ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

«Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ ακούσει τη μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω απ’ το πηγάδι;».
Δείτε περισσότερα... ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

«Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ ακούσει τη μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω απ’ το πηγάδι;». Η γιορτή της θεάς γης, της μάνας γης, μεθαύριο 22 Απριλίου. Τι καλύτερο απ’ το να θυμηθούμε, λοιπόν, εν είδει αφιερώματος, στις σημερινές εύφημες μνείες, ένα μικρό απόσπασμα απ’ τη συγκλονιστική απάντηση που έδωσε ο Ινδιάνος αρχηγός των Σιάτλ, το 1830, στον εκπρόσωπο των Ηνωμένων Πολιτειών, όταν η κυβέρνησή τους αποφάσισε να μετακινήσει βίαια προς τα δυτικά 60.000 συμπατριώτες τους, που έμεναν στον Μισισιπή! Και για να λειτουργήσει σαν ξυπνητήρι μιας νυσταλέας συνείδησης. Πάμε… «Πώς μπορείτε ν’ αγοράσετε ή να πουλήσετε τον ουρανό, τη ζεστασιά της γης; Αυτή η ιδέα μας φαίνεται παράξενη. Εμείς δεν είμαστε ιδιοκτήτες της δροσιάς του αέρα, ούτε του φέγγους του νερού. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσατε να μας το αγοράσετε; Είμαστε ένα τμήμα της γης και αυτή είναι τμήμα του εαυτού μας. Τα μυρωδάτα άνθη είναι αδέλφια μας. Το ελάφι, το άλογο και ο μεγαλοπρεπής αετός είναι αδέλφια μας. Τα ποτάμια είναι αδέλφια μας, αυτά σβήνουν τη δίψα μας. Τα ποτάμια κουβαλούν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Ξέρουμε ότι ο λευκός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει τον δικό μας τρόπο ζωής. Η γη δεν είναι αδελφός του, αλλά εχθρός του. Αφού την κατακτήσει, την εγκαταλείπει και συνεχίζει τον δρόμο του. Αφήνει πίσω του τους τάφους των γονιών του, χωρίς να τον πειράζει. Αρπάζει τη γη απ’ τα παιδιά της χωρίς να την πειράζει. Ξεχνάει τον τάφο του πατέρα του και τα δικαιώματα των παιδιών του. Μεταχειρίζεται τη μητέρα του τη γη, τον αδελφό του τον ουρανό, σαν να είναι πράγματα, που μπορεί κανείς να αγοράσει, να ληστέψει και να πουλήσει, σαν να είναι πρόβατα και γυάλινες χάντρες. Η απληστία του θα καταβροχθίσει τη γη και θ’ αφήσει πίσω του μόνο έρημο. Δεν το καταλαβαίνω. Ο δικός μας τρόπος είναι διαφορετικός από τον δικό σας. Δεν υπάρχει καμιά ήρεμη περιοχή στις πόλεις του λευκού ανθρώπου, κανένα μέρος που να μπορεί να ακουστεί η ανάπτυξη των φύλλων ή το φτερούγισμα ενός εντόμου. Αλλά ίσως να είναι έτσι, επειδή εγώ είμαι ένας αγριάνθρωπος και δεν μπορώ να καταλάβω τα πράγματα. Ο θόρυβος της πόλης φαίνεται ότι βρίζει τ’ αφτιά. Και τι ζωή είναι αυτή, όταν ο άνθρωπος δεν μπορεί ν’ ακούσει τη μοναχική κραυγή του ερωδιού ή τη νυχτερινή συνομιλία των βατράχων γύρω από το πηγάδι;»… (Πηγή www.news247.gr). Επιμύθιο: Και στραβό βρήκαμε τον γιαλό και στραβά αρμενίζουμε. Λευκοί γαρ, εμείς που κάνουμε το κουμάντο. Κάθε μέρα, είναι ώρα, ωστόσο, για ν’ αλλάξουμε ρότα.

Χανιώτικα νέα (20.04.2015)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/echthros-tis-gis-o-lefkos-anthropos/#ixzz3Xqgik8Aq 
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial 
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook