ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΖΩΝΤΕΣ ανάμεσά μας ή νεκροί/ οι ήρωες είναι μόνοι”… Επιστρέφω συχνά στους στίχους αυτούς της Βικτωρίας Θεοδώρου, ενώ συνεχίζονται αυτές τις μέρες οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την 73η Επέτειο της Μάχης της Κρήτης. Αλήθεια τι σημαίνουν οι λέξεις “τιμή” και “μνήμη”, όταν αναφέρονται στους ήρωες; Τι σκέφτονται οι ήρωες “ζώντες ανάμεσά μας ή νεκροί” κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων και προπάντων μετά το πέρας των εκδηλώσεων;

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΖΩΝΤΕΣ ανάμεσά μας ή νεκροί/ οι ήρωες είναι μόνοι”… Επιστρέφω συχνά στους στίχους αυτούς της Βικτωρίας Θεοδώρου, ενώ συνεχίζονται αυτές τις μέρες οι εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την 73η Επέτειο της Μάχης της Κρήτης. Αλήθεια τι σημαίνουν οι λέξεις “τιμή” και “μνήμη”, όταν αναφέρονται στους ήρωες; Τι σκέφτονται οι ήρωες “ζώντες ανάμεσά μας ή νεκροί” κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων και προπάντων μετά το πέρας των εκδηλώσεων;

“ΚΡΗΤΗ μου με τα κάστρα σου και τα ψηλά βουνά σου/ που πάνω καθρεπτίζονται τα γαλανά νερά σου”. Ωστόσο, η Κρήτη, σαν τόπος, μα και σαν ιδέα, εξακολουθεί να πορεύεται στους αιώνες. Με τα κάστρα της και τα ψηλά βουνά της, όπως μας λέει στη σημερινή του μαντινάδα ο φίλος μοναχός. Οχι ερήμην των ηρώων της θέλω να πιστεύω.

ΣΤΗ ΜΑΧΗ των Πανελλαδικών Εξετάσεων από προχθές οι μαθητές. Και οι οικογένειές τους επίσης. Μια μάχη σημαντική, πλην όμως, όχι καθοριστική. Μια μάχη τελειώνει κι αμέσως μετά, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μια άλλη μάχη αρχίζει. “Δεν έχει τέλος αυτή η θητεία”, όπως λέει σ’ έναν στίχο του ο Ντίνος Χριστιανόπουλος. Καλόν αγώνα, παιδιά!

“ΑΦΗΣΕ στη στέγη του μυαλού σου έναν φεγγίτη./ Να φέρνει ο άνεμος ιδέες καινούργιες./ Να μη μουχλιάζουν οι παλιές./ Οι ζωντανοί δεν κλείνονται σε σφραγισμένα φέρετρα,/ δογματικέ και συντηρητικέ μου φίλε”. Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΑΝ ΕΙΝΑΙ να γίνονται οι βουλευτικές εκλογές με την απλή αναλογική, να γίνονται. Να μη γίνουν, όμως, από την επόμενη φορά, αλλά από τη μεθεπόμενη. Και γιατί όποιος έχει σκάψει τον λάκκο τ’ αλλουνού πρέπει να πέσει και ο ίδιος μέσα. Ξεκάθαρος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

Ο ΑΣΚΟΣ του Αιόλου, αμέσως μετά τις εκλογές, άνοιξε κι άρχισε να παίρνει και να σηκώνει τον έναν μετά τον άλλον κάποιους απ’ τους κομματικούς σχηματισμούς και να τους στέλνει για… βρουβοβλάκακα. Προς μεγίστην ικανοποίησιν κάποιων άλλων κομματικών σχηματισμών που περιμένουν τα… ανεμομαζώματα – ανεμοσκορπίσματα με ανοιχτά πορτοπαράθυρα.

ΩΣΤΟΣΟ και ενώ με τα εκλογικά αποτελέσματα και με τις μετεκλογικές δονήσεις ασχολούμαστε, οι καταγγελίες του καθηγητή Βαγγέλη Πισσία ότι έφτασε η ώρα της υδρόλυσης των χημικών της Συρίας καθώς δύο μέρες πριν απ’ τις ευρωεκλογές εκδόθηκε υπουργική απόφαση με την οποία αναστέλλεται η αλιεία σε περιοχές της Μεσογείου, μάλλον στα ψιλά (για να μην πω καθόλου) περνούν στα Μ.Μ.Ε., πλην εξαιρέσεων. Σαν να μην πρόκειται για ένα μείζον εθνικό θέμα! Φύλακες, γρηγορείτε!

ΤΗ… ΜΑΧΗ της προγιαγιάς την κέρδισε προχθές στα Περιβόλια, όπως αναμενόταν άλλωστε, στον αγώνα με τον Φωστήρα, ο Α.Ο. Χανίων. Άντε να νικήσει αύριο στη μάχη… της γιαγιάς που δίνει πάλι στα Περιβόλια με τον Ολυμπιακό Βόλου για να φτάσει στη… Μητέρα των Μαχών, εναντίον της Ξάνθης και να μπει στα σαλόνια της Α’ Εθνικής. Καλομελέτα κι έρχεται!

ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙΔΟΝΙ, όπου βρισκόμασταν εμείς, δεν είδαμε τίποτα σε σχέση με τη Μάχη της Κρήτης. Είδαμε μόνο τα αεροπλάνα. Οταν πέφτανε οι πρώτοι αλεξιπτωτιστές η δασκάλα μας, η οποία ήταν ανύπαντρη και μακριά από την οικογένειά της, έφυγε, πήγε στο χωριό της. Θυμάμαι που οι άντρες του χωριού αγκαλιασμένοι δυο τρεις μαζί, τραγουδούσανε της στράτας το τραγούδι και φεύγανε για τη Μάχη. Οι γυναίκες βγαίνανε από τα σπίτια με την κανάτα στο χέρι και τους κερνούσαν καθώς φεύγανε. Ύστερα μαζευτήκανε στην εκκλησιά προσεύχονταν, θυμιάζανε και κλαίγανε. Αφήγηση Νικήτα Πλατσιδάκι, από το Μελιδόνι. (Από το βιβλίο “Η Μνήμη και η στάχτη VII της Πηνελόπης Ι. Ντουντουλάκη).

“Ζώντες ανάμεσά μας ή νεκροί/ οι ήρωες είναι μόνοι/ στο μπρούντζο ή στο μάρμαρο δεμένοι/ τους επισκέπτονται ζείδωροι άνεμοι/ Ψυχροί εκείνοι τις αλλαγές παρατηρούν/ στα άλση ή στους γιαλούς λησμονημένοι/ Και στους οίκτους μας -είναι βέβαιο- εναντιώνονται/ γιατί κι οι ίδιοι θέλουνε να ξεχαστούν/ και να ξεχάσουνε τις περιστάσεις/ που τους επιφυλάξανε το μάρμαρο/ και το στεφάνι”.
Το ποίημα “Ήρωες” της Βικτωρίας Θεοδώρου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (30,.0.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-106/#ixzz33CnBZOEI
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook