ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΠΑΜΕ ΓΙ’ άλλα ή μήπως πάμε για μια απ’ τα ίδια και χειρότερα και μας έχουν βάλει (προσπαθούν να μας βάλουν τέλος πάντων) την ιδέα ότι πάμε γι’ άλλα; Ιδωμεν! Οτι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση είναι πάντως εκ των ων ουκ άνευ.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΑΜΕ ΓΙ’ άλλα ή μήπως πάμε για μια απ’ τα ίδια και χειρότερα και μας έχουν βάλει (προσπαθούν να μας βάλουν τέλος πάντων) την ιδέα ότι πάμε γι’ άλλα; Ιδωμεν! Οτι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση είναι πάντως εκ των ων ουκ άνευ.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ, βρε παιδιά! Ούτε για δείγμα δεν έμεινε το… είδος. Ακόμα και ο Στουρνάρας ολίγον αντιμνημονιακός μου φαίνεται ότι το παίζει τελευταία. Οσο για το δίδυμο Σαμαρά – Βενιζέλου δεν τίθεται θέμα. Αυτοί πάντα αντιμνημονιακοί ήταν, αλλά οι ανάγκες του “επαγγέλματος” βλέπετε δεν τους άφηναν να εκδηλωθούν…

ΞΕΣΗΚΩΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ στην Κρήτη οι συνταξιούχοι και οι αγρότες ενάντια στους κάθε λογής φόρους και στις πολλών λογιών περικοπές που επιβάλλει η κυβέρνηση. «Αν δεν στερείται σήμερα ένας συνταξιούχος το καθημερινό ψωμί, είναι προνομιούχος», λέει στην τελευταία του μαντινάδα ο Εννιαχωριανός.

ΜΑΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΣΑΝ οι Αμερικανοί, τους παρακολουθούσαμε όμως κι εμείς. Σιγά το πράγμα… Τι “πάγκαλος” συμψηφισμός κι αυτός μα την αλήθεια! Για να μην πω κάτι χειρότερο…

ΩΣΤΟΣΟ, ΤΟΥΤΩΝ και όλων των άλλων “ούτως εχόντων” συνεχίζονται, λέει, οι επαφές για τον σχηματισμό της κυβέρνησης του λεγόμενου μεγάλου συνασπισμού στη Γερμανία. Σιγά – σιγά και με το μαλακό. Γερμανικό το πεπόνι, γερμανικό και το μαχαίρι…

“ΟΥΔΕΜΙΑ ΠΡΑΞΙΣ υπάρχει, την οποίαν δεν περιβάλλει κατά συνθήκην εν ιδεώδες· ουδέ το έγκλημα εξαιρείται”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΧΑΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ για το χανιώτικο ποδόσφαιρο την τελευταία αγωνιστική των ομάδων μας στα πρωταθλήματα των κατηγοριών που συμμετέχουν. Νίκη του Πλατανιά στο “Χαριλάου” επί του Άρη (πελάτης του!), ισοπαλία του Α.Ο. Χανιά με τον Πανηλειακό στον Πύργο, νίκη του Κισσαμικού επί του Ολυμπιακού Λιοσίων στο Κορωπί! Τσιμπιέμαι και ξανατσιμπιέμαι! Σαν ψέματα μου φαίνεται.

ΓΙΑΝΝΗ ΦΑΤΣΕΑ, αγρότη – συγγραφέα, Νεροκούρου Χανίων. Βρήκα κι εγώ τον εαυτό μου, όπως ο κάθε άνθρωπος, στο τελευταίο (7ο!) κατά σειρά βιβλίο σου με τίτλο “Οι διάφοροι άνθρωποι και γεγονότα”, που μόλις κυκλοφορήθηκε. Πάνω απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα, ωστόσο, τον “ωραίο ως Ελληνα” Γιάννη Φατσέα, τον “αγράμματο” κατά δήλωσή του, αγρότη συγγραφέα, που βάζει ας μου επιτραπεί η έκφραση τα γυαλιά στους γραμματισμένους. Αυτά προσώρας, μπαρμπα-Γιάννη και με την υπόσχεση ότι, Θεού θέλοντος, θα τα πούμε το Σάββατο το βράδυ στα Νεροκούρου στην παρουσίαση του βιβλίου…

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ των Μήδων Αστυάγης (βασίλεψε περίπου από το 584 μέχρι το 550 π.Χ.) είχε αποκτήσει μια κόρη, τη Μανδάνη. Οταν αυτή ήταν μικρή, ο πατέρας της είδε ένα παράξενο όνειρο: η κόρη είχε ουρήσει τόσο πολύ, ώστε πλημμύρισε όλη η Ασία. Επειδή, λοιπόν, οι μάγοι έδωσαν ανησυχητική εξήγηση στο όνειρο, ο Αστυάγης φοβήθηκε για τον θρόνο του. Ετσι, μόλις η Μανδάνη έφτασε σε ηλικία γάμου, δεν την πάντρεψε με κάποιον από τους εξέχοντες Μήδους, αλλά με έναν Πέρση, τον Καμβύση. Ωστόσο, σε έναν χρόνο ο βασιλιάς των Μήδων είδε ένα άλλο όνειρο, ότι δηλαδή από την κοιλιά της κόρης του φύτρωσε ένα αμπέλι, που έγινε τεράστιο και σκέπασε ολοκληρωτικά την Ασία. Καταθορυβημένος από την εξήγηση των μάγων ότι ο εγγονός του θα του πάρει τη βασιλεία, κάλεσε κοντά του την ετοιμόγεννη Μανδάνη και, όταν εκείνη γέννησε, της πήρε το παιδί και το έδωσε σε έναν έμπιστό του με τη διαταγή να το σκοτώσει. Εκείνος, όμως, λυπήθηκε το βρέφος και το έδωσε σε έναν βοσκό του βασιλιά, που το ανέθρεψε ως δικό του. Το βρέφος ήταν ο Κύρος, ο οποίος, όταν μεγάλωσε, έμαθε την καταγωγή του, συγκέντρωσε στρατό, νίκησε τον Αστυάγη και έγινε βασιλιάς. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Η ποίηση είναι ο ίσκιος της πράξης./ Η πράξη πάντα προηγείται./ Η πράξη είναι η ποίηση/ Και γράφεται από αγράμματους/ ή εγγράμματους, αδιάφορο:/ Αναβε χρόνια τα καντήλια/ Η γιαγιά Καλή/ στο παραμεθόριο χωριό της/ στο κοιμητήρι των ξένων/ -σχεδόν παιδιά 17, 18, 19 χρόνων-/ και στην ερώτηση του περαστικού/ γιατί κουράζεσαι γιαγιά/ -Γιατί είναι μακριά η μανούλα τους/ Παιδάκι μου/ Με τι πόδια να ’ρθει/ Κι αν ζει ακόμη απ’ τον καημό της”.
Το ποίημα “Ανδρών αφανών πάσα γη τάφος” του Γιάννη Κουβαρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.10.2013)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-2/#ixzz2jIWJ9gGP