ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ βράδυ εκείνο, ύστερα από 40 ακριβώς χρόνια. Στο βράδυ εκείνο, της 16ης Νοεμβρίου 1973, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Στις μέρες εκείνες που κάποιοι άκουροι νέοι οι περισσότεροι, «ψήλωσαν ξαφνικά/ κι έφτασαν το μάνταλο της αυλόπορτας και βγήκαν στους δρόμους», όπως έγραψε λίγο μετά ένας ελάσσων ποιητής.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ βράδυ εκείνο, ύστερα από 40 ακριβώς χρόνια. Στο βράδυ εκείνο, της 16ης Νοεμβρίου 1973, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Στις μέρες εκείνες που κάποιοι άκουροι νέοι οι περισσότεροι, «ψήλωσαν ξαφνικά/ κι έφτασαν το μάνταλο της αυλόπορτας και βγήκαν στους δρόμους», όπως έγραψε λίγο μετά ένας ελάσσων ποιητής.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ βράδυ εκείνο, ύστερα από 40 ακριβώς χρόνια. Στο βράδυ εκείνο, της 16ης Νοεμβρίου 1973, στο Πολυτεχνείο της Αθήνας. Στις μέρες εκείνες που κάποιοι άκουροι νέοι οι περισσότεροι, «ψήλωσαν ξαφνικά/ κι έφτασαν το μάνταλο της αυλόπορτας και βγήκαν στους δρόμους», όπως έγραψε λίγο μετά ένας ελάσσων ποιητής.
“ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, το σύνθημα εκείνων των ημερών και μέγα ζητούμενο η ελευθερία. Σήμερα; «Κάθε συνειρμική σκέψη ή παραλληλισμός με τη σημερινή κατάσταση, δεν είναι καθόλου αυθαίρετη, έστω κι αν βρισκόμαστε κάτω από άλλες συνθήκες», για να χρησιμοποιήσω τα που έγραψε μεταξύ των άλλων, πολύ εύστοχα προχθές, στη στήλη του στην εφημερίδα μας ο Στ. Γ. Κλώρης.
«ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ αγωνίστηκαν για τη Δημοκρατία/ της τόλμης και της λεβεντιάς βαστούνε τα πρωτεία». Από τη μαντιναδολόγο μας, τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη η μαντινάδα που και βέβαια αναφέρεται στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Να σου αλλάξω τον Αόριστο σε Ενεστώτα Νεκταρία. Τιμή και δόξα σ’ όσους αγωνί- στηκαν, δεν λέω. Όμως οι αγώνες, οι όποιοι αγώνες, δικαιώνονται μόνο όταν συνεχίζονται. Για να μην αναφερθώ για το πώς τους εκμεταλλεύτηκαν ορισμένοι.
ΣΙΓΑ ΠΟΥ δεν θα τα βρούνε στο τέλος η τρόικα και η κυβέρνηση. Εδώ φάγανε τον γάιδαρο, στην ουρά θα κολλήσουνε; Τρόπος του λέγειν, βέβαια, το “θα τα βρούνε”. Το θέμα είναι ποιος έχει το πάνω χέρι.
«ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ στην Πολιτεία μας, που πιστεύει,/ πως, δύναμη είναι η αρετή,/ δυο κόμματα στις εκλογές αντιπαλεύουν:/ της Δύναμης και της Αρετής./ Μα πάντοτε το πρώτο θριαμβεύοντας/ επιχειρεί να μας φυτέψει την ανόσια πίστη,/ πως η δύναμη είναι αρετή!». Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΣΗΜΕΡΑ το συνέδριο για τον Β.Ο.Α. Κρήτης που άρχισε χθες στην πόλη μας, παρουσία κυβερνητικών στελεχών. Το θέμα είναι, βέβαια, να τελειώσει το έργο. Μόνο που για να τελειώσει θα πρέπει να αρχίσει. Αναμένομε στο ακουστικό μας…
ΜΕ ΤΗΝ Επισκοπή στο Ρέθυμνο, στο γήπεδο του Γάλου, αγωνίζεται αύριο για το πρωτάθλημα Β” Εθνικής ο Α.Ο. Χανίων. Δεν είναι μόνο το χανιώτικο ποδόσφαιρο που πρόκοψε τελευταία, είναι το ρεθεμνιώτικο και γενικότερα το κρητικό. Να γίνει ένας καλός αγώνας και να νικήσει ο καλύτερος!
ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ η πίεση και ποίηση είν’ άλλο,/ στη μαντινάδα μου ’καμες λάθος πολύ μεγάλο. Βουνό το δίκιο σου, Ηλία Σταματάκη. Αναγνωρίζω το εκ παραδρομής λάθος μου που έκαμα στη χθεσινή σου μαντινάδα και σπεύδω να διορθώσω: Και βέβαια η πίεση, μα όχι η ποίηση ανεβαίνει, “μνημόνιο όντε γροικάς”, χώρια τ’ άλλα που παθαίνεις.
ΣΤΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ εναντίον της Θήβας (371 π.Χ.) οι σύμμαχοι των Σπαρτιατών δυσφορούσαν και έλεγαν ότι δεν ήταν δίκαιο να εξοντώνονται κάθε χρόνο πολλοί από αυτούς ακολουθώντας εδώ κι εκεί λίγους Σπαρτιάτες. Ο Αγησίλαος, τότε, για να τους αποδείξει πόσο μεγάλο ήταν το πλήθος των Σπαρτιατών, επινόησε το εξής: Διέταξε όλους τους συμμάχους να καθίσουν ανακατωμένοι, ξεχωριστά δε και μόνοι τους οι Σπαρτιάτες. Και τότε φώναξε να σηκωθούν πρώτοι οι κεραμοποιοί. Μόλις σηκώθηκαν αυτοί, φώναξε δεύτερους τους σιδηρουργούς, έπειτα τους ξυλουργούς, κατόπιν τους χτίστες και όλους τους άλλους τεχνίτες. Σηκώθηκαν, λοιπόν, όλοι σχεδόν οι σύμμαχοι, ενώ από τους Σπαρτιάτες κανένας, γιατί σ’ αυτούς δεν επιτρεπόταν να ασκούν κάποιο επάγγελμα. Τότε ο Αγησίλαος γέλασε και είπε: «Βλέπετε γενναίοι μου με πόσο περισσότερους στρατιώτες εκστρατεύουμε εμείς από εσάς;» (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Εμπορευτήκαμε τις ιδέες μας και κερδίσαμε./ Διατιμήσαμε τα αισθήματά μας και πάλι κερδίσαμε./ Σκύψαμε με ρεαλισμό και ψηλά ανεβήκαμε./ Δεν μας μένει παρά η καλοσύνη. (Τι έχουμε με τους ανθρώπους;)/ Αυτή δεν ρισκάρεται.
Παίζεται ως το τέλος./ Λοιπόν, καλά πάμε».
Το ποίημα “Σχόλιο σε ανώτατο εκπαιδευτικό”
του Κώστα Καλαπανίδα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Παίζεται ως το τέλος./ Λοιπόν, καλά πάμε».
Το ποίημα “Σχόλιο σε ανώτατο εκπαιδευτικό”
του Κώστα Καλαπανίδα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (16.11.2013)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-11/#ixzz2knaj6kbd
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου