ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΠΙΣΗΜΩΣ εδώ και εφτά μέρες άνοιξη! Εντάξει, δεν έχει ακόμα πλήρως επικρατήσει, ο χειμώνας επιμένει να δίνει τις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών, δεδομένο, ωστόσο, το αποτέλεσμα. Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρό μου, όπως το συνηθίζω, πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη και το διαπιστώνω με ικανοποίηση. Ανοιξη, χαρά Θεού! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και ο χειμώνας δεν έχει τις δικές του χάρες. Οπως και το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, άλλωστε…

Δείτε... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΠΙΣΗΜΩΣ εδώ και εφτά μέρες άνοιξη! Εντάξει, δεν έχει ακόμα πλήρως επικρατήσει, ο χειμώνας επιμένει να δίνει τις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών, δεδομένο, ωστόσο, το αποτέλεσμα. Κοιτάζω έξω απ’ το παράθυρό μου, όπως το συνηθίζω, πριν αρχίσω να γράφω τη στήλη και το διαπιστώνω με ικανοποίηση. Ανοιξη, χαρά Θεού! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και ο χειμώνας δεν έχει τις δικές του χάρες. Οπως και το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, άλλωστε…

ΑΠΟ μνημόσυνο σε μνημόσυνο (κερί στο μανουάλι, συλλυπητήρια στους συγγενείς και φύγαμε) κάθε Κυριακή οι υποψήφιοι, ακόμα και ο υποψήφιοι – υποψήφιοι. Και βέβαια από εκδήλωση σε εκδήλωση, τις καθημερινές. Σαν τσοι χοχλιοί τσοι μαζώνουνε τσι ψήφους, σαν τσοι χοχλιοί! Αν οι ψηφοφόροι είναι χοχλιοί…

ΑΠ’ ΤΗ ΜΙΑ η ρωσοουκρανική κρίση κι απ’ την άλλη η υποτίμηση της τουρκικής λίρας. Εκεί που όλα φαίνονταν ότι θα πήγαιναν καλά για τον τουρισμό και τις εξαγωγές αγροτικών προϊόντων άρχισαν οι ανησυχίες. Ολο και περισσότερα πράγματα κρέμονται τελευταία από μπαμπακερές κλωστές…

ΑΠ’ ΤΑ αναμενόμενα η κρίση στις σχολικές εκδρομές. Εδώ λεφτά για ένα κουλούρι δεν έχουν να δώσουν ολοένα και περισσότεροι γονείς στα παιδιά τους, λεφτά για να πάνε εκδρομή θα βρουν να τους δώσουν; Παντεσπάνι, βλέπετε, η εκδρομή.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. “Ας φάνε παντεσπάνι”. Και σαν ορισμός του χωρίς όριο κυνισμού μπορεί να θεωρηθεί η φράση αυτή, η πατρότητα της οποίας αποδίδεται στη Μαρία Αντουανέτα, όταν της είπαν ότι ο λαός δεν είχε να φάει. Είναι γνωστό, ωστόσο, ότι η φράση αυτή βρίσκεται στις “Εξομολογήσεις” του Ρουσώ που γράφτηκαν τέσσερα χρόνια πριν έρθει αυτή στη Γαλλία ως σύζυγος του Λουδοβίκου 16ου. Κλείνω την παρένθεση.

ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗ τελικά και όχι επ’ αόριστον η απεργία των φαρμακοποιών. Τέσσερις μέρες είναι και θα περάσουν… Το “σιωπηλό” σχόλιο του κυβερνητικού εκπροσώπου…

“ΘΕ ΜΟΥ, Μεγαλοδύναμε, μεγάλο τ’ όνομά Σου, φύλλο δεν πέφτει από δεντρί χωρίς το θέλημά Σου”. Τούτη την κρητική μαντινάδα μας θυμίζει διαρκώς με τις δηλώσεις του ο προπονητής του Α.Ο. Πλατανιά Αγγελος Αναστασιάδης. Θέλει η Παναγιά να κερδίσει η ομάδα; Κερδίζει. Θέλει να χάσει; Θα χάσει. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι οι παίκτες δεν πρέπει να παίζουν την μπάλα που ξέρουν για να κερδίζουν.

“Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ μ’ ορμήνευε να αποφεύγεις φως μου/ τα εύγε, τα παινέματα τα ψεύτικα του κόσμου”. Μια απ’ τις πολλές μαντινάδες που μου έστειλε τελευταία ο φίλος μοναχός, που επιμένει να μη θέλει να γράψω τ’ όνομά του. Πιθανόν και για να αποφύγει τα “εύγε” του κόσμου…

ΕΝΩ Ο Αλέξανδρος βρισκόταν στη Μ. Ασία, οι κάτοικοι της Λαμψάκου δημιούργησαν καλές σχέσεις με τον βασιλιά της Περσίας. Οταν το έμαθε ο Αλέξανδρος, έγινε έξω φρενών και απειλούσε να τους αφανίσει. Φοβισμένοι αυτοί έστειλαν τον ιστορικό Αναξιμένη (μαθητή του Διογένη) που τον γνώριζε για να τον παρακαλέσει να τους λυπηθεί. Ο Αλέξανδρος μόλις πληροφορήθηκε τους λόγους για τους οποίους τον έστειλαν, ορκίστηκε μπροστά στους συνεργάτες του ότι θα έκανε ακριβώς τ’ αντίθετα από εκείνα που θα του ζητούσε. Ο Αναξιμένης υπολογίζοντας κάτι τέτοιο, του είπε: “Βασιλιά μου, σε παρακαλώ να σκοτώσεις τους άντρες της Λαμψάκου, να πουλήσεις σκλάβες τις γυναίκες και τα παιδιά τους και να κατασκάψεις την πόλη τους”. Θέλοντας και μη ο Αλέξανδρος, αφού είχε δεσμευτεί με όρκο, τους συγχώρησε. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της ιστορίας”, εκδόσεις “Σαββάλας”).

“Με γυροφέρνει η άνοιξη/ αλλά εγώ άλλη φορά/ πορεία δεν αλλάζω για ένα έαρ/ Ας μοιάζει μ’ οτιδήποτε το σούρουπο./ Δεν θα ποτίζω με το αίμα μου ομοιότητες./ Τα όνειρα που είδα/ αποδειχτήκαν ανυπόληπτα./ Πήγαν και μ’ άλλους ύπνους./ Οχι δεν παίρνω άλλο διαταγές/ Οταν μου λέγανε τα σύννεφα ταξίδευε/ ταξίδευα/ κι όταν μου λέγανε τα όνειρα περίμενε/ περίμενα./ Οχι δεν παίρνω άλλες διαταγές./ Τα δούλεψα πιστά τα διαλυτά/ Με γυροφέρνει από χθες η άνοιξη./ Μια νεραντζιά με κοίταξε/ με διάθεση υπόπικρη,/ και μου ’κλεισε το δρόμο/ μια μυρωδιά επιστροφής!”.
Από το ποίημα “Μεσιτείες” της Κικής Δημουλά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.03.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-80/#ixzz2xG7v1xD9
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook