Το ποίημα “Ελλάς το μεγαλείο σου!” του Ι.Α. Χαρκιολάκη.
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«KAI TO λευκό χαρτί υμνείτε λογοτέχνες./ Γιατί είναι το σεντόνι, που απάνω του/ τελείται η πράξη της δημιουργίας./ Η κορυφαία ηδονή». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΤΟ ΣΕΝΤΟΝΙ, πάνω στο οποίο τελείται η πράξη της δημιουργίας είναι το λευκό χαρτί για τους λογοτέχνες. Το ίδιο ισχύει και για τους δημοσιογράφους. Εκ των ων ουκ άνευ ότι το γράψιμο, το όποιο γράψιμο, είναι πράξη δημιουργίας. Μόνο που οι λογοτέχνες την τελούν όταν θέλουν και αν θέλουν, ενώ οι δημοσιογράφοι είναι υποχρεωμένοι, ενίοτε, να την τελούν θέλουν δεν θέλουν. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Εν πάση περιπτώσει και εν περιπτώσει πάση, πήραμε αμπάριζα και για σήμερα, μολυβάκι μου! Πάμε…
ΚΟΝΤΡΑ στις όποιες έντονες ενστάσεις των Βρυξελλών υπερψηφίστηκε απ’ την ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, προχθές, ενώ δεδομένη θεωρείται και η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τις 100 δόσεις. Αναγκαία, περισσότερο από ποτέ, η ανάγκη για εθνική ομοψυχία. Αλλο γραικοί κι άλλο γραικύλοι…
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Γραικύλους (μικρούς Ελληνες) αποκαλούσαν υποτιμητικά οι Ρωμαίοι τους Ελληνες. «Οmnia navit Graeculus esuriens, in coelum jusseris, ibit». (Τα πάντα γνωρίζει ο πειναλέος Γραικύλος, και στον ουρανό αν τον διατάξεις να πάει, θα πάει), λέγανε γι’ αυτούς. Κλείνω την παρένθεση.
ΜΕΓΑ ζητούμενο η αξιοπρέπεια. Σε ατομικό και βέβαια σε εθνικό επίπεδο. Μεγάλη η κουβέντα που κάναμε με τον φίλο μου τον γερω – δάσκαλο για το θέμα. Με αφορμή τις ασφυκτικές πιέσεις που δέχεται η χώρα μας, τις… μέχρι ασφυξίας ασφυκτικές πιέσεις, για παράδοση άνευ όρων.
ΕΔΙΝΑΝ κι έπαιρναν τα σενάρια για έξοδο της Ελλάδας (Γκρέξιτ) από την Ευρωζώνη, χθες, ενώ το 56,5% των Ελλήνων, σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, στήριζε τη διαπραγματευτική τακτική της ελληνικής κυβέρνησης. Τι χρώμα είχε ο καπνός που βγήκε απ’ τη συνάντηση των Βρυξελλών; Δεν μπορώ να το πω με σιγουριά. Οτι δεν θα είναι ο τελευταίος καπνός που βγήκε για την τύχη της χώρας μας, μπορώ να το πω.
ΚΑΚΗ η βία, κακή κάκιστη, όμως, και η βία στη βία. Δεν λέω ότι πρέπει υποχρεωτικά να κάνουμε αυτό που είπε ο Χριστός, ότι δηλαδή, όταν μας χαστουκίζουν στο ένα μάγουλο, πρέπει να γυρίζουμε και το άλλο για να μας χαστουκίσουν και σ’ αυτό, όχι. Λέω όμως ότι η βία στη βία όλο και σε περισσότερη βία μας οδηγεί.
ΑΝ ΖΟΥΣΕ, μας λέει, ο Πραξιτέλης, θα της έφτιαχνε άγαλμα, αυτός απλά μια μαντινάδα της έγραψε. Διαβάστε τη: «Του Λούβρου είναι στόλισμα τ’ άγαλμα τσ’ Αφροδίτης/ η ομορφιά σου, βιόλα μου, ολόκληρης τση Κρήτης». Ειδικότης του οι ερωτικές μαντινάδες του Ηλία του Σταματάκη…
ΣΤΗ ΣΟΓΔΙΑΝΗ ο Αλέξανδρος θέλησε να καταλάβει μια ισχυρή τοποθεσία που βρισκόταν σε απόκρημνη περιοχή, όπου την ανάβαση δυσκόλευε περισσότερο το χιόνι που είχε παγώσει. Οι Σογδιανοί υπερασπιστές του βουνού προκαλούσαν και χλεύαζαν τον Αλέξανδρο και τους Μακεδόνες λέγοντας πως μόνο αν έβγαζαν φτερά, θα μπορούσαν να φτάσουν στο απόκρημνο μέρος όπου αυτοί βρίσκονταν. Τότε ο Αλέξανδρος έδωσε εντολή σε 300 Μακεδόνες να ανέβουν από το πιο απόκρημνο μέρος, από όπου δεν τους περίμεναν οι εχθροί, χρησιμοποιώντας σιδερένιους πασσάλους και σκοινιά. Παρ’ όλες τις δυσκολίες οι στρατιώτες έφτασαν κάποτε στην κορυφή και τότε ο Αλέξανδρος τους έδωσε εντολή να φωνάζουν δυνατά στους εχθρούς ότι είχαν βρεθεί οι φτερωτοί άνθρωποι που ζητούσαν. Οι εχθροί, έκπληκτοι νομίζοντας ότι όλοι οι Μακεδόνες βρίσκονταν στην κορυφή, παραδόθηκαν. Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”.
«Ξεκινήσαμε μ’ έναν μέλανα ζωμό/ κι ένα “μολών λαβέ”/ φθάσαμε αισίως στο “εν τούτω νίκα”/ και σε μιαν Αγιά Σοφιά·/ προχωρήσαμε σ’ ένα “ελευθερία ή θάνατος”/ με ένα τσίπουρο κι ένα ξερίχι· ανεβήκαμε σ’ ένα “όχι” και σ’ ένα “αέρα!”/ με κρυοπαγήματα πυρπολούμενου στήθους·/ ξελαρυγγιαστήκαμε φωνάζοντας “ψωμί, παιδεία, ελευθερία”,/ για να καβαλικέψουμε, επί τέλους!/ ένα αστραφτερό καλάμι/ διπλού διαφορικού ελληναράδικο,/ φιλοσοφούντες φραπεστί,/ ρευόμενοι αστακομακαρονάδα/ και τιραμισού πατροπαράδοτο,/ ώσπου να προσγειωθούμε – Oh Mon Dieu!/ σε ένα “ό,τι έχετε ευχαρίστηση!”».
Το ποίημα “Ελλάς το μεγαλείο σου!” του Ι.Α. Χαρκιολάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (20.03.2015)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου