Θαυμασμός! Αυτή είναι η λέξη που βρίσκω για να εκφράσω όλα όσα ένιωσα διαβάζοντάς το αφιερωμένο στα γλυπτά της πόλης του Ηρακλείου του περιοδικού του Ζάννειου Εκπαιδετυτηρίου. Θαυμασμός για το πώς υλοποίησαν στην πράξη την όλη ιδέα, να πιάσουν το νήμα της ιστορίας, να σμιλεύσουν την ταυτότητα καθενός γλυπτού ξεχωριστά και να προσφέρουν εν τέλει στο ευρύ κοινό ένα μοναδικό χρηστικό οδηγό των διάσπαρτων στην πόλη ιστορικών μορφών. Μα και θαυμασμός για την έκδοση του "Ζιζαννείου", που εξακολουθεί να λειτουργεί και να λειτουργείται ως βήμα έκφρασης των μαθητών.
Καλοί μου φίλοι, καλημέρα!
Στα πάρκα τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης του Ηρακλείου οδήγησαν την περασμένη σχολική χρονιά τους μαθητές των οι δάσκαλοι του Ζάννειου
Εκπαιδευτηρίου στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου προγράμματος τοπικής ιστορίας με στόχο τη γνωριμία όλων των υπαρχόντων γλυπτών (ανδριάντων, προτομών, επιτοίχιων προσωπογραφιών κ.λπ.) που έχει στήσει η μέριμνα της Πολιτείας και όχι μόνο. Καρπός αυτής της προσπάθειας που είχε σε ρόλο παιδαγωγικού "καθοδηγητή" και εμψυχωτή τον και καλό μου φίλο από παλιά εκπαιδευτικό σύμβουλο του Σχολείου Χρήστο Π. Κωνσταντουδάκη ένα όντως εντυπωσιακό αφιερωματικό τεύχος 40 ιδιαίτερα επιμελημένων σελίδων του περιοδικού του σχολείου, του "Ζιζάννειο", με τις σχετικές εργασίες των παιδιών ελάχιστες απ? τις οποίες φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Θαυμασμός! Αυτή είναι η λέξη που βρίσκω για να εκφράσω όλα όσα ένιωσα διαβάζοντάς τες. Θαυμασμός για το πώς υλοποίησαν στην πράξη την όλη ιδέα, να πιάσουν το νήμα της ιστορίας, να σμιλεύσουν την ταυτότητα καθενός γλυπτού ξεχωριστά και να προσφέρουν εν τέλει στο ευρύ κοινό ένα μοναδικό χρηστικό οδηγό των διάσπαρτων στην πόλη του Ηρακλείου ιστορικών μορφών. Μα και θαυμασμός για την έκδοση του "Ζιζαννείου", που εξακολουθεί να λειτουργεί και να λειτουργείται ως βήμα έκφρασης των μαθητών. Συγχαρητήρια στα παιδιά, συγχαρητήρια στους δασκάλους των και βέβαια καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προλογικό σημείωμα.... 3
Συνέντευξη: "Από τη σύλληψη στη μορφή..." 4-5
Προσωπογραφίες... 6-7
Οι μαθητές της Α? τάξης "σμιλεύουν" λέξεις... 8-9
Οι μαθητές της Β? τάξης καταγράφουν σπουδαία έργα του Δ. Θεοτοκόπουλου... 10-11
Εμπνευση για... ζωγραφικές δημιουργίες... 12-13
Ερευνώ, μελετώ, εκφράζομαι... 14-16
Αποθησαυρίζω σοφά λόγια - ζωγραφίζω... 17-19
Χάρτης με υπόμνημα των γλυπτών της πόλης του Ηρακλείου... 20-21
Από τη γλυπτική στη... Μαντινάδα... 22-24
Νυχτερινοί ψίθυροι... 25-30
Εντροπία (ποίημα)... 31
Οι μαθητές στη σκιά των γλυπτών... 32-33
Νέο Σχολείο: προγραμματίζω - ερευνώ - ανακαλύπτω - πράττω - εκφράζομαι - δημιουργώ... 34-38
Βιβλιογραφία... 34-38
«Μια νύχτα περπατούσα έξω από τη Λότζια...»
Ηταν βράδυ της Παρασκευής και εγώ τριγύριζα στην πλατεία "των λιονταριών"...
Τα βήματά μου με πήγαν έξω από τη Λότζια. Καθώς περπατούσα άκουσα κάτι ψιθύρους από εκεί μέσα. Σκέφτηκα για μια στιγμή «να μπω ή να μη μπώ;»...
Τελικά μπήκα!
Το μέρος είχε μια μαγική αύρα. Εριξα μια ματιά και είδα τους πιο ιστορικούς συγγραφείς του τόπου μου να στέκονται εκεί: ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Οδυσσέας Ελύτης!
Εγώ φυσικά νόμιζα ότι ήταν ψέμμα αλλά ήταν πράγματι εκεί, είχαν επιστρέψει από τον ουρανό. Εβλεπα να συζητάνε και έτσι πλησίασα για να ακούσω καλύτερα.
Ο.Ε.: Συνάδελφε Νίκο, τώρα που επιστρέψαμε πίσω, βλέπω πως έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Ν.Κ.: Ναι το ξέρω... Εγώ το μόνο που θέλω είναι να μπορέσω να γράψω καινούργια κείμενα...
Ο.Ε.: Και εγώ το ίδιο... Πρέπει όμως να ξημερώσει... Θέλω να δω καθαρή θάλασσα και φωτισμένο ουρανό για να εμπνευστώ! Από μικρός μου άρεσε να το κάνω αυτό... Εσύ για να γράψεις, ταξίδεψες σε όλες τις χώρες του κόσμου και εγώ πάντα αγνάντευα αμπέλια, θάλασσες και βουνά...
Τελικά, από αυτή τη συζήτηση κατάλαβα πως και οι δύο συγγραφείς έχουν μεγάλη ιστορία και πρέπει και εμείς να μαθαίνουμε να εξερευνούμε όλον τον κόσμο. Οπως είπε και ο μεγάλος ζωγράφος Ελ Γκρέκο «Φτάσε στην άκρη της Γης..!
Λ.Τ.
Χανιώτικα νέα (07.09.2013)
Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
ΖΑΝΝΕΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΡΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ
Τα γλυπτά μνημεία της Πόλης μαςΚαλοί μου φίλοι, καλημέρα!
Στα πάρκα τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης του Ηρακλείου οδήγησαν την περασμένη σχολική χρονιά τους μαθητές των οι δάσκαλοι του Ζάννειου
Εκπαιδευτηρίου στο πλαίσιο ενός φιλόδοξου προγράμματος τοπικής ιστορίας με στόχο τη γνωριμία όλων των υπαρχόντων γλυπτών (ανδριάντων, προτομών, επιτοίχιων προσωπογραφιών κ.λπ.) που έχει στήσει η μέριμνα της Πολιτείας και όχι μόνο. Καρπός αυτής της προσπάθειας που είχε σε ρόλο παιδαγωγικού "καθοδηγητή" και εμψυχωτή τον και καλό μου φίλο από παλιά εκπαιδευτικό σύμβουλο του Σχολείου Χρήστο Π. Κωνσταντουδάκη ένα όντως εντυπωσιακό αφιερωματικό τεύχος 40 ιδιαίτερα επιμελημένων σελίδων του περιοδικού του σχολείου, του "Ζιζάννειο", με τις σχετικές εργασίες των παιδιών ελάχιστες απ? τις οποίες φιλοξενούνται στον σημερινό Παιδότοπο. Θαυμασμός! Αυτή είναι η λέξη που βρίσκω για να εκφράσω όλα όσα ένιωσα διαβάζοντάς τες. Θαυμασμός για το πώς υλοποίησαν στην πράξη την όλη ιδέα, να πιάσουν το νήμα της ιστορίας, να σμιλεύσουν την ταυτότητα καθενός γλυπτού ξεχωριστά και να προσφέρουν εν τέλει στο ευρύ κοινό ένα μοναδικό χρηστικό οδηγό των διάσπαρτων στην πόλη του Ηρακλείου ιστορικών μορφών. Μα και θαυμασμός για την έκδοση του "Ζιζαννείου", που εξακολουθεί να λειτουργεί και να λειτουργείται ως βήμα έκφρασης των μαθητών. Συγχαρητήρια στα παιδιά, συγχαρητήρια στους δασκάλους των και βέβαια καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Προλογικό σημείωμα.... 3
Συνέντευξη: "Από τη σύλληψη στη μορφή..." 4-5
Προσωπογραφίες... 6-7
Οι μαθητές της Α? τάξης "σμιλεύουν" λέξεις... 8-9
Οι μαθητές της Β? τάξης καταγράφουν σπουδαία έργα του Δ. Θεοτοκόπουλου... 10-11
Εμπνευση για... ζωγραφικές δημιουργίες... 12-13
Ερευνώ, μελετώ, εκφράζομαι... 14-16
Αποθησαυρίζω σοφά λόγια - ζωγραφίζω... 17-19
Χάρτης με υπόμνημα των γλυπτών της πόλης του Ηρακλείου... 20-21
Από τη γλυπτική στη... Μαντινάδα... 22-24
Νυχτερινοί ψίθυροι... 25-30
Εντροπία (ποίημα)... 31
Οι μαθητές στη σκιά των γλυπτών... 32-33
Νέο Σχολείο: προγραμματίζω - ερευνώ - ανακαλύπτω - πράττω - εκφράζομαι - δημιουργώ... 34-38
Βιβλιογραφία... 34-38
«Μια νύχτα περπατούσα έξω από τη Λότζια...»
Ηταν βράδυ της Παρασκευής και εγώ τριγύριζα στην πλατεία "των λιονταριών"...
Τα βήματά μου με πήγαν έξω από τη Λότζια. Καθώς περπατούσα άκουσα κάτι ψιθύρους από εκεί μέσα. Σκέφτηκα για μια στιγμή «να μπω ή να μη μπώ;»...
Τελικά μπήκα!
Το μέρος είχε μια μαγική αύρα. Εριξα μια ματιά και είδα τους πιο ιστορικούς συγγραφείς του τόπου μου να στέκονται εκεί: ο Νίκος Καζαντζάκης και ο Οδυσσέας Ελύτης!
Εγώ φυσικά νόμιζα ότι ήταν ψέμμα αλλά ήταν πράγματι εκεί, είχαν επιστρέψει από τον ουρανό. Εβλεπα να συζητάνε και έτσι πλησίασα για να ακούσω καλύτερα.
Ο.Ε.: Συνάδελφε Νίκο, τώρα που επιστρέψαμε πίσω, βλέπω πως έχουν αλλάξει τα πράγματα.
Ν.Κ.: Ναι το ξέρω... Εγώ το μόνο που θέλω είναι να μπορέσω να γράψω καινούργια κείμενα...
Ο.Ε.: Και εγώ το ίδιο... Πρέπει όμως να ξημερώσει... Θέλω να δω καθαρή θάλασσα και φωτισμένο ουρανό για να εμπνευστώ! Από μικρός μου άρεσε να το κάνω αυτό... Εσύ για να γράψεις, ταξίδεψες σε όλες τις χώρες του κόσμου και εγώ πάντα αγνάντευα αμπέλια, θάλασσες και βουνά...
Τελικά, από αυτή τη συζήτηση κατάλαβα πως και οι δύο συγγραφείς έχουν μεγάλη ιστορία και πρέπει και εμείς να μαθαίνουμε να εξερευνούμε όλον τον κόσμο. Οπως είπε και ο μεγάλος ζωγράφος Ελ Γκρέκο «Φτάσε στην άκρη της Γης..!
Λ.Τ.
Χανιώτικα νέα (07.09.2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου