ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΚΑΘΕΤΙ πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ιερό για τον λαό μου. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα, κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά, κάθε κομματάκι ομίχλης. Στα σκοτεινά δάση, κάθε ξέφωτο, κάθε βούισμα εντόμου, είναι ιερό στη μνήμη του λαού μου. Είμαστε κομμάτι της γης και αυτή πάλι κομμάτι από μας”. Από την επιστολή αρχηγού Ινδιάνων στον πρόεδρο των Η.Π.Α. Φραγκλίνο Πηρς (1853-1857).

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

 “ΚΑΙ ΜΗΝ πείτε ότι ένα πουλί ή ένα αγριολούλουδο/ δικαιούται λιγότερη γη επειδή εμείς ξέρουμε τις εξισώσεις…”. Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος σήμερα και η στήλη αρχίζει και κλείνει με Γιάννη Φίλη. Και μην μου πείτε ότι έχω άδικο… Στάση ζωής, πράξη, κι όχι μόνο θεωρία, η προστασία του περιβάλλοντος για τον, και πρώην πρύτανη του Πολυτεχνείου Κρήτης, διακεκριμένο συγγραφέα και ποιητή εξ Ασίνης Αργολίδας ορμώμενο, συμπολίτη μας.

“ΗΜΕΡΑ Περιβάλλοντος γι’ αυτό μη λησμονείτε/ τη φύση να προσέχετε αρμονικά να ζείτε”. Μια επισήμανση στην πολύ καλή μαντινάδα που μου έστειλε η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Να ζούμε και τις 365 μέρες του χρόνου αρμονικά με το περιβάλλον μας λέει με τον τρόπο της κι όχι βέβαια μόνο μια μέρα.

“ΚΑΘΕΤΙ πάνω σ’ αυτή τη γη είναι ιερό για τον λαό μου. Κάθε λαμπερή πευκοβελόνα, κάθε αμμουδερή ακρογιαλιά, κάθε κομματάκι ομίχλης. Στα σκοτεινά δάση, κάθε ξέφωτο, κάθε βούισμα εντόμου, είναι ιερό στη μνήμη του λαού μου. Είμαστε κομμάτι της γης και αυτή πάλι κομμάτι από μας”. Από την επιστολή αρχηγού Ινδιάνων στον πρόεδρο των Η.Π.Α. Φραγκλίνο Πηρς (1853-1857).

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ τη λασποβροχή! Οπως λέμε… περιμένοντας τον Γκοντό. Ρίξ’ την, λοιπόν, να τελειώνουμε, ουρανέ! Mια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει! Την… έριξε τελικά; Εγούγια μας κι αν την έριξε, εγούγια μας κι αν δεν την έριξε!

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Εγούγια μας, ηγούγια μας, αλλά και εγόγια μας, πάει να πει αλίμονό μας. Το ρήμα γοώ (θρηνώ) η… μαμά λέξη. “Εγούγια μου του άζουδου κι είντα μπορώ να κάμω!”, η φράση που χρησιμοποιεί για… εμπέδωση ο Αντώνης Ξανθινάκης στο Λεξικό του. Κλείνω την παρένθεση.

ΜΕ ΤΟΝ φόβο της υδρόλυσης… Με τον φόβο της υδρόλυσης των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο, ολόκληρος ο τίτλος του… έργου που παίζεται (;) στις πλάτες μας. Εγούγια μας, αν τους αφήσουμε να κάνουν τα δικά τους!

ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙΣ τελευταία για τον φ(θ)ανατικό αεκτζή γείτονά σου, μου είπε με παράπονο τις προάλλες στη γωνία Κυδωνίας και Αποκορώνου, στο φανάρι. Δεν τον γνώριζα. Είμαι κι εγώ αεκτζής απ’ την κούνια μου, με πρόλαβε. Αλλος ένας της… οικογενείας, Μήτσο! Του πήρα τα στοιχεία, μην ανησυχείς!

ΝΑ ΤΙΣ προσέχουν ιδιαίτερα για να μην… κάνουν φτερά κατά Ρωσία μεριά, μου επεσήμανε από τηλεφώνου χθες ο φ(θ)ανατικός Χανιώτης (όνομα δε λέω) που, όπως έγραφα τις προάλλες, ξέρει πού και πώς κουνιέται και το τελευταίο χανιώτικο χαλίκι. Στις εικόνες του τέμπλου της Αγίας Μαγδαληνής, στη Χαλέπα, που είναι έργα του Φώτη Κόντογλου (1958) όπως μου είπε, η έγνοια του. Με αφορμή το χθεσινό σχόλιο του Στ. Γ. Κλώρη στη δεύτερη σελίδα της εφημερίδας μας, σχετικά με τα καμώματα πολλών “τουριστών”.

ΚΑΠΟΤΕ ο Αγησίλαος πολέμησε ως μισθοφόρος του φαραώ της Αιγύπτου που αγωνιζόταν εναντίον των Περσών. Σε κάποια επικείμενη σύγκρουση κατά την οποίαν οι εχθροί ήταν πολύ περισσότεροι, οι στρατιώτες του δείλιασαν. Τότε ο Αγησίλαος έδωσε εντολή να γίνει θυσία και χωρίς να τον δει κανείς, έγραψε στην αριστερή του παλάμη τη λέξη “νίκη”. Στη διάρκεια της θυσίας πήρε το συκώτι του ζώου που είχε θυσιαστεί και το κράτησε με το αριστερό του χέρι αρκετή ώρα, ώσπου η λέξη που είχε γράψει να αποτυπωθεί πάνω σε αυτό. Υστερα, έδειξε το σημάδι αυτό στους στρατιώτες λέγοντας ότι οι Θεοί προμήνυαν έτσι τη νίκη και με το τέχνασμα αυτό ανέκτησαν το θάρρος τους για τη μάχη. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Και μην πείτε ότι ένα πουλί ή ένα αγριολούλουδο/ δικαιούται λιγότερη γη/ επειδή εμείς ξέρουμε τις εξισώσεις/ και τις άλλες διαδικασίες/ που κάνουν τα πράγματα νομισματικές μονάδες./ Και μην πείτε ότι χωρίς τη θάλασσα και την πέτρα/ ο άνθρωπος έχει θέση στο χρόνο/ γιατί χωρίς τη θάλασσα και την πέτρα/ ο άνθρωπος δεν έχει σπίτι/ και χωρίς σπίτι δεν έχει λόγο/ και χωρίς σπίτι δεν έχει λόγο/ και χωρίς λόγο η θέση του στο χρόνο είναι κενή”. Το ποίημα “Είδη (1)” του Γιάννη Φίλη. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (05.06.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-110/#ixzz33lRnS6qC
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook