίος αργότερα εγκαταστάθηκε στην πόλη Canea, όπως ήταν πλέον γνωστή η Κυδωνία. Ο καθεδρικός ναός των καθολικών χτίστηκε στη θέση παλαιοχριστιανικού, η Παναγία στην κορυφή του λόφου Καστέλι, ενώ των ορθοδόξων, ο ναός του Αγίου Δημητρίου, στις σημερινές οδούς Χάληδων και Σκρύδλωφ. Το 1645 τα Χανιά κατακτήθηκαν, πρώτα ανάμεσα στις πόλεις της Κρήτης, από τους Τούρκους. Οι νέοι κατακτητές μετέτρεψαν τους μεγάλους ναούς των καθολικών σε τζαμιά, ενώ κυρίως οι μικροί ναοί των ορθοδόξων περιήλθαν σε ιδιώτες. Ως καθεδρικός ναός της Επισκοπής Κυδωνίας χρησιμοποιήθηκε ο μικρός ναός των Αγίων Αναργύρων, στη μουσουλμανική συνοικία της Σπλάντζιας που ήταν και ο μοναδικός εν λειτουργία ορθόδοξος ναός μέσα στην πόλη. Γύρω του αναπτύχθηκαν τα σχολεία και οι άλλες εγκαταστάσεις της χριστιανικής κοινότητας. Γύρω στα μέσα του 19ου αι., με την καθιέρωση της ανεξιθρησκείας στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, χτίζεται ο νέος καθεδρικός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου και γύρω του τα μεγαλοπρεπή 'Καταστήματα της Χριστιανικής κοινότητας Χανίων'. Η Επισκοπή Κυδωνίας και Αποκορώνου προβιβάστηκε το 1962 σε Μητρόπολη του Οικουμενικού Πατριαρχείου. 
Μιχάλης Γ. Ανδριανάκης 

Χριστιανικά Μνημεία της Κρήτης (2)


'Τα ιερά προσκυνήματα της Μεγαλονήσου Κρήτης, εκτισμένα υπό των ευσεβών κτητόρων των πολλοίς κόποις και ιδρώσιν, ανυψούνται ως φάροι φωτεινοί επί του συχνάκις τρικυμιώδους και τεταραγμένου Αιγαίου και Κρητικού Πελάγους, εξοικονίζονται συμβολικώς την επί αιώνας αποστολήν αυτών, όπως φέγγουν διά του σωτηρίου φωτός των τον βίον πάντων εκείνων οίτινες κατέφυγον εις αυτά ως εις λιμένα σωτηρίας', επισημαίνει, μεταξύ των άλλων, στο κείμενο με το οποίο δίδει την ευλογία του για την έκδοση ο οικουμενικός πατριάρχης Βαρθολομαίος. 'Η Μεγαλόνησός μας, που βρίσκεται σ? ένα σταυροδρόμι ηπείρων και πολιτισμών, είχε πάντοτε έντονα τα ζώπυρα της ευσέβειας, της φιλογένειας', υπογραμμίζει στο δικό του κείμενο ο μητροπολίτης Νεκτάριος. 'Ο οδηγός αυτός έρχεται να συνοδεύσει τον κάθε επισκέπτη σε Βυζαντινές - Θρησκευτικές διαδρομές μέσα από την επαφή με τη σιωπή των χώρων αυτών, μέσα από τα ακούσματα και τις αναγνώσεις, μέσα από την ηρεμία και τη φιλοξενία που προσφέρουν, αλλά και την απαράμιλλη αρχιτεκτονική τους', τα που λέει, μεταξύ των άλλων, στον χαιρετισμό του, επί του προκειμένου, ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης. 'Ο Χριστός σημάδεψε την Κρήτη', για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός απ? τα πιο γνωστά βιβλία του μακαριστού Ειρηναίου Γαλανάκη. Ο κοινός παρονομαστής των παραπάνω τοποθετήσεων, αλλά και ανάλογων του Αρχιεπισκόπου Ειρηναίου και του προέδρου της Μ.Κ.Ο. 'Φιλοξενία', μητροπολίτη Γορτύνης και Αρκαδίας Μακάριου στα κείμενά τους. Τα αναλύει εμπεριστατωμένα στην πολυσέλιδη εισαγωγή του και ο 'πρόμαχος' κατά Δημήτρη Κακαβελάκη και όχι μόνο, της Βυζαντινής μας κληρονομιάς Μιχάλης Ανδριανάκης, αυτό. Τεκμηριώνεται, ωστόσο, παραπέρα, σε βάθος και σε πλάτος, με λεπτομέρειες στα κείμενα που ακολουθούν και τα οποία έγραψαν για τις Μητροπόλεις των Νομών Ηρακλείου και Λασιθίου ο Κώστας Δ? Γιαπιτζόγλου, ο οποίος είχε και την επιμέλεια της έκδοσης, και για τις Μητροπόλεις των Νομών Ρεθύμνου και Χανίων ο Μιχάλης Γ. Ανδριανάκης. Εκ των ων ουκ άνευ ωστόσο, ότι το πλούσιο φωτογραφικό υλικό (πλησιάζουν τις 1.000 οι φωτογραφίες, μ? έναν πρόχειρο υπολογισμό) που κοσμεί σχεδόν όλες τις σελίδες του βιβλίου, 'παίζει' τον ρόλο της εποπτείας, όπως λέγαμε οι παλιοί δάσκαλοι. Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις, πώς να το κάνουμε... Εμεινα σε πολλές απ? αυτές του βιβλίου, διαβάζοντας και το σχετικό κείμενο. Οπως αυτήν που δείχνει την παλαιοχριστιανική βασιλική στην Αλμυρίδα (φωτ.). Οταν με βγάλει ο δρόμος στην Αλμυρίδα, δεν θα την προσπεράσω, σκέφτηκα... Παίζει και τον ρόλο του... υποκινητή για επισκέψεις, εκτός των άλλων, το περί ου ο λόγος βιβλίο. Πολλά συγχαρητήρια σ? όλους όσοι με τον οποιονδήποτε τρόπο βοήθησαν να 'βγει', έτσι όπως 'βγήκε', αυτή η όντως 'πολύτιμος και εις διαφόρους γλώσσας μεταφρασθείσα αυτή έκδοσις', για να χρησιμοποιήσω, κλείνοντας, μια ακόμα φράση απ? το κείμενο του Αρχιεπισκόπου Ειρηναίου...

Χανιώτικα νέα (30.09.2013)

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, 76 ημέρες (από τις 25 Ιουνίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα) κράτησαν οι δράσεις της "εκστρατείας" με τίτλο "Προώθηση της Ανάγνωσης, της Δημιουργικότητας και της Καινοτομίας" και με θέμα "Ο κόσμος στις Βιβλιοθήκες είναι πολύχρωμος", που ανέλαβε και έφερε σε πέρας το φετινό καλοκαίρι η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, σε συνεργασία με τη Future Library και το Ιδρυμα "Σταύρος Νιάρχος". Κοντά στα χίλια, 896 για την ακρίβεια, τα παιδιά που έλαβαν μέρος στις 55 εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν με τη στήριξη 40 εθελοντών και εμψυχωτών...
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΧΑΝΙΩΝ
Ο κόσμος στις βιβλιοθήκες είναι πολύχρωμος

Καλοί μου φίλοι, καλημέρα!
Ούτε λίγο, ούτε πολύ, 76 ημέρες (από τις 25 Ιουνίου μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα) κράτησαν οι δράσεις της "εκστρατείας" με τίτλο "Προώθηση της Ανάγνωσης, της Δημιουργικότητας και της Καινοτομίας" και με θέμα "Ο κόσμος στις Βιβλιοθήκες είναι πολύχρωμος", που ανέλαβε και έφερε σε πέρας το φετινό καλοκαίρι η Δημοτική Βιβλιοθήκη Χανίων, σε συνεργασία με τη Future Library και το Ιδρυμα "Σταύρος Νιάρχος". 
Κοντά στα χίλια, 896 για την ακρίβεια, τα παιδιά που έλαβαν μέρος στις 55 εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν με τη στήριξη 40 εθελοντών και εμψυχωτών! Εντυπωσιάζουν όντως οι αριθμοί που, όμως, μόνο ένα μέρος, μια πλευρά, της όλης δουλειάς που έγινε, δείχνουν. Εκπληκτο μ? άφησε το σχετικό υλικό που μου έστειλε ηλεκτρονικά η και καλή φίλη προϊσταμένη της Βιβλιοθήκης μας Βιβή Χουδαλάκη τις προάλλες.
Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων, εντυπώσεις εθελοντών, εργασίες παιδιών... «Λίγα απ? τα πολλά», γράφει, μεταξύ των άλλων, στο συνοδευτικό της σημείωμα. Εξ? ονύχων ο λέων... Ποιος είπε ότι η δουλειά που γίνεται στη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη, όπως και στα τμήματα των Παιδικών Βιβλιοθηκών, από τη Βιβή και τις συνεργάτιδές της βιβλιοθηκονόμους Μαρία Μαραβελάκη, Λίτσα Μαστορακάκη και Κατερίνα Βαρανάκη, δεν αξίζει περισσότερους από έναν Παιδότοπο; 
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.







Τη Δευτέρα 12 Αυγούστου, στην Παιδική -Εφηβική Βιβλιοθήκη Δημοτικού Κήπου, η φιλόλογος - δημοσιογράφος κα Βίκυ Κόλλια, με αφορμή τη δραστηριότητα: Ενα βιβλίο την εβδομάδα, διάβασε στα παιδιά το βιβλίο: "Μαύρος ουρανός με ροζ συννεφάκια" του Κώστα Χαραλά, εκδ. Πατάκη.
Περιγράφοντας την εμπειρία της η κα Κόλλια αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Ποιος μπορεί να πει πως ξέρει τα παιδιά; Τα παιδιά ακόμα και για εμάς τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους γονείς, αποτελούν πάντα μία έκπληξη!
Η εμπειρία μου από την ανάγνωση παραμυθιού σε μία παιχνιδιάρικη συντροφιά μικρών ακροατών στον χώρο της Παιδικής Βιβλιοθήκης Χανίων -μία ακόμα σοφά και προσεκτικά επιλεγμένη και σχεδιασμένη διοργάνωση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Χανίων και της διευθύντριάς της κα Χουδαλάκη- ήταν συγκλονιστική.
Το παραμύθι που ανάγνωσα "Μαύρος ουρανός με ροζ συννεφάκια" θεώρησα πως ήταν τολμηρή επιλογή και με ανησυχία κοιτούσα τα βλέμματα των μικρών μου φίλων να ακούν τις περιπέτειες ενός μικρού Σέρβου πρόσφυγα, που ο πόλεμος τον ξερίζωσε και τον έστειλε στην Ελλάδα...
Διαπίστωσα με συγκίνηση, πόσο γρήγορα αντιλήφθηκαν το μέγεθος του δράματος, γκρέμισαν τα τείχη που χωρίζουν τους ανθρώπους και έδωσαν σε μας τους μεγάλους το μήνυμα της ειρήνης και της αλληλεγγύης!
Εύχομαι αυτές οι δράσεις με υψηλή πολιτιστική κα αισθητική ποιότητα να συνεχιστούν και είμαι βέβαιη πως θα γίνει όσο υπάρχει ειλικρινής αγάπη για την παιδεία και για τον άνθρωπο!».
Τη Δευτέρα 22 Ιουλίου στην Παιδική - Εφηβική Βιβλιοθήκη Δημοτικού Κήπου, ο καταξιωμένος Χανιώτης ποιητής Λεωνίδας Κακάρογλου, διάβασε το βιβλίο "Πώς να κρύψεις ένα λιοντάρι" της Helen Stephens στους μικρούς μας φίλους. Ακολούθησε κατασκευή ενός μπομπίλ που περιελάμβανε ήρωες και λέξεις από το βιβλίο που διαβάστηκε .
Ο κ. Κακάρογλου μας περιγράφει την εμπειρία του:
«Κάθε φορά που συναντιέμαι με παιδιά να μιλήσουμε για βιβλία νοιώθω αμηχανία. Ετσι και τώρα που ο φιλόξενος χώρος της Παιδικής - Εφηβικής Βιβλιοθήκης Δημοτικού Κήπου θα ήταν ο τόπος της συνάντησής μας. Το παραμύθι που θα τους διάβαζα: "Πώς να κρύψεις ένα λιοντάρι" της Helen Stephens.
Στα πρόσωπα των παιδιών διέκρινα την αδημονία και τη χαρά που έγινε ενθουσιασμός στη διάρκεια της ανανάγνωσης και των ερωτήσεων.
Το σημαντικό σ? αυτή τη συνάντηση ήταν ότι τα παιδιά άφησαν για λίγο το καλοκαίρι τους και μαζεύτηκαν στον φιλόξενο χώρο της βιβλιοθήκης για να ασχοληθούν με τις φανταστικές ιστορίες των παραμυθιών.
Στην αρχή σιωπή, μετά περιέργεια, μετά ανυπομονησία για να πουν τις ερωτήσεις τους και στο τέλος ικανοποίηση που το λιοντάρι κέρδισε καινούργιους φίλους, που του χάρισαν το καπέλο που ζητούσε.
Οταν τέλειωσα την ανάγνωση οι καινούργιοι μου φίλοι με περικύκλωσαν για να με χαιρετήσουν.
Κι όταν έφευγα από την βιβλιοθήκη πραγματικά δεν ήξερα πού να κρύψω την συγκίνησή μου, γιατί το λιοντάρι της ιστορίας για λίγη ώρα, μας επισκέφθηκε και μας πήρε μαζί του στη μαγεία του παραμυθιού.
Είναι σημαντικό που μ? αυτά τα προγράμματα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Χανίων συνεργάζονται και κινητοποιούνται τόσοι άνθρωποι με τα παιδιά να έχουν τον πρώτο ρόλο.
Ισως και η παρουσία των γονιών τους να έδινε μια άλλη διάσταση στην προσπάθεια αυτή».
Τη Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου, στην Παιδική -Εφηβική Βιβλιοθήκη Δημοτικού Κήπου, πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με τη λογοτέχνιδα - αρθρογράφο κα Φωτεινή Σεγρεδάκη με θέμα: "Πέτρα του γιαλού".
Με πέτρες του γιαλού βελονιασμένες σε κορδέλες όλων των χρωμάτων, θαλασσινά "μυστικά" και σχετικές μαντινάδες η κα Σεγρεδάκη επικοινώνησε με τα παιδιά που ενθουσιάστηκαν με την πρωτότυπη ιδέα και διάλεξαν χρώμα και πετρούλα δική τους.
«Αμέσως αντιλαμβάνεται κανείς την εξαιρετική αγωγή που παρέχεται σ? αυτόν τον χώρο. Δηλώνεται από τη χαρούμενη παρουσία των παιδιών, από τις εικαστικές ομορφιές των μικρών φίλων της Βιβλιοθήκης, τα γεμάτα άλμπουμ με τις εργασίες και βέβαια με το χαμόγελο και τη στοργή που τα περιβάλλουν οι υπεύθυνοι βιβλιοθηκονόμοι. Ευχαριστώ θερμά για τη θαυμάσια εμπειρία και φέτος να επικοινωνήσω αγαπησιάρικα με τη δροσιά της παιδικής ηλικίας», ανέφερε μεταξύ άλλων η κα Σεγρεδάκη.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΔΙΑΦΩΝΩ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες'. Μπορεί και να μην το είπε ακριβώς, έτσι, όπως του αποδίδεται, ο Βολταίρος, το νόημα ωστόσο δεν αλλάζει. 

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ της δίγλωσσης ποιητικής συλλογής 'Αρχαία μέλισσα' της καταξιωμένης Χανιώτισσας ποιήτριας Γιώγιας Σιώκου - Κοματσουλάκη, χθες, στο Πνευματικό Κέντρο της πόλης μας. Ποιος είπε ότι οι ποιητές μας δεν συνεχίζουν να εξαγγέλουν επιμένοντας στη διαρκή γεώργηση των συνειδήσεων; 

ΚΑΤΕΒΑΙΝΟΥΝ οι ταμπέλες και οι θυρεοί από τα γραφεία των τοπικών οργανώσεων της Χρυσής Αυγής ανά την Ελλάδα. Το κλίμα στην κοινωνία, μετά το φονικό, την εν ψυχρώ δολοφονία του Παύλου Φύσσα, φαίνεται να είναι αλλιώτικο. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι το τέρας του φασισμού νικήθηκε οριστικά. Δεν είναι δεδομένο ποτέ και πουθενά το δημοκρατικό πολίτευμα, αν δεν αγρυπνούν οι φύλακές του, που είναι οι πολίτες. Πικρή η πείρα που έχουμε στην Ελλάδα. 

'Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι το χειρότερο πολίτευμα με εξαίρεση όλα τ? άλλα'. Ας έχουμε υπόψη μας διαρκώς αυτήν τη ρήση του Ουίνστον Τσόρτσιλ. Οι καιροί είναι πονηροί. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο αγώνας για το πλάτεμα και το βάθεμα της δημοκρατίας δεν είναι ένας αγώνας διαρκείας. 

'ΔΙΑΦΩΝΩ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες'. Μπορεί και να μην το είπε ακριβώς, έτσι, όπως του αποδίδεται, ο Βολταίρος, το νόημα ωστόσο δεν αλλάζει. Για τους φασίστες ισχύει βέβαια, όπως διαβάζω στην ηλεκτρονική χθεσινή έκδοση της εφ. 'Η αυγή' και συμφωνώ απολύτως. Το άλλο: 'Διαφωνώ με αυτό που λες και θα σου επιβάλλω μέσω θανάτου να μην το λες'.

Μ? ΑΥΤΑ και με τούτα, ωστόσο, οι τροϊκανοί και οι δικοί μας ετοιμάζουν χωρίς πολλά 'σούξου μούξου' το νέο χιλιομπαλωμένο παλτό που θα μας φορέσουν για να ξεχειμωνιάσουμε. Οποιος αντέξει, άντεξε! Τι τους κόφτει αυτούς!

'ΠΡΩΤΟΓΕΝΕΣ πλεόνασμα μας λένε πως θωρούνε/ ας ψάξουνε τις τσέπες μας να δω είντα θα βρούνε;'. Μέρες μου την έχει στείλει τη μαντινάδα αυτή ο Ηλίας ο Σταματάκης και να που βρήκε τη θέση της. Τις προσέχω, σαν τα μάτια μου, τις μαντινάδες που μου στέλνεις, μέσω κινητού πάντα, Ηλία! Να το ξέρεις...

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ δεν φταίει για τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει το Νοσοκομείο Χανίων ο νέος υπουργός Υγείας Αδωνις Γεωργιάδης, που το επισκέφθηκε χθες. Το ότι ξεχαρβαλώθηκε πλήρως από τις μνημονιακές πολιτικές που και αυτός μετά περισσού ζήλου εφαρμόζει είναι εκ των ων ουκ άνευ, ωστόσο! 

ΑΛΛΗ ΜΙΑ ισοπαλία, η πέμπτη κατά σειρά, σε επίσημο αγώνα, προχθές για τον Α.Ο. Πλατανιά. Με τον Απόλλωνα Σμύρνης, για το Κύπελλο αυτή τη φορά. Ας ελπίσουμε ότι μεθαύριο θα νικήσει, έστω και με... μισό μηδέν τον Πανθρακικό στα Περιβόλια. Ιδανικό θύμα φαίνεται να είναι στην παρούσα φάση η ομάδα της Θράκης. Ιδωμεν. 

ΠΡΙΝ ΑΠΟ τα Μηδικά υπήρχε εχθρότητα ανάμεσα στους Φωκείς και τους Θεσσαλούς. Συχνά, λοιπόν, οι Θεσσαλοί επιχειρούσαν να εισβάλουν στη Φωκίδα στηριζόμενοι στο ισχυρό ιππικό τους. Οι Φωκείς για να τους αντιμετωπίζουν μηχανεύονταν διάφορους τρόπους. Ετσι όταν πληροφορήθηκαν ότι για μια ακόμα φορά το Θεσσαλικό ιππικό ήταν έτοιμο να εισβάλει στη χώρα τους τοποθέτησαν στον δρόμο από τον οποίο υπολόγισαν ότι θα περνούσε πήλινα αγγεία και τα σκέπασαν με χώμα. Οι ίδιοι κρύφτηκαν εκεί κοντά και περίμεναν. Μόλις έφτασαν τα άλογα στον τόπο που είχαν παγιδεύσει, μπέρδευαν τα πόδια τους μέσα στο άνοιγμα των αγγείων και έριχναν τους αναβάτες στο έδαφος, τους οποίους εύκολα οι Φωκείς σκότωναν. Ετσι οι Φωκείς απώθησαν τους εισβολείς. (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Ενας Ανθρωπος/ σηκώθηκε από τα κράσπεδα/ τίναξε το ζαρωμένο του λαιμό/ κι απόκοσμα/ ύψωσε το ρύγχος/ στον ουρανοξύστη/ Στου όρθρου τη γαλήνη σίγησε/ Βουβά σπαράσσει τώρα ο αποσπερίτης/ Και η θάλασσα μακριά, πολύ μακριά/ φέγγει και σβήνει στ? άδολά του μάτια/ αχνίζοντας στο σύθαμπο'.
Το ποίημα 'Το ρύγχος' της Γιώγιας Σιώκου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.09.2013)

ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 30

Τα άψυχα ζωντανεύεις,\τα έμψυχα οιστρηλατείς,\συναίσθημα στο στίχο

δίνεις με \γυμνή την αλήθεια,\παλλόμενο το αρχέγονο μόριο,

και δημιουργείς την τέχνη.\Τη δικιά σου τέχνη\στην ποίηση.

Κι αντροκαλείς τον ουρανό, λες,\το σύμπαν,\φίλε μου\Βαγγέλη Κακατσάκη,

υποπτεύομαι πως\να τον\ταρακουνήσεις, πασκίζεις

Γιώργος Καμβυσέλλης

Δείτε περισσότερα... ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 30

Όταν γίνεις ποίημα

του Βαγγέλη Κακατσάκη

Γράφει ο Γιώργος Καμβυσέλλης

Άθελά μου μα πρεπείστικα, έλαχε να είμαι μακριά από τούτο το θεριό που με σκλάβωσε και το κατοικούμε από Σητεία ως το δικό μου κονάκι στο Σφηνάρι, γι αυτό και δεν πάνε πολλές μέρες που πήρα στα χέρια μου την ποιητική συλλογή «Όταν γίνεις ποίημα», ολόχαρος, ξέροντας πως, ο Βαγγέλης, ό,τι κάνει είναι καλό, κι υστερνά, το άνοιξα.

Απόστασα στη γαλήνη των στίχων και της ψυχής του και καθυστερημένα μα αυθόρμητα, σου ψιθυρίσω τούτη την ώρα τη χαρά μου που το διάβασα κι έψαξα να βρω απόκριση στο σβούρισμα του μεγάλου του έρωτα που μας κάνει να ψάχνουμε εναγώνια απόκριση να λάβουμε. Στο σημείο στίξης του εννοώ, που αδρεναλίνη γιομίζει το νευρώνα μου, το ερωτηματικό.

Κι άγνωρο πώς, γιόμισε αυθόρμητα το κρύο χαρτί με άτεχνους στίχους, φόρο τιμής κι εκτίμησης για σένα και την πρόσφατη ποιητική συλλογή σου, Βαγγέλη Κακατσάκη, που..

Πνοή στις λέξεις,

στο στίχο αρμονία,

ρυθμό χορευτικό

στις συλλαβές,

άρωμα στο στύφνο

και μαγεία στα γράμματα

με ιδρώ,

έδωκες.

Τα άψυχα ζωντανεύεις,

τα έμψυχα οιστρηλατείς,

συναίσθημα στο στίχο

δίνεις με

γυμνή την αλήθεια,

παλλόμενο το αρχέγονο μόριο,

και δημιουργείς την τέχνη.

Τη δικιά σου τέχνη

στην ποίηση.

Κι αντροκαλείς τον ουρανό, λες,

το σύμπαν,

φίλε μου

Βαγγέλη Κακατσάκη,

υποπτεύομαι πως

να ταρακουνήσεις, πασκίζεις

Κι επιμένεις, ονειρεύεσαι,

ματώνεις σαν

ανασέρνεις νόστο και πόνο,

αγώνα, ηθική κι ομορφιά.

Και χαίρεσαι

να συνομιλείς με στιγμές

δικές σου, δικές μας,

που σημαδέψανε

το ανθισμένο περιβόλι

στον αυλόγυρό μας.

Ευφραίνεσαι μια φούχτα

σαν τα μαντρώσεις ετούτα,

φτερουγίζεις,

γιορτάζεις και σιμώνεις

σε κάθε μεγάλο θεριό,

σε κάθε σβολάκι γης,

κύμα χαδευτικό ή μοχθηρό,

γκρεμνό ή μαδάρα θεόρατη,

ματοβαμμένη, ηρωικιά,

και τάζεις τους,

βιόλες και μυρωδάτα κυκλάμινα.

Όλα τούτα αγάπη μου,

ψιθυρίζεις, χάρισμά σου,

Όταν γίνεις ποίημα.

Ξεπετιούνται τότες

γενιές βαριοπάτητες,

μάνα πατέρας και λάλοι,

αρφανά και χήρες,

ηρώων γενιές,

δικά σου προσώποτα,

της καρδιάς οι πηγές

π’ αναβλύζουν

κρουσταλλένιο νερό

και αίμα κατακόκκινο.

Παλαίστρες ζωής,

περιβόλια ανθόσπαρτα,

σπάταλα μας προσφέρεις

μαχητή της τέχνης

άοκνε, ταπεινέ,

φίλε δημιουργέ,

Βαγγέλη Κακατσάκη.

Με τούτα τα υλικά,

δομικά στου λόγου τ’ αργαστήρι,

ποίηση πλάθεις.

Απλή, ζωντανή,

όχι στυφνή με βαρύγδουπα λόγια

ν’ αυτοβαφτιστείς ποιητής.

Δεν το θέλεις.

Άλλοι κυνηγούν το κενό,

κακαρίζουν άφωνα,

ιππότες του τίποτα μένουν.

Εσύ, απλός, πυκνός

και βαθύς,

πιστέ της γραφής δούλε,

ένας σεμνός ποιητής είσαι.

Λέξεις, από μικρός ζύγιαζες,

της άσπρης φοράδας τη δύναμη έμαθες

σαν τη φωνάζανε μούλε.

Κι υστερνά,

την τραγική λέξη,

ψόφησε, γνώρισες σαν

έφυγε του πατέρα σου η φοράδα

κι έκλαψε, έκλαψες,

κλάψανε, όσοι

μπορούν να το νιώσουν,

κλάψαμε.

Καπάκι στα λεγόμενά μου όμως από σεβασμό θέτω τον δικό σου τον ποιητικό λόγο:

Ο δικός μου χαρταετός

έσπασε το λεπτό σπάγκο,

που τον είχα δέσει,

κι έμεινε ελεύθερος.

Έτσι έπαψε πια

να μου ανήκει.

Τώρα

τον αγαπώ περισσότερο! (σελ. 72)

Να ‘σαι γερός

στο πανηγύρι της ζωής,

φίλε μου,

να μας πλουμίζεις.

Σελινι'ωτικα νέα (26.09.2013)

                                                               Γιώργος  Καμβυσέλλης

                                                                                   gkamvysellis@yahoo.gr

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ! Δίχως χελιδόνια ο ουρανός, με περισσότερες ρυτίδες η θάλασσα. Το καταλαβαίνεις πιο πολύ τα βράδια που δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις έξω με κοντομάνικο. Αλλα απασχολούν, ωστόσο, τον Ποιητή, που φωνάζει 'βοήθεια!'.
Δείτε περισσότερα...  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ! Δίχως χελιδόνια ο ουρανός, με περισσότερες ρυτίδες η θάλασσα. Το καταλαβαίνεις πιο πολύ τα βράδια που δεν μπορείς να κυκλοφορήσεις έξω με κοντομάνικο. Αλλα απασχολούν, ωστόσο, τον Ποιητή, που φωνάζει 'βοήθεια!'.

ΑΠΟ ?ΔΩ οι δημοκόποι κι από ?κει οι δημοσκόποι ή αν προτιμάτε από ?δω οι δημοσκόποι κι από ?κει οι δημοκόποι, ενώ το τέρας του φασισμού εξακολουθεί να βγάζει τη γλώσσα του έξω. Παραέγιναν δυσκίνητες οι μέρες που διανύουμε...

ΚΙ ΟΜΩΣ ο τελευταίος που φύτεψε δόντια και φύτρωσαν δράκοι δεν ήταν ο Ιάσονας. Κάτι τέτοια μου λέει ενίοτε, καληώρα όπως χθες πάνω στην κουβέντα που είχαμε για το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος και βάζω το μυαλό μου να δουλεύει με χίλια.

'ΔΥΟ λόγια ακόμη γι? αυτούς που ψήφισαν τον Ναζισμό. Ισως δεν ξέρατε. Ισως παρασυρθήκατε; Τώρα καταλάβατε; Τώρα ξυπνήσατε; Τώρα δεν μπορείτε να επικαλείσθε ούτε την άγνοια ούτε τη διαμαρτυρία ούτε την απόγνωση. Μεγαλύτερη απόγνωση από τον Ναζισμό δεν υπάρχει. Αλλιώς ετοιμασθείτε να κλάψετε και το δικό σας το παιδί. Γιατί ο Ναζισμός δεν έχει φίλους, έχει μόνον θύματα!'. Συγκλονιστική η ανοιχτή επιστολή του μητροπολίτη Σιατίστης Παύλου για το 'ναζιστικό μόρφωμα' της Χρυσής Αυγής, στο σύνολό της. Ιδιαίτερα, όμως, ο επίλογός της. Τώρα ο λαός ξέρει, τώρα κανένας δεν μπορεί να επικαλείται άγνοια!

'ΣΕ ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΤΗΤΑ - απόλυση (και) το προσωπικό των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών. Φτάσαμε να διεκδικούμε να μην κλείνουν (και) βιβλιοθήκες'. Μοιράστηκε και μαζί μου την αγωνιώδη κραυγή της η φίλη μου Κατερίνα Τοράκη στο google (γκούγκλι, θα το ?λεγε η μάνα μου). Για όλα είναι ικανοί αυτοί, Κατερίνα!

ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ, όπως την έγραψε χθες στη σελίδα του στο βιβλίο των προσώπων (φέισμπουκ, φεισμπούκι θα ?λεγε η μάνα μου) ο φίλος φιλόλογος Ρόδης Λοχαΐτης: 'Σήμερα στο υπό κατάληψη Σχολείο μας, με πλησίασε ένας μαθητής και με ρώτησε αν νιώθω απογοητευμένος από όλα αυτά που συμβαίνουν στον χώρο της Παιδείας. Αντί απάντησης μου βγήκε ένα χαμόγελο προς τον μαθητή μου. Με ρώτησε γιατί γελάτε; Θυμήθηκα και του το είπα αυτό που έχει αναφέρει ο Χέγκελ: «η κουκουβάγια της Αθηνάς ανοίγει τα φτερά της μόνο αφού πρώτα πέσει το σκοτάδι». Μου χαμογέλασε και έφυγε'. Κάθε δικό μου σχόλιο περιττεύει...

'ΑΝΑΓΚΗ να προβάλεται η σταθερή αξία/ γιατί σπανίζει σήμερα από τον Γαλαξία'. Από τον Εννιαχωριανό (Γιάννη Μαλαξιανάκη) η μαντινάδα παρέμβαση. Και στην καθημερινότητά μας σπανίζουν οι σταθερές αξίες Γιάννη!

ΤΟ ΟΤΙ ο ΑΟ Χανιά ήρθε ισόπαλος και μάλιστα εκτός έδρας με τον Αστέρα Τρίπολης προχθές στον πρώτο αγώνα για το Κύπελλο Ελλάδας είναι το λιγότερο. Το γεγονός ότι άξιζε τη νίκη είναι που μετρά περισσότερο! Ωστόσο χόρτ? αγά!

'Ο ΘΗΡΑΜΕΝΗΣ και ο Κριτίας ήταν οι αρχηγοί της ολιγαρχίας των τριάκοντα που επιβλήθηκαν στην Αθήνα μετά την ήττα της στον Πελοποννησιακό πόλεμο (404 π.Χ.). Αρχικά οι δύο αυτοί ήταν φίλοι, αργότερα όμως ο Κριτίας συγκρούστηκε με το Θηραμένη, γιατί αυτός εναντιώθηκε στο σχέδιο εξόντωσης πολλών αθώων πολιτών. Ο Κριτίας τότε φέρνοντας οπλισμένους φρουρούς στη συνέλευση, με τη βία έσυρε τον Θηραμένη και έδωσε εντολή να εκτελεστεί. Μόλις αυτός ήπιε το κώνειο, τις τελευταίες σταγόνες τις άφησε να πέσουν στο έδαφος, λέγοντας: «Ας είναι αυτές για τον αγαπημένο μου Κριτία». Λίγο αργότερα ο Κριτίας βρήκε τον θάνατο στη συμπλοκή δημοκρατικών και ολιγαρχικών στον Πειραιά'. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Οι μέρες μου γίνανε δυσκίνητες/ οι μέρες μας/ Αποπνέουν τη σαπίλα των αμαρτιών μου/ των αμαρτιών μας/ Τώρα μπορώ ευσυνείδητα να γελώ με τα όνειρα/ απαλλαγμένος από την ευαισθησία των προγόνων μου/ ν? ακούω τις κραυγές των πληγών του κόσμου/ Βοήθεια/ Εγώ φωνάζω/ Βοήθεια/ Τ? ακούς γερο-ήλιε/ και συ τώρα πια δεν παίζεις με την άνοιξη/ Τα λουλούδια είναι πανάκριβα/ και τα βήματά μου ξεκολλούν με κόπο από τη/ λάσπη του Σεπτεμβρίου/ Βοήθεια'.
Το ποίημα 'Λάσπη του Σεπτεμβρίου' του Γιώργου Κάρτερ.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (27.09.2013)

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 6

Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου'ο Βαγγέλης Κακατσάκης  επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.

Βασίλης Γ. Χαρωνίτης

Δείτε περισσότερα...  ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ  6

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Στα πεταχτά (Επιλογή από το 2012)

ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ

Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση ο ποταμός της Λυδίας Πακτωλός ήταν χρυσοφόρος. Η άμμος του, λέει, περιείχε ψήγματα χρυσού.
Διηγούνται βέβαια μια ωραία ιστορία για το πως ο Πακτωλός έγινε χρυσοφόρος ή 'χρυσορόας', όπως τον έλεγαν, που παραπέμπει στον βασιλιά Μίδα και τη λαχτάρα του για το χρυσάφι, αλλά νομίζω ότι αυτή η ιστορία ξεφεύγει από τον σκοπό του σημερινού δημοσιεύματος. Πάντως, η φήμη για το χρυσάφι που περιείχε εκείνος ο ποταμός ήταν τόσο μεγάλη ώστε ακόμη και σήμερα η λέξη πακτωλός να σημαίνει πηγή ανεξάντλητου πλούτου.
Τα παραπάνω ήρθαν στον νου μου μόλις πήρα στα χέρια μου τον 'αγαπητικό χαιρετισμό', το νέο βιβλίο του εκλεκτού ποιητή και ακριβού φίλου Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη με τίτλο 'Στα πεταχτά'.
Και σκέφτηκα τον Πακτωλό, την 'ανεξάντλητη πηγή πλούτου', επειδή, κατά τη γνώμη μου, πηγή ανεξάντλητου πνευματικού πλούτου αποτελεί και η έκδοση 'Στα Πεταχτά'.
Στις 180 σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται εκατοντάδες κείμενα (επιλογή από το 2012), 'πεταχτά, αλλά όχι πρόχειρα' και 'σύντομα, αλλά περιεκτικά', όπως γράφει ο ιδρυτής και ψυχή των 'Χανιώτικων νέων', αλλά και αληθινός πνευματικός άνθρωπος με ιδιαίτερες ευαισθησίες και οραματισμούς Γιάννης Γαρεδάκης.
Τι βρίσκεται 'Στα Πεταχτά'; Και τι δεν βρίσκεται? Οι χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδας χρόνια τα χαίρονται και γνωρίζουν το περιεχόμενο και την αξία τους, μα καθώς τα ξαναδιαβάζουν επισημαίνουν και τη διαχρονικότητά τους. Και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι 'έπεα πτερέοντα', δηλαδή κείμενα 'παροδικά και εφήμερα'? Υπάρχουν και τέτοια. Δεν γινόταν να μην υπάρχουν. Το ξέρει ο αναγνώστης. Ο Πακτωλός δεν ήταν όλος χρυσάφι. Υπήρχαν και άλλα υλικά. Κι αυτά όμως χρειάζονται. Είναι η καθημερινότητα που όλοι έχουμε ανάγκη να την πληροφορούμαστε καθώς επηρεάζει τη ζωή μας.
Ομως μαζί μ? αυτά υπάρχουν τα εκπληκτικά αποσπάσματα από την 'άλλη όψη της ιστορίας', τα ψήγματα από τη σοφία του Δημητρακόπουλου και άλλων διακεκριμένων λογίων, ο λαϊκός λόγος των καταξιωμένων μαντιναδολόγων μας, η τρέχουσα πολιτική, οικονομική και πνευματική επικαιρότητα και σχεδόν πάντα η τρόικα με τα μνημόνιά της, τα εξοντωτικά και βασανιστικά για όλους μας καθώς και η σταθερή κατακλείδα με τον δυνατό ποιητικό λόγο που μας θυμίζει ότι ο Κακατσάκης είναι πάντα ο ποιητής.
Καθώς ο αναγνώστης μελετά το βιβλίο, συνειδητοποιεί επιπλέον τον μόχθο του συντάκτη του. Ισως να μην τον είχε συνειδητοποιήσει όταν διάβαζε τη 'στήλη' του συγγραφέα στην εφημερίδα, όπως γίνεται τώρα με το βιβλίο.
Και από τη μια χαίρεται τον πλούτο που απλώνεται μπροστά του και από την άλλη εκπλήσσεται από την επιμονή του Κακατσάκη να αξιοποιεί κάθε τι καλό, να αγωνίζεται και να κρατεί όλο και πιο ψηλά το ύφος και το ήθος της 'στήλης' του, να μην τσιγκουνεύεται να πει τον καλό του λόγο σε κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην πνευματική ή στην άλλη ανάπτυξη και προκοπή του τόπου όπως και να μη διστάζει να καυτηριάσει το στραβό και το λαθεμένο.
Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου' επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.
Είτε κρίνει κείμενα άλλων, είτε μιλεί με τη γλώσσα των φίλων του, είτε παραδίνεται στη νοσταλγική του διάθεση, είτε στοχάζεται σε θέματα καίρια ή λιγότερο καίρια, οι σκέψεις του διατυπώνονται μ? ένα ύφος κομψό που συνοδεύει μια ευαίσθητη σκέψη και μια προβληματισμένη καρδιά.
Τέλος η εικονογράφηση του Μπάμπη Κιαγιά είναι τόσο εκφραστική που δεν γίνεται να μη σταθείς πάνω στο κάθε σκίτσο και να συλλογιστείς ώρα πολλή.
Ασφαλώς θα συμφωνήσεις ότι συμβάλλουν καθοριστικά και τονίζουν 'την ωραία Ελλάδα της Αλληλεγγύης ή την αλληλεγγύη της ωραίας Ελλάδας' στην οποία είναι αφιερωμένο ολόκληρο το βιβλίο και στην οποία μπορούμε να συμβάλουμε κι εμείς αγοράζοντάς το και ενισχύοντας μ? αυτό τον τρόπο τους σκοπούς του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία'...ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ

Σύμφωνα με μια αρχαία παράδοση ο ποταμός της Λυδίας Πακτωλός ήταν χρυσοφόρος. Η άμμος του, λέει, περιείχε ψήγματα χρυσού.
Διηγούνται βέβαια μια ωραία ιστορία για το πως ο Πακτωλός έγινε χρυσοφόρος ή 'χρυσορόας', όπως τον έλεγαν, που παραπέμπει στον βασιλιά Μίδα και τη λαχτάρα του για το χρυσάφι, αλλά νομίζω ότι αυτή η ιστορία ξεφεύγει από τον σκοπό του σημερινού δημοσιεύματος. Πάντως, η φήμη για το χρυσάφι που περιείχε εκείνος ο ποταμός ήταν τόσο μεγάλη ώστε ακόμη και σήμερα η λέξη πακτωλός να σημαίνει πηγή ανεξάντλητου πλούτου.
Τα παραπάνω ήρθαν στον νου μου μόλις πήρα στα χέρια μου τον 'αγαπητικό χαιρετισμό', το νέο βιβλίο του εκλεκτού ποιητή και ακριβού φίλου Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη με τίτλο 'Στα πεταχτά'.
Και σκέφτηκα τον Πακτωλό, την 'ανεξάντλητη πηγή πλούτου', επειδή, κατά τη γνώμη μου, πηγή ανεξάντλητου πνευματικού πλούτου αποτελεί και η έκδοση 'Στα Πεταχτά'.
Στις 180 σελίδες του βιβλίου παρουσιάζονται εκατοντάδες κείμενα (επιλογή από το 2012), 'πεταχτά, αλλά όχι πρόχειρα' και 'σύντομα, αλλά περιεκτικά', όπως γράφει ο ιδρυτής και ψυχή των 'Χανιώτικων νέων', αλλά και αληθινός πνευματικός άνθρωπος με ιδιαίτερες ευαισθησίες και οραματισμούς Γιάννης Γαρεδάκης.
Τι βρίσκεται 'Στα Πεταχτά'; Και τι δεν βρίσκεται? Οι χιλιάδες αναγνώστες της εφημερίδας χρόνια τα χαίρονται και γνωρίζουν το περιεχόμενο και την αξία τους, μα καθώς τα ξαναδιαβάζουν επισημαίνουν και τη διαχρονικότητά τους. Και συνειδητοποιούν ότι δεν είναι 'έπεα πτερέοντα', δηλαδή κείμενα 'παροδικά και εφήμερα'? Υπάρχουν και τέτοια. Δεν γινόταν να μην υπάρχουν. Το ξέρει ο αναγνώστης. Ο Πακτωλός δεν ήταν όλος χρυσάφι. Υπήρχαν και άλλα υλικά. Κι αυτά όμως χρειάζονται. Είναι η καθημερινότητα που όλοι έχουμε ανάγκη να την πληροφορούμαστε καθώς επηρεάζει τη ζωή μας.
Ομως μαζί μ? αυτά υπάρχουν τα εκπληκτικά αποσπάσματα από την 'άλλη όψη της ιστορίας', τα ψήγματα από τη σοφία του Δημητρακόπουλου και άλλων διακεκριμένων λογίων, ο λαϊκός λόγος των καταξιωμένων μαντιναδολόγων μας, η τρέχουσα πολιτική, οικονομική και πνευματική επικαιρότητα και σχεδόν πάντα η τρόικα με τα μνημόνιά της, τα εξοντωτικά και βασανιστικά για όλους μας καθώς και η σταθερή κατακλείδα με τον δυνατό ποιητικό λόγο που μας θυμίζει ότι ο Κακατσάκης είναι πάντα ο ποιητής.
Καθώς ο αναγνώστης μελετά το βιβλίο, συνειδητοποιεί επιπλέον τον μόχθο του συντάκτη του. Ισως να μην τον είχε συνειδητοποιήσει όταν διάβαζε τη 'στήλη' του συγγραφέα στην εφημερίδα, όπως γίνεται τώρα με το βιβλίο.
Και από τη μια χαίρεται τον πλούτο που απλώνεται μπροστά του και από την άλλη εκπλήσσεται από την επιμονή του Κακατσάκη να αξιοποιεί κάθε τι καλό, να αγωνίζεται και να κρατεί όλο και πιο ψηλά το ύφος και το ήθος της 'στήλης' του, να μην τσιγκουνεύεται να πει τον καλό του λόγο σε κάθε προσπάθεια που αποβλέπει στην πνευματική ή στην άλλη ανάπτυξη και προκοπή του τόπου όπως και να μη διστάζει να καυτηριάσει το στραβό και το λαθεμένο.
Με οδηγό τον λόγο του Σολωμού 'παντ? ανοιχτά πάντ? άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου' επιτυγχάνει ώστε τα 'Πεταχτά' να είναι μια προκλητική στήλη στην εφημερίδα (με την έννοια ότι σε προκαλεί να σκύψεις επάνω της) και ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα στο βιβλίο, το οποίο κρατεί την ψυχή σε διαρκή εγρήγορση.
Είτε κρίνει κείμενα άλλων, είτε μιλεί με τη γλώσσα των φίλων του, είτε παραδίνεται στη νοσταλγική του διάθεση, είτε στοχάζεται σε θέματα καίρια ή λιγότερο καίρια, οι σκέψεις του διατυπώνονται μ? ένα ύφος κομψό που συνοδεύει μια ευαίσθητη σκέψη και μια προβληματισμένη καρδιά.
Τέλος η εικονογράφηση του Μπάμπη Κιαγιά είναι τόσο εκφραστική που δεν γίνεται να μη σταθείς πάνω στο κάθε σκίτσο και να συλλογιστείς ώρα πολλή.
Ασφαλώς θα συμφωνήσεις ότι συμβάλλουν καθοριστικά και τονίζουν 'την ωραία Ελλάδα της Αλληλεγγύης ή την αλληλεγγύη της ωραίας Ελλάδας' στην οποία είναι αφιερωμένο ολόκληρο το βιβλίο και στην οποία μπορούμε να συμβάλουμε κι εμείς αγοράζοντάς το και ενισχύοντας μ? αυτό τον τρόπο τους σκοπούς του Κοινωφελούς Ιδρύματος 'Αγία Σοφία'..

Χανιώτικα νέα (26.09.2013)