Πιστεύει ο Βαγγέλης Κακατσάκης ότι: Αν «Αν οι φωνές που έχω μέσα μου, αν οι πληγές που φωλιάζουν στην καρδιά μου, αν οι οιμωγές που κουβαλώ στη σκέψη μου, γίνουνε ποίηση, θ’ ανάψω πυρκαγιά στον κόσμο!»Διαθέτει πολλή αισιοδοξία όταν γράφει:Εμείς, «Εμείς δεν κλαίμε, δεν απογοητευόμαστε, δεν παρακαλούμε, δε μένουμε στις ευχές. Αρπάζουμε στις χούφτες μας το σκοτάδι και πασχίζουμε να το κάνομε φως!».
Πέτρος Πανηγυράκης
Δείτε περισσότερα... ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑ 35
.jpg)
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ: "ΟΤΑΝ ΓΙΝΕΣ ΠΟΙΗΜΑ" 35
Γράφει ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΝΗΓΥΡΑΚΗΣ
Γνώρισα τον συνάδελφο Βαγγέλη Κακατσάκη, έναν άκουρο νέο, μέσα στο καμίνι των Γενικών Συνελεύσεων του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Χανίων, με έντονες τις ανησυχίες του για τα διαδραματιζόμενα, με τα χουντικά, συνδικαλιστικά, παιδαγωγικά, κοινωνικά, ανθρωπιστικά πράγματα. Συνεργαστήκαμε πολλές φορές και στα Αποκορωνιώτικα πολιτιστικά.
Μαζί με άλλους νέους και νέες συναδέλφους, εκπέμπουν, στην ίδια περίπου συχνότητα. Τον παρακολουθώ και τον καμαρώνω από τα χρόνια εκείνα, περισσότερα από τριάντα πέντε, “εις την Οδόν”. “Και ιδού ίππος λευκός”.
Το άσπρο άλογο των αγώνων για ένα καλύτερο αύριο.
Πιστεύει ο Β.Κ. ότι: Αν «Αν οι φωνές που έχω μέσα μου, αν οι πληγές που φωλιάζουν στην καρδιά μου, αν οι οιμωγές που κουβαλώ στη σκέψη μου, γίνουνε ποίηση, θ’ ανάψω πυρκαγιά στον κόσμο!»
Διαθέτει πολλή αισιοδοξία όταν γράφει:
Εμείς, «Εμείς δεν κλαίμε, δεν απογοητευόμαστε, δεν παρακαλούμε, δε μένουμε στις ευχές. Αρπάζουμε στις χούφτες μας το σκοτάδι και πασχίζουμε να το κάνομε φως!».
Αγωνιά για την αυριανή κοινωνία τα παιδιά και τα πουλιά.
«Όσο υπάρχουνε παιδιά θα γεννιέται ο Χριστός. Όσο υπάρχουνε πουλιά, ο σταυρωμένος Χριστός θ’ ανασταίνεται». Εύχεται: «Να ’χουνε την υγειά τους, τα παιδιά μου και τα παιδιά του κόσμου Παναγία μου!», έτσι τον έχει διδάξει η μάνα του, όπως εύχονται και διδάσκουν όλες οι μανάδες του κόσμου.
Θυμάμαι και τη δική μου μάνα να εύχεται: «Ο Θεός να μη με πικράνει από τα παιδιά μου»! Πολύ μεγάλη ευχή.
Η οικογένειά του, πατέρας, μητέρα, αδέλφια, η όμορφη αγροτική φαμελιά με τις όποιες δυσκολίες, το χωριό του και η ζωή του χωριού, είναι για τον συγγραφέα ένα όμορφο ποίημα.
Ποίημα είναι το Σχολείο, η Έδρα, το Χρέος και η Ευθύνη του καθενός, στην όποια θέση βρίσκεται.
Οι λέξεις του ποιητή είναι ακριβοζυγιασμένες, όπως τόνισε στην παρουσίαση του βιβλίου η φιλόλογος κα Μαρία Μαράκη – Περάκη, προσεγγίζοντας την ποίηση του Βαγγέλη.
Με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας, αν και συνταξιούχος δάσκαλος, επιβεβαιώνει ότι “δεν θέλει να τρώει τζάμπα το ψωμί του”.
Με τα ποιήματα, διηγήματα, χρονογραφήματα, τα άρθρα, τις μελέτες, τα Γράμματα της Παναγίας, Στα Πεταχτά, και με την όλη εν γένει παρουσία του έχει γίνει δημιούργημα εξαιρετικής ομορφιάς, αν και άκουρος, έχει γίνει ένα “ΠΟΙΗΜΑ”.
Του εύχομαι να έχει υγεία να μας χαρίζει για άλλα τόσα χρόνια ακόμα τους χυμώδεις καρπούς του πνεύματός του, να τον χαίρεται και να τον καμαρώνει η οικογένειά του (σύζυγος, παιδιά και εγγόνια) και ’μεις όλοι που διαβάζαμε «το ιδιότυπο λεξιλόγιό του».
Μαζί με άλλους νέους και νέες συναδέλφους, εκπέμπουν, στην ίδια περίπου συχνότητα. Τον παρακολουθώ και τον καμαρώνω από τα χρόνια εκείνα, περισσότερα από τριάντα πέντε, “εις την Οδόν”. “Και ιδού ίππος λευκός”.
Το άσπρο άλογο των αγώνων για ένα καλύτερο αύριο.
Πιστεύει ο Β.Κ. ότι: Αν «Αν οι φωνές που έχω μέσα μου, αν οι πληγές που φωλιάζουν στην καρδιά μου, αν οι οιμωγές που κουβαλώ στη σκέψη μου, γίνουνε ποίηση, θ’ ανάψω πυρκαγιά στον κόσμο!»
Διαθέτει πολλή αισιοδοξία όταν γράφει:
Εμείς, «Εμείς δεν κλαίμε, δεν απογοητευόμαστε, δεν παρακαλούμε, δε μένουμε στις ευχές. Αρπάζουμε στις χούφτες μας το σκοτάδι και πασχίζουμε να το κάνομε φως!».
Αγωνιά για την αυριανή κοινωνία τα παιδιά και τα πουλιά.
«Όσο υπάρχουνε παιδιά θα γεννιέται ο Χριστός. Όσο υπάρχουνε πουλιά, ο σταυρωμένος Χριστός θ’ ανασταίνεται». Εύχεται: «Να ’χουνε την υγειά τους, τα παιδιά μου και τα παιδιά του κόσμου Παναγία μου!», έτσι τον έχει διδάξει η μάνα του, όπως εύχονται και διδάσκουν όλες οι μανάδες του κόσμου.
Θυμάμαι και τη δική μου μάνα να εύχεται: «Ο Θεός να μη με πικράνει από τα παιδιά μου»! Πολύ μεγάλη ευχή.
Η οικογένειά του, πατέρας, μητέρα, αδέλφια, η όμορφη αγροτική φαμελιά με τις όποιες δυσκολίες, το χωριό του και η ζωή του χωριού, είναι για τον συγγραφέα ένα όμορφο ποίημα.
Ποίημα είναι το Σχολείο, η Έδρα, το Χρέος και η Ευθύνη του καθενός, στην όποια θέση βρίσκεται.
Οι λέξεις του ποιητή είναι ακριβοζυγιασμένες, όπως τόνισε στην παρουσίαση του βιβλίου η φιλόλογος κα Μαρία Μαράκη – Περάκη, προσεγγίζοντας την ποίηση του Βαγγέλη.
Με το βιβλίο αυτό ο συγγραφέας, αν και συνταξιούχος δάσκαλος, επιβεβαιώνει ότι “δεν θέλει να τρώει τζάμπα το ψωμί του”.
Με τα ποιήματα, διηγήματα, χρονογραφήματα, τα άρθρα, τις μελέτες, τα Γράμματα της Παναγίας, Στα Πεταχτά, και με την όλη εν γένει παρουσία του έχει γίνει δημιούργημα εξαιρετικής ομορφιάς, αν και άκουρος, έχει γίνει ένα “ΠΟΙΗΜΑ”.
Του εύχομαι να έχει υγεία να μας χαρίζει για άλλα τόσα χρόνια ακόμα τους χυμώδεις καρπούς του πνεύματός του, να τον χαίρεται και να τον καμαρώνει η οικογένειά του (σύζυγος, παιδιά και εγγόνια) και ’μεις όλοι που διαβάζαμε «το ιδιότυπο λεξιλόγιό του».
Χανιώτικα νέα (02.12.2013)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/otan-ginis-piima-3/#ixzz2mWOYfv2M
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου