ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ… Επιστρέφουμε… Επιστρέφω… Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα είμαι στο Νίππος της Παναγίας από την παραμονή. Οτι δεν θα πάω στο καφενείο του παιδικού μου φίλου του Γιάννη του Κοτσιφού… Οτι δεν θα κοιμηθώ το βράδυ στο πατρικό σπίτι. Οτι δεν θα με ξυπνήσει το πρωί η καμπάνα της Μεσοχωριανής Παναγίας… Οτι, ότι, ότι…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΕΚ ΠΕΡΑΤΩΝ συναθροίστηκαν στη Γεθσημανή οι μαθητές του Χριστού για να αποχαιρετήσουν την Παναγία πριν αυτή πάει να βρει τον Γιο της στους Ουρανούς και να κηδέψουν το σώμα της. Εκ περάτων επιστρέφουν στη γενέθλια γη τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου και οι απανταχού «με τη γεύση του κοκκινάπιδου πάντα στον ουρανίσκο και με τις εικόνες των παιδικών ερώτων στις κόρες των ματιών τους», για να χρησιμοποιήσω, ελαφρά παραλλαγμένους κάποιους στίχους από ένα ποίημά μου.

ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ… Επιστρέφουμε… Επιστρέφω… Δεν μπορώ να φανταστώ ότι δεν θα είμαι στο Νίππος της Παναγίας από την παραμονή. Οτι δεν θα πάω στο καφενείο του παιδικού μου φίλου του Γιάννη του Κοτσιφού… Οτι δεν θα κοιμηθώ το βράδυ στο πατρικό σπίτι. Οτι δεν θα με ξυπνήσει το πρωί η καμπάνα της Μεσοχωριανής Παναγίας… Οτι, ότι, ότι…

ΑΛΛΙΩΣ ήταν, βέβαια, τα πράγματα πριν από τρία μόλις χρόνια όταν δεν είχε φύγει για το άλλο ημισφαίριο της ζωής η μάνα μου. Αλλο να βρίσκεις ανοιχτή την πόρτα του πατρικού σου σπιτιού, όταν επιστρέφεις κι άλλο να βγάζεις το κλειδί για να την ανοίξεις. Το ξεπέρασα, ωστόσο, κι αυτό, μάνα. Σιγά που δεν θα το ξεπερνούσα… Εσύ μου ’μαθες, ανάμεσα στα τόσα άλλα και τούτο. Οτι δεν πεθαίνουν αγαπημένοι μας όσο τους θυμούμαστε.

Η ΜΑΝΑ ΜΑΣ! Η μάνα του καθενός από μας. Η μάνα του Χριστού! Η Μεγάλη Μάνα! Η Μάνα Ολων μας! Εκείνη επικαλούμαστε, σ’ Εκείνη προσφεύγουμε, Εκείνη είναι η παρηγοριά μας. Παναγία μου! Αχ, Παναγία μου!

ΗΛΙΟΣ της ζωής μας η Παναγία. Ηλιόκαλη, Ηλιόμορφη, Ηλιόβλυτη, Ηλιοστάλαχτη, Ηλιοτόκος. Να και 5 προσωνύμιά της με πρώτο το συνθετικό τον ήλιο. Ούτε λίγο ούτε πολύ 5.500 (!) περίπου είναι τα ονόματά της, που έχει καταγράψει στο βιβλίο του “Θεοτοκωνύμια” ο Ιωάννης Ιωσ. Σηφάκης…

Η ΠΑΝΑΓΙΑ η Μεσοχωριανή στο Νίππος… Κάθε τόπος και η Παναγία του. Πασίγνωστες στον Νομό μας η Παναγία η Χρυσοσκαλίτισσα και η Παναγία της Γωνιάς στο Κολυμπάρι, για να μείνουμε μόνο σε δύο απ’ αυτές…

ΤΟ ΠΑΣΧΑ του καλοκαιριού η Παναγιά γιορτάζει/ η αγκαλιά τζη θάλασσα όλους μας αγκαλιάζει. Εσύ ’σαι, μάνα τ’ ορφανού, του ξένου και του μόνου/ παρηγοριά και βάλσαμο κάθε ανθρώπου πόνου. Δύο μαντινάδες σήμερα, φυσικά και οι δύο για την Παναγία. Της Νεκταρίας Θεοδωρογλάκη, η πρώτη, του φίλου ιερωμένου η δεύτερη. Χρόνια πολλά σε όλους! Ειδικά στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες την ονομαστική τους γιορτή. Στις Μαρίες, στις Δέσποινες, στις Παναγιώτες, στους Παναγιώτηδες…

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ αναφέρει ότι την τρίτη ημέρα από την εμφάνιση του αγγέλου, λίγο πριν κοιμηθεί η Θεοτόκος, οι Απόστολοι δεν ήταν όλοι στα Ιεροσόλυμα, αλλά σε μακρινούς τόπους, όπου κήρυτταν το Ευαγγέλιο. Τότε ξαφνικά νεφέλη (σύννεφο) τους άρπαξε και τους έφερε μπροστά στο κρεβάτι όπου ήταν ξαπλωμένη η Θεοτόκος και περίμενε την κοίμησή της. Μαζί με τους Αποστόλους ήρθε και ο Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, ο Αγιος Ιερόθεος ο διδάσκαλος του Διονυσίου, ο Απόστολος Τιμόθεος και οι λοιποί Θεόσοφοι Ιεράρχες. Οταν εκοιμήθη, με ψαλμούς και ύμνους την τοποθέτησαν στο μνήμα της Γεθσημανή. Επειδή, κατά θεία οικονομία, ένας από τους Αποστόλους, ο Θωμάς, δεν ήταν παρών στην κηδεία, ζήτησε να ανοιχτεί ο τάφος ώστε να προσκυνήσει και αυτός το Σώμα της Θεοτόκου. Ετσι μετά από τρεις ημέρες άνοιξαν τον τάφο και έκπληκτοι διαπίστωσαν ότι η Παναγία αναστήθηκε σωματικά και ανήλθε στους ουρανούς (πηγή: http://users.sch.gr)

«Ο παλιός ζωγράφος νήστεψε πολύ,/ έκανε την προσευχή του κατά την ανατολή,/ έπιασε με κατάνυξη το πινέλο και χάραξε/ τα κερένια χέρια και τα χαμηλωμένα μάτια της/ και το στρογγυλό μάγουλο του Βρέφους./ Είχε όμως στα πόδια του ένα σκύλο μ’ αγαθή ματιά,/ ο κότσυφας σφύριζε τον όρθρο στην ιτιά,/ κι η καλόγρια έβγαζε νερό από το πηγάδι/ κι έψελνε ένα τροπάριο στη Χαριτωμένη./ Ο ζωγράφος έκανε το σταυρό του κ’ έγραψε: Μήτηρ Θεού/ Και δεν ήξερε πως είχε ζωγραφίσει μια μητερούλα ταπεινή/ που σκυμμένη νανουρίζει το μωρό της με ψιλή παιδιάτικη φωνή”.
Από το ποίημα “Η Παναγιά της ρεματιάς”
της Λίνας Κάσδαγλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (15.08.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-155/#ixzz3AS4F07Y5
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook