ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΠΕ η ανθρωπιά απ’ τον τόπο μας… Αστραφτε σαν ήλιος ολόκληρο το πρόσωπό του, έτσι, όπως μου το έλεγε, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, πάνω στην κουβέντα που κάναμε για τον τρόπο που υποδεχτήκαμε τους λεγόμενους λαθρομετανάστες. Για να σκοτεινιάσει, ωστόσο, στη συνέχεια.Πολύς ο “αθέατος πόνος”…
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ επί εκδηλώσεων τούτες τις μέρες και στον τόπο μας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδικό Βιβλίο, που γιορτάζεται ως γνωστό κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Αρκετές απ’ αυτές στις Παιδικές – Εφηβικές Βιβλιοθήκες του Δήμου Χανίων, όπου διακεκριμένοι (ες) συγγραφείς ταξίδεψαν ή θα ταξιδέψουν τα παιδιά στον κόσμο των βιβλίων τους.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ επί εκδηλώσεων τούτες τις μέρες και στον τόπο μας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για το Παιδικό Βιβλίο, που γιορτάζεται ως γνωστό κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, ημέρα γέννησης του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Αντερσεν. Αρκετές απ’ αυτές στις Παιδικές – Εφηβικές Βιβλιοθήκες του Δήμου Χανίων, όπου διακεκριμένοι (ες) συγγραφείς ταξίδεψαν ή θα ταξιδέψουν τα παιδιά στον κόσμο των βιβλίων τους.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ “παραμύθια” και παραμύθια. Παραμύθια που λένε ψέματα στα παιδιά για να παραπλανήσουν και παραμύθια που τους λένε την αλήθεια για να τα προετοιμάσουν στη ζωή. Την αλήθεια που πάντα πρέπει να τη λέμε, για να θυμηθώ και σήμερα, όπως και την Ημέρα της Ποίησης, έναν στίχο του Μανώλη Αναγνωστάκη.
“ΝΑ ΛΕΜΕ την αλήθεια στα παιδιά”, ο στίχος του Ποιητή. Αυτόν σαν “οδηγό” πρέπει να ’χει ένας (μια) καλός(ή) συγγραφέας πριν αρχίσει να γράφει, αλλά και κατά τη διάρκεια του γραψίματος. Όπως ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου στα “Ψηλά Βουνά” του για παράδειγμα… Ας προχωρήσουμε, όμως, παρακάτω.
ΔΕΝ ΕΞΕΛΙΠΕ η ανθρωπιά απ’ τον τόπο μας… Αστραφτε σαν ήλιος ολόκληρο το πρόσωπό του, έτσι, όπως μου το έλεγε, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος, πάνω στην κουβέντα που κάναμε για τον τρόπο που υποδεχτήκαμε τους λεγόμενους λαθρομετανάστες. Για να σκοτεινιάσει, ωστόσο, στη συνέχεια.Πολύς ο “αθέατος πόνος”…
“ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση η ολοκλήρωση της τραγωδίας θα είναι η κατάληξη των μεταναστών (άνδρες, γυναίκες, παιδιά) σε στρατόπεδα συγκέντρωσης κάτω από τις γνωστές άθλιες συνθήκες κράτησης ή η επαναπροώθησή τους”. Προσγείωση στην πραγματικότητα από το Στέκι των Μεταναστών, αφού πρώτα επισημαίνει σε ανακοίνωσή του πως “οι τοπικές Αρχές έκαναν ό,τι μπορούσαν”. Ο Χριστός ξανασταυρώνεται! Καθημερινά σ’ όλες τις γωνίες της γης ο Χριστός ξανασταυρώνεται…
ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ τη μισή μπουκιά του ψωμιού που έχουμε με τον διακονιάρη… Οταν σου χτυπά ένας άνθρωπος την πόρτα σου, να σκέφτεσαι πως κι εσύ μπορεί να βρεθείς κάποια στιγμή στην ανάγκη να το κάνεις, έλεγε η μάνα μου και δεν άφηνε κανένα διακονιάρη παραπονεμένο.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ… Και τώρα… Και τώρα… Και τώρα θα τρώμε με χρυσά κουτάλια! Πήρα φόρα και το ’πα, σιγά που δεν θα το ’λεγα! Εγκρίθηκε, μετά πολλών επαίνων μάλιστα, η δόση των 8,3 δισ. ευρώ από το Γιούρογκρουπ, λέει. Χώρια όλα τ’ άλλα! Παίξτε τις καμπάνες, βρε!
ΝΑ ΜΗ ΧΥΣΟΥΝ την καρδάρα το γάλα που άρμεξαν στην Ξάνθη οι παίκτες του Α.Ο. Πλατανιά στον προσεχή αγώνα εναντίον του Παναιτωλικού στα Περιβόλια. Για να ’χει αντίκρισμα η μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, ο φίλος μοναχός, λεξιπλόκος, κατά δήλωσή του: “Λεβεντονιοί χορέψτε, ριζίτες τραγουδήστε/ ο Πλατανιάς μας σώθηκε, τις σάλπιγγες ηχήστε!”. ΣΤΗ ΜΑΧΗ της Μαντινείας (362 π.Χ.) ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας τραυματίστηκε θανάσιμα στον θώρακα από δόρυ που έσπασε και η σιδερένια αιχμή του έμεινε στο σώμα του.
Οι γιατροί αποφάνθηκαν ότι, αν αποσπούσαν το δόρυ, ο Επαμεινώνδας θα πέθαινε. Εκείνος, αφού ρώτησε αν οι Θηβαίοι είχαν νικήσει και πήρε καταφατική απάντηση, διέταξε να βγάλουν την αιχμή, γιατί, όπως είπε, ήταν ώρα να πεθάνει. Οι φίλοι που τον περιστοίχιζαν θορυβήθηκαν και άρχισαν τους θρήνους. Ενας από αυτούς μάλιστα τον κακοτύχιζε γιατί πέθανε άτεκνος. Τότε ο Επαμεινώνδας του απάντησε ότι είχε αφήσει δύο θυγατέρες: τη νίκη στα Λεύκτρα και τη νίκη στη Μαντίνεια. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
“Στο παιδί μου δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια/ Και του μιλούσανε για Δράκους και για το πιστό σκυλί/ Για τα ταξίδια της Πεντάμορφης και για τον άγριο λύκο/ Μα στο παιδί δεν άρεσαν ποτέ τα παραμύθια/ Τώρα τα βράδια, κάθομαι και του μιλώ/ Λέω το σκύλο – σκύλο, το λύκο – λύκο, το σκοτάδι – σκοτάδι/ Του δείχνω με το χέρι τους κακούς, του μαθαίνω/ Ονόματα σαν προσευχές, του τραγουδώ τους νεκρούς μας./ Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά”. Το ποίημα “Στο παιδί μου” του Μανώλη Αναγνωστάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/files-ke-fili-kalimera-3/#ixzz2xottzv00
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου