. ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ τα “ανέγγιχτα ελάχιστα” της ζωής μας απ’ τον όποιο “Υμηττό” των σκέψεων και των αναπολήσεών μας. Προπάντων τις εποχές των εκπτώσεων. Την πλατεία, το μικρό καφενείο, τον γερω-πλάτανο…Οπως την ποιήτρια Πόπη Γαβριλάκη – Λαμπρινέα, για παράδειγμα. Σε μια προσπάθεια επανασύνδεσης με τα πράγματα και τα πρόσωπα. Με τα πράγματα των προσώπων και με τα πρόσωπα των πραγμάτων… Κι αν το ’χουμε ανάγκη! 

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ τα “ανέγγιχτα ελάχιστα” της ζωής μας απ’ τον όποιο “Υμηττό” των σκέψεων και των αναπολήσεών μας. Προπάντων τις εποχές των εκπτώσεων. Την πλατεία, το μικρό καφενείο, τον γερω-πλάτανο…Οπως την ποιήτρια Πόπη Γαβριλάκη – Λαμπρινέα, για παράδειγμα. Σε μια προσπάθεια επανασύνδεσης με τα πράγματα και τα πρόσωπα. Με τα πράγματα των προσώπων και με τα πρόσωπα των πραγμάτων… Κι αν το ’χουμε ανάγκη! 

ΕΧΟΥΜΕ βέβαια και τις εκλογές! Εντάξει, δεν το περνώ ξώφαλτσα, ίσα – ίσα. Πρωτίστως έχουμε τις εκλογές κι όντως μεγάλη η ευθύνη μας. “Στην κάλπη όταν φτάσετε μεγάλη η ευθύνη./ Ποιος είναι ο κατάλληλος και δήμαρχος να γίνει”, μας λέει στη σημερινή μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Δεν είναι, όμως, μόνο η εκλογή “κατάλληλου δημάρχου” το ζητούμενο, Νεκταρία!

ΓΙΑ ΕΝΑ μεγάλο πανελλήνιο “σεισμό” και για τους “μετασεισμούς” που θα ακολουθήσουν έγραφα τις προάλλες αναφερόμενος στις εκλογές, κυρίως, βέβαια τις ευρωεκλογές. Ο κόμπος έφτασε γι’ άλλη μια φορά στο χτένι, μου είπε με νόημα, πάνω στην κουβέντα που κάναμε, προχθές, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. 

ΨΗΦΩ πάει να πει σέβομαι, εκτιμώ. Ψηφίζω πάει να πει δίνω την (τον) ψήφο μου σε κάποιον. Ψήφος σημαίνει η γνώμη που εκφράζεται με το ψηφοδέλτιο. Απορία φίλου: Πώς μπορώ να ψηφίσω κάποιον που δεν ψηφώ τον συνδυασμό με τον οποίο είναι υποψήφιος; Ψιλά γράμματα…

ΚΑΙ ΚΑΘΗΚΟΝ του νομίζει να ψηφίσει τον κουμπάρο… Πάει, καθάρισε αυτός. Δεν είναι ο μόνος. Και στην εποχή του Γεωργίου Σουρή (δικός του ο στίχος) αυτό γινόταν, άλλωστε! ΠΟΙΕΣ εκλογές! Η υπογραφή συμβάσεων για έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις θάλασσες της Δυτικής Ελλάδας είναι το βασικό θέμα. Αντε και στην υπογραφή των συμβάσεων των δικών μας (;;;) των κρητικών υδρογονανθράκων, με το καλό!

 “ΕΔΩ που έφτασε λίγο δεν είναι”, έγραψα αναφερόμενος στο “κατόρθωμα” του Α.Ο. Χανίων να φτάσει στα “πλέι-οφ” μετά το δεύτερο παιχνίδι που έδωσε με την ομάδα της Κέρκυρας και το έχασε. Είχε πιάσει “ταβάνι” πίστευα. Κι όμως! Στα χέρια του τώρα πια η άνοδος στα σαλόνια της Α’ Εθνικής. Να το δούμε κι ο κόσμος όλος! 

ΟΛΥΜΠΙΑ Βεζυρέα – Μαντωνωνάκη, ψυχίατρο – ζωγράφο, Αρμένοι Αποκορώνου: Μου αρέσει να εντρυφώ διασκεδάζοντας και να διασκεδάζω εντρυφώντας στις σελίδες του “αυστηρά προσωπικού”, όπως το χαρακτηρίζεις, μάλλον με την έννοια ότι αφορά τον καθένα μας προσωπικά, “ευρηματικού και θα έλεγα συλλεκτικού” Ημερολογίου Αναμνηστικής Ενημέρωσης και Αυτοθεραπείας” που κυκλοφόρησες και είχες την καλοσύνη να μας στείλεις. Τι να πρωτοπώ “στα πεταχτά” γι’ αυτό;“Οι Άγιοι Πάντες μαζί μας (θα τους χρειαστούμε!)” όπως γράφεις κι εσύ κάτω – κάτω στο εξώφυλλο!

 ΚΟΝΤΑ στην πόλη Βούρα της Αχαΐας, μέσα σε ένα σπήλαιο, υπήρχε μαντείο του Ηρακλή που χρησμοδοτούσε με τον εξής τρόπο: Αυτός που ήθελε να πάρει χρησμό προσευχόταν πρώτα μπροστά στο άγαλμα του Ηρακλή. Μετά την προσευχή διάλεγε τέσσερις αστραγάλους που υπήρχαν κάτω από το άγαλμα και τους τοποθετούσε πάνω σε ένα τραπέζι. Σε κάθε αστράγαλο υπήρχε ένα σημάδι. Πλάι στο άγαλμα κρεμόταν ένας πίνακας στον οποίο επεξηγούνταν τα διάφορα σημάδια. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”). 

“Αγναντεύω, πατέρα, από τον Υμηττό/ το ηλιοβασίλεμα πέρα στο Φάληρο,/ αναζητώ το πυκνό φύλλωμα της βελανιδιάς,/ και τη φθαρμένη κουρελού/ Ακουμπισμένη στο στέρεο κορμό/ νοσταλγώ την ψάθινη καρέκλα/ και την ανάγνωση της εφημερίδας/ στο παλιό καφενείο/ Ύστερα από αλλεπάλληλες/ γραφές και αναγνώσεις/ προσδοκίες, οράματα, ενοχές και άλλα κάλπικα νάζια/ αξιολογώ κι επανέρχομαι:/ η πλατεία, το παλιό καφενείο/ κι ο γέρος μας πλάτανος,/ τα ανέγγιχτα «ελάχιστα» της ζωής μου”. Το ποίημα “Υμηττός” της Πόπης Γαβριλάκη – Λαμπρινέα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (16.05.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-98/#ixzz31s40L3og
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook