ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ που δεν είναι κι ομορφότερο στην πλάση/ μας άφησαν οι γονείς μας μια γερόντισσα εκκλησιά»… Στον Αφέντη Αϊ – Δημήτρη ήταν αφιερωμένη η γερόντισσα εκκλησιά, στο ποίημα του Γεωργίου Αθάνα, που το θυμάμαι από τότε που πήγαινα στην τελευταία τάξη του Δημοτικού. Του Αγίου Δημητρίου αύριο. Χρόνια πολλά και καλά, λοιπόν, στους Δημήτρηδες και στις Δήμητρες που γιορτάζουν, από σήμερα. Και βέβαια στους κατοίκους των χωριών του Νομού μας που τον έχουν πολιούχο. Της Ραμνής, του Πλατανιά, των Κουνουπιδιανών, του Φωτακάδω, των Κατσιφαριανών…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ που δεν είναι κι ομορφότερο στην πλάση/ μας άφησαν οι γονείς μας μια γερόντισσα εκκλησιά»… Στον Αφέντη Αϊ – Δημήτρη ήταν αφιερωμένη η γερόντισσα εκκλησιά, στο ποίημα του Γεωργίου Αθάνα, που το θυμάμαι από τότε που πήγαινα στην τελευταία τάξη του Δημοτικού. Του Αγίου Δημητρίου αύριο. Χρόνια πολλά και καλά, λοιπόν, στους Δημήτρηδες και στις Δήμητρες που γιορτάζουν, από σήμερα. Και βέβαια στους κατοίκους των χωριών του Νομού μας που τον έχουν πολιούχο. Της Ραμνής, του Πλατανιά, των Κουνουπιδιανών, του Φωτακάδω, των Κατσιφαριανών…

«ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ γνωστό ως Μυροβλύτη/ τιμά η συμπρωτεύουσα και βέβαια η Κρήτη». Η μαντινάδα που μου έστειλε για την ημέρα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Ο Αϊ – Δημήτρης βλόγησε τα όπλα για τη νίκη/ και λευτεριά σου χάρισε, χαίρε Θεσσαλονίκη». Η μαντινάδα που μου έστειλε, επίσης για την ημέρα, ο φίλος ιερωμένος. Μας παραπέμπει στην ιστορία εκείνος. Σαν αύριο, πριν από 102 χρόνια, μπήκε με εντολή του Ελευθερίου Βενιζέλου (να το πούμε κι αυτό) ο ελληνικός στρατός στη συμπρωτεύουσα, προλαβαίνοντας τον βουλγαρικό…

ΤΟΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΟ, επίγονο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, βλέπει ως “ένοικο” του τύμβου της Αμφίπολης η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ, στη μελέτη της “Εικασίες, Βεργίνα – Αμφίπολη” που μόλις κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις “Ερμής”. Της διασήμου βυζαντινολόγου ομιλούσης, πάσα αρχαιολόγος παυσάτω;

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ το σκηνικό του καιρού με βροχές και πτώση της θερμοκρασίας, τώρα και τρεις μέρες. Τις καταιγίδες πάντως που έβλεπαν οι μετεωρολόγοι δεν τις πολυείδαμε στον τόπο μας. Ούτε την καλοκαιρία που έβλεπαν οι “μετεωρολογούντες”, πάντως. Να μιλήσω για ισοπαλία ή για νίκη στα σημεία των μετεωρολόγων;

ΤΟ ΣΙΡΙΑΛ του Ανοικτού – Κλειστού Κολυμβητηρίου Χανίων συνεχίστηκε χθες με τη συμβολική αποχή από τις προπονήσεις, που αποφάσισαν οι Σύλλογοι Γονέων. Δει δη χρημάτων, για την αγορά πετρελαίου και το Υφυπουργείο Αθλητισμού κάνει… το κουνέλι. Μήπως το καλό το παλληκάρι πρέπει να βρει άλλο μονοπάτι;

«ΤΟ ΚΑΣΤΑΝΟ θέλει κρασί και το καρύδι μέλι/ και το κοπέλι κοπελιά κι η κοπελιά κοπέλι!». Κι εφέτος (αύριο Κυριακή στις 11 π.μ.) θα γίνει στο Ελος της Κισάμου η καθιερωμένη γιορτή του καστάνου. Σαράντα χρόνια πίσω ο νους μου… Τι θυμήθηκα!

«ΣΤΑ ΕΙΚΟΝΙΣΜΑΤΑ του (ο Αγιος Δημήτριος) είναι ζωγραφισμένος απάνω σε κόκκινο αντρειωμένο άλογο, που κοιτάζει σαν άνθρωπος ομορφοσελωμένο, στολισμένα με χάμουρα και με γκέμια χρυσά, με τα μπροστινά ποδάρια σηκωμένα στον αγέρα, με την ουρά αναμακαριασμένη, αλαφιασμένη από τον Λυαίο που κείτεται ματοχωμένος χάμω, τρυπημένος από το κοντάρι του. Στα καπούλια του αλόγου πίσω από τον Αγιο είναι καβαλικεμένος σε μικρό σχήμα ένας καλόγερος. Είναι ο επίσκοπος Γαβριήλ, δεσπότης του Δαμαλά, που τον πιάσανε σκλάβο οι κουρσάροι μπαρμπερίνοι στα 1603 και τον πουλήσανε στο Αλγέρι στον μπέη, που τον επήρε στο σεράγι του». “Αρματωμένος την Αρματωσιά του Θεού. Αγιος Δημήτριος ο Μυροβλύτης” (Φ. Κόντογλου).

«Ισως πρέπει να γράψω και να πω πως είδα ζωντανό/ πάνω στο κόκκινο άλογο τον Αγιο καβαλάρη/ Δόρυ κρατούσε και φορούσε ολόσωμο, σκουτάρι/ όταν βγήκε απ’ την εικόνα του κι έφυγε στο βουνό/ κι απ’ τον Χορτιάτη ροβολούσε σείοντας το κοντάρι/ τον Σλάβο να σκοτώσει, το ανήμερο θεριό/ που με τον Αβαρο ήρθε στην πόλη μας να πάρει/ Μ’ αυτά λογάριαζε ο σεμνός γερομητροπολίτης/ μπρος στον εχθρό το φρόνημα του ποιμνίου να υψώσει/ Είπε λοιπόν πως κεφαλή θα είναι ο Μυροβλύτης/ αντί του στρατηγού μας που είχε ήδη ενδώσει/ και κλαίγοντας γονατιστός εζήταγε τη χάρη/ ειρηνικά κι ασκητικά το βίο να τελειώσει… Αυτός που είχε κάποτε στον βασιλιά ομώσει/ ότι νεκρό θα του έφερνε τον ξένο μακελάρη».
Το ποίημα “Θαύματα Αγίου Δημητρίου”
της Ελένης Γλύκατζη – Αρβελέρ.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.10.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-192/#ixzz3HAfsfOs5
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook