ΠΟΙΗΣΗ

1η Δεκεμβρίου 1913*

 

Επιστροφή στην Ημέρα Εκείνη.

Στη χειροπιαστή πραγματικότητα

της πρώτης λέξης της φοβερής επωδού:

«Ένωσις ή Θάνατος».

Για να δουν τα μάτια, ν’ αφουγκραστούν τ’ αυτιά,

να ψαύσουν τα χέρια, να μυρίσει η μύτη,

να γευτεί η γλώσσα, να νιώσει ο νους

το σώμα της γιορτής.

Όπως οι παππούδες μας.

Τι η καρδιά πολλές φορές τους είχε ξεγελάσει.

Στο φρικτό Φιρκά.

Εδώ όπου, η σημαία της Ελλάδας,

για πρώτη φορά επισήμως,

κυμάτισε στον κρητικό ουρανό

στέλνοντας «πρωτίστως,

το γλυκύ της ελευθερίας σάλπισμα,

εις τας ψυχάς, αι οποίαι

δεν ηυτύχησαν να ζήσωσιν».

*Από την ποιητική συλλογή «Όταν γίνεις ποίημα» («Εκδόσεις Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης- Πυξίδα της Πόλης») Χανιά,2013