Να πολεμάμε κάθε τι που κοιμίζει και ναρκώνει. Ο καθένας μας ξεχωριστά στην καθημερινότητα της ευθύνης του και στην ευθύνη της καθημερινότητάς του. Μα και όλοι μαζί στην πασχαλινή πλατεία του εμείς και στο εμείς της πασχαλινής μας πλατείας. Μας το διδάξατε και αυτό, κυρίως με το παράδειγμά σας όλα αυτά τα χρόνια που μας ποιμαίνατε, Σεβασμιώτατε. Με την ανύσταχτη για όλους και όλα έγνοια σας. Ως πατέρας και αδελφός πάντων ημών»… Στον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Ειρηναίο Αθανασιάδη... Και επί τη συμπληρώσει 40 χρόνων αρχιερατείας.
Δείτε -περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
 |
| Ειρηναίος Γαλανάκης και Ειρηναίος Αθανασιάδης |
Οτι ο σύνδεσμος της αγάπης μένει εις τον αιώνα (1)
«Για 31 ολόκληρα χρόνια (ενθρονίστηκε στις 5 Μαρτίου 1975) ποίμανε την άμπελον των επαρχιών της Κυδωνίας και του Αποκόρωνα ο επίσκοπος Ειρηναίος Αθανασιάδης και ζητούσε σε κάθε λειτουργία από τον Θεό να την επιβλέπει εξ ουρανού. Αυτό κάνει και σήμερα, 17 Σεπτεμβρίου (2006) στην Ωραία Πύλη της Ευαγγελίστριας της Χαλέπας. Για πρώτη φορά ως Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, μια ακριβώς εβδομάδα πριν απ’ την ενθρόνισή του σε τούτη την (απο)χαιρετιστήρια λειτουργία. “Ειρηναίου του σεβασμιωτάτου και θεοπροβλήτου αρχιεπισκόπου της αγιωτάτης Αρχιεπισκοπής Κρήτης, υπερτίμου και εξάρχου πάσης Ευρώπης, ημών δε πατρός και ποιμενάρχου πολλά τα έτη”, θα ακουστεί σε λίγο η φήμη του. Και έξαρχος πάσης Ευρώπης ο σεμνός και πράος, ο πάντα χαμηλών τόνων, μα και ταυτόχρονα υψηλών πεταγμάτων, μέχρι χθες επίσκοπός μας, λοιπόν! Εκδηλη η συγκίνηση στον περιεστώτα λαό, που έχει κατακλύσει τον χώρο. Μια κοπελιά δίπλα μου βγάζει ένα χαρτομάντιλο για να σκουπίσει τα δάκρυά της. Δεν είναι η μόνη…». Με αφορμή την παρουσίαση του αφιερωμένου Τόμου της Επετηρίδας που εξέδωσε εφέτος η Πατριαρχική Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης στο σεπτό πρόσωπο του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης σαράντα χρόνων από την εις επίσκοπον χειροτονία του, που έγινε τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου στην αίθουσα εκδηλώσεων της Ακαδημίας, το παραπάνω απόσπασμα από ένα κείμενό μου με τίτλο “Χαιρετιστήριες Λειτουργίες Αγάπης”, στη στήλη “Αυτός ο τόπος ο μικρός ο μέγας” (βλ. “Χανιώτικα νέα” 20/9/2006). Οπως και αυτό που ακολουθεί απ’ το ίδιο κείμενο. Εν είδει χαιρετισμού διαρκείας. Οτι ο σύνδεσμος της αγάπης μένει εις τον αιώνα:
«Δεν ήθελα να φύγω χωρίς να σας κοιτάζω στα μάτια. Ο,τι πολυτιμότερο υπάρχει είναι το ανθρώπινο πρόσωπο. Ο Θεός με αξίωσε να κάνω πράγματα που ήταν όλα δικά του. Φεύγω ελεύθερος και αναστημένος απ’ τον τόπο αυτό, θαυμάζοντας τον τόπο και την ιστορία του. Πορεύομαι εν ειρήνη με πολλή αγάπη στον τόπο που πάω, τον οποίο θα αγαπήσω με το ίδιο πάθος και με την ίδια χαρά. Μέσα στην καρδιά μου χωρούν και τα Χανιά και το Ηράκλειο και όλη η Κρήτη και όλος ο κόσμος. Περιμένω την ώρα που θα βρεθώ ενώπιον του καινούργιου μου χρέους». Κάποιες φράσεις, έτσι όπως τις σημείωσα, απ’ την ομιλία, στην ίδια λειτουργία, μια ομιλία υπόδειγμα ήθους και ύφους, του νέου Αρχιεπισκόπου, οι παραπάνω. Εκδηλη η συγκίνησή του, καθ’ όλη τη διάρκειά της. Ωστόσο, ούτε σε μια περίπτωση δεν επιτρέπει στη φωνή του να σπάσει και στον εαυτό του να ξεχάσει να πει αυτά που θέλει να πει.
Για την υπακοή στο θέλημα του Θεού στην υπόθεση της εκλογής του. Για τη στήριξη που είχε απ’ τους άρχοντες κι απ’ τον απλό λαό του τόπου. Για τα που οφείλει στον Αγιο Δάσκαλό του, τον Παππού (φωτ.). Για τούτο, για τ’ άλλο και για το παράλλο. Και βέβαια, να εκφράσει, επανερχόμενος ξανά και ξανά τα ευχαριστώ του προς όλους. Κατ’ αρχήν, ωστόσο, προς τον Θεόν, που του εμπιστεύτηκε την άμπελον ταύτην, για να κάνει πράγματα που ήταν όλα δικά του.
«Δεν ήθελα να φύγω χωρίς να σας κοιτάζω στα μάτια. Ο,τι πολυτιμότερο υπάρχει είναι το ανθρώπινο πρόσωπο. Ο Θεός με αξίωσε να κάνω πράγματα που ήταν όλα δικά του. Φεύγω ελεύθερος και αναστημένος απ’ τον τόπο αυτό, θαυμάζοντας τον τόπο και την ιστορία του. Πορεύομαι εν ειρήνη με πολλή αγάπη στον τόπο που πάω, τον οποίο θα αγαπήσω με το ίδιο πάθος και με την ίδια χαρά. Μέσα στην καρδιά μου χωρούν και τα Χανιά και το Ηράκλειο και όλη η Κρήτη και όλος ο κόσμος. Περιμένω την ώρα που θα βρεθώ ενώπιον του καινούργιου μου χρέους». Κάποιες φράσεις, έτσι όπως τις σημείωσα, απ’ την ομιλία, στην ίδια λειτουργία, μια ομιλία υπόδειγμα ήθους και ύφους, του νέου Αρχιεπισκόπου, οι παραπάνω. Εκδηλη η συγκίνησή του, καθ’ όλη τη διάρκειά της. Ωστόσο, ούτε σε μια περίπτωση δεν επιτρέπει στη φωνή του να σπάσει και στον εαυτό του να ξεχάσει να πει αυτά που θέλει να πει.
Για την υπακοή στο θέλημα του Θεού στην υπόθεση της εκλογής του. Για τη στήριξη που είχε απ’ τους άρχοντες κι απ’ τον απλό λαό του τόπου. Για τα που οφείλει στον Αγιο Δάσκαλό του, τον Παππού (φωτ.). Για τούτο, για τ’ άλλο και για το παράλλο. Και βέβαια, να εκφράσει, επανερχόμενος ξανά και ξανά τα ευχαριστώ του προς όλους. Κατ’ αρχήν, ωστόσο, προς τον Θεόν, που του εμπιστεύτηκε την άμπελον ταύτην, για να κάνει πράγματα που ήταν όλα δικά του.
Οτι ο σύνδεσμος της αγάπης μένει εις τον αιώνα (2)
Δεν ήμουν στην περί ης ο λόγος στην προηγούμενη εύφημη μνεία εκδήλωση για τα 40 χρόνια αρχιερατείας του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη, στην οποία, σύμφωνα με το πρόγραμμα, μίλησε, εκτός των άλλων και ο διάδοχός του στη Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου, μητροπολίτης Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης με θέμα “Οι ποιμαντικές αγωνίες του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου ως μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου (1975 – 2006)”. Οι πληροφορίες πάντως που έφτασαν μέχρις εμένα λένε πολλά για την πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού σ’ αυτήν, όπως και για τον ιδιαίτερα συν-κινησιακό χαρακτήρα της. Δεν θα τις χρησιμοποιήσω, όμως, ούτε σε τούτη την εύφημη μνεία, την οποία προτιμώ να κλείσω μ’ ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία που έκανα ως εκπρόσωπος του Αποκόρωνα στη νυχτερινή επίσης χαιρετιστήρια λειτουργία για τον νέο τότε Αρχιεπίσκοπο που έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου 2006 στην Ευαγγελίστρια του Φρε (φωτ.). Κι αυτό εν είδει χαιρετισμού διαρκείας. Οτι ο σύνδεσμος της αγάπης μένει εις τον αιώνα: «Να πολεμάμε κάθε τι που κοιμίζει και ναρκώνει. Ο καθένας μας ξεχωριστά στην καθημερινότητα της ευθύνης του και στην ευθύνη της καθημερινότητάς του. Μα και όλοι μαζί στην πασχαλινή πλατεία του εμείς και στο εμείς της πασχαλινής μας πλατείας. Μας το διδάξατε και αυτό, κυρίως με το παράδειγμά σας όλα αυτά τα χρόνια που μας ποιμαίνατε, Σεβασμιώτατε. Με την ανύσταχτη για όλους και όλα έγνοια σας. Ως πατέρας και αδελφός πάντων ημών»…
Δεν ήμουν στην περί ης ο λόγος στην προηγούμενη εύφημη μνεία εκδήλωση για τα 40 χρόνια αρχιερατείας του Αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη, στην οποία, σύμφωνα με το πρόγραμμα, μίλησε, εκτός των άλλων και ο διάδοχός του στη Μητρόπολη Κυδωνίας και Αποκορώνου, μητροπολίτης Δαμασκηνός Παπαγιαννάκης με θέμα “Οι ποιμαντικές αγωνίες του Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ. Ειρηναίου ως μητροπολίτου Κυδωνίας και Αποκορώνου (1975 – 2006)”. Οι πληροφορίες πάντως που έφτασαν μέχρις εμένα λένε πολλά για την πάνδημη συμμετοχή κλήρου και λαού σ’ αυτήν, όπως και για τον ιδιαίτερα συν-κινησιακό χαρακτήρα της. Δεν θα τις χρησιμοποιήσω, όμως, ούτε σε τούτη την εύφημη μνεία, την οποία προτιμώ να κλείσω μ’ ένα μικρό απόσπασμα από την ομιλία που έκανα ως εκπρόσωπος του Αποκόρωνα στη νυχτερινή επίσης χαιρετιστήρια λειτουργία για τον νέο τότε Αρχιεπίσκοπο που έγινε στις 18 Σεπτεμβρίου 2006 στην Ευαγγελίστρια του Φρε (φωτ.). Κι αυτό εν είδει χαιρετισμού διαρκείας. Οτι ο σύνδεσμος της αγάπης μένει εις τον αιώνα: «Να πολεμάμε κάθε τι που κοιμίζει και ναρκώνει. Ο καθένας μας ξεχωριστά στην καθημερινότητα της ευθύνης του και στην ευθύνη της καθημερινότητάς του. Μα και όλοι μαζί στην πασχαλινή πλατεία του εμείς και στο εμείς της πασχαλινής μας πλατείας. Μας το διδάξατε και αυτό, κυρίως με το παράδειγμά σας όλα αυτά τα χρόνια που μας ποιμαίνατε, Σεβασμιώτατε. Με την ανύσταχτη για όλους και όλα έγνοια σας. Ως πατέρας και αδελφός πάντων ημών»…
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/evfimes-mnies-14/#ixzz3TtBuYaML
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου