Βαγγέλης Θ.Κακατσάκης: Αυγούστου 2014

Πέμπτη 28 Αυγούστου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΟ ΝΙΠΠΟΣ από σήμερα, άντε το πολύ από αύριο, για μερικές μέρες. Η καλύτερή μου προπάντων τις ώρες που θα τις περάσω στον κούμο μου. “Αποτοξίνωση” κι απ’ τα “πεταχτά” βέβαια. Να με μαρτυρήσω. Ούτε όταν ήμουν μαθητής δεν περίμενα τις διακοπές, όπως περίμενα αυτές τις μέρες!

Δείτε περισσότερα ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ αντίο απ’ τα Χανιά χθες στον Εμμανουήλ Κριαρά που έφυγε για τη Χώρα των Μακάρων τις προάλλες υπερπλήρης ημερών. Στις Στέρνες Ακρωτηρίου ο ενταφιασμός του, όπως το ήθελε, μην λησμονώντας την κρητική του καταγωγή. Μας έμεινε ο πλούτος του έργου του και του φωτεινού του παραδείγματος. Μια ζωή όρθιος στο μετερίζι τσ’ ανθρωπιάς και στης τιμής το χρέος ο Δάσκαλος!

«ΣΥΜΒΟΛΟ της διαχρονικής ενότητας του Ελληνισμού και ζωντανή απόδειξη της θέλησης και της ικανότητάς του να επιβιώνει μέσα από τις πιο σκληρές δοκιμασίες» ο Εμμανουήλ Κριαράς, κατά τον Ερατοσθένη Καψωμένο, κατά που έγραψε στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας, αναλύοντας το επιστημονικό έργο του. Κι αν έχουμε ανάγκη από σύμβολα και διαχρονικές αποδείξεις την περίοδο που διανύουμε!

Ο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ του Εμμανουήλ Κριαρά στις Στέρνες… Η παρουσίαση του βιβλίου “Η αλίβρεκτος Νέα Χώρα” στον αύλειο χώρο του Αγίου Κωνσταντίνου στη Νέα Χώρα… Η καθιερωμένη κάθε χρόνο εκδήλωση στις Μουρνιές για τον Ελευθέριο Βενιζέλο… Ολα μαζεμένα χθες. Ηταν και του Αγίου Φανουρίου. Χώρια τ’ άλλα…

ΘΕΜΑ τιμής η σύλληψη του “Σήφη”, του διάσημου κροκόδειλου που κατοικοεδρεύει στο φράγμα των Ποταμών Αμαρίου. Μέχρι και τον κορυφαίο ερπετολόγο Ολιβιέρ Μπεχρά επεστράτευσαν, όταν είδαν κι αποείδαν οι δικοί μας ότι δεν τα καταφέρνουν. Για να δούμε τι θα δούμε…

«ΔΙΑΤΗΡΟΥΜΕ την εσώτερη μιζέρια μας, μ’ επαναστατική φρασεολογία». Σκέφτομαι πολύ τελευταία τη φράση αυτή του Νικόλα Ασιμου που κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο. Να ένα θέμα συζήτησης με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο.

ΠΕΤΡΑ την πέτρα η αποκάλυψη του μυστικού της Αμφίπολης όποιο κι αν είναι αυτό. Καιρός να χαμογελάσει λιγάκι το χειλάκι μας. Να ξεφύγουμε απ’ τη μιζέρια που μας δέρνει. Να απαντήσουμε όλοι μαζί στη γοργόνα ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει!

ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ παιχνίδια του ο μικρός Βενιζέλος καθώς και σ’ όλη την παιδική του ηλικία, χαρακτηρίζεται από τους συνηλικιώτες και από τους βιογράφους του, σαν “αστρόλογος”, λέξη που στο γλωσσικό ιδίωμα της Κρήτης σημαίνει ατίθασο παιδί, διαβολάκι… Ο μικρός σεϊτάνης υποχρέωνε τα ξυπόλυτα στρατιωτάκια του να σκαρφαλώνουνε στα ψηλά πλατάνια του χωριού! Αυτός ανέβαινε πρώτος. «Ολοι επάνω… ψηλά…. ψηλά… στους τελευταίους κλώνους!». Εμείς δε μας ακούει να βγούμε απάνω, δικαιολογούνταν τα μικρά. «Θα βγείτε απάνω όλοι σας», επέμενε ο αρχηγός. «Θα πέσουμε”, μουρμούριζαν αυτά. «Να πέσετε» έλεγεν εκείνος. Κάποτε οι χωριανοί αναγκάστηκαν να πετροβολήσουν τον ριψοκίνδυνο στρατηγό για να κατεβάσουν την ομάδα των παιδιών από το πλατάνι. Και ήταν έξω φρενών με το γιο του Κυριάκου Βενιζέλου που ξεσήκωνε τα παιδιά. Μερικοί μουρμούριζαν «Ανάθεμά το. Δεν το ’πνιγε η μαμή στις φασκιές». (πηγή: Σταμάτης Α. Αποστολάκης, Λαογραφικά Μελετήματα για τον Ελευθέριο Βενιζέλο).

«Φόρεμα,/ στη γύμνια της ψυχής μας,/ το φως ενός λυκόφωτος μενεξεδί!/ Στα χνάρια των βελούδινων βημάτων του,/ των φίλων οι σκιές παίζουν παιχνίδια,/ με τους επίλοιπους/ που κάποτε προδώσαμε μαζί…/ Τούτος ο νιός αιώνας/ πετρώνει τις στιγμές του,/ με τις οδύνες των πολλών μας τύψεων…/ Αιών Σηματοφόρος,/ μεγαλοσύνης μα και άθλιας αλήθειας./ Αλλά εγώ επιθυμώ να βάλω/ τάξη στο μυαλό μου Να συστοιχίσω, λέω/ τις σταγόνες του αίματός μου/ Να συγκεντρώσω τ’ άστρα τ’ ουρανού/ και του θανάτου ο φόβος να σκορπίσει/ Τα τελευταία φύλλα,/ να συλλέξω των καιρών/ να στήσω πύργο αλαργινό/ με τις χαρούμενες στιγμές μου/ κι από ψηλά να αγναντέψω/ της “Αλλης Χώρας” μου τις όχθες/ των παιδικών μου χρόνων τις εικόνες». Το δεύτερο μέρος του ποιήματος “Τετραλογία του Millenium” του Στ.Γ. Κλώρη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα 928.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-161/#ixzz3BgJqRUfq
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Η τραγική είδηση για τον θάνατο ενός ζευγαριού Γάλλων στο μονοπάτι Ε4 στην περιοχή ανάμεσα σε Λουτρό και Ανώπολη πριν από λίγες ημέρες σύμφωνα με τον ιατροδικαστή οφείλεται σε θερμοπληξία λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν κατά το περασμένο Σαββατοκύριακο και στη νότια πλευρά της Κρήτης! Τραγική ειρωνία – σύμπτωση ότι πριν από 114 χρόνια, στα τέλη Αυγούστου και συγκεκριμένα στις 25 Αγούστου του 1900 ένας επισκέπτης της Κρήτης εξ Αλεξανδρείας έχασε τη ζωή του «εξ ηλιάσεως» όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα “Πατρίς” της 29ης Αυγούστου 1900.

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ
"Θάνατος εν περιπάτω εξ ηλιάσεως"

Το “θρίλερ” της αναζήτησης και της ανεύρεσης του πτώματος επιφανούς εμπόρου εξ Αλεξανδρείας όπως καταγράφηκε στην εφ. “Πατρίς” της 25ης Αυγούστου του 1900 Η τραγική είδηση για τον θάνατο ενός ζευγαριού Γάλλων στο μονοπάτι Ε4 στην περιοχή ανάμεσα σε Λουτρό και Ανώπολη πριν από λίγες ημέρες σύμφωνα με τον ιατροδικαστή οφείλεται σε θερμοπληξία λόγω των πολύ υψηλών θερμοκρασιών που επικρατούσαν κατά το περασμένο Σαββατοκύριακο και στη νότια πλευρά της Κρήτης! Τραγική ειρωνία – σύμπτωση ότι πριν από 114 χρόνια, στα τέλη Αυγούστου και συγκεκριμένα στις 25 Αγούστου του 1900 ένας επισκέπτης της Κρήτης εξ Αλεξανδρείας έχασε τη ζωή του «εξ ηλιάσεως» όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα “Πατρίς” της 29ης Αυγούστου 1900. Στο αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδος περιγράφεται όλο το χρονικό του τραγικού θανάτου αλλά και της ανεύρεσης του πτώματος του «εν Αλεξανδρεία αποκατεστημένου πλουσίου εμπόρου Τσιντηλάκη» ο οποίος διέμενε «εις Ακρωτήριον» και ήταν θείος «των μεγαλοκτηματιών κ. αδελφών Ησυχάκη». Στο δίστηλο ρεπορτάζ αναφέρεται ότι «την πρωίαν της παρελθ. Παρασκευής, 25ην τρέχοντος, ο ατυχής Τσιντηλάκης, παρά τας παρακλήσεις των οικείων του, ηθέλησε να μεταβή χάριν περιπάτου εκ Κορακιών εις Κουνουπιδιανά, παραλαβών οδηγόν εκ Κορακιών. Οτε έφθασαν εις το Μοναστήριον των Καλογραιών, ο Τσιντηλάκης απέπεμψε τον οδηγόν, και μόνος του πλέον εισήλθε εις την οδόν την άγουσαν εις Κουνουπιδιανά. Εκτοτε απωλέσθη». Οι συγγενείς του άρχισαν να τον αναζητούν αλλά… «μάτην ηρεύνων όλην την νύκτα της Παρασκευής και την ημέρα του Σαββάτου». Ετσι αποφάσισαν τη νύκτα του Σαβάτου να ειδοποιήσουν τη Χωροφυλακή η οποία όμως παρόλο που ξεκίνησε άμεσα τις έρευνες δεν κατάφερε να τον βρει. Τελικά το μεσημέρι της Κυριακής στις 2μ.μ., «ο Τσιντηλάκης ευρέθη νεκρός ολίγον κάτωθεν της Μονής των Καλογραιών», Το τραγικό της υπόθεσης ήταν ότι σύμφωνα με την αυτοψία που έγινε στο πτώμα, το συμπέρασμα ήταν πως ο άτυχος άνδρας «ηγωνία και εταλαιπωρείτο μέχρι της πρωίας της Κυριακής οπότε επήλθε το μοιραίον τέλος».
Χανιώτικα νέα (28.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/thanatos-en-peripato-ex-iliaseos/#ixzz3BgGMIOcy
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Επιστολές Εμμ. Κριαρά προς τον Μ. Γρηγοράκη

[...]Το άρθρο μου, που δε θυμόμουνα καθόλου το χαρακτήρα του, είναι αληθινά γραμμένο από παιδί 18 χρονών –μόνο που από τότε χρονολογείται ο θαυμασμός μου στο έργο του Ψυχάρη».

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Επιστολές Εμμ. Κριαρά προς τον Μ. Γρηγοράκη

Και η ιστορία της ενδιαφέρουσας αρχής της αλληλογραφίας τους

Και η ιστορία της ενδιαφέρουσας αρχής της αλληλογραφίας τους… Το παρόν είναι το τρίτο και τελευταίο κείμενο αφιερωμένο στη μνήμη του πανεπιστημιακού Εμμανουήλ Κριαρά ο οποίος κηδεύεται σήμερα το απόγευμα στις Στέρνες Ακρωτηρίου. Η αλληλογραφία μεταξύ του αείμνηστου συνεργάτη των “Χ.Ν.” Μ. Γρηγοράκη και του Εμμ. Κριαρά ξεκίνησε στις αρχές του 1982 με αφορμή την αποστολή ενός φωτοαντίγραφου – παλιού κειμένου του Κριαρά που ο Μιχ. Γρηγοράκης είχε ανασύρει από «αρχείο που φυλάσσεται στη Δημοτική Βιβλιοθήκη» Χανίων. Ο Κριαράς τότε έστειλε μια επιστολή προς τον… διευθυντή της Δημ. Βιβλιοθήκης Χανίων αναφέροντας ότι του είχε αποσταλεί από συνεργάτη της Βιβλιοθήκης το συγκεκριμένο φωτοαντίγραφο αλλά επειδή ήταν δυσανάγνωστο παρακαλούσε να του ξανασταλεί. Ο… λόγος όμως που είχε απευθυνθεί στον διευθυντή της Δημ. Βιβλιοθήκης ήταν ότι στον φάκελο που είχε λάβει, δεν ήταν ευανάγνωστο το όνομα του αποστολέα (σ.σ. Μ. Γρηγοράκης) αλλά μόνο του παραλήπτη (σ.σ. Εμμ. Κριαράς) Ετσι, παρακαλούσε τον διευθυντή να δώσει στον «συνεργάτη της βιβλιοθήκης» ένα εσώκλειστο φάκελο στον οποίο υπήρχε το πρώτο σημείωμά του προς τον Γρηγοράκη. Σε αυτό ο Κριαράς εξηγεί όλη αυτή τη διαδικασία που ακολούθησε για να τον βρει και του ζητά «με έξοδά μου να μου στέλνατε ό,τι άλλο υπάρχει στη Βιβλιοθήκη σχετικό μ’ εμένα[...]». Μέσα από τις επιστολές του Εμμ. Κριαρά αντλούμε μεταξύ άλλων και πληροφορίες για την ιδιωτική ζωή του όπως π.χ. την επίσκεψη (Μάης 1984) αυτού και της συζύγου του στην πόλη μας και τη συγκίνησή του για την επιστροφή του στην «πολιτεία όπου έζησα σημαντικά χρόνια της παιδικής και νεανικής μου ζωής».

Συγκεκριμένα, στη με ημερομηνία 9 Ιουνίου 1984 επιστολή διαβάζουμε: «Αγαπητέ κύριε Γρηγοράκη, γυρίσαμε στη Θεσσαλονίκη ύστερα από ολιγοήμερη παραμονή στην Αθήνα. Θέλομε η γυναίκα μου και εγώ θερμά να σας ευχαριστήσουμε για τις τόσες φροντίδες κατά την παραμονή μας στα Χανιά. Περάσαμε με τη δική σας συντροφιά και με τη συντροφιά των άλλων καλών φίλων εξαιρετικά ευχάριστες μέρες[...] Χάρηκα μάλιστα ιδιαίτερα που βρήκα μια πολιτεία προοδευμένη σε όλους τους τομείς που ελάχιστα στο σύνολό της θυμίζει εκείνη που εγώ άφησα[...]». Αξιος αναφοράς και ο επίλογος της συγκεκριμένης επιστολής: «Γράφω σήμερα και στους άλλους φίλους που γνώρισα στα Χανιά με την ευκαιρία του ταξειδιού μας», σημειώνει ο Εμμ. Κριαράς. Ανάμεσα στις χειρόγραφες ξεχωρίζει και μία δακτυλογραφημένη επιστολή με ημερομηνία 10.9.1983 στην οποία ο Κριαράς σημειώνει «[...]Ελαβα πριν από αρκετό καιρό[...] και το φωτοαντίγραφο άρθρου μου για τον Ψυχάρη του 1925 και θέλω θερμά να σας ευχαριστήσω[...]. Το άρθρο μου, που δε θυμόμουνα καθόλου το χαρακτήρα του, είναι αληθινά γραμμένο από παιδί 18 χρονών –μόνο που από τότε χρονολογείται ο θαυμασμός μου στο έργο του Ψυχάρη».

Χανιώτικα νέα (27.08.2014)

. ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Οι άνθρωποι στην εποχή μας ακόμη ταξιδεύουν με αεροπλάνα και βαπόρια, τρένα κ.λπ. και στην περίπτωση του αεροπλάνου πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να βρουν μια καλή τιμή για το ταξίδι τους! Σ’ αυτό οι εταιρείες χαμηλού κόστους προτιμούνται από πολλούς και αποδεδειγμένα το έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια κι εμείς εδώ κι έχουμε θετική εμπειρία! Καλό λοιπόν είναι να μιλάμε συγκεκριμένα και σοβαρά διότι πολλές φορές δεν μας φταίνε οι άλλοι αλλά μόνοι μας πάμε και βγάζουμε τα μάτια μας!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ...

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ.Κακατσάκης

Εν αναμονή επίσημης απάντησης στις προτάσεις της Ryanair

Ενδιαφέρουσες πολύ οι δηλώσεις του εμπορικού διευθυντή της Ryanair Ντέιβιντ Ο’ Μπράιαν στο χθεσινό φύλλο των “Χ.Ν.” για τις δυνατότητες επιμήκυνσης της τουριστικής περιόδου στην Ελλάδα και το πώς θα μπορούσε η χώρα να ωφεληθεί συγκεκριμένα από την αεροπορική εταιρεία χαμηλού κόστους για να πραγματοποιηθεί το ζητούμενο πολλών βεβαίως, ανάμεσα σε αυτούς και της ίδιας της κυβέρνησης η οποία κατά καιρούς έχει τοποθετήσει στις προτεραιότητές της την προσέλκυση περισσότερων τουριστών στη χώρα! Ο κ. Ο’ Μπράιαν λοιπόν και η εταιρεία του -όπως διαβάσαμε- έχουν καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις στην ελληνική κυβέρνηση η οποία δεν έχει απαντήσει ακόμη. Ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον τις μελετάει(;) ή… τα αρμόδια γραφεία της συσκέπτονται για να δώσουν μια απάντησή! Κι αν βέβαια συμβαίνει το παραπάνω σενάριο, αν δηλαδή εμείς ως κράτος σκεπτόμαστε την πρόταση αυτή, έχει καλώς. Σε αυτή την περίπτωση, ας ελπίσουμε τουλάχιστον να δώσουμε την απάντηση και να μην κολλήσουμε με την αναβλητικότητα ή στις δυσκολίες της… γραφειοκρατικής πραγματικότητας που δικαρίνουν το Δημόσιο!

Από την άλλη, εντύπωση προκαλεί ένα συγκεκριμένο σχόλιο του εμπορικού διευθυντή της Ryanair ο οποίος σχετικά με τις πρόσφατες εξαγγελίες του Υπουργείου Τουρισμού για την προώθηση της χρήσης του διαδικτύου ως μέσο προβολής των ελληνικών τουριστικών επιχειρήσεων, σημείωσε ότι «η χώρα σας χρειάζεται περισσότερους πραγματικούς και όχι εικονικούς τουρίστες». Και δεν ξέρω αν ο κ. O’ Mπράιαν μας έχει γνωρίσει καλά, αλλά κάτι μου λέει ότι μάλλον μας έχει πάρει χαμπάρι και κάνοντας την παραπάνω επισήμανση περί εικονικών τουριστών, αυτό ήθελε να τονίσει και συμφωνώ απολύτως μαζί του! Διότι ναι μεν καλό είναι το ίντερνετ και σίγουρα αποτελεί ένα από τα πολλά χρήσιμα στα χέρια μας εργαλεία -ειδικά στην εποχή μας- για να προσελκύσουμε κόσμο αλλά πρέπει να γνωρίζουν εκεί στο Υπουργείο Τουρισμού ότι μέσω του διαδικτύου δεν έχει βρεθεί τρόπος ακόμη να ταξιδέψει ο άνθρωπος, ούτε βέβαια έχει βρεθεί τρόπος για να διακτινιστεί ο τουρίστας απ’ ευθείας από τον τόπο του στην άλλη άκρη της γης! Οι άνθρωποι στην εποχή μας ακόμη ταξιδεύουν με αεροπλάνα και βαπόρια, τρένα κ.λπ. και στην περίπτωση του αεροπλάνου πολλοί είναι αυτοί που θέλουν να βρουν μια καλή τιμή για το ταξίδι τους! Σ’ αυτό οι εταιρείες χαμηλού κόστους προτιμούνται από πολλούς και αποδεδειγμένα το έχουμε βιώσει τα τελευταία χρόνια κι εμείς εδώ κι έχουμε θετική εμπειρία! Καλό λοιπόν είναι να μιλάμε συγκεκριμένα και σοβαρά διότι πολλές φορές δεν μας φταίνε οι άλλοι αλλά μόνοι μας πάμε και βγάζουμε τα μάτια μας! Και για να ακριβολογούμε πρέπει να δούμε πολύ σοβαρά τη συγκεκριμένη πρόταση που έχει τεθεί στο τραπέζι δίχως υπεκφυγές και αν δεν υπάρχει κάτι καλύτερο τότε μπορούμε να την απορρίψουμε!

Χανιώτικα νέα (27.08.2014)

Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Αναφορά στη μάνα και στο δάσκαλο

Εμμανουήλ Κριαράς και Χανιά (2)

Γράφει λοιπόν ο Εμμ. Κριαράς στο κείμενό του “Αναμνήσεις απ’ το δημοτικό και απ’ το γυμνάσιο”, δημοσιευμένο στο περιοδικό “η λέξη”: «Τα πρώτα γράμματα μου τα δίδαξε η στοργική μητέρα μου» και αλλού «η μητέρα μου ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη μόρφωση των παιδιών της. Γι’ αυτό και μένα, μόλις μπήκα στο γυμνάσιο με παρότρυνε να παρακολουθήσω μαθήματα γαλλικής γλώσσας[...]».

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Αναφορά στη μάνα και στο δάσκαλο

Εμμανουήλ Κριαράς και Χανιά (2)

Πολλά γράφτηκαν τούτες τις μέρες μετά την είδηση του θανάτου του Εμμανουήλ Κριαρά, κύριου εισηγητή για την καθιέρωση το 1976 της δημοτικής ως επίσημης γλώσσας και το 1982 του μονοτονικού συστήματος!

Κείμενα, επιφυλλίδες, απόψεις κ.λπ. που αφορούσαν την αγωνία και τον αγώνα του ίδιου καθόλη τη διάρκεια της ζωής του να σταθεί πιστός στα όσα πρέσβευε και διακήρυσσε σχετικά με την ελληνική γλώσσα αλλά και σχετικά με το τεράστιο έργο που άφησε πίσω του – παρακαταθήκη για τους επερχόμενους!
Συνεχίζοντας σήμερα για δεύτερη ημέρα την αναφορά μας στον μεγάλο αυτό Ελληνα, παραθέτουμε διηγήσεις του ίδιου α) για τη μητέρα του η οποία είχε αναλάβει την ανατροφή των δύο παιδιών της -μετά την εξ ανάγκης απόφαση του πατέρα να εγκαταλείψει την πόλη μας και να ψάξει για δουλειά στο λιμάνι του Πειραιά- και β) για την καθοριστικής σημασίας σχέση μαθητού-δασκάλου που είχε με τον καθηγητή του στο Γυμνάσιο Ιωάννη Μοσχόπουλο.
Γράφει λοιπόν ο Εμμ. Κριαράς στο κείμενό του “Αναμνήσεις απ’ το δημοτικό και απ’ το γυμνάσιο”, δημοσιευμένο στο περιοδικό “η λέξη”: «Τα πρώτα γράμματα μου τα δίδαξε η στοργική μητέρα μου» και αλλού «η μητέρα μου ενδιαφερόταν ιδιαίτερα για τη μόρφωση των παιδιών της. Γι’ αυτό και μένα, μόλις μπήκα στο γυμνάσιο με παρότρυνε να παρακολουθήσω μαθήματα γαλλικής γλώσσας[...]».
Σε άλλο σημείο της διήγησής του αναφέρει: «Η μητέρα μου είχε φροντίσει ώστε και ο αδελφός μου ο Παύλος, όταν ακόμη βρισκόταν στο Δημοτικό σχολείο, να παρακολουθήσει μαθήματα γαλλικής σε μια σχολή καθολικών καλογραιών, που λειτουργούσε τότε στα Χανιά».
Ως φυσικό, η μητέρα του ήταν πάντοτε δίπλα σε κάθε απόφαση που αφορούσε τις κινήσεις των παιδιών της! Ετσι ακόμη κι όταν ο Εμμ. Κριαράς τέλειωσε το δημοτικό και θέλησε να εργαστεί για να ενισχύσει «έστω σε ελάχιστη μοίρα, τα οικονομικά της οικογένειάς μου», πάλι αυτό έγινε με τη σύμφωνη γνώμη της μητέρας του.
«Μπαίνοντας στο Γυμνάσιο, ύστερα από συνεννόηση με τη μητέρα μου, άρχισα να εργάζομαι σε συμβολαιογραφείο», σημειώνει.
Για τον καθηγητή του Ιωάννη Μοσχόπουλο ο οποίος μαζί με τον Εμμανουήλ Γενεράλι έπαιξαν βαρύνοντα ρόλο και επηρέασαν τη διαμόρφωσή του, αναφέρει: «είναι βέβαιο ότι ο δημοτικισμός μερικών από μας τους μαθητές του οφείλεται σε μεγάλη μοίρα στη διδασκαλία του. Αυτή τη στιγμή αναπολώ τη μορφή του – σοβαρή μορφή δασκάλου». Και αλλού σημειώνει «παρακινημένος απ’ αυτόν διάβαζα λογοτεχνία και ποικίλλα κοινωνικά και πολιτικά βιβλία, που έπαιξαν το ρόλο τους στην πρώτη πνευματική μου διαμόρφωση».
Η συνύπαρξη αυτών των δύο -της μητέρας του και του δασκάλου του- και η διακριτική αλλά ισχυρή παρουσία τους στη ζωή και στις αναζητήσεις του παιδιού – γιου, μαθητή, εφήβου λειτούργησαν συνδυαστικά
-τουλάχιστον όπως κρίνουμε από τις συγκεκριμένες αναφορές- και προς όφελος του παιδιού, το οποίο τελικά διαμόρφωσε ένα δυνατό χαρακτήρα, μια υγιή προσωπικότητα για να κυνηγήσει το όνειρό του…

Χανιώτικα νέα (26.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/emmanouil-kriaras-ke-chania-2/#ixzz3BVDJar4w
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ του Αγίου Φανούριου, που βρίσκεται στο 27ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Χανίων – Ηρακλείου, οδηγούν από χθες προπαραμονή της Χάρης του οι δρόμοι του Νομού μας και όχι μόνο. Εκατοντάδες, για να μην πω χιλιάδες, οι προσκυνητές που έρχονται, πολλοί απ’ αυτούς ακόμα και με τα πόδια, για να χαιρετήσουν τον Αγιο, που όπως λέει τ’ όνομά του, όλα τα φανερώνει.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ του Αγίου Φανούριου, που βρίσκεται στο 27ο χιλιόμετρο της Εθνικής Οδού Χανίων – Ηρακλείου, οδηγούν από χθες προπαραμονή της Χάρης του οι δρόμοι του Νομού μας και όχι μόνο. Εκατοντάδες, για να μην πω χιλιάδες, οι προσκυνητές που έρχονται, πολλοί απ’ αυτούς ακόμα και με τα πόδια, για να χαιρετήσουν τον Αγιο, που όπως λέει τ’ όνομά του, όλα τα φανερώνει.

ΚΑΙ ΣΤΟ εν λόγω πανηγύρι του Αγίου Φανουρίου, που ειρήσθω εν παρόδω, ανήκει στην Ενορία Κάινας, ο νους μου, αρχίζοντας να γράφω τη στήλη. Και στο φευγιό του Εμμανουήλ Κριαρά, που έφυγε στα 108 του χρόνια για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, προπάντων. Αθάνατος! Εφυγε αυτός, το έργου του (εκτός των άλλων και το 20.000 σελίδων μνημειώδες “Λεξικό της Βυζαντινής Γραμματείας”), όπως λέει ο ποιητής “για την πατρίδα μένει”.

«ΜΗΓΑΡΙΣ έχω τίποτ’ άλλο στον νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα». Κι αν ταιριάζει αυτή η φράση απ’ τον “Διάλογο” του Διονυσίου Σολωμού για τον Εμμανουήλ Κριαρά. Οπως και ο στίχος του Οδυσσέα Ελύτη απ’ το “Αξιον Εστί”, «μονάχη έγνοια η γλώσσα μου», άλλωστε.

ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ, στα Χανιά, στις Στέρνες Ακρωτηρίου συγκεκριμένα, αύριο, Τετάρτη, η ταφή του Εμμανουήλ Κριαρά, που ποτέ δεν έχανε την ευκαιρία να δηλώνει περήφανος για την κρητική (σφακιανή) του καταγωγή. Δική του επιθυμία να επιστρέψει για πάντα στη γη των προγόνων του. «Είναι γλυκύς ο θάνατος/ μόνον όταν κοιμώμεθα/ εις την πατρίδα», όπως λέει και ο Ανδρέας Κάλβος.

«ΑΝ ΗΤΑΝ λογικός ο ήλιος του καλοκαιριού/ θα ήτανε τετράγωνος./ Μα αυτός είν’ ένα ολοστρόγγυλο/ κύμβαλον αλαλάζον!/ Κάθε μέρα, πριν μας κατακάψει/ μας παίρνει τ’ άστρα./ Ευτυχώς που μας αφήνει τα όνειρα». Από το “Ψηφιδωτό” (Τρίτη ποιητή σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΜΠΟΡΕΙ να έχασε στον πρώτο του φετινό αγώνα για το πρωτάθλημα της Α’ Εθνικής ο Α.Ο. Πλατανιάς προχθές με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, άφησε, όμως, με την εμφάνισή του πολλές υποσχέσεις. Για να δούμε τι θα γίνει την Κυριακή, στον αγώνα με τον ΠΑΟΚ! Εν… τω γηπέδω και ούτω βοήσομεν!

ΠΑΠΑ-ΧΡΗΣΤΟ Παπουτσάκη, εφημέριο Ενορίας Κάινας Αποκορώνου: Και διά της στήλης “Χρόνια Πολλά” για τον Άγιό μας! Η χάρη του να σε βοηθά στο έργο σου και η χάρη σου να τον βοηθά στο έργο του! Δεν θα σε αναζητήσω ούτε σήμερα, ούτε αύριο, ούτε μεθαύριο, μην έχεις την έγνοια μου, έχεις τόσα στην κεφαλή σου. Γι’ αργότερα θεού θέλοντος, η καθιερωμένη εδώ και χρόνια κουβέντα μας….

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ θέλει τη μάνα του Aγίου Φανουρίου αμαρτωλή ή και προσηλωμένη στην ειδωλολατρία. Τόσο που ακόμα κι όταν ο ίδιος ο Αγιος παρακάλεσε τον Θεό να τη βγάλει από την κόλαση εκείνη δεν κατάφερε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Σύμφωνα με την παράδοση, λοιπόν, η μάνα του Αγίου δεν ήκαμε καλό ποτέ τζη. Μόνο ένα κρομμυδόφυλλο ήδωσε μια βολά σ’ ένα διακονιάρη. Σαν απόθανε ήβραζε σ’ ένα καζάνι με πίσσα και ο Αγιος αρώτησε: Γιάντα η μάνα μου είναι εκειά μέσα; Ο Μιχαήλ Αρχάγγελος τ’ απηλοήθηκε: «Γιατί δεν ήκαμε ποτέ καλό. Να ρίξομε το κρομμυδόφυλλο που ήδωσε και ανέ τηνε σηκώσει να βγει απάνω, θα σωθεί». Ερίξανε το κρομμυδόφυλλο και η μάνα ντου βγήκε στα χείλια του καζανιού μαζί με τρεις άλλες γυναίκες που πιαστήκανε κι αυτές από το κρομμύδι. Μα η μάνα ντου, τωσε δίνει μια σπρωξιά και πέφτουνε πάλι μέσα. Τότεσας λέει ο Αρχάγγελος: «Θωρείς πως κι επαέ είναι ακόμη κακή;». Τότεσάς ο Αγιος Φανούριος ζήτησε μια χάρη. Να μην πηγαίνουν πράμα γι’ αυτόν μόνο για τη μάνα ντου για να λένε να τση συγχωρέσει ο Θεός. (Από το βιβλίο “Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη” του Νίκου Ψυλλάκη).

«Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη…/ Εκεί ρόδια, κυδώνια/ θεοί μελαχρινοί, θείοι κ” εξάδελφοι/ το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια./ Και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας/ λυγαριά και σχίνο/ σπάρτο και πιπερόριζα/ με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων/ ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα – πρώτα Δόξα Σοι…».
Από το “Αξιον εστί” του Οδυσσέα Ελύτη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (26.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-160/#ixzz3BVBfsT9A
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Δευτέρα 25 Αυγούστου 2014

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Στον 21ο αιώνα, σε μια εποχή με γρήγορους ρυθμούς, φουτουριστικούς αλλά και fast food, η είδηση ενός θανάτου ενός πανεπιστημιακού δασκάλου, φιλοσόφου και… πολλών πολλών άλλων, σίγουρα θα περνούσε στα ψιλά των εφημερίδων! Δεν ισχύει όμως αυτό για τον Εμμανουήλ Κριαρά ο οποίος έφυγε την Παρασκευή αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαιότατο και μεγάλο σημασίας έργο σχετικά με τη γλώσσα μας και όχι μόνο.

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΓΩΓΗ

Ο Εμμανουήλ Κριαράς μιλά για τα Χανιά

Πέθανε σε ηλικία 108 χρόνων ο σφακιανής καταγωγής Εμμανουήλ Κριαράς, «ο τελευταίος μεγάλος δημοτικιστής» όπως σημείωνε ο Μιχάλης Γρηγοράκης στις 15 Ιουλίου 2001 μέσα από τη στήλη του “Σταυραετοί…”! Στον 21ο αιώνα, σε μια εποχή με γρήγορους ρυθμούς, φουτουριστικούς αλλά και fast food, η είδηση ενός θανάτου ενός πανεπιστημιακού δασκάλου, φιλοσόφου και… πολλών πολλών άλλων, σίγουρα θα περνούσε στα ψιλά των εφημερίδων! Δεν ισχύει όμως αυτό για τον Εμμανουήλ Κριαρά ο οποίος έφυγε την Παρασκευή αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαιότατο και μεγάλο σημασίας έργο σχετικά με τη γλώσσα μας και όχι μόνο. Μεγάλο ενδιαφέρον προξένησε η εξάλλου η είδηση ότι τελευταία επιθυμία του ήταν να ταφεί στα Χανιά και ειδικότερα στο Ακρωτήρι. Ο Εμμ. Κριαράς πολύ συχνά και μέσα από τις συνεντεύξεις του τόνιζε την κρητική καταγωγή του αλλά και την ιδιαίτερη σχέση του με τα Χανιά όπου έζησε για δέκα χρόνια μια μεγάλη περίοδο (1914-1924) των μαθητικών του χρόνων στη συνοικία του Τοπανά! Σχετικά με τη ζωή και το έργο του Εμμ. Κριαρά πάμπολλα είναι τα στοιχεία που υπάρχουν στο Αρχείο μας, ωστόσο για σήμερα θα κάνουμε μια μικρή αναφορά στα όσα ο ίδιος έχει πει ή γράψει για τη σχέση του με την πόλη μας και τη ζωή του σε αυτήν. Αξίζει παρενθετικά να αναφέρουμε πως ο Σύνδεσμος Φιλολόγων Νομού Χανίων τον είχε τιμήσει κατά καιρούς σε εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στον Φιλολογικό Σύλλογο “Χρυσόστομος” με διάφορες αφορμές.

Οσον αφορά τη σχέση του με την πόλη μας, ο ίδιος μιλώντας στην Κεράννα Καριοφίλη στην εφ. “Κήρυξ” σε συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στις 31 Μαΐου 1992 σημειώνει ότι «νοιώθω 100% Κρητικός και ποτέ δεν χάνω την ευκαιρία να επισκευθώ τα Χανιά και την Κρήτη. Παντού όπου με προσκαλούν σε Κρητολογικά Συνέδρια, σε άλλες εκδηλώσεις πάντοτε παρευρίσκομαι». Κάνοντας εξάλλου αναφορά στα γυμνασιακά του χρόνια στο Γυμνάσιο Χανίων, αναφέρει ότι «συνεργαζόμουνα και εγώ με την εφημερίδα σας τον Κήρυκα. Τότε διευθυντής ήταν ο πατέρας του πρωθυπουργού ο Κυριάκος Μητσοτάκης που δημοσίευε τα γραφτά μου με το ψευδώνυμο “Αρισταγόρας ο Μιλήσιος”». Ακόμη σε κείμενό του με τίτλο “Αναμνήσεις απ’ το Δημοτικό και απ’ το Γυμνάσιο” που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “η λέξη” αναφέρεται με λεπτομέρειες στην εποχή αλλά και σε συμμαθητές του όπως ο Ν. Τωμαδάκης, Στ. Καψωμένος και Π. Πολυχρονίδης καθώς και στους δασκάλους του όπως ο Π. Βαβουλές. Γράφει τόσο για τα μαθήματα γαλλικής γλώσσας που παρακολουθούσε «από τους γάλλους freres maristes, που διατηρούσαν τότε στα Χανιά ίδρυμα διδασκαλίας της γαλλικής γλώσσας», όσο και για την παράλληλη με τα μαθήματά του εργασία σε συμβολαιογραφείο της πόλης μας η οποία διήρκησε «όλα τα χρόνια της μέσης παιδείας». Στο μακροσκελές του κείμενο υπάρχουν αναφορές σχετικές με την εκπαίδευσή του και τη σχέση που ανέπτυξε ο ίδιος με τη μάθηση αλλά και τη γνώση κάτι που επηρέασε τη μετέπειτα ζωή του. Τέλος ενδιαφέρον παρουσιάζει η ιδιαίτερη μνεία στην πρώτη του επαφή με τον δημοτικισμό «ο δημοτικισμός μου αρχίζει με τη μαθητεία μου στην πέμπτη Γυμνασίου με δάσκαλο στο βασικό μάθημα των Αρχαίων ελληνικών το Μοσχόπουλο και παράλληλα με μερικά ακόμη διαβάσματα της εποχής: Παπαδιαμάντης, Καρκαβίτσας Παλαμάς. Αργότερα έρχισα να διαβάζω Ψυχάρη, Πάλλη και άλλους αγωνιστικούς δημοτικιστές», σημειώνει μεταξύ άλλων.

Χανιώτικα νέα (25.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/o-emmanouil-kriaras-mila-gia-ta-chania/#ixzz3BOlaBnL6
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Πατρίδα ολωνών μας τα παιδικά μας χρόνια. Για τον Γιάννη που πήγε στην Αμερική και δεν χάθηκε τελικά στο όποιο Μανχάταν το Νίππος των παιδικών του χρόνων. Το αναστάσιμο διπλοκάμπανο της Παναγίας… Μια ξεμοναχιασμένη ποταμίδα στο Ραφιόλι… Μια αυλή που μύριζε βασιλικό και ασβέστη… Ο καημός – λυγμός των γονέων του…

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Η επιστροφή του Γιάννη στο Νίππος

Ηταν μια φορά στη δεκαετία του 1950 και στο πρώτο μισό της δεκαετίας του 1960 στο Νίππος ένα αστρόλογο παιδί… Ετσι σκέφτηκα ότι θα ξεκινούσα τον αποχαιρετισμό μου, που τελικά δεν έγινε στην κηδεία του, όταν έμαθα πριν από 3 μήνες, ότι ο Γιάννης, του Γεωργίου και της Αννας, το γένος Βαρανάκη, Κοτσιφάκης, έφυγε όντας στην Αμερική, εδώ και 50 χρόνια, για το άλλο ημισφαίριο της ζωής και ότι είχε ζητήσει να ταφεί στη γενέθλια γη. Για μια στιγμή, μόνο, ωστόσο. Ηταν μια φορά στο Νίππος ένα φιλότιμο παιδί… Ετσι θα άρχιζα, σκέφτηκα αμέσως μετά με το που τον έφερα στο κεκλιμένο επίπεδο της μνήμης, αναθιβάλοντας τα έργα και τις ημέρες των παιδικών του χρόνων. Ενα υπερβολικά φιλότιμο παιδί που η ζωή του δε μοιάζει με μυθιστόρημα, ήταν μυθιστόρημα. Ενα μυθιστόρημα που το πρώτο βασικό του κεφάλαιο αρχίζει όταν ήταν 13 χρονών κι έφυγε, ίσως απ’ το υπερβολικό του φιλότιμο, για πάντα απ’ το Νίππος, πηγαίνοντας αρχικά στα Χανιά, όπου θήτευσε και στον περίφημο “Γύρο του Θανάτου” κι ύστερα από 2 χρόνια στην Αμερική. «Χάνεται ο άνθρωπος στο Μανχάταν!»… Στον πρώτο στίχο του ποιήματος “Kostas – Kastoria – Astoria” του Γιάννη Κουβαρά ο νους μου, μιλώντας για τον δικό μας Γιάννη με τον αδελφό του τον Στέλιο την παραμονή της κηδείας του, έξω απ’ το πατρικό τους σπίτι. Χάθηκε όμως ο Γιάννης του Κοτσιφογιώργη στο όποιο Μανχάταν της Αμερικής; Με πολλά ερωτηματικά και με πάμπολλα κενά τα ενδιάμεσα κεφάλαια. Μέσα σ’ αυτά το ταξίδι των γονέων του εκεί…

Η εξαφάνισή του για 20 χρόνια… Η πίστη της μάνας του μέχρι το τέλος ότι ο Γιάννης της ζει… Ενα τηλεφώνημα που ήρθε λίγο πριν αυτή φύγει για πάντα στο επουράνιο Νίππος… Οι γεννήσεις των παιδιών του, που τα ονόματά τους μπήκαν κάτω απ’ το όνομα της γυναίκας του της Τζένης και πριν απ’ αυτά των αδελφών του στο αγγελτήριο της κηδείας του. Του Γιώργου… Το όνομα του πατέρα του. Της Αννας – Μαρίας… Το όνομα, κατά το ήμισυ, της μάνας του. Του Μιχάλη… Το όνομα του μεγάλου του αδελφού… Της Καλλιόπης… Το όνομα της αδελφής του. Η νοσταλγία της επιστροφής, που φαίνεται ότι τελευταία τον είχε κατακυριεύσει. Τι κεφάλαιο κι αυτό! Να ’ναι, λέει, την ημέρα της Παναγίας στο χωριό. Με τη γεύση ενός άγγουρου κοκκινάπιδου ακόμα στον ουρανίσκο. Με τις εικόνες των παιδικών αναμνήσεων πάντα στα μάτια του. Για να πάει πρωί – πρωί στην εκκλησία της, που είναι δίπλα στο σπίτι τους και ν’ ανάψει ένα κερί στη Χάρη της κι ένα στη μνήμη των γονέων του. Για να κουβεντιάζει ώρες ατέλειωτες με τ’ αδέλφια του… Το ψυχανεμιζόταν ότι δεν θα το αξιωνόταν. «Ζωντανός ή πεθαμένος θέλω να γυρίσω στο Νίππος», η τελευταία του επιθυμία.

Η κραυγή της αγάπης του! «Ας μη μου δώση η μοίρα μου/ εις ξένην γη τον τάφον/ είναι γλυκύς ο θάνατος/ μόνον όταν κοιμώμεθα/ εις την πατρίδα». Υποθέτω και δεν πρέπει να πέφτω έξω ότι ο Γιάννης του Κοτσιφογιώργη δεν είχε ακουστά ποτέ τον ποιητή Ανδρέα Κάλβο, ούτε είχε ποτέ διαβάσει τους στίχους του που μόλις ανέφερα. Αυτό δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι αυτοί οι στίχοι απ’ το ποίημα του Ζακυνθινού ποιητή “Ο φιλόπατρις” δεν ήταν η καθημερινή του προσευχή. «Είναι γλυκύς ο θάνατος/ μόνον όταν κοιμώμεθα/ εις την πατρίδα». Πατρίδα ολωνών μας τα παιδικά μας χρόνια. Για τον Γιάννη που πήγε στην Αμερική και δεν χάθηκε τελικά στο όποιο Μανχάταν το Νίππος των παιδικών του χρόνων. Το αναστάσιμο διπλοκάμπανο της Παναγίας… Μια ξεμοναχιασμένη ποταμίδα στο Ραφιόλι… Μια αυλή που μύριζε βασιλικό και ασβέστη… Ο καημός – λυγμός των γονέων του… Η έγνοια των αδελφιών του, που έκαμαν τα αδύνατα δυνατά ξεπερνώντας αμέτρητες δυσκολίες και έναν λαβύρινθο γραφειοκρατιών για να φέρουν τη σορό του πενήντα μέρες μετά το φτερούγισμα της ψυχής του στα ουράνια στο Νίππος. «Είναι γλυκύς ο θάνατος, όταν κοιμώμεθα εις την πατρίδα». Και τίτλος του τελευταίου κεφαλαίου απ’ το μυθιστόρημα της ζωής του Γιάννη Γεωργίου Κοτσιφάκη ο στίχος του ποιητή. Και τίτλος μαθήματος ζωής, ωστόσο…

Χανιώτικα νέα (25.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/epistrofi-tou-gianni-sto-nippos/#ixzz3BOjiQDiE
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Η ιστορία μιας ψηφίδας, έτσι όπως δημιουργώντας την, την έζησαν στο πλαίσιο ενός εκπαιδευτικού προγράμματος, με τους μαθητές τους οι νηπιαγωγοί του 27ου Νηπιαγωγείου Χανίων Ειρήνη Περουλάκη και Γιάννα Μιχαλογιάννη φιλοξενείται, διανθισμένη με σχετικές φωτογραφίες (δεν χώρεσαν όλες), στον σημερινό Παιδότοπο. Δεν θα πω τίποτε γι’ αυτήν εδώ, τα λένε τόσο όμορφα οι δασκάλες των παιδιών άλλωστε! Εκ των ων ουκ άνευ, όμως, ότι αισθάνομαι την ανάγκη να τις συγχαρώ από καρδιάς,αφού πρώτα ευχαριστήσω τη Γιάννα για το υλικό που μου έστειλε. Πράγματι μπορούμε να διδάξουμε στα παιδιά το ο,τιδήποτε, αν βρούμε τον έντιμο τρόπο. Η Ειρήνη και η Γιάννα, που χάριν των παιδιών νιώθουν ότι υπάρχουν, τον βρίσκουν.

Δείτε περισσότερα ... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

Β.Θ.Κ.

Σημ.: Ο Παιδότοπος θα παραμείνει “κλειστός” το επόμενο Σάββατο. Ο… επιμελητής του θα είναι σε διακοπές.

Πρόκειται για ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που υλοποιήθηκε στο 27ο Νηπ/γείο Χανίων κατά το σχολικό έτος 2013-2014 με τις νηπιαγωγούς Ειρήνη Περουλάκη και Γιάννα Μιχαλογιάννη. Εντάσσεται στη θεματολογία πολιτιστικών προγραμμάτων, ενώ συνδέθηκε και με τα προγράμματα Περιβαλλοντικής και Αγωγής Υγείας που υλοποιούνταν ταυτόχρονα στο νηπιαγωγείο. Όλα άρχισαν όταν ένα “μαγικό μπαούλο” επισκέφθηκε την τάξη μας. Μέσα του έκρυβε έναν πάπυρο και μία μικρή μπλε ψηφίδα που χρειαζότανε τη βοήθειά μας.

Eτσι ένα ταξίδι στον χρόνο, την ιστορία της πόλης μας, τη μυθολογία και την τέχνη των ψηφιδωτών ξεκίνησε. Γνωρίσαμε τα είδη των ψηφιδωτών και των ψηφίδων, τη θεματολογία, την τεχνική τους και τους καλλιτέχνες. Κυρίως όμως αντιληφθήκαμε την τέχνη ως μέσο έκφρασης και καλλιτεχνικής δημιουργίας, αλλά και ως αντανάκλαση των αξιών ανά εποχή και των ιστορικών συνθηκών. Ταυτόχρονα συνδέσαμε τα ψηφιδωτά με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και αντιληφθήκαμε ότι η τέχνη είναι -ή θα έπρεπε να είναι- για όλους και ότι η τέχνη “ταξιδεύει”, απελευθερώνει και ενώνει τους ανθρώπους. Αν και τόσο διαφορετικοί, γίναμε φίλοι με την ψηφίδα παντοτινοί και μέσα από μηνύματα μάθαμε ότι ήθελε να βρει ξανά τις φίλες της, τις ψηφίδες και το “σπίτι” που ζούσαν μαζί. Ενα ψηφιδωτό δάπεδο που αφηγούνταν το μύθο του Διόνυσου και της Αριάδνης. Ο μύθος αυτός -όπως μάθαμε- απεικονίζεται στο ψηφιδωτό δάπεδο που φιλοξενείται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων και ανακαλύφθηκε σε σωστική ανασκαφή το 1977 στο κέντρο των Χανίων. Το επόμενο βήμα ήταν να επισκεφθούμε το Αρχαιολογικό Μουσείο Χανίων και να παραδώσουμε την ψηφίδα μας στους αρχαιολόγους, για να τη φροντίσουν και να βρει τις φίλες της. Τα παιδιά ζωγράφισαν με ψηφίδες και έφτιαξαν ένα βιβλίο, “Το Αρχαιολογικό Μουσείο των Ψηφίδων” προκειμένου να το κάνουν δώρο, καθώς και γλυκά για να τα προσφέρουν κατά την επίσκεψή τους. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο η αρχαιολόγος κα Γαβριλάκη Ειρήνη μας αφηγήθηκε την ιστορία του ψηφιδωτού και μαζί γίναμε ο Διόνυσος, η Αριάδνη, ο Θησέας και χορέψαμε το γέρανο χορό του Θησέα. Κάναμε μία ανασκαφή και δημιουργήσαμε το ψηφιδωτό του Διόνυσου και της Αριάδνης με ψηφίδες τα ίδια τα παιδιά που χόρεψαν και τον “χορό των ψηφίδων”. Ο αποχωρισμός με τη “Μπλετούλα ψηφιδούλα” δεν ήταν εύκολος.

Μέσα όμως από μηνύματα επικοινωνούσαμε όλη την υπόλοιπη χρονιά και καταλάβαμε ότι όταν αγαπάς κάποιον είναι πάντα κοντά σου, όσο μακριά και αν βρίσκεται. Τα παιδιά έγιναν συγγραφείς και “εκδώσανε” ένα βιβλίο με τίτλο: “Ο Διόνυσος και η Αριάδνη που αφηγείται το μύθο του Θησέα, της Αριάδνης και του Διόνυσου”. Ένα εικαστικό εργαστήρι ψηφιδωτών δημιουργήθηκε στην τάξη μας. Δημιουργήσαμε χάρτινες ψηφίδες και ένα ομαδικό ψηφιδωτό τον “Αρλεκινοψηφίδα”. Γίναμε ψηφοθέτες και φιλοτεχνήσαμε ψηφιδωτά βοτσαλωτά, με υαλοψηψηφίδες, με χαλίκια και άλλα είδη ψηφίδων φυσικών και από επαναχρησιμοποιούμενα υλικά. Το εικαστικό εργαστήρι μας επισκέφθηκε ο συντηρητής λίθων, Μιχαλογιάννης Ηλίας από την ΚΕ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων και μας μύησε στον σχεδιασμό και την κατασκευή ψηφιδωτών δημιουργώντας με τα παιδιά ένα ομαδοατομικό ψηφιδωτό με άμεση ψηφοθέτηση υαλοψηφίδων και κονιάματος. Οι μικρές θάλασσες των παιδιών ενώθηκαν και έγιναν μια θάλασσα πλατιά. Ο μύθος του Θησέα, του Διόνυσου και της Αριάδνης καθώς και η ιστορία της ψηφίδας μας αποτέλεσε την αποχαιρετιστήρια γιορτή μας, η οποία ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο και τον Ελλαδικό χώρο. Τα έργα των παιδιών εκτέθηκαν στο μαθητικό Φεστιβάλ καλλιτεχνικής δημιουργίας “Οικόκρητο” στον εκθεσιακό χώρο Σαμπιονάρα. Όταν είδαν τα έργα τους ένιωσαν «χαρά, ευτυχία, γέλιο, περήφανοι, μία αγαπημένη και δυνατή ομάδα, γλυκά και μια ζέστη στην καρδιά…».

Σας ευχαριστούμε πολύ

Oι νηπιαγωγοί Ειρήνη Περουλάκη Γιάννα Μιχαλογιάννη .

Χανιώτικα νέα (22.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/itan-kapote-mia-psifida/#ixzz3BIQUXvjJ
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

.AΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Ανακοινώσεις επί ανακοινώσεων από αν-αρμόδιους φορείς αλλά και από την επίσημη ελληνική Πολιτεία που αδιαφορεί πλήρως να παράσχει την παραμικρή βοήθεια τόσο για την παραμονή των Σύρων προσφύγων όσο και για τη σίτισή τους… Αυτό συμβαίνει εδώ στην πόλη μας. Το αποτέλεσμα: 54 άνθρωποι συνεχίζουν να παραμένουν εγκλωβισμένοι σε ξενοδοχείο στη Νέα Χώρα από τον περασμένο Απρίλιο!

Δείτε περισσότερα...AΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Η ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΠΛΗΓΩΝΕΤΑΙ

Οι Σύροι πρόσφυγες και η Ελληνική Πολιτεία

Δηλαδή, περίπου μισό έτος και ακόμη η επίσημη πολιτεία δεν έχει καταφέρει να δώσει λύση ή έστω μια σοβαρή απάντηση στον ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου ο οποίος έχει επωμιστεί όλο το βάρος της ανευθυνότητας ενός κράτους που θέλει να ονομάζεται ευρωπαϊκό, μια χώρας μέλους της μεγάλης οικογένειας της Ε.Ε..
Κι ο καθένας μπορεί να συμπεράνει ότι αφού οι αρμόδιοι δεν μπορούν να δώσουν λύση και όλοι “νίπτουν τας χείρας τους”, μοιραία τα βάρη και πάλι πέφτουν στον λαό· στη συγκεκριμένη περίπτωση στον ιδιώτη-ιδιοκτήτη ενός ξενοδοχείου ο οποίος σύμφωνα με τα τοπικά και όχι μόνο Μ.Μ.Ε. είναι εξίσου εγκλωβισμένος μη μπορώντας να λειτουργήσει την επιχείρησή του.
Ο πολίτης λοιπόν και πάλι καλείται να μπαλώσει τις τρύπες και την ασυνενοησία όλων εκείνων των ανευθυνο-υπεύθυνων… Αυτό καταλαβαίνουμε όλοι εμείς οι απ’ έξω! Ή μήπως δεν είναι έτσι;

Από την άλλη -κυρίως- υπάρχει το συνεχιζόμενο δράμα, η απίστευτη κατάσταση που βιώνουν οι Σύροι πρόσφυγες (ανάμεσα σε αυτούς μικρά παιδιά) οι οποίοι αναγκάστηκαν λόγω του πολέμου να δραπετεύσουν από τη χώρα τους! Από μια όμορφη χώρα, με μεγάλη ιστορία που οι δεσμοί της με μας κρατούν από την εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, συνεχίζονται στα χρόνια του Βυζαντίου αλλά κι ως τις μέρες μας! Πάμπολλα εξάλλου είναι τα μνημεία που μαρτυρούν αυτούς τους δεσμούς…
Στη Συρία είχαν εγκατασταθεί και πολλοί Τουρκοκρητικοί, φεύγοντας από την Κρήτη το 1897. Εκεί υπάρχει ακόμη το χωριό Χαμιντιέ του οποίου οι κάτοικοι μιλούν την κρητική διάλεκτο.

Πολλοί Ελληνες κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους στη Συρία έχουν επισκευθεί το συγκεκριμένο χωριό και ένιωσαν… εθνικά υπερήφανοι μιλώντας μαζί τους ή από την φιλοξενία των κατοίκων!
«Φτάνοντας στο χωριό [...] καταλήξαμε στο παντοπωλείο του Ζαφείρη[...]. Εκεί η μια έκπληξη διαδέχτηκε την άλλη. Ο Ζαφείρης και δυο φίλοι του μας καλωσόρισαν σε άπταιστα ελληνικά. Σε λίγο το νέο του ερχομού μας έκανε το γύρο του χωριού κι έτσι ήρθαν κι άλλοι να μας γνωρίσουν από κοντά. Πρόσωπα γνωστά ρωμέικα δεν έκρυβαν τη χαρά τους για τον απρόσμενο ερχομό μας. Ενας μάλιστα μας τραγούδησε και κρητικές μαντινάδες[...]. “Είμαι 82 χρονών και θα ’θελα πολύ πριν κλείσω τα μάτια μου να δω από κοντά την Κρήτη” μας είπε ένας παππούς με κρητική βράκα».
Τα παραπάνω διαβάζουμε στο περιοδικό “ΓΕΩ” της Ελευθεροτυπίας από ένα οδοιπορικό στη Συρία των Αλέξανδρου Λεβεντόπουλου και Μαρίνας Λιάπη, στα τέλη της δεκαετίας του ’90.
Εξάλλου από άλλα “Οδοιπορικά” που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί και στα “Χ.Ν.”, η αίσθηση που αποκομίζει κάποιος είναι ότι η Συρία και οι κάτοικοί της
-όπως και κάθε λαός εξάλλου- δεν θα επιθυμούσε να εγκαταλείψει τον τόπο του.
Σε περιόδους όμως πολέμων ή διωγμών που αυτός ανυπεράσπιστος, “μικρός”, αθώος, απεγνωσμένος προσπαθεί να σώσει τα μικρά παιδιά του έχοντας αφήσει το βιος του πίσω, οφείλουμε όλοι εμείς οι… πολιτισμένοι να τον περιθάλπουμε, να συμπαραστεκόμαστε στο πρόβλημά του και όχι αφ υψηλού να τον εγκαταλείπουμε στο… έλεος.
Κι εγώ αναρωτιέμαι ακόμη και τώρα: τόσο δύσκολο είναι η “Πολιτεία” να απλώσει το χέρι της σε 54 ψυχές; Αδυνατώ να το κατανοήσω όπως και πολλοί άλλοι!

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/siri-prosfiges-ke-elliniki-politia/#ixzz3BINS1l4p
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Σάββατο 23 Αυγούστου 2014

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΔΩ ΝΕΡΟΧΩΡΙ! Εδώ η Αγία Μαρίνα, το εικονοστάσι του και τα πατρογονικά του Παππού, του Μακαριστού Ειρηναίου Γαλανάκη! Εδώ κι ο κόσμος ο μικρός ο μέγας που τον διαμόρφωσε. Εδώ ο γεωμετρικός τόπος των συναισθημάτων του. Εδώ οι πέτρες που έχουν να λένε πράματα και θάματα για τα μικράτα του. Εδώ σ’ έναν σβώλο χώμα η μικρογραφία της αγιοσύνης του.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΛΕΣ ΚΑΛΕΣ κι όλες ευλογημένες οι πολλές, πάμπολλες και ποικίλες εκδηλώσεις για τον Παππού, τον μακαριστό μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη. Ξεχωριστή, ωστόσο, αυτή που έγινε χθες παραμονή του Αγίου Ειρηναίου, στο χωριό του, το Νεροχώρι Αποκορώνου, στο πλαίσιο των “Ειρηναίων” λόγω και των αποκαλυπτηρίων της προτομής του, που φιλοτέχνησε ο γλύπτης Γιάννης Μαρκαντωνάκης. Ο Ειρηναίος Γαλανάκης στο Νεροχώρι!

“ΕΔΩ ΝΕΡΟΧΩΡΙ! Εδώ η Αγία Μαρίνα, το εικονοστάσι του και τα πατρογονικά του Παππού! Εδώ κι ο κόσμος ο μικρός ο μέγας που τον διαμόρφωσε. Εδώ ο γεωμετρικός τόπος των συναισθημάτων του. Εδώ οι πέτρες που έχουν να λένε πράματα και θάματα για τα μικράτα του. Εδώ σ’ έναν σβώλο χώμα η μικρογραφία της αγιοσύνης του. Εδώ ο τόπος απ’ όπου ξεκίνησε, “η πορεία του προς τον θρύλο”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της ομιλίας του κεντρικού ομιλητή, του Παϊδοχωριανού δασκάλου Πέτρου Πανηγυράκη. Ενα μέρος απ’ τη σύντομη ομιλία που έκανα ως συντονιστής της περί ης ο λόγος εκδήλωσης.

ΟΙ ΕΙΡΗΝΑΙΟΙ Αγιοι που ’χετε τ’ όνομά σας/ να κατευθύνουν πάντοτε όλα τα βήματά σας! Για τον από Κυδωνίας και Αποκορώνου αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη, που γιορτάζει σήμερα, και διά της στήλης η μαντινάδα. Πώς να τον ξεχάσουμε!

ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ ακόμα ο Αύγουστος! Σε μια πρώτη ματιά έτσι φαίνεται. Σε μια δεύτερη, όμως, η αίσθηση είναι διαφορετική. Εχουν αρχίσει ήδη να λιγοστεύουν οι θαμώνες των καφενείων στα χωριά, οι κολυμβητές στις παραλίες, τα αυτοκίνητα στους δρόμους και… τα σύκα στις συκιές!

ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ για την Κρήτη ένας σύγχρονος αυτοκινητόδρομος όπως έγραφε χθες στο κεντρικό της θέμα η εφημερίδα μας. Δει δη χρημάτων και άνευ τούτων ουδέν έσται γενέσθαι των δεόντων. Εκ των ων ουκ άνευ ότι ισχύουν και στη συγκεκριμένη περίπτωση τα λόγια του Δημοσθένη στον Α’ Ολυνθιακό. Και η παροιμία που λέει ότι αν δεν κλάψει το παιδί, η μάνα δεν του δίνει, πάντως, ισχύει.

ΣΤΕΡΕΨΕ γι’ άλλη μια φορά η λίμνη της Αγιάς. Παλιά της τέχνη κόσκινο; Μάλλον παλιά μας τέχνη κόσκινο να τη στερεύουμε λόγω υπεράντλησης, για να χρησιμοποιήσω τον πληθυντικό ευγενείας…

“ΤΡΥΓΟΠΑΤΗΜΑΤΑ” για 30ή χρονιά, χθες, στα Καθιανά Ακρωτηρίου, η “34η γιορτή των γερόντων” στον Κεφαλά Αποκορώνου αύριο. Αχ αυτές οι εκδηλώσεις που αντέχουν στον χρόνο!

ΗΡΘΕ Ο καιρός να πάω στο Γυμνάσιο. Θα έφευγα πρώτη φορά από το σπίτι μας. Ημασταν μια οικογένεια -όπως όλες εκείνες τα χρόνια- με δυσκολίες. Ευτυχώς είχαμε μια προβατίνα, την πουλήσαμε, βγάλαμε 120 δραχμές κι αυτές ήταν αρκετές για να με πάρουν στο Οικοτροφείο Θηλέων Καστελίου [...] Εγώ συχνά περνούσα από την τραπεζαρία, γιατί εκεί ήταν η εικόνα της Παναγίας, μ’ ένα καντήλι και δίπλα ένα όμορφο κάδρο μ’ έναν άγγελο και ένα παιδί. Εγραφε: “Να είσαι ένας άγγελος, αλλά να πλένεις και πιάτα”. Πιάτα λοιπόν… Για να πλύνουμε τα πιάτα μας είχαμε ομάδες. Κάθε ομάδα και μια μέρα. Οταν, λοιπόν, ήρθε η σειρά μου, ήταν βράδυ. Κι εκεί που πλέναμε νά ’σου και ο Δεσπότης μπροστά μας. “Α θα φύγει”, λέω μέσα μου. Ομως πήρε ένα πανί και άρχισε μαζί μας να σκουπίζει τα πιάτα και συγχρόνως να μας ρωτά ποιο είναι το όνομά μας, από ποιο χωριό ήρθαμε, πόσα παιδιά είμαστε, τι κάνουν οι γονείς μας. Οταν, τελειώσαμε έφυγε. Ναυσικά Μυλωνάκη (Από το βιβλίο “Ειρηναίος”, εκδ. της Μαρίας Ανουσάκη – Πάλλιου).

«Ολοι αγαπούνε τα λουλούδια για την ομορφιά και τα μύρα/ που σκορπούνε στις πλαγιές των βουνών και τα λιβάδια./ Μα γω τ’ αγαπώ Κύριε για ένα άλλο πράγμα:/ για τη σιωπή των./ Γιατί κάθονται έτσι σαν τα φρόνιμα παιδιά στο πρόσωπο της γης και λένε/ ωραία παραμύθια. Τα παραμύθια που όλο μιλούνε για Σένα./ Ναι μ’ αρέσουν έτσι όπως είναι άφωνα και σιωπηλά/ κι όμως μιλούνε και λένε ύμνους με αργούς και ειρηνικούς ρυθμούς./ Θαρρώ πως είναι όλα ματάκια τα δικά Σου μάτια Κύριε/ που κοιτάζουν έτσι σιωπηλά σαν τα μάτια του μικρού παιδιού». Από το ποίημα “Τα λουλούδια” του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (23.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-159/#ixzz3BDvfdfjV
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Παρασκευή 22 Αυγούστου 2014

ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Οχι βέβαια πως είναι κακή η αποκατάσταση των φθορών του οδοστρώματος, αλλά σίγουρα το λιμάνι της Σούδας ως «λιμάνι εθνικής σημασίας» θα χρειαζόταν όπως εξάλλου κατά καιρούς αρμόδιοι φορείς και μη έχουν επισημάνει, μια… ουσιαστική αναβάθμιση προς όφελος των κατοίκων της περιοχής αλλά και για τους χιλιάδες επισκέπτες μας…

Δείτε περισσότερα... ΑΝΑΣΚΑΛΕΥΟΝΤΑΣ

Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

ΈΡΓΑ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ ΤΗΣ ΣΟΥΔΑΣ

Διαβάζοντας για «την υπογραφή των συμβάσεων[...] μεταξύ του Λιμενικού Ταμείου Νομού Χανίων και των αντίστοιχων αναδόχων» για έργα αναβάθμισης στα λιμάνια Σούδας, Κισάμου και Κολυμπαρίου αυτό που θα περίμενες να πληροφορηθείς για την αναβάθμιση μοιάζει λειψό… Διότι λαμβάνοντας υπόψη την έννοια της λέξης “αναβαθμίζω” που σύμφωνα με το Λεξικό του Γ. Μπαμπινιώτη σημαίνει: «βελτιώνω το επίπεδο: οι οικολογικές και αρχιτεκτονικές παρεμβάσεις έχουν αναβαθμίσει την περιοχή μας \\ με τα έργα ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων το ιστορικό κέντρο της πόλης αναβαθμίζεται», ενώ από την άλλη διαβάζοντας ότι στο λιμάνι της Σούδας θα πραγματοποιηθεί «ανακατασκευή οδοστρωμάτων» τουτέστιν «εργασίες αποκατάστασης των φθορών στα ασφαλτικά οδοστρώματα», αυτό μάλλον σε… προσγειώνει στην πραγμαικότητα των ημερών μας της κρίσης, της έλλειψης πόρων κ.λπ.. Οχι βέβαια πως είναι κακή η αποκατάσταση των φθορών του οδοστρώματος, αλλά σίγουρα το λιμάνι της Σούδας ως «λιμάνι εθνικής σημασίας» θα χρειαζόταν όπως εξάλλου κατά καιρούς αρμόδιοι φορείς και μη έχουν επισημάνει, μια… ουσιαστική αναβάθμιση προς όφελος των κατοίκων της περιοχής αλλά και για τους χιλιάδες επισκέπτες μας… Για την ανάγκη αναβάθμισης του εν λόγω λιμανιού γινόταν λόγος και τη δεκαετία του 1940.

Στην εφημερίδα “Δημοκρατία” του Ηρακλείου βρίσκουμε το άρθρο με τίτλο “Το λιμάνι της Σούδας – Οι ελλείψεις και οι ανάγκες του”. Σε αυτό, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: «είναι ντροπή επίσης να υπάρχουν θαυμάσια αποχωρητήρια-ουρητήρια μέσα στην πλατεία της προκυμαίας και να μην χρησιμοποιούνται αλλά να αναγκάζεται ο κόσμος να χρησιμοποιεί τα γύρω χαλάσματα». Ακόμη λίγο παρακάτω περιγράφεται μια εικόνα «οι ταξειδιώτες είναι υποχρεωμένοι σήμερα να γίνονται μούσκεμα από τη βροχή χωρίς να μπορούν να προφυλαχθούν απ’ αυτή μέχρι να μπορέσουν να βρουν σειρά για να μπουν στο πλοίο ή να βρουν αυτοκίνητο για να κατεβούν στα Χανιά. Είναι απαραίτητη η ανέγερση στεγάστρων πάνω στην προβλήτα για το σκοπό αυτό[...]». Το συγκεκριμένο άρθρο είχε γραφεί στο φύλλο της 29ης Δεκεμβρίου του… 1946. Εκτοτε ως φυσικό, έχουν γίνει πολλά και η Σούδα σίγουρα δεν παρουσιάζει την κατάσταση που περιγράφεται στο άρθρο: «επειδή δε, δεν υπάρχουν υπόνομοι, πλημμυρίζει κυρίως ολόκληρη η κάτω Σούδα το χειμώνα σε σημείο που να μπαίνουν τα νερά μέσα στα σπίτια και να κατακλύζονται οι δρόμοι απ’ αυτά». Ωστόσο άλλα πάλι έργα, απαραίτητα για ένα λιμάνι – είσοδο στην Κρήτη δεν έχουν συντελεστεί παρόλη την αναγκαιότητά τους…

Χανιώτικα νέα (22.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/erga-anavathmisis-sto-limani-tis-soudas/#ixzz3B7S4IxYI
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ, Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΞΕΡΕΤΕ γιατί όλοι παίρνουμε στα σοβαρά/ τον ρόλο μας στο θέατρο της ζωής;/ Ο καθένας θεωρεί τον εαυτό του πρωταγωνιστή». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

Η ΖΩΗ… Το θέατρο… Το θέατρο της ζωής… Οι πρωταγωνιστές και οι κομπάρσοι στο θέατρο της ζωής… Οι ρόλοι που είμαστε αναγκασμένοι, θέλουμε δεν θέλουμε, να παίξουμε στο θέατρο της ζωής, στην ιδιωτική μας οδό και στον δημόσιο βίο μας… Βρήκαμε πάλι κουβέντα με τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο, ξεκινώντας απ’ τα συμβαίνοντα στην πόλη μας και όχι μόνο.

ΑΝ δεν ήμουν δάσκαλος (δεν έκανα τον δάσκαλο), θα ήθελα να ήμουν αρχαιολόγος. Οπως και τη χωριανή μου (απ’ τη μητέρα της) γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Μαρία Ανδρεαδάκη – Βλαζάκη, για παράδειγμα, που παρουσίασε χθες στην ξετρουλιαχτή από κόσμο αίθουσα του “Χρυσοστόμου” τα εντυπωσιακά ευρήματα απ’ τις ανασκαφές σε περιοχές των Χανίων. Ή όπως τους αρχαιολόγους που κάνουν τις ανασκαφές στην Αμφίπολη. Λέω τώρα…

ΩΣΤΟΣΟ, οι αεροπορικές επιδρομές του Ισραήλ στην Παλαιστίνη συνεχίζονται, με θεατή πάντα τη διεθνή κοινή γνώμη. Στο κενό οι όποιες εκκλήσεις ακόμα και για μια μικρή κατάπαυση του πυρός. Χαμένη από χέρι η διπλωματία, που ούτως ή άλλως είναι η συνέχιση του πολέμου με άλλα μέσα. Και στην Ουκρανία και στο Ιράκ και στη Συρία, όμως ο χαμός…

ΟΤΙ έχουν στήσει πάρτι οι… δάκοι στους ελαιώνες του Αποκόρωνα, όντας σίγουροι ότι δεν κινδυνεύουν να ψεκαστούν είναι το ένα. Οτι διακόπτουν ενίοτε το πάρτι για να γελούν όταν γίνονται συσκέψεις για την καταπολέμησή τους είναι το άλλο… Θα σταματήσει άραγε κάποτε το θέατρο του παραλόγου;

ΤΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ της προτομής του μητροπολίτη Ειρηναίου Γαλανάκη, που φιλοτέχνησε ο Γιάννης Μαρκαντωνάκης, απόψε στο Νεροχώρι Αποκορώνου. Μετά τον Εσπερινό που θα αρχίσει στις 7 μ.μ. και την επιμνημόσυνη δέηση. Εκεί από όπου άρχισε η πορεία του Παππού στην αγιοσύνη…

ΠΑΥΛΟ Πολυχρονάκη (Παβλή), συγγραφέα – ποιητή, Μαρμαράς Κυδωνίας: Ο πολύς κόσμος σε ξέρει και σε αναγνωρίζει ως σπουδαίο σατιρικό ποιητή. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνεις εξίσου καλά και σε άλλα ήδη ποίησης, όπως στην ερωτική για παράδειγμα. Απόδειξη το σημερινό με το οποίο κλείνω τη στήλη, που μου έστειλες μαζί με άλλα. Να ’σαι πάντα καλά να γράφεις, φίλε!

ΟΤΑΝ ο Αλέξανδρος επέστρεφε στη Βαβυλώνα, οι Χαλδαίοι αστρολόγοι μελετώντας τα άστρα, πρόβλεψαν τον θάνατό του. Μια αντιπροσωπία από αυτούς έσπευσε να τον συναντήσει και να τον συμβουλέψει να αποφύγει να μπει στην πόλη της Βαβυλώνας και, επιπλέον, να διατάξει να κατασκευάσουν τον γκρεμισμένο από τους Πέρσες τάφο του Θεού Βήλου. Ο επικεφαλής της αντιπροσωπίας των μάγων, επειδή φοβήθηκε να μιλήσει στον ίδιο τον Αλέξανδρο, ανακοίνωσε την προφητεία στον ναύαρχό του Νέαρχο. Ο Αλέξανδρος, μόλις το έμαθε, ταραγμένος, παρέκαμψε την πόλη και στρατοπέδευσε σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων απ’ αυτήν. Στη συνέχεια, ωστόσο, οι Ελληνες φιλόσοφοι τον έπεισαν να παραβλέψει την προφητεία και να μπει στη Βαβυλώνα. Μετά από λίγο πέθανε. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Καλή μου, Εσύ που μου ’δωσες ανείπωτη χαρά/ και μου ’κανες τα χέρια μου του αετού φτερά./ Που πεθαμένος ήμουνα και μ’ έχεις αναστήσει/ με τη γλυκιά αγάπη σου, την πιο όμορφη στην κτίση/ [...] Που, η αγάπη ευτυχώς, μου ’πες, πως δεν εχάθη,/ γιατί την ανακάλυψες στη λεμονιά τα άνθη./ Που μου ’δωσες απλόχερα αυτό που μου ’χε λείψει/ και ευτυχία έκανες τη μόνιμή μου θλίψη./ Που στην καρδιά μου σ’ έβαλα μ’ ένα μικρό τραγούδι/ και της ζωής μου γίνηκες το πιο όμορφο λουλούδι./ Που σε ονόμασα “Ζωή!” γιατί ζωή μου δίνεις/ και κάθε πόνο και καημό μ’ ένα σου χάδι σβήνεις./ Είσαι το “Δώρο του Θεού!”, γλυκιά, χαριτωμένη,/ η ευτυχία ζωντανή και τρισευλογημένη».
Από το ποίημα “Εσύ” του Παύλου Πολυχρονάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (22.08,2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-158/#ixzz3B7PS4kAK
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook