ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ και πάλι από προχθές,  ύστερα απ’ το τριήμερο ταξίδι μου στην Αλεξανδρούπολη όπου την Παρασκευή 11 Απριλίου, στο κατάμεστο από κόσμο χωρητικότητας 700 ατόμων Δημοτικό Θέατρο της πόλης, πραγματοποιήθηκε απ’ τη Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως μια εντυπωσιακά κατανυκτική μουσική εκδήλωση με θέμα “Τα γράμματα της Παναγίας”, που στηριζόταν στο ομότιτλο βιβλίο μου, για φιλανθρωπικό σκοπό. 

Δείτε πρρισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

“O ΞΕΝΟΣ προχωρούσε για την είσοδο του ναού. Ξυπόλυτος, σχεδόν γυμνός, προχωρούσε. Γεμάτος φτυσίματα, προχωρούσε. Και αντί για μαστίγιο ήταν τώρα φορτωμένος μ’ ένα σταυρό και προχωρούσε. Ο κόσμος γύρω του ούρλιαζε κι έφτυνε κι ύψωνε τις σφιγμένες γροθιές. Κι εγώ ήμουν τώρα πια βέβαιη πως αυτός ο ξένος ήταν ο γιος μου, αυτός ο ξένους ήσουν, εσύ, μικρό μου αγόρι!”. Από τα “Γράμματα της Παναγίας” (Μεγάλη Τρίτη) του γράφοντος.

ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ και πάλι από προχθές, Κυριακή των Βαΐων, ύστερα απ’ το τριήμερο ταξίδι μου στην Αλεξανδρούπολη όπου την Παρασκευή 11 Απριλίου, στο κατάμεστο από κόσμο χωρητικότητας 700 ατόμων Δημοτικό Θέατρο της πόλης, πραγματοποιήθηκε απ’ τη Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως μια εντυπωσιακά κατανυκτική μουσική εκδήλωση με θέμα “Τα γράμματα της Παναγίας”, που στηριζόταν στο ομότιτλο βιβλίο μου, για φιλανθρωπικό σκοπό. Τι καλά να ’χα τουλάχιστον ένα τετρασέλιδο στη διάθεσή μου για να ’γραφα για τα που συνέλεξαν οι αισθήσεις μου, ένιωσε η καρδιά μου και επεξεργάστηκε το μυαλό μου, τόσο κατά την εκδήλωση, όσο και κατά τις τρεις “Αλεξανδρουπολίτικες” μέρες μου! Για τα πρόσωπα και τα πράγματα…

ΠΟΛΛΑ ΚΑΤΑΠΟΛΛΑ και εκ βαθέων τα ευχαριστώ μου. Ιδιαίτερα στον Μητροπολίτη Άνθιμο (πόσα δεν έχω να γράψω, γι’ αυτόν!), στην Αμαλία Δούκα που είχε και υλοποίησε την ιδέα και τους συνεργάτες της (τον Δημήτρη Σουλακάκη, τον Κώστα Βενετικίδη και τον Δημήτρη Καρασμανάκη), τα Μ.Μ.Ε. (εφημερίδες, τηλεοπτικούς σταθμούς και ραδιόφωνα), τις αρχές της πόλης, τον πρώην δήμαρχο Τάσο Σουλακάκη, τον εκδότη της εφ. “Γνώμη” Γιάννη Λασκαράκη, τους δημοσιογράφους Γιώργο Πανταζίδη και Γιώτα Ζωγράφου, τον διευθυντή του ξενοδοχείου “Αθηνά” Νίκο Κουκουράβα, τον Γιώργο και τη Ρόζα Κουκουράβα, τον Κώστα και τη Μαριάννα Ρήτη, την Ελευθερία Καζαντζίδου, τον Παναγιώτη Ανθουλούδη, τον Άγγελο Δεβετζή, τον Νέστορα Κυρούδη, τον.., την… Και βέβαια μια – μια ξεχωριστά τις περίπου 30 συμμαθήτριες της Ευδοκίας, όπως και όλους τους Αλεξανδρουπολίτες κι όλες τις Αλεξανδρουπολίτισσες που “ξετρούλιαξαν” το Δημοτικό Θέατρο…

ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ και όνειρο μένει κατά που τα δυο πρώτα αποτελέσματα έδειξαν η άνοδος του Α.Ο. Χανίων στην Α’ Εθνική. Αντιθέτως, όνειρο ήταν και πραγματικότητα έγινε η παραμονή για δεύτερη συνεχή χρονιά του Α.Ο. Πλατανιά στη μεγάλη κατηγορία. “Ο Πλατανιάς πριν τον Χριστό που σώθηκ’ απ’ τον Άδη να προσκυνά σαν κόνισμα τον Αναστασιάδη”. Η μαντινάδα που μου έστειλε επί του θέματος, μέσω κινητού, ο φίλος μοναχός, που δηλώνει “λεξιπλόκος”.

ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΤΑΦΡΟΝΟΥΝ τα γαϊδουράκια και λησμονούν ότι αυτά έχουν την ευλογία του Χριστού μας ζωγραφισμένη στο σώμα τους. Στο πάνω μέρος του λαιμού τους φαίνεται ένας σταυρός. Μοιάζει με μαύρη ταινία, που σχηματίζεται ανάμεσα στο λαιμό και τη ράχη του και όπως λένε, δεν υπήρχε από πάντα, αλλά δημιουργήθηκε κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Την ημέρα που ο Χριστός ανέβηκε “επί πώλου όνου” και μπήκε θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα, τότε που ο λαός τον υποδεχόταν με βάγια και του φώναζε “ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου”, έκαμε με το δάχτυλό του στο λαιμό του ζώου το σημάδι του σταυρού, για να δείξει πως σύντομα θα τον σταύρωναν μα και για να ευλογήσει το ταπεινό γαϊδούρι που τον σήκωσε στη ράχη του… (Βασίλη Γ. Χαρωνίτη: “Θρύλοι και Παραδόσεις για τη Μεγαλοβδομάδα και τη Λαμπρή”).

“Ξανά ο Απρίλης ζοφερός/ μες στ” αλγεινά σεντόνια μου./ Τα πάθη Σου επαναλαμβανόμενα/ ταινίες στη μικρή οθόνη/ μονής διάστασης./ Ράπισμα κατεδέξατω η γοερή κραυγή μου/ καταδεχόσουν να χωρέσω/ την οδύνη μου για Σένα/ το βογκητό μου θα γινόταν ουρλιαχτό/ να φθάσει μέχρι τη Γεθσημανή/ να κοιμηθώ κατάκοπη με τον Ιάκωβο,/ τον Πέτρο, τον Ιωάννη/ κι ενώ Εσύ θα ξαγρυπνάς/ στα όνειρά μου να αιωρείται/ η ασύλληπτη αγωνία Σου/ για την τριπλή μου άρνηση/ την προδοσία/ την ολιγοπιστία μου μετά/ για όλα εκείνα που μοιραία μου προσάπτει/ ο τυραννισμένος ανθρώπινος μανδύας μου”.
Το ποίημα “Να συμφιλιωθώ με την κραυγή μου”
της Αγγελικής Σιδηρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (15.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/files-ke-fili-kalimera-8/#ixzz2yxGf9vDQ
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook