ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΕ ΜΑΚΡΟΣ κατά που φαίνεται θα τραβήξει η… Μπαλτακιάδα. Τον μπαλτά του ο ένας, τον σάρακά του ο άλλος, το σκεπάρνι του ο παράλλος. Ό,τι εργαλείο βολεύει τον καθένα στη διάθεσή του. Παιχνίδια και παιχνίδια υπό την λεγόμενην και… τη λεγάμενη δημοκρατικήν δρυν. Ενώ ο λύκος, όπως πάντα, στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

Δείτε πρισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΤΑΜΕΙΟ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΩΝ και Δανείων./ Έτσι να ’ναι το έργο σου, ποιητή./ Κι όχι μια Τράπεζα τσιφούτη/ που «απαγορεύει τη λήξη και μιας λέξης»,/ γιατί τη θεωρεί «κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας»./ Δωρεάν έλαβες· δωρεάν δώσε”. Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ πρέπει να ξεκινήσω τα “πεταχτά”, καθότι η αρχή, όπως έλεγαν και οι αρχαίοι Ελληνες, είναι το ήμισυ του παντός. Μια απ’ τις χιλιάδες “ψηφίδες” του Ιάσονα Ευαγγέλου (καλά να ’ναι ο φίλος μου ο Τάσος ο Βαλμάς που κατοικοεδρεύει στον Αγιο Λουκά της Εύβοιας, που μου έστειλε τα τέσσερα απ’ τα δέκα… Ιασόνια “Ψηφιδωτά”) για αρχή σήμερα. Ετερος εξ ετέρου σοφός. Ετσι είναι: Δωρεάν λαμβάνουμε, δωρεάν να δίνουμε. Φτάνει, βέβαια, να δηλώνουμε την πηγή. Ακόμα κι αυτόν που μας πηγαίνει μέχρι την πηγή πρέπει να τον αναφέρουμε. Άποψή μου! Κατά τ’ άλλα και βέβαια Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων το έργο του Ποιητή…

ΑΝΟΙΓΩ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Εντάξει, μπήκε το νερό στ’ αυλάκι, ανάλαφρο, σαν πούπουλο πάει να πει, αισθάνομαι το μολύβι στα χέρια μου. Κλείνω την παρένθεση.

ΣΕ ΜΑΚΡΟΣ κατά που φαίνεται θα τραβήξει η… Μπαλτακιάδα. Τον μπαλτά του ο ένας, τον σάρακά του ο άλλος, το σκεπάρνι του ο παράλλος. Ό,τι εργαλείο βολεύει τον καθένα στη διάθεσή του. Παιχνίδια και παιχνίδια υπό την λεγόμενην και… τη λεγάμενη δημοκρατικήν δρυν. Ενώ ο λύκος, όπως πάντα, στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

“ΥΠΟ ΤΗΝ βασιλικήν δρυν”. Ο τίτλος ενός απ’ τα πιο γνωστά διηγήματα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. “Από τα φύλλα της εστάλαζε και έρρεεν ολόγυρά της μάννα ζωής, δρόσος γλυκασμού, μέλι εκ πέτρας”, με λέει ο Κυρ-Αλέξανδρος. Αλήθεια, τι “ρέει” απ’ τα φύλλα της… λεγάμενης;

“ΤΟ ΓΙΟΥΡΟΓΚΡΟΥΠ μας έδωσε λεφτά με το τσουβάλι/ κι οι Έλληνες από χαρά χορεύουν πεντοζάλη”. Δεν χρειάζεται να σας πω ότι είναι ειρωνική η μαντινάδα που μόλις διαβάσατε της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη. Ρέει (άντε πάλι μου κόλλησε το ρήμα) ειρωνεία.

ΤΕΛΙΚΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ ότι κατεβαίνει με τον Βήτα, ενώ έλεγε (τι έλεγε, στη διαπασών το φώναζε) ότι, αν κατέβει, θα κατέβει με τον Άλφα! Σιγά τα λάχανα, θα μου πείτε! Και με τον Γάμα και με τον Δέλτα και με τον Έψιλον θα μπορούσε να κατέβει. Μια ζωή στα τελευταία γράμματα της Αλφαβήτας, αυτός!

ΟΛΟΙ ΜΕ τον Πλατανιά! Νυν υπέρ πάντων ο μεθαυριανός αγώνας με τον Παναιτωλικό στα Περβόλια! Ίτε παίδες Χανίων! Πεταχτό της υπερβολής το δίχως άλλο που, ωστόσο, ενέχει αγάπη…

ΜΑΙΡΗ ΚΟΥΤΡΟΥΛΗ – Σκαμνάκη, ποιήτρια, Χανιά: Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την ποιητική σας συλλογή “Νοιάζομαι”, που είχατε την καλοσύνη να μου αφιερώσετε. Διάχυτη σ’ όλα τα ποιήματα η έγνοια σας για έναν καλύτερο, έναν “ανθρωπινότερο” κόσμο. “Σε έναν ακήρυχτο πόλεμο, ενάντια στο δίκιο και τις πραγματικές αξίες, αντιστέκομαι με λόγια και έργο”, γράφετε εν είδει προλόγου. Να αντιστεκόμαστε, αυτό είναι πράγματι το χρέος όλων μας κι όχι μόνο των ποιητών. “Στο μετερίζι τσ’ ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος/ εκειά θα στέκω πάντα ορθός κι ας είμαι ο τελευταίος”, μας λέει η υπέροχη κρητική μαντινάδα.

ΟΙ ΜΕΣΣΗΝΙΟΙ είχαν καθιερώσει από παλιά μια ξεχωριστή συνήθεια. Όποιος κατόρθωνε σε μία μάχη να σκοτώσει πάνω από 100 εχθρούς έκανε θυσία στον βωμό του Ιθωμάτα Δία. Τη θυσία ονόμαζαν “Εκατομφόνια” και αποτελούσε το άπιαστο όνειρο πολλών πολεμιστών. Ο Αριστομένης κατόρθωσε να την κάνει τρεις φορές. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Ένα ταξίδι χρωστάω στη ζωή μου./ Με φτερά στους ουρανούς να πετάξω./ Να διώξω τα σύννεφα απ” την ψυχή μου./ Κι ό,τι καλό στον εαυτό μου να τάξω./ Να ξεσηκώσω για παρέα τους γλάρους./ Όλα τα μικρά και μεγάλα θαλασσοπούλια./ Να περνάμε μαζί δίπλα απ” τους φάρους./ Να κάνουμε κόρτε σ” αυγερινό και σε πούλια./ Στο βαθύ σκοτάδι μες στα ουράνια,/ τσάρκα ως τ” αστέρια να με πηγαίνω./ Να κάνω περασάδες στα λιμάνια./ Σε κατάρτια λίγο να ξαποσταίνω/[...] Κι όταν απ” τον ήλιο καλά φορτισμένη/ κι απ” την αλμύρα σα θα γεμίσω/ κι όταν απ” τις βόλτες πια κουρασμένη/ μονάχα τότε στη γη θα πατήσω!”.
Από το ποίημα “Ταξίδι ψυχής”
της Μαίρης Κουτρούλη – Σκαμνάκη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (05.04.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-83/#ixzz2y0ZdyfFe
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook