ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επειδή, πιστεύουν,  ότι σε μια δημοκρατία δεν είναι σωστό να μένει κανείς απαθής, τα παιδιά της Ε’ τάξης του Δημ. Σχ. των Εκπαιδευτηρίων “Μαυροματάκη” αποφάσισαν, ύστερα από μια σχετική συζήτηση που έγινε, να εκφράσουν τη γνώμη τους κι έτσι προέκυψαν κάποιες σκέψεις, άλλες πιο συνθηματικές, άλλες πιο ποιητικές κι άλλες πιο φιλοσοφικές σχετικά με το μήνυμα της Επετείου του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, ωστόσο, έκαναν και κάτι άλλο. Εικονογράφησαν αφού πρώτα μελέτησαν σε βάθος, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τον δάσκαλό τους, το “ξεχασμένο” τραγούδι “Κοίτα με στα μάτια”...

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! Με αφορμή τη φετινή επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, τα παιδιά της Ε’ τάξης του Δημ. Σχ. των Εκπαιδευτηρίων “Μαυροματάκη” είχαν όπως μου γράφει ο δάσκαλός τους, ο φίλος μου ο Κώστας ο Μανωλάκης, στο σημείωμα με το οποίο συνόδευσε τις εργασίες που μου έστειλε, μια ιδέα. Επειδή, πιστεύουν, λέει ότι σε μια δημοκρατία δεν είναι σωστό να μένει κανείς απαθής, αποφάσισαν, ύστερα από μια σχετική συζήτηση που έγινε, να εκφράσουν τη γνώμη τους κι έτσι προέκυψαν κάποιες σκέψεις, άλλες πιο συνθηματικές, άλλες πιο ποιητικές κι άλλες πιο φιλοσοφικές σχετικά με το μήνυμα της Επετείου του Πολυτεχνείου. Παράλληλα, ωστόσο, έκαναν και κάτι άλλο. Εικονογράφησαν αφού πρώτα μελέτησαν σε βάθος, έχοντας σε ρόλο εμψυχωτή τον δάσκαλό τους, το “ξεχασμένο” τραγούδι “Κοίτα με στα μάτια” (στίχοι Nίκου Γκάτσου, Μουσική Μ. Χατζηδάκη, Ερμηνεία Δ. Γαλάνη), και το παρουσίασαν επίσης στη γιορτή του σχολείου τους. «Επισυνάπτουμε τα αποτελέσματα της δουλειάς μας, που αν κρίνετε ότι αξίζουν, θα χαρούμε πολύ να τα δούμε στον Παιδότοπο, που πάντα μας επιφυλάττει ευχάριστες εκπλήξεις» μου γράφει μεταξύ των άλλων, στο ηλεκτρονικό του μήνυμα ο δάσκαλός τους. Αξίζουν και παραξίζουν, Κώστα, μόνο που δεν χωρούν όλες οι ζωγραφιές… Να χαίρεσαι τους μαθητές σου και να σε χαίρονται! Πάντα άξιοι! 

Σας χαιρετώ με αγάπη όλους! Β.Θ.Κ.

Κοίτα με στα μάτια
Κοίτα με στα μάτια κι έλα πιο κοντά άγια μου καρδιά κι αγαπημένη άκουσα κι απόψε πόρτα να χτυπά πέτρες θα κυλάν οι πεθαμένοι. Πώς να το ξεχάσω κείνο το παιδί στο περιβολάκι τ’ Αϊ Νικόλα; Έπινε τον ήλιο σαν χλωρό κλαδί πριν το θυμηθούν τα πολυβόλα. Κοίτα με στα μάτια και με το σουγιά πάρε από τη φλέβα μου μελάνι γράψε τ’ όνομά του στην αστροφεγγιά χέρι φονικό να μην το φτάνει. Πού είσαι Πέτρο; Πού είσαι Γιάννη; Στου κάτω κόσμου το σιντριβάνι. Νεράκι πίνω να λησμονήσω. Γύρισε πίσω! Γύρισε πίσω! (Στίχοι: Νίκος Γκάτσος / Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις / Ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη)

Πώς να σε ξεχάσω/ καημένε φοιτητή;/ που πέθανες πριν χρόνια/ για να έχω ελευθερία/ για να έχουμε δικαιώματα/ για να μην υπάρχει ρατσισμός. Μιχαήλ Μαριάντα

Κάτω οι φασίστες! Ζήτω η δημοκρατία!! Θέλουμε να γίνονται εκλογές, να υπάρχει δημοκρατική κυβέρνηση που θα την έχει εκλέξει ο λαός, να υπάρχει ελευθερία του Τύπου, το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και του συνδικαλισμού. Ζήτω η δικαιοσύνη. Βυζηράκης Μανώλης

Τα παιδιά στο Πολυτεχνείο μάς δίδαξαν ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν τη δύναμη στα χέρια τους. Οι νέοι συμβολίζουν το μέλλον. Αυτοί είναι το μέλλον του κόσμου. Πρέπει να τηρούμε τους νόμους, να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας, να φροντίζουμε ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί για το καλό του κόσμου και για να έχουμε δημοκρατία. Μυλωνάς Παναγιώτης

Τα τανκς περνούν χωρίς εμπόδια / δε θέλω ολιγαρχία / κι όλοι οι φοιτητές φωνάζουν: / Ψωμί, παιδεία, ελευθερία / Αστεράκια, αστεράκια / ας λάμπουν τα λαμπάκια / Ο φασισμός ας φύγει / αλλά η ελευθερία να μην ξεφύγει / Παιδεία και ευχαριστία / μα και όμως ελευθερία / χαρά και φόβος δεν πάνε μαζί / ας λάμψει ο κόσμος σαν την αυγή. Μαρώπη Ιβάνα

Πιστεύω πως το καλύτερο θα ήταν να μην υπάρχει Χούντα και να υπάρχει δημοκρατία. Πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη και να μη χρειάζεται να πεθαίνουν τόσοι άνθρωποι για να ζούμε εμείς καλύτερα. Γκρηρ Γιώργος

Στη δημοκρατία μπορούμε να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας. Η Χούντα φιμώνει το λαό και φοβάται να μιλήσει κανείς. Κάποιοι κάνουν πως δε βλέπουν ή πως δεν ακούνε αλλά αυτό δεν είναι σωστό. Στη δημοκρατία πρέπει να σκεφτόμαστε και ν’ αποφασίζουμε εμείς και όχι άλλοι για μας. Μπολάκης Ιωσήφ

Πρέπει να αγωνιζόμαστε για να μπορούμε να μιλάμε με ελευθερία. Να μπορούμε να ψηφίζουμε. Να τηρείται δικαιοσύνη. Πριπάκη Μαρία Ιωάννα

Τα παλιά μας Ελληνόπουλα που ήταν φοιτητές στο Πολυτεχνείο μάς στήριξαν σαν τους μικρούς λεβέντες. Έδωσαν το αίμα τους για μας που είμαστε εδώ. Γι’ αυτό τώρα δεν είμαστε ακόμα σκλαβωμένοι και έχουμε δημοκρατία. Λαμπρινού Σοφία

Δε θέλω ποτέ ξανά η χώρα μου να έχει δικτατορία. Δε θέλω να μου επιβάλλουν οι άλλοι τι να κάνω στη ζωή μου. Θέλω να λέω τη γνώμη μου ελεύθερα. Μανωλάκης Μάνος

Ολοι θέλουμε να έχουμε ειρήνη και ελευθερία. Δε θέλουμε πόλεμο, δε θέλουμε ρατσισμό και δε θέλουμε χούντα. Γι’ αυτό: “Ναι στην Ελευθερία!”, “Ναι στην Ειρήνη!” και “Οχι στον Πόλεμο!”. Παπαδογιωργάκης Λευτέρης

Χανιώτικα νέα (30.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/mathima-dimokratias/#ixzz3KXipDIzB
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΕΝΩΣΗ...  Ακου αυτή την κραυγή! Την κραυγή των σημερινών Κρητικόπουλων, έναν αιώνα κι έναν χρόνο μετά την πρώτη επίσημη έπαρση της ελληνικής σημαίας στο φρούριο του Φιρκά.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

“ΕΝΩΣΗ. Ακου αυτή την κραυγή”. Ο τίτλος του παραστασιακού δρώμενου που θα παρουσιαστεί αύριο Κυριακή, 30 Νοεμβρίου, στις 7.30 μ.μ. από τους μαθητές της Στ’ τάξης του Δημ. Σχ. Ναυστάθμου Κρήτης με εμψυχωτή τον δάσκαλο και διευθυντή του Σχολείου Αριστόκριτο Τομαζινάκη στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, πρώτη μέρα των εκδηλώσεων για τον εορτασμό της 101ης επετείου της Ενωσης της Κρήτης με τη μητέρα Ελλάδα. Πριν απ’ την ομιλία του προέδρου της Βουλής των Ελλήνων Ευαγγέλου Μειμαράκη που κι εφέτος θα είναι παρών.

ΕΝΩΣΗ. Ακου αυτή την κραυγή. Την κραυγή των σημερινών Κρητικόπουλων, έναν αιώνα κι έναν χρόνο μετά την πρώτη επίσημη έπαρση της ελληνικής σημαίας στο φρούριο του Φιρκά.

«ΟΛΟΙ όσοι έτυχαν το πρωινό της 1ης Δεκεμβρίου 1913 στην προκυμαία και είδαν με τα μάτια τους την ελληνική σημαία να κυματίζει στον Φιρκά έχυσαν δάκρυα χαράς και γέμισαν συναισθήματα που δεν εκφράζονται με τον γραφτό ή τον προφορικό λόγο», γράφει στο βιβλίο του “Χανιά, 1252-1940”, ο Γιάννης Δημ. Τσίβης. «Στην αγκαλιά της σ’ έδωσε, η λευτεριά σαν μαία/ και ύψωσε της μάνας σου τη γαλανή σημαία», η μαντινάδα που έγραψε για εκείνη την ημέρα ο φίλος ιερωμένος.

ΚΑΙ ΤΟΥ Αγίου Ανδρέα, του λεγόμενου Τρυποτηγανά, αύριο, δεν το ξέχασα. Χρόνια πολλά στους Ανδρέες και στις Ανδριάνες, λοιπόν. Ονομαστικά,… κατ’ έθιμον, στον “νονό” της στήλης τον Ανδρέα τον Κουφουδάκη. Θυμάσαι, Ανδρέα;

«ΠΑΣΑΙ αι οικοδέσποιναι αφ’ εσπέρας της εορτής ταύτης (του Αγίου Ανδρέα) ή και την πρωίαν κατασκευάζουν τηγανίτας ή μελομακαρόνες κτλ. Οστις δεν θα κάνει τοιούτους, τρυπά το τηγάνιον του ο άγιος, όθεν και τρυποτηγανάς επικαλείται». (Από το αρχείο του Παύλου Βλαστού).

«ΦΑΕ δα έναν τηγανίτη». Αυτή τη φράση λέγαμε με τον αδερφό μου τον Αντώνη, στα μικράτα μας όταν στράβωνε η δουλειά που κάναμε. Δεν την ξανασυνάντησα έκτοτε, μια που την θυμήθηκα, ας την χρησιμοποιήσω, ωστόσο, στο πρώτο πληθυντικό πρόσωπο: «Ας φάμε δα έναν τηγανίτη!».

ΑΛΛΙΩΣ τα περίμενε τα πράγματα η Κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου κι αλλιώς της ήρθαν. Εκεί που ετοιμαζόταν να… γαϊδουροδέσει, άρχισε πάλι να… γαϊδουρογυρίζει. Ονειρο φθινοπωρινό η εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας απ’ την παρούσα βουλή. Πίσω ολοταχώς στο 2012, στην προεκλογική περίοδο.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ μόνο πολιούχος της Πάτρας ο Αγιος Ανδρέας είναι και ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Η απάντηση που μου έδωσε ο φ(θ)ανατικός αεκτζής γείτονάς μου όταν του είπα, για να τον πειράξω, ότι στον αυριανό αγώνα που δίνει η ομάδα μας με την Παναχαϊκή στην Πάτρα ο Αγιος Ανδρέας θα ’ναι εναντίον μας…

«Ο ΕΘΝΙΚΟΣ ύμνος -ο ελληνικός εθνικός ύμνος- στο φρούριο του Φιρκά. Η Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Παλέψαμε τόσο γι’ αυτήν, ναι. Αλλά έμοιαζε τόσες φορές με μακρινό όνειρο που το κυνηγούσαμε μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχαμε να λιγοψυχήσουμε, κι ας ξέραμε πως δεν πιάνεται. Αναρωτιόμουνα συχνά αν θα έφτανα να το ζήσω, και το ζω πριν φτάσω ούτε τα σαράντα μου. Από τους πατριώτες μας, μου φαίνεται πως δεν βλέπω κανέναν που να μην κλαίει. Οι κραυγές του κόσμου, μέσα κι έξω από το φρούριο “Ζήτω η Κρήτη! Ζήτω η Ελλάδα! Βενιζέλος!” μοιάζουν να βγαίνουν από λαρύγγια θηρίων». Από το βιβλίο “Οταν ήταν ευτυχισμένος” (εκδ. “ΠΑΤΑΚΗ”) του Πολυχρόνη Κουτσάκη.

Το φλάμπουρο που υψώθηκε δεν ήτανε πανί/ ήταν το αίμα της καρδιάς ήτανε οι φωτιές/ ήταν το γαλανόλευκο πεθύμιο των αιώνων/ ήταν το γάλα των παιδιών και των νεκρών η δόξα./ Το φλάμπουρο που υψώθηκε κι ανέμισε στα νέφη/ κρυφοί καημοί το διάστηκαν, το ύφαναν οι πόθοι/ το κέντησαν τα όνειρα, το έθρεψε η ελπίδα/ κι ο Βενιζέλος το ’φερε στο κάστρο του Φιρκά./ Χαρείτε κι ήρθ’ η λευτεριά!/ Την Ενωση χαρείτε./ Γιορτάστε την, γιορτάστε την, τη μέρα τη μεγάλη./ Η λύρα παίζει και γλεντά η Κρήτη πέρα ως πέρα/ και λάμπει η γαλανόλευκη επάνω στο Φιρκά».
Aπό το ποίημα “Η Ενωση” του Βασίλη Γ. Χαρωνίτη

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (29.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-210/#ixzz3KSTgEAGG
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΧΕΙΜΩΝΑΣ εξεπρόβαλε με χιόνι και χαλάζι/ και ο φτωχός χωρίς φωτιά και φαγητό στενάζει! Ωραίος ο χειμώνας, όταν μπορείς να τον απολαμβάνεις στη ζεστασιά του σπιτιού σου. Όχι, όμως, και γι’ αυτόν που δεν έχει “φωτιά και φαγητό”, μας λέει στη μαντινάδα του ο φίλος ιερωμένος. Μην ξεχνιόμαστε!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ έξω απ’ την μπαλκονόπορτα, όπως συνηθίζω πριν αρχίσω το γράψιμο. Στο δεν θα βρέξει είναι αυτή την ώρα (πρωί Πέμπτης) ο καιρός, τίποτα, ωστόσο δεν εγγυάται ότι θα είναι εκεί και μετά από λίγο. Αμφίρροπες πάντα οι μάχες που δίνουν και τον Νοέμβρη ο ήλιος με τα σύννεφα. Είτε βρέξει, είτε δεν βρέξει, ωστόσο, κανένα πρόβλημα για τη δουλειά μου. Να γράψω θέλω κι όχι να πάω στις ελιές…

ΤΕΛΗ Νοέμβρη και στα Λευκά Όρη έπεσαν τα πρώτα χιόνια. Θα ακολουθήσουν κι άλλα. Δόξα τω Θεώ! Ο χειμώνας είναι πάντα εδώ, έτοιμος να εισβάλει στην ώρα του. Καλοδεχούμενος!

ΧΕΙΜΩΝΑΣ εξεπρόβαλε με χιόνι και χαλάζι/ και ο φτωχός χωρίς φωτιά και φαγητό στενάζει! Ωραίος ο χειμώνας, όταν μπορείς να τον απολαμβάνεις στη ζεστασιά του σπιτιού σου. Όχι, όμως, και γι’ αυτόν που δεν έχει “φωτιά και φαγητό”, μας λέει στη μαντινάδα του ο φίλος ιερωμένος. Μην ξεχνιόμαστε!

ΣΕ ΣΕΝΑ το λέω πεθερά για να τ’ ακούει η νύφη! Πεθερά στη συγκεκριμένη περίπτωση η Κυβέρνηση (η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου) και νύφη ο Τσίπρας, κατά μίαν έννοιαν, ο ελληνικός λαός κατά μία άλλη και οι λαοί της Νότιας Ευρώπης κατά μία παράλλη. Το ποιός το λέει, τι λέει και γιατί το λέει είναι φανερό, ας το πάρει το ποτάμι, όμως. Από “τρ” αρχίζει και σε “κα” τελειώνει η… λεγάμενη.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ το θέμα είναι τι θα κάνει στην προκειμένη περίπτωση η… νύφη, η όποια “νύφη” τέλος πάντων! Αυτό μου είπε ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος με τον οποίο κουβεντιάσαμε την πορεία, για να μην πω το “ναυάγιο” ούτε την “ελεγχόμενη διαφωνία”, των διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με την τρόικα στο Παρίσι.

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ σε όλη την Ελλάδα χθες κατά της λιτότητας. Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών καθολικώς διαμαρτυρομένων! Η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου (του Γέρου της Δημοκρατίας στον νου μου, έτσι όπως τη χρησιμοποίησε για να διακωμωδήσει το “Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών” της Απριλιανής Δικτατορίας. Χριστιανών και μή…

ΕΝΑΝΤΙ πινακίου φακής (για ένα πιάτο φακές δηλαδή) χάρισε τα πρωτοτόκια του ο Ησαύ στον Ιακώβ, επειδή πεινούσε, όπως μας λέει η Παλαιά Διαθήκη. Μιμητής του η σεβαστή μας Κυβέρνηση που ξεπούλησε, εκτός των άλλων, και το αεροδρόμιο Χανίων…

«ΜΗ ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΣ την στέγην σου· είναι ολόκληρος βιβλιοθήκη· έκαστον κεραμίδι αυτής αποτελεί ανά εν μυθιστόρημα της οικίας σου». Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΚΟΜΒΙΚΗΣ σημασίας τα προσεχή παιχνίδια που δίνουν, εκτός έδρας και οι δύο, τόσο ο Α.Ο. Πλατανιάς, όσο και ο Α.Ο. Χανιά με την Καλλονή και τον Άλιμο αντίστοιχα. Να ευχηθούμε ολόψυχα το καλύτερο δυνατό και για τους δύο. Αντε ισοπαλία για τον πρώτο και νίκη για τον δεύτερο…

Η ΓΟΡΓΟΦΟΝΑ, κόρη του Περσέα, ήταν η πρώτη γυναίκα που παντρεύτηκε δύο φορές. Ενώ ήταν ακόμα κορίτσι, παντρεύτηκε τον Περιήρη. Μόλις αυτός πέθανε, ξαναπαντρεύτηκε τον Οίβαλο. Μέχρι τότε οι γυναίκες που έμεναν χήρες απαγορευόταν να ξαναπαντρευτούν. Κατά κάποιο τρόπο η γυναίκα αυτή έσπασε την παράδοση. (Απο το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

 «Τέλη Νοέμβρη. Νυχτώνει νωρίς./ Υγρασία περονιάζει τα κόκαλα./ Χτυπούν των πεύκων τα κλαριά απ’ τη θύελλα./ Πέτρες κατρακυλούν προς τη θάλασσα./ Τα φώτα κάνουν μικρές διακοπές/ σαν να κλείνουν το μάτι σε αόρατο φίλο./ Ο άρρωστος σκύλος στην ξώπορτα/ αναστενάζει βαθιά, σαν άνθρωπος/ αλαφιάζεται από τις αστραπές/ ανησυχεί, χωρίς να ξέρει/ πως κινδυνεύει απ’ την αρρώστια του./ Κλεφτά τον κοιτάζω./ Κρυφακούω την ανάσα του./ ενας σκύλος είναι τώρα/ η πιο άμεση έγνοια μου/ αυτήν την νύχτα του τρόμου/ όπου όλα λες πλησιάζουν στο τέλος τους/ ενώ ένα δειλό φεγγάρι/ αποχωρεί για να φωτίσει/ κάποιου άλλου τ’ όνειρο…». Το ποίημα “Φθινόπωρο” της Μαίρης Γυφτάκη

 ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

 (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/212803/#ixzz3KMcABGzt
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ δεν έγινε τελικά ο τάφος για τους 700 συνανθρώπους μας, που επιμένουμε να τους αποκαλούμε λαθρομετανάστες, όπως έχει γίνει για χιλιάδες άλλους και θα εξακολουθήσει να γίνεται για χιλιάδες άλλους. Το φορτηγό πλοίο “Μπάρις” υπό σημαία Κιριμπάτι που βρέθηκε προχθές ακυβέρνητο ανοιχτά της Ιεράπετρας διεσώθη. Το “λαθραίο” όνειρο για μια θέση στον ήλιο στη συγκεκριμένη περίπτωση συνεχίζεται. Να ’χουμε ήσυχη τη συνείδησή μας; «Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου», θα επαναλάμβανε ο Κωστής Παλαμάς.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ δεν έγινε τελικά ο τάφος για τους 700 συνανθρώπους μας, που επιμένουμε να τους αποκαλούμε λαθρομετανάστες, όπως έχει γίνει για χιλιάδες άλλους και θα εξακολουθήσει να γίνεται για χιλιάδες άλλους. Το φορτηγό πλοίο “Μπάρις” υπό σημαία Κιριμπάτι που βρέθηκε προχθές ακυβέρνητο ανοιχτά της Ιεράπετρας διεσώθη. Το “λαθραίο” όνειρο για μια θέση στον ήλιο στη συγκεκριμένη περίπτωση συνεχίζεται. Να ’χουμε ήσυχη τη συνείδησή μας; «Ντρέπομαι για τη ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου», θα επαναλάμβανε ο Κωστής Παλαμάς.

ΛΑΒΩΜΑΤΙΑ στην ψυχή της Αμερικής, μα και γενικότερα του Δυτικού Κόσμου η απόφαση να μην παραπεμφθεί σε δίκη ο λευκός αστυνομικός που σκότωσε τον 18χρονο μαύρο. Τρέχει και δεν προλαβαίνει να την επουλώσει ο πρόεδρος Ομπάμα. Υπάρχει πολλή μαυρίλα στο λευκό παλάτι του πολιτισμού μας ή κάνω λάθος;

«ΤΡΟΧΑΙΑ δυστυχήματα, ναρκωτικά και κρίση/ τρεις μάστιγες της εποχής που ’χουν σημάδια (α)φήσει», απ’ τον Εννιαχωριανό (Γιάννη Μαλαξιανάκη) η σημερινή μαντινάδα. Τρεις απ’ τις πολλές μάστιγες θέλει να μας πει…

ΠΡΩΤΟ κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, καταλληλότερος πρωθυπουργός ο Σαμαράς. Αυτό μας λένε, σταθερά, όλες οι δημοσκοπήσεις, που όλο και πληθαίνουν τελευταία. Λες και οι δημοσκόποι θέλουν να το ζαλίσουν το πράγμα μέχρι που να βγει το ποθούμενο.

ΕΚΤΟΣ Ελλάδος επιθυμεί, λέει, να παραμείνει η τρόικα μέχρι να γίνουν αποδεκτοί όλοι οι όροι της. Στα όριά της η ελληνική κυβέρνηση που, αν μη τι άλλο, αλλιώς τα περίμενε κι αλλιώς της βγαίνουν τα πράγματα. Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν!

ΣΙΓΑ το δύσκολο! Μια χαψιά τα ’κανε ο ιδιωτικός τομέας με τις ευλογίες και τις ευχές της σεβαστής μας Κυβέρνησης τα 14 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας, μέσα σ’ αυτά και το δικό μας. Κι άλλα να ’τανε! Κι εμείς πάντα εδώ «βουβοί, μοιραίοι, κι άβουλοι αντάμα/ προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα», όπως θα ’λεγε ο Κώστας Βάρναλης.

ΓΑΒΡΙΗΛ Φλεμετάκη, συντ. καθηγητή Φυσικής Αγωγής – συγγραφέα, Θεσσαλονίκη: Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον το βιβλίο σας “Αναλαμπές” (2013) που είχατε την καλοσύνη να μου στείλετε, συνοδεύοντας το μ’ ένα εξόχως “αγαπητικό” για το πρόσωπό μου γράμμα. Σας ευχαριστώ από καρδιάς που με μεταφέρατε με τις ιστορίες σας στον Βάμο μιας άλλης εποχής και στο παλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξο γυμνάσιό μας του οποίου υπήρξατε μαθητής μια 15ετία πριν από μένα. Πολύ έμεινα, όμως, και στις ρίμες σας, στις οποίες επίσης βρήκα κατατιθεμένη την ανθρωπιά που σας διακρίνει. «Το ύφος είναι το ήθος», μας έχει πει ο Μπυφόν.

ΟΙ ΑΡΜΑΤΟΔΡΟΜΙΕΣ ήταν το πιο θεαματικό αγώνισμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι ηνίοχοι οδηγούσαν άρματα με δύο ή τέσσερις ίππους. Συνήθως, στις αρματοδρομίες με τέσσερα άλογα έπαιρναν περίπου δέκα άρματα που έπρεπε να κάνουν 23 φορές τον γύρο του σταδίου. Επειδή όμως, το πλάτος του αγωνιστικού χώρου ήταν περιορισμένο, ήταν πολύ συνηθισμένα τα ατυχήματα. Μια φορά μάλιστα που συμμετείχαν 40 άρματα, στο τέρμα έφτασε μόνο ένα. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

«Οπως ο ήλιος ’πο ψηλά φωτίζει και ζεσταίνει,/ ετσά κι ο λόγος ο καλός ανθρώπους ανασταίνει./ Κακή κουβέντα να μην πεις μηδέ για τον εχθρό σου,/ καλλιά, αντί κακολογιά, να κάνεις το σταυρό σου./ Ετσα μπορεί ετούτοσας πολλά που σου ’χε μίση,/ μπλειο ντου να μην ξανασκεφτεί να σε κακολογήσει./ Τότες, σιγά σιγά θα δεις να μπαίνει η αγάπη,/ στον τόπο που πρωτύτερα, φωλεύανε τα πάθη./ Την καλοσύνη στην κακία όπλο να ’χεις μαζί σου,/ που το κακό θα πολεμά κι η νίκη θα ’ν’ δική σου./ Την καλοσύνη στεξ’ ο μπρός σ’ αυτούς που σ’ αδικούνε,/ σίγουρα θα ’ρθει ο καιρός, ούλοι να σ’ εκτιμούνε./ Ο γδικιωμός είναι κακό, που πρέπει ν’ αποβγάνεις,/ από κακό με το κακό ποτέ καλό δε βγάνεις”. Η ρίμα “Προσταγές ψυχής” του Γαβριήλ Φλεμετάκη. 

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

 (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα 927.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-209/#ixzz3KGpG9ZZ0
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Πάει πέταξε και το… αεροδρόμιο! Βρε τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει. Α ναι! Το Εφετείο μου θύμισε που τελικά κι εκείνο έβγαλε φτερά και “πέταξε”! Κι αν για την περίπτωση του Εφετείου είχαμε ακούσει και βιώσει πάρα πολλά, στην ουσία ίσως η “ζημιά” που προκλήθηκε να ήταν κατά πολύ μικρότερη σε σύγκριση με την συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου – πάλαι ποτέ… “μας”.

Δείτε περισσότερα... ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

Πουλήσαμε τον "Δασκαλογιάννη"

Πάει πέταξε και το… αεροδρόμιο! Βρε τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει. Α ναι! Το Εφετείο μου θύμισε που τελικά κι εκείνο έβγαλε φτερά και “πέταξε”! Κι αν για την περίπτωση του Εφετείου είχαμε ακούσει και βιώσει πάρα πολλά, στην ουσία ίσως η “ζημιά” που προκλήθηκε να ήταν κατά πολύ μικρότερη σε σύγκριση με την συγκεκριμένη ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου – πάλαι ποτέ… “μας”.
Πάντως και στη μία και στην άλλη περίπτωση, το μόνο σίγουρο είναι η… ηχηρή αναξιότητά μας. Και λέω αναξιότητα διότι ως φαίνεται όλα όσα προσπαθούμε(;) εδώ εν Χανίοις -και μιλώ για τα μεγάλα ζητήματα βεβαίως- μάλλον πως δεν τα χειριζόμαστε σωστά και πάντα μένουμε… παραπονούμενοι και καταϊδρωμένοι. Ομως μάλλον πως δεν μας φταίει τίποτα άλλο παρά… εμείς οι ίδιοι… έστω κι αν ακούγονται φωνές κάποιων “πονηροί” που αναφέρονται για… μάχες χαμένες πριν καν δοθούν μιας και οι δυνατοί όλα τα έχουν δρομολογημένα κατά τέτοιο τρόπο που καμία κινητοποίηση δεν ωφελεί για κάτι που έχει προαποφασιστεί.
Οπως και να ’χει, η ιστορία του “Δασκαλογιάννης” είναι χαρακτηριστική της αδυναμίας μας να συστρατευθούμε και αποδεικνύει ότι δεν μπορούμε να κρατήσουμε κάτι για το οποίο υπερηφανευόμαστε, κάτι που για να δημιουργηθεί είχαν παλέψει πάρα πολλοί στο παρελθόν. Απλά… εξαφανίστηκε μέσα από τα μάτια μας.
Τα πάντα έχουν να κάνουν με τη σημειολογία, δεν πρόκειται να αναλωθούμε στην αύξηση των 12-13 ευρώ στο εισητήριο που ωστόσο και αυτή θα αποβεί εις βάρος μας στο μέλλον. Το σημαντικότερο όλων είναι ότι με την ιδιωτικοποίηση του “Δασκαλογιάννης” χάνουμε… γη, έτσι απλά! Δεν μπορούμε να κρατήσουμε τη γη μας και δημιουργούμε ένα… προηγούμενο που στο μέλλον ενδεχομένως όταν κάποια στιγμή έρθουν να μας πάρουν τον Δημοτικό Κήπο, «με τον παρά τους θα το κάνουν» κι έπειτα όταν θελήσουν να αγοράσουν τον Φάρο ποιος αποκλείει πως δεν θα τα καταφέρουν ή αν επιθυμήσουν τον Φιρκά δεν αποκλείεται να τον δώσουμε… αμαχητί κι αυτόν.
Σενάρια από το μέλλον θα πει κανείς τα οποία εμπεριέχουν αρκετή δόση επιστημονικής φαντασίας. Ισως!
Ομως, ειδικά όταν οι καταστάσεις θα έχουν “σφίξει” κι εμείς δεν θα ’χουμε λευτά, το μόνο για το οποίο δεν θα νοιαστούμε είναι να κρατήσουμε τα παραπάνω ή ό,τι άλλο υπάρχει προς πώληση εκείνη την εποχή. Ετσι, όταν κάποια εποχή ιδιωτικοποιηθούν και οι… τάφοι των Βενιζέλων, τότε, ίσως να καταλάβουν οι επερχόμενοι σε τι ατόπημα είχαμε πέσει εμείς.
Εστω και τώρα αδυνατώ να κατανοήσω πώς 2-3 εταιρείες ιδιωτικές μπορούν να αγοράζουν “μπιρ παρά” το «Δασκαλογιάννης». Κι ίσως το πάω πολύ μακριά αλλά πιστεύω ότι από κει που βρίσκεται, θα σκέφτεται πώς έχουμε την αναισθησία να ξεπουλούμε το όνομά του.
Ισως μια καλή ιδέα θα ήταν να… απονοματίσουμε το “Δασκαλογιάννης”, να κρατήσουμε το όνομα του μεγάλου επαναστάτη των Σφακιών, της Κρήτης δικό μας -όσοι από μας το νιώθουμε και ας μην το εκχωρήσουμε σε καμια κοινοπραξία, σε καμιά εταιρεία να το… αλλάξει σε κάμποσα χρόνια ως μη εμπορικό. Διότι πρέπει να ξέρετε ότι σε τέτοιες δουλειές τα brand names αλλάζουν ανάλλογα με την προσφορά και τη ζήτηση και τα οικονομικά ενδιαφέροντα του επιχειρηματία· και συνήθως οι κανόνες που ακολουθούνται σε τέτοιου είδους παιχνίδια ορίζουν ακόμη και τη μάνα σου να πουλείς!

Χανιώτικα νέα (26.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/poulisame-ton-daskalogianni/#ixzz3KBFIT5GU
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ κι αυτή! Σαν χθες, παραμονή της Αγίας Αικατερίνης, ημέρα των γενεθλίων μου, έφυγε πριν από 20 χρόνια για το άλλο ημισφαίριο της ζωής ο πατέρας μου! Ισως ήθελε να μου πει ότι η μόνη βεβαιότητα είναι ότι γεννιόμαστε για να πεθάνουμε… Το σκέφτομαι συχνά, τελευταία, αυτό. Τι παραγγελιά!

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ Αικατερίνης σήμερα, του Αγίου Στυλιανού και του Αγίου Νίκωνα του “Μετανοείτε” αύριο. Να πούμε χρόνια πολλά και καλά, λοιπόν, στις πολλές εορτάζουσες και στους πολλούς εορτάζοντες (Αικατερίνες, Στυλιανές, Στυλιανούς, Νίκωνα δεν ξέρω κανένα) πριν από ο,τιδήποτε άλλο.

ΠΡΟΤΥΠΟ της γυναικείας ομορφιάς αλλά και της πιο πλατιάς μόρφωσης είναι για τον λαό μας η Αγία Αικατερίνη, που είναι πολιούχος του Σινά και θεωρείται “νύφη του Χριστού” γιατί, λέει, της είχε δώσει το δαχτυλίδι του. Προστάτης των νεογνών και των νηπίων θεωρείται ο Αγιος Στυλιανός που εικονίζεται να κρατά ένα βρέφος στην αγκαλιά του. Μ’ είχε τάξει και σ’ αυτόν η συγχωρεμένη η μάνα μου, για να με “στυλώσει”, λέει, στην κοιλιά της.

ΤΟΝ ΑΓΙΟ Νίκωνα που πέρασε τη ζωή του κηρύσσοντας σε πολλούς τόπους τον λόγο του θεού, για να καταλήξει στη Σπάρτη, της οποίας είναι πολιούχος, τον είπανε “Μετανοείτε” επειδή συχνά έλεγε στους ανθρώπους να μετανοήσουν. Κάποτε, το 961 ήρθε και στην Κρήτη που οι Αραβες είχανε αλλοξοπιστήσει τους Χριστιανούς με το σπαθί, όπου έμεινε 20 χρόνια. Με την έννοια αυτή μπορούμε να τον θεωρούμε και δικό μας Αγιο κι ας μην του έχουμε χτίσει ακόμα μια εκκλησία.

ΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ κι αυτή! Σαν χθες, παραμονή της Αγίας Αικατερίνης, ημέρα των γενεθλίων μου, έφυγε πριν από 20 χρόνια για το άλλο ημισφαίριο της ζωής ο πατέρας μου! Ισως ήθελε να μου πει ότι η μόνη βεβαιότητα είναι ότι γεννιόμαστε για να πεθάνουμε… Το σκέφτομαι συχνά, τελευταία, αυτό. Τι παραγγελιά!

ΗΤΑΝ το χθες όπως προχθές, μα αύριο θα είναι;/ Γι’ αυτό στο σήμερα, αν θες, φίλος των άλλων γίνε! Από τον φίλο ιερωμένο η συμβουλή – μαντινάδα. Να που βρήκε τη θέση της αφού έμεινε δυο μήνες περίπου στο ψυγείο, πάτερ!

ΟΛΟΙ σας ν’ αγωνιστείτε κι όλοι μας να δοξαστούμε! Πολύ λίγος ο κόσμος που πήγε στο αεροδρόμιο το πρωί του περασμένου Σαββάτου για να διαμαρτυρηθεί για την ιδιωτικοποίησή του. Αλλοι είχαν βγει στις ελιές, άλλοι έπιναν τις φραπεδιές τους στις καφετέριες της πόλης, άλλοι είχαν πάει για βρούβες…

ΠΡΙΝ ΤΑ βρούμε ή δεν τα βρούμε με την τρόικα, θα πρέπει να τα βρούμε μεταξύ μας. Ζητούμενο πάντα η εθνική συνεννόηση. Προπάντων στις οριακές καταστάσεις, όπως αυτές που περνά αυτήν την περίοδο η χώρα μας. Πάντα ήταν οπαδός του αυτονόητου ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

ΕΝ ΚΡΥΠΤΩ και παραβύστω η αναγόρευση του Γερμανού συγγραφέα H. Richter σε επίτιμο διδάκτορα από το Πολιτικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Οι Μήδοι διάβηκαν και τούτη τη φορά, στο πλαίσιο της “κατάληψης της νήσου Κρήτης”. Αιδώς!

«ΚΟΥΡΑΓΙΟ μα σε λιγάκι θα κάμεις την Κατερίνη, με τ’ όνομά του θα ’ρθει το παιδί», είπαν στη μάνα μου, όταν την έπιασαν οι πόνοι. Χαμογέλασε, όσο μπορούσε να χαμογελάσει, εκείνη. Οσα ήξερε η νοικοκερά δεν τα ’ξερε ο κόσμος όλος! Αν το παιδί ήταν κορίτσι θα το έβγαζε Βαγγελιώ, αν ήταν αγόρι θα το έβγαζε Βαγγέλη κι ας χόλιαζε η πεθερά της που το ήθελε Αντώνη, τ’ όνομα του άντρα της. Αυτό ήταν το ένα απ’ τα δυο ταξίματά της στην Παρθένα, την Ευαγγελίστρια του Φρε. Οτι θα πηγαίνει 40 χρόνια ξυπόλητη, κάθε χρόνο στη χάρη της, πορπατηχτή απ’ το Νίππος στον Φρε ήταν το δεύτερο. Αυτό το έκαμε με το παραπάνω. Σαράντα πέντε ήταν τελικά τα χρόνια που άντεξαν τα πόδια της να πηγαίνουν το βασανισμένο της κορμί. Υπήρχε, όμως, ένα ακόμα τάξιμό της πριν γεννηθώ, στον Αγιο Στυλιανό. «Σε κερί και λιβάνι θα σου φέρω το βάρος του παιδιού, αν γεννηθεί με τα σωστά του, Αγιε μου Στυλιανέ», του υποσχέθηκε…. Αλλη μεγάλη ιστορία αυτή…

 «Σαν σήμερα/ -πάνε χρόνια από τότε-/ βγήκα στο φως του κόσμου./ Σαν σήμερα/ -μισόν αιώνα, παρά τέσσερα χρόνια αργότερα- έφυγε για τον άλλο κόσμο/ ο πατέρας μου./ “Δεν θέλω να τρώγω τζάμπα το ψωμί μου”,/ είπε κι έφυγε/ βέβαιος πως δεν είχε αφήσει/ κανέναν απλήρωτο λογαριασμό./ Μακάρι κι εγώ,/ όταν έρθει η σειρά μου να φύγω,/ να’ μαι το ίδιο βέβαιος/ πως έχω πληρωμένους/ όλους μου τους λογαριασμούς». To ποίημα “24 Νοεμβρίου” του γράφοντος (“Οταν γίνεις ποίημα”, εκδ. “Πολιτιστική Εταιρία Κρήτης”, Χανιά 2013

) ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! 

(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (25.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-208/#ixzz3K56V17WD
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Περί θαλπωρής, της “Θαλπωρής”, εν προκειμένω, ο λόγος. Ενός σύγχρονου και με όλες τις ανέσεις ξενώνα, που δημιουργήθηκε σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, κυρίως, με την αρωγή του γνωστού για την εθελοντική δράση του Συλλόγου “Ορίζοντας”, κάτω απ’ τον Ναό του Αγίου Γεωργίου Χανίων, για να βρίσκουν οι συνοδοί των ασθενών που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι, ένα κρεβάτι για να ξεκουράσουν το σώμα τους, και προπάντων ένα ηθικό αποκούμπι στην όποια στενοχώρια τους. Ενός οράματος που έγινε πραγματικότητα.

Περιττό να πω ότι  συστήνω με ενθουσιασμό το βιβλίο της Αργυρώς Μουντάκη "Το κορίτσι του Πέτρου" όχι μόνο στα παιδιά, ηλικίας 9 ετών και άνω που πρωτίστως απευθύνεται, αλλά και σε όλους όσοι εξακολουθούν να αισθάνονται παιδιά. Να ’σαι πάντα καλά, Αργυρώ, ν’ αποφανίζεις τα Χανιά μας στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. Καλή συνέχεια!

Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Περί "Θαλπωρής" ο λόγος

Aλλο ένα έργο αγάπης, άλλη μια μαρτυρία αγάπης, προσφορά στους ανθρώπους του τόπου μας, που βρίσκονται σε ανάγκη απ’ τη Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου. Περί θαλπωρής, της “Θαλπωρής”, εν προκειμένω, ο λόγος. Ενός σύγχρονου και με όλες τις ανέσεις ξενώνα, που δημιουργήθηκε σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα, κυρίως, με την αρωγή του γνωστού για την εθελοντική δράση του Συλλόγου “Ορίζοντας”, κάτω απ’ τον Ναό του Αγίου Γεωργίου Χανίων, για να βρίσκουν οι συνοδοί των ασθενών που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι, ένα κρεβάτι για να ξεκουράσουν το σώμα τους, και προπάντων ένα ηθικό αποκούμπι στην όποια στενοχώρια τους. Ενός οράματος που έγινε πραγματικότητα… Μίλησε με πολλή συγκίνηση, λεπτομερώς, κατά την τελετή των εγκαινίων, που έγιναν τις προάλλες, ο και πρόεδρος του Νοσοκομειακού Ναού, πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης, αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός Λιονάκης, γι’ αυτό. Εκδηλα συγκινημένος, όμως, αλλά και ταυτόχρονα χαρούμενος, ήταν περισσότερο απ’ όλους ο επίσκοπος της τοπικής μας εκκλησίας, ο μητροπολίτης Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης. Δική του ιδέα η δημιουργία του έργου, πριν από χρόνια, όταν ήταν ακόμα αρχιμανδρίτης, και είδε, επισκεπτόμενος τη μονάδα εντατικής θεραπείας, με το πρίσμα της αγάπης του, τα κάθε λογής προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι συνοδοί των ασθενών… Αυτός έριξε τον σπόρο, ένα σπόρο που έπεσε σε γη αγαθή. «Εδώ είχαμε μια αρμονική συνύπαρξη δύο συμβουλίων, του εκκλησιαστικού νοσοκομειακού συμβουλίου και του συμβουλίου του “Ορίζοντα” που τα ευχαριστώ, τα επαινώ, τα χειροκροτώ, γιατί πάλεψαν πολλά και κατάφεραν να πείσουν ότι κάποιοι εργάζονται για το κοινό καλό και δεν ζουν στη μοναξιά της απραγίας τους», επεσήμανε ο πρωτοσύγκελλος στην ομιλία του, αφού πρώτα απένειμε ονομαστικά τα εύσημα και ζήτησε τη διαρκή συμπαράσταση όλων. Κοινός, εξ’ αδιανεμήτου πλούτος της τοπικής μας κοινωνίας, δώρο κι αυτό της τοπικής μας εκκλησίας η “θαλπωρή”…

Αργυρώ Μουντάκη: “Το κορίτσι του Πέτρου”

Ημουν σίγουρος ότι έτσι κι άρχιζα να διαβάζω το παιδικό μυθιστόρημα “Το κορίτσι του Πέτρου” της νέας και πολλά υποσχόμενης Χανιώτισσας συγγραφέα Αργυρώς Μουντάκη που κυκλοφόρησε εφέτος απ’ τις εκδόσεις “Μεταίχμιο” δεν θα το άφηνα απ’ τα χέρια μου, αν δεν το τέλειωνα. Περιδιαβάζοντας, με το που μου το έδωσε πριν από τρεις περίπου μήνες στις σελίδες του, διείδα από τις αράδες που έπεσε το μάτι μου, πόσο με τραβούσε σαν μαγνήτης το γράψιμό της. Δεν διείδα, ωστόσο ότι η πρώτη ανάγνωση θα μου επέβαλε να το ξαναδιαβάσω. Και για να απολαύσω τον ξεχωριστό “παιδαγωγικό” τρόπο της γραφής της, μαζί με τις ομιλητικές εικόνες της Πέγκυ Φούρκα, αλλά και προπάντων για να σταθώ στα ζητήματα που πραγματεύεται το βιβλίο και αφορούν άμεσα τη σημερινή ελληνική κοινωνία, τη σημερινή ελληνική οικογένεια και το σημερινό ελληνικό σχολείο. Ζητήματα που τίθενται ως ερωτήματα, ενίοτε ρητορικά, και έχουν να κάνουν με τη μετανάστευση, τον ρατσισμό, τη διαφορετικότητα, τη σχολική βία και όχι μόνο. Πώς είναι το ξεκίνημα σε μια ξένη χώρα για μια οικογένεια; Ποιους δοκιμάζει περισσότερο η κρίση, τους Ελληνες ή τους ξένους; Ποια πρόσωπα παίρνει η βία; Ποιοι απομονώνουν ένα κορίτσι και γιατί; Κάποια απ’ αυτά. Παραπέρα. Ποιος είπε ότι τα παιδιά δεν ερωτεύονται; Ποιος είπε ότι τα χνουδωτά ζωάκια δεν έχουν ψυχή; Ποιος και γιατί βάζουν “ταμπέλες”; Ολοι μαζί ή ο καθένας χωριστά; Κι άλλα πολλά. “Οταν ήμουν δάσκαλος” (πόση νοσταλγία νιώθω κάθε φορά που χρησιμοποιώ τον τίτλο της γνωστής νουβέλας του Ιωάννη Κονδυλάκη!) διάβαζα κάθε χρόνο στους εκάστοτε μαθητές μου σε συνέχειες το βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου “Τα ψηλά βουνά”. Το έκανα και με κάποια άλλα (λίγα) βιβλία αυτό. Αν ήμουν ακόμα σε σχολείο, ένα απ’ αυτά θα ήταν και “Το κορίτσι του Πέτρου”. Περιττό να πω ότι το συστήνω με ενθουσιασμό όχι μόνο στα παιδιά, ηλικίας 9 ετών και άνω που πρωτίστως απευθύνεται, αλλά και σε όλους όσοι εξακολουθούν να αισθάνονται παιδιά. Να ’σαι πάντα καλά, Αργυρώ, ν’ αποφανίζεις τα Χανιά μας στον χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. Καλή συνέχεια!

Χανιώτικα νέα (24.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/peri-thalporis-o-logos/#ixzz3Jz2kQR2b
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ

Ήθελε να ναι ένα σημείο αναφοράς για όλο τον Αποκόρωνα, κι όχι μόνο, οι Αγιοι Ασώματοι… Να ρχεται εδώ ο κόσμος με τα παιδιά του… Ν ανάβει ένα κερί στους Αγίους και να προσεύχεται… Να συνομιλεί με την ιστορία διαβάζοντας τις σχετικές πληροφορίες της πινακίδας που έχει στήσει η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων… Ν απολαμβάνει στα πέτρινα πεζούλια την σκιά των αιωνόβιων δέντρων και να μυρίζει τη μυρωδιά της αρίγανης, της μέντας και της μπαρμπαρούσας… Ν αναστοράται τα παλιά σταυροδένοντας τις ρίζες με τις μνήμες. Να γυρίζει το κλειδί, να μπαίνει στ αρχονταρίκι για να κάνει έναν καφέ… Ολα αυτά και πολλά άλλα, που μου έλεγε , στο περίπου, ο μακαριστός  Παναγιώτης Κωστάκης τα θυμήθηκα τις προάλλες όταν πήγα εκεί τον  τον φίλο μου απ τα παλιά, τον Νίκο τον Καστρινάκη…

Δείτε περισσότερα... Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Ο ναός των Αγίων Ασωμάτων χρονολογείται στον 15ο αιώνα και ανήκει στον τύπο του μικρού μονόχωρου ναού. Ο τύπος αυτός είναι πολύ συνηθισμένος για τους ναούς της υπαίθρου κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας (1211 – 1669). Ιδιαιτερότητα του ναού αποτελεί ο τοιχογραφικός του διάκοσμος. Αντί του συνηθισμένου εικονογραφικού προγράμματος με σκηνές από το δωδεκάορτο και μορφές αγίων, εδώ έχουμε επαναλαμβανόμενα γεωμετρικά μοτίβα, που καλύπτουν ολόκληρο το εσωτερικό του ναού. Ο ναός είναι κατασκευασμένος πάνω στα ερείπια αρχαιότερου ναού, που ανήκει στον τύπο του μονόχωρου με νάρθηκα και χρονολογείται στον 6ο με 7ο αιώνα. Κατά την ανασκαφική έρευνα αποκαλύφθηκαν τμήματα της τοιχοποιίας του αρχικού ναού και του δαπέδου καθώς και η βάση της Αγίας Τράπεζας. Βόρεια του αρχικού ναού αποκαλύφτηκαν τα ερείπια και δεύτερου κλίτους, πιθανότατα της ίδιας περιόδου. Ανατολικά και δυτικά του ναού ανασκάφηκαν κιβωτιόσχημοι τάφοι του 6ου και 7ου αιώνα.
Σε ορισμένους τάφους βρέθηκαν μικρές οινοχόες που αποτελούσαν συνηθισμένες προσφορές προς τους νεκρούς της περιόδου αυτής.
Βορειοανατολικά του ναού βρέθηκαν τα υπολείμματα κτηρίου της ίδιας περιόδου.
Το κτήριο φαίνεται να έχει τουλάχιστον τρία δωμάτια.
Η ανασκαφική έρευνα στη θέση έδωσε αξιόλογα ευρήματα, όπως μια ομάδα ακέραιων αγγείων (οινοχόες, κύπελλο και λύχνος) του 6ου και 7ου αιώνα, μια χάλκινη πόρπη από ζώνη σε σχήμα σταυρού, χρονολογούμενη στον 7ο με 8ο αιώνα κι ένα αμφικιονίσκο με επιγραφή αναφερόμενη στον επίσκοπο Επιφάνειο.
28η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

 Θρύλοι και παραδόσεις για την Τριμάρτυρη, τον Καθεδρικό Ναό της πόλης των Χανίων, το κεντρικό κλίτος του οποίου είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου, που γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου σαν σήμερα, στον σημερινό Παιδότοπο. Θρύλοι και παραδόσεις έτσι όπως ο καταξιωμένος ανά το πανελλήνιο συμπολίτης μας συγγραφέας Βασίλης Γ. Χαρωνίτης γλαφυρά τούς και τις έχει καταγράψει στο βιβλίο του “Η Κρήτη των θρύλων” κι έτσι, όπως με τις όμορφες ζωγραφιές τους μερικά απ’ τα παιδιά της Στ2 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων τούς και τις φαντάζονται.

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΒΑΣΙΛΗΣ Γ. ΧΑΡΩΝΙΤΗΣ - ΖΩΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤ2 ΤΑΞΗΣ 5ου ΔΗΜ. ΣΧ. ΧΑΝΙΩΝ

Θρύλοι και παραδόσεις για την Τριμάρτυρη

Καλοί μου φίλοι, καλό Παρασκευο-σαββατοκύριακο!

 Θρύλοι και παραδόσεις για την Τριμάρτυρη, τον Καθεδρικό Ναό της πόλης των Χανίων, το κεντρικό κλίτος του οποίου είναι αφιερωμένο στα Εισόδια της Θεοτόκου, που γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 21 Νοεμβρίου σαν σήμερα, στον σημερινό Παιδότοπο. Θρύλοι και παραδόσεις έτσι όπως ο καταξιωμένος ανά το πανελλήνιο συμπολίτης μας συγγραφέας Βασίλης Γ. Χαρωνίτης γλαφυρά τούς και τις έχει καταγράψει στο βιβλίο του “Η Κρήτη των θρύλων” κι έτσι, όπως με τις όμορφες ζωγραφιές τους μερικά απ’ τα παιδιά της Στ2 τάξης του 5ου Δημ. Σχ. Χανίων τούς και τις φαντάζονται. Πολλά τα “ευχαριστώ” που οφείλω τόσο στη φίλη διευθύντρια του Σχολείου Αγγελική Χριστοφή, όσο και στη δασκάλα της τάξης Ελπίδα Μπάρκα, που υιοθέτησαν την πρόταση που τους έγινε: να διανθίσουν τα παιδιά με ζωγραφιές το κείμενο του Βασίλη Χαρωνίτη για την Τριμάρτυρη, αφού πρώτα το κάνουν μάθημα… Και βέβαια συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό, άσχετα αν δεν χώρεσαν οι ζωγραφιές κάποιων… Χρόνια πολλά σε όλους και ξεχωριστά στις Μαρίες. Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!

[…] Η Τριμάρτυρη, ο καθεδρικός ναός των Χανίων, γιορτάζει στις 21 του Νοέμβρη κάθε χρόνο. Ο κόσμος έρχεται και δείχνει την ευλάβεια και την πίστη του. Σκύβει κι ασπάζεται τη μικρή ασημοσκεπασμένη εικόνα, που βρίσκεται στο προσκυνητάρι, αριστερά όπως μπαίνομε από την κεντρική πόρτα κι ανάβει κερί. Πολλοί, που ξέρουν για την εικόνα, διηγούνται την ιστορία και τα παθήματα της. Λένε, πως κάποτε την πήγαν σε ζωγράφο να ζωντανέψει τα ξεθωριασμένα απ’ την πολυκαιρία χρώματά της, μ’ αυτή έφυγε την ίδια νύχια, γύρισε στο μέρος ακριβώς που την είχαν πριν και ταυτόχρονα παρουσιάστηκε στον ύπνο εκείνου που την είχε πάρει και τη φύλαγε και του παράγγειλε: «μπαντανάδες δε θέλω…» . Λένε κι άλλα πολλά. Ας τα βάλομε όμως σε μια σειρά: Το 1645 που τουρκοπατήθηκαν τα Χανιά, στη θέση που σήμερα υψώνεται η Τριμάρτυρη ήταν και τότε ναός χριστιανικός που οι Τούρκοι τον έκαμαν σαπουναριό. Πέταξαν όλα όσα θύμιζαν την προηγούμενη μορφή του χώρου κι έφεραν καζάνια, λάδια, αλάτι κι όλα όσα χρειάζονταν να γίνει το σαπούνι! Ομως το χτήριο δεν έπαψε να θεωρείται χώρος ιερός, ακόμη κι απ’ τους Τούρκους. Βέβαια, σταμάτησαν οι όρθροι και οι λειτουργίες· δεν ακούγονταν ύμνοι και ψαλμοί και δεν καιγόταν θυμίαμα. Αλλά και τι μ’ αυτό; Η εικόνα της Παναγίας έμενε πάντα εκεί στη θέση της κι υπήρχε άσβηστο μπροστά της το καντήλι.






Σε τούτο το σαπουναριό γίνονταν κι άλλα περίεργα. Το σαπούνι που έφτιαχναν δεν ήταν καλό. Ό,τι κι αν έκαναν δεν ψηνόταν, όπως έπρεπε. Οι Τούρκοι ιδιοκτήτες έφερναν τον ένα τεχνίτη ύστερ’ από τον άλλο, αλλά το αποτέλεσμα έμενε το ίδιο. Το σαπούνι δεν πετύχαινε. Και να ήταν μόνο το σαπούνι; Οι γειτόνοι δεν έπαυαν να διηγούνται πως έβλεπαν ένα φως να τριγυρίζει στη σκεπή τις νύχτες, άκουγαν παράξενους νυχτερινούς θορύβους, το παιδί του ιδιοκτήτη έπεσε στο πηγάδι και σώθηκε θαυματουργικά, έβλεπαν παράξενα όνειρα κι άλλα πολλά. Ο ίδιος, μάλιστα, ο τεχνίτης του σαπουναριού, μια νύχτα, λέει, είδε μια μαυροφόρα στον ύπνο του και του ’πε: «Εγώ το σπίτι μου δεν θέλω να είναι σαπουναριό. Δε σε πειράζω, αλλά να φύγεις» Ο τεχνίτης φοβήθηκε κι έφυγε, παίρνοντας όμως μαζί του και την εικόνα. Στο μεταξύ ο ιδιοκτήτης του σαπουναριού γίνηκε πρωθυπουργός της Τουρκίας και η χριστιανική Κοινότητα Χανίων τού ζήτησε την άδεια να χτίσει ναό, γιατί οι “Αγιοι Ανάργυροι” δε χωρούσαν τους χριστιανούς της πόλης. Ο Σουλτάνος, που σ’ αυτόν έφτασε η αίτηση, έδωσε την άδεια μαζί με μια δωρεά από 100.000 γρόσια και ο πρωθυπουργός, από ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία του γιου του, χάρισε το σαπουναριό μαζί με 30.000 γρόσια. Το νέο κυκλοφόρησε αμέσως κι η χαρά του κόσμου ήταν απερίγραπτη.

Ο τεχνίτης του σαπουνιού, που είχε πάρει την εικόνα μαζί του, όταν έφυγε, μόλις έμαθε πως το σαπουναριό θα γινόταν ναός, την πήρε και την πηγε σε ζωγράφο να την περιποιηθεί. Μα, όπως είπαμε, την ίδια νύχτα η εικόνα γύρισε στο σπίτι του και ταυτόχρονα του παρουσιάστηκε στον ύπνο, λέγοντας του: «μπαντανάδες δε θέλω». Στο μεταξύ, το έργο για το χτίσιμο του ναού είχε αρχίσει. Ετσι ο τεχνίτης πήρε την εικόνα και την έφερε στα Χανιά. Στην αρχή τη φύλαξαν στους Αγίους Αναργύρους κι όταν προχώρησε κάπως το έργο, την έφεραν με πομπή και την τοποθέτησαν στον τοίχο της πρόσοψης. Η ανέγερση του ναού προχωρούσε γοργά, η μια δωρεά διαδεχόταν την άλλη και το 1860 ο ναός ήταν έτοιμος μαζί με το καμπαναριό. Η καμπάνα τοποθετήθηκε κι ο ήχος της απλώθηκε στην πόλη. Καλούσε τους χριστιανούς σε προσκύνημα και σε ζωντάνεμα μνήμης. Οι Τούρκοι αντέδρασαν αμέσως και κατάφεραν να την κατεβάσουν και να την κρύψουν. Ευτυχώς, όχι για πολύ. Ενας χριστιανός τη βρήκε, ανέβηκε τη νύχτα οτο καμπαναριό, την κρέμασε και το ξημέραιμα ο ήχος της ξύπνησε τους Χανιώτες. Ο ίδιος ήχος διαλάλησε αργότερα τον ερχομό της λευτεριάς και συνεχίζει ως τα σήμερα…





Ετσι γίνηκε η Τριμάρτυρη. Ενα στολίδι των Χανιών που δέθηκε μ’ όλα τα μεγάλα και τ’ αξιομνημόνευτα του τόπου γεγονότα. Ποιητικά το παρουσίασε ο Αντωνιάδης, με το επίγραμμα που βρίσκεται στην πρόσοψη της: «Της θεομήτορος ναόν, ω διάβατα, βλέπεις, ον τέκνα ωκοδόμησαν πιστά της εκκλησίας προσφεύγοντα πτηνά δειλά εν μέσω τρικυμίας υπό αυτήν την πτέρυγα της ουρανίας σκέπης!». Και κάθε χρόνο στις 21 του Νοέμβρη, που γιορτάζει η χάρη Της, οι Χανιώτες ασπάζονται τη μικρή ασημοσκεπασμένη εικόνα Της, δείχνοντας, έτσι, την πίστη και την ευλάβεια τους. Ταυτόχρονα, όμως, τιμούν την ιστορία του τόπου, τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων, που μοιάζουν τόσο απίστευτα, ώστε γίνηκαν θρύλοι… (Bασίλη Γ. Χαρωνίτη, “Η Τριμάρτυρη” από το βιβλίο “Η Κρήτη των θρύλων”, εκδ. “Σμυρνιωτάκης”)

Χανιώτικα νέα (21.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/thrili-ke-paradosis-gia-tin-trimartiri/#ixzz3JiH4XBCA
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

H EOΡΤΗ των Εισοδίων της Παναγίας στον Ναό σήμερα! Χρόνια πολλά και καλά, λοιπόν, σ’ όλες τις… ελεύθερες Μαρίες και Δέσποινες, απ’ τα Χανιά, και όχι μόνο, που, “δικαιωματικά”, γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή, αλλά και σε όσες είναι και παντρεμένες, εθιμικώ δικαίω, επιμένουν να γιορτάζουν την ημέρα των Εισοδίων κι όχι την ημέρα της Κοίμησης. Χρόνια πολλά και καλά, όμως και σ’ όλους τους κατοίκους της πρωτεύουσας του Νομού μας, που έχει για πολιούχο τη Χάρη της, όπως και στους κατοίκους των χωριών Πιθαρίου, Βουτά, Κουρνά και Ζυμβραγού για τον ίδιο λόγο.

Δείτε περισσότερα...ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

H EOΡΤΗ των Εισοδίων της Παναγίας στον Ναό σήμερα! Χρόνια πολλά και καλά, λοιπόν, σ’ όλες τις… ελεύθερες Μαρίες και Δέσποινες, απ’ τα Χανιά, και όχι μόνο, που, “δικαιωματικά”, γιορτάζουν την ονομαστική τους εορτή, αλλά και σε όσες είναι και παντρεμένες, εθιμικώ δικαίω, επιμένουν να γιορτάζουν την ημέρα των Εισοδίων κι όχι την ημέρα της Κοίμησης. Χρόνια πολλά και καλά, όμως και σ’ όλους τους κατοίκους της πρωτεύουσας του Νομού μας, που έχει για πολιούχο τη Χάρη της, όπως και στους κατοίκους των χωριών Πιθαρίου, Βουτά, Κουρνά και Ζυμβραγού για τον ίδιο λόγο.

ΑΡΡΗΚΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΟΣ με τα νεότερα ιστορικά γεγονότα της πόλης των Χανίων ο Καθεδρικός Ναός των Εισοδίων, η γνωστή μας Τριμάρτυρη. Εδώ έβρισκαν άσυλο και καταφύγιο οι κατά καιρούς διωκόμενοι Χριστιανοί κατά τις εθνικές εξεγέρσεις. Εδώ το 1898, εψάλη η δοξολογία για την ανάληψη των καθηκόντων του αρμοστή Γεωργίου. Εδώ το 1913 εψάλη η δοξολογία για την Ενωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Εδώ, το 1936 και το 1964 εψάλησαν και οι νεκρώσιμες ακολουθίες των Ελευθερίου και Σοφοκλή Βενιζέλου, αντίστοιχα… Εδώ τελούνται όλες οι επίσημες δοξολογίες για τις εθνικές μας επετείους…

«Ω ΠΑΝΑΓΙΑ, Τριμάρτυρη που τα Χανιά στολίζεις/ της Κρήτης μέρες δύσκολες/ μα κι ένδοξες θυμίζεις!». Τα λέει όλα για τη Χανιώτισσα Παναγιά με τη σημερινή του μαντινάδα ο φίλος ιερωμένος. Η Χάρη Της να μας σκέπει όλους, πάτερ, και να μας βάζει μυαλό. Το χρειαζόμαστε!

«ΣΕ ΚΑΘΕ δύσκολη στιγμή, στερνή παρηγοριά μας./ Ενα κερί, μια προσευχή στη μάνα Παναγιά μας». Η μαντινάδα που μου έστειλε η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Μάνα όλων μας η Παναγία!

ΓΙΟΡΤΗ ΟΡΟΣΗΜΟ για τους ζευγάδες η Παναγία των Εισοδίων. Ετσι, αν άρχιζαν την ημέρα της Χάρης της τη σπορά, την έλεγαν Αρχισπορίτισσα, αν ήταν στη μέση Μεσοσπορίτισσα και αν την είχαν τελειώσει Αποσπορίτισσα ή Ξεσπορίτισσα. Εξακολουθούμε να τη λέμε Μεσοσπορίτισσα στο Νίππος κι ας μην υπάρχουν πια ζευγάδες…

ΟΥΤΕ ΕΦΕΤΟΣ θα δεχθεί εόρτιες επισκέψεις μεθαύριο, 23 Νοεμβρίου, εορτή του Αγίου Αμφιλοχίου, που άγει τα ονομαστήριά του ο μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης. Αν, ωστόσο, κάποιοι θέλουν να κάμουν κάποιο δώρο, ας δείξουν την αγάπη τους στο Αννουσάκειο Ιδρυμα που εκτός όλων των άλλων προσφέρει 1.500 μερίδες φαγητού σε εβδομαδιαία βάση. Και εις έτη πολλά Σεβασμιότατε!

ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ τις εγκατεσπαρμένες σε διάφορες συγγραφές παραδόσεις για την Τριμάρτυρη: 1) Μετά το 1850 ο χώρος χρησιμοποιούνταν για τη συγκέντρωση του λαδιού από τους φορολογούμενους Χριστιανούς, αλλά επειδή ήταν άδικη η φορολογία το λάδι ανεξήγητα χυνόταν. 2) Ενα παιδί του Μουσταφά (του τελευταίου ιδιοκτήτη του σαπουναριού) έπεσε στο φρεάτιο και ο ίδιος ανέκραξε: “Παναγία μου, σώσε το παιδί μου και θα σου αφήσω το σπίτι σου”. 3) Ο Οθωμανός γείτονας Ντολμά, επειδή καταπλακώθηκε ο γιος του, με την επίκληση της Παναγίας σώθηκε ή σκοτώθηκε στη μνήμη του, πρόσφερε εισφορές για την αποπεράτωση. Ή επειδή σκοτώθηκε, αξίωσε τη διακοπή του έργου. 4) Ο τελευταίος πρωτομάστορας ο Χατζή Αγγελής Τσερκάκης από τα Ροδωπού, ονειρεύτηκε μια γυναίκα μαυροφορεμένη που τον διέταξε να φύγει: “Εγώ το σπίτι μου δεν θέλω να είναι σαπουναριό”! Ηταν η Παναγία που δεν δεχόταν να μολύνεται ο ναός της. Ο Αγγελής φοβήθηκε, ενημέρωσε τον Μουσταφά κι έφυγε παίρνοντας μαζί του στα Ροδωπού την εικόνα. Η εικόνα όμως παραδόξως επέστρεψε στον χώρο της. (Από τη μελέτη του π. Μιχαήλ Βλαβογιλάκη “Ιερός Μητροπολιτικός Ναός των Εισοδίων”).

«Σε τέτοιους αγγέλους ποια Παναγιά μπορούσε να ταιριάζει;/ Οχι, βέβαια, εκείνη η σπαραγμένη της Αποκαθηλώσεως:/ Η λεπτή καρδιά των μικρών Αγγέλων δεν αντέχει/ σε τέτοια θλίψη, που κολόνες Μητροπόλεων λυγίζει./ Κι ένα δάκρυ από τέτοια μυστική φωτιά μπορεί/ όχι μονάχα να την κάψει, να την εξατμίσει./ Στους μικρούς αγγέλους μια Παναγιά μικρή ταιριάζει».
Από το ποίημα “Η μικρή Παναγία των Αγγέλων”
του Γιώργου Βαφόπουλου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (21.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-207/#ixzz3Ji7lMBRO
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

[..] Κάλλιο φυτρώστε, αγριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε λύκοι, κάλλιο φουσκώστε ποταμοί και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,/ και, δυναμίτη βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα,/ παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα./ Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ” αγρίμια/ ξανάρχεται. Καλώς να ’ρθεί. Γκρεμίζω την ασκήμια. [...]». Από το ποίημα “Ο γκρεμιστής” του Κωστή Παλαμά.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Βαγγέλης θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ δεν είχε συνειδητοποιήσει το εγχείρημα./ Μα όσο πλησίαζε στην Αθήνα/ ο πρώτος μαραθωνοδρόμος (ο Ευκλής),/ εκείνο το νενικήκαμεν/ όλο και μεγάλωνε σε βάρος/ ώσπου στο τέλος τον καταπλάκωσε». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

ΒΑΡΥ, ασήκωτο, το κλίμα στην κυβέρνηση, ενώ το μάδημα της μαργαρίτας, με το ερώτημα αν θα ’ρθει ή δεν θα ’ρθει η τρόικα, φτάνει στο τέλος του. Είναι που είναι στραβό το κλήμα, να μην το φάει στο τέλος κι ο γάιδαρος!

ΓΙΑ ΟΛΑ κι όταν λέμε για όλα, εννοούμε για όλα, φταίει ο Γκίκας Χαρδούβελης. Φυσικό και επόμενο να πληρώσει, λοιπόν, αυτός στο τέλος τα σπασμένα. Πάντως για το προπατορικό αμάρτημα δεν φταίει κι ας του το φόρτωσαν κατά δήλωσή του. Δεν είναι στον χαρακτήρα του η… παρακοή των εντολών.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Ως προπατορικό αμάρτημα θεωρείται η παρακοή του Αδάμ και της Εύας στην εντολή του Θεού να μη δοκιμάσουν τους καρπούς του δέντρου της Γνώσης του Καλού και του Κακού, που ήταν στον Παράδεισο. Ας όψεται ο όφις που ξεγέλασε την Εύα και η Εύα που παρέσυρε τον Αδάμ! Κλείνω την παρένθεση.

ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ απέθανε! Ζήτω το Μνημόνιο! Οπως λέμε: Ο βασιλιάς απέθανε, ζήτω ο βασιλιάς. «Στα τόσα και τόσα γλωσσοπλαστικά επινοήματα της ιδεολογίας του παλιμβαρβαρισμού προστέθηκε, τελευταία, και η φράση “προληπτική γραμμή στήριξης” ή “πιστωτική γραμμή”». Τα που γράφει στο τελευταίο φύλλο της εφ. “Χριστιανική” (Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014) ο Ηρακλής Κανακάκης επί του θέματος.

«ΑΣΤΡΑΦΤΕΙ και κουφοβροντά, βρέχει και ξαναβρέχει/ κι η κρίση στην πατρίδα μας ξετελειωμό δεν έχει». Τα λέει όλα όσα θέλει να πει, με τη μαντινάδα του αυτή ο Εννιαχωριανός. Βουλωμένο γράμμα διαβάζει ο άνθρωπος! 

ΟΜΟΦΩΝΟ σχεδόν το “ναι” για Δικαστικό Μέγαρο στον χώρο του πρώην Ψυχιατρείου απ’ τους φορείς του τόπου μας. Να ευχηθούμε το “έπος” να γίνει σύντομα “έργον”! Αμ έπος, αμ έργον! Εδώ μας θέλω!

ΑΝΑΜΕΝΟΜΕΝΗ η ήττα της Εθνικής μας Ομάδας στο ποδόσφαιρο προχθές απ’ τη Σερβία στα Περιβόλια! Εδώ χάσαμε απ’ τα νησιά Φερόε, που λέγαμε ότι θα τους ρίχναμε πέντε, τη Σερβία θα κερδίζαμε; Τι καλά να έφταιγε μόνο ο Ρανιέρι!

ΑΝΑΒΙΩΣΗ παραδοσιακών επαγγελμάτων, προχθές, στο Δημοτικό Γηροκομείο της πόλης μας από μέλη του 5ου Κ.Α.Π.Η. και τραγούδια αγάπης από μαθητές και μαθήτριες του 10ου Δημ. Σχολείου Χανίων σε μια εκδήλωση ανθρωπιάς. Ενα μεγάλο 10 με τόνο (!) σ’ αυτούς που σκέφτηκαν για να βιώσουν μικροί και μεγάλοι τούτο το μάθημα!

ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ για να υποχρεώσουν τον Αγησίλαο να εγκαταλείψει την Ασία, όπου είχε πολλές επιτυχίες, προκάλεσαν με χρήματα την εξέγερση της Αθήνας και της Θήβας. Τότε, λοιπόν, οι Σπαρτιάτες τον ανακάλεσαν για να αντιμετωπίσει την εξέγερση των πόλεων αυτών και ετοιμάστηκε να αναχωρήσει για την Ελλάδα. Το περσικό νόμισμα είχε χαραγμένο επάνω του έναν τοξότη. Γι’ αυτό όταν ξεκινούσε για την Ελλάδα, είπε ότι τον διώχνουν από την Ασία δέκα χιλιάδες τοξότες. Πράγματι τόσες χιλιάδες περσικά νομίσματα στάλθηκαν και μοιράστηκαν στους δημαγωγούς της Αθήνας και της Θήβας για να ξεκινήσουν τον πόλεμο οι πόλεις αυτές εναντίον της Σπάρτης. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. Σαββάλας). 

«[...] εγώ ο σεισμός ο αλύπητος, εγώ κι ο ανοιχτομάτης·/ του μακρεμένου αγναντευτής, κι ο κλέφτης κι ο απελάτης/ και με το καριοφίλι μου και με τ” απελατίκι/ την πολιτεία την κάνω ερμιά, γη χέρσα το χωράφι./ Κάλλιο φυτρώστε, αγριαγκαθιές, και κάλλιο ουρλιάστε λύκοι, κάλλιο φουσκώστε ποταμοί και κάλλιο ανοίχτε τάφοι,/ και, δυναμίτη βρόντηξε και σιγοστάλαξε αίμα,/ παρά σε πύργους άρχοντας και σε ναούς το Ψέμα./ Των πρωτογέννητων καιρών η πλάση με τ” αγρίμια/ ξανάρχεται. Καλώς να ’ρθεί. Γκρεμίζω την ασκήμια. [...]». Από το ποίημα “Ο γκρεμιστής” του Κωστή Παλαμά.

 ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!

 (petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (20.11.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-206/#ixzz3JbwBVm3v
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook